Welsh corgi pembroke — wszystkie informacje i opis rasy

Historia rasy welsh corgi

Istnieją dwie rasy welsh corgi: cardigan, pochodzący z hrabstwa Cardiganshire, i pembroke – z hrabstwa Pembrokeshire. Oba sąsiadujące ze sobą hrabstwa położone są w południowo-zachodniej Walii. Corgi cardigan i pembroke wywodzą się od psów, które towarzyszyły przybyłym przed naszą erą na Wyspy Brytyjskie Celtom.

Nazwa rasy corgi, zdaniem badaczy, pochodzi z połączenia staroceltyckich słów „cor”, które oznacza karła, i „gi”, oznaczającego psa. Połączenie to miałoby zatem oznaczać tyle, co „mały pies”. Welsh corgi były wykorzystywane jako bardzo uzdolnione psy pasterskie. Pierwsze wzmianki o nich pojawiły się w kodeksie walijskim w X wieku. Walią władał naonczas Hywel Dda (880-950); jego Kodeks Praw z 920 roku przewidywał dotkliwe kary za skrzywdzenie lub zabicie pracującego welsh corgi.

Pochodzące z dwóch sąsiednich hrabstw corgi cardigan i pembroke przez wiele stuleci krzyżowały się między sobą dość dowolnie i były uważane za jedną rasę, choć nie były ze sobą spokrewnione. Co więcej, różniły się zarówno wyglądem, jak i charakterem. Przypuszcza się, że welsh corgi pembroke pochodzi z tej samej gałęzi, co jamnik i basset (canis familiaris intermedius), natomiast welsh corgi pembroke jest potomkiem gałęzi szpiców pasterskich, np. vastgottaspets (canis familiaris palustris). W każdym razie pembroke i cardigan są rasami naturalnymi, powstałymi bez ingrerencji człowieka.

Do końca XIX wieku corgi cardigan i pembroke żyły na wsi i wykorzystywane były jako psy pasterskie. Sprawdzały się też w roli stróży gospodarstw i były zabierane na polowania. Dynamiczny rozwój przemysłu w XIX wieku sprawił, że zainteresowanie nimi osłabło. Na początku XX wieku pokazano je na wystawach rolniczych; miały wówczas wartość zwierząt gospodarskich, obok innych gatunków, i wówczas zostały dostrzeżone przez miłośników psów rasowych i pasjonatów hodowli. W rezultacie w 1925 roku, w walijskim mieście Carmarthen, utworzono pierwszy klub corgi. Wciąż zrzeszał on hodowców welsh corgi pembroke i cardigan, które były uważane za dwie odmiany jednej rasy i kojarzone ze sobą. Szczenięta rodzące się bez ogona (lub z ogonem szczątkowym) były rejestrowane jako welsh corgi pembroke, natomiast z długim ogonem – jako welsh corgi cardigan. W 1928 roku corgi wystąpiły na wystawie psów Crufts jeszcze jako jedna rasa. Dopiero w 1934 roku zostały opracowane dwa wzorce, uznano dwie osobne rasy i zakazano ich krzyżowania.

Początkowo obie rasy welsh corgi były hodowane w zasadzie tylko w Wielkiej Brytanii. Dopiero za sprawą królowej Elżbiety II, która była rozmiłowana w psach, a w rasie welsh corgi pembroke w szczególności, ten niewielki, krótkonogi pies zrobił światową karierę. FCI ostatecznie uznała zarówno pembroke, jak i cardigana w listopadzie 1963 roku.

Pierwsze welsh corgi pembroke pojawiły się w Polsce w 1979 roku. Pierwszym importem była pochodząca z Niemiec suka o imieniu Ynghariad CHERRY BLOSSOM. Sprowadzili ją znani, wybitni hodowcy i sędziowie kynologiczni, Anna i Mirosław Redliccy, właściciele hodowli Lisiura. Pierwszy polski miot pembroków przyszedł na świat w 1980 roku. Do dziś pp. Redliccy prowadzą z powodzeniem hodowlę pembroków, która w ciągu kilkudziesięciu lat zgromadziła pokaźną liczbę tytułów w Polsce i za granicą. Oprócz Lisiury funkcjonuje w Polsce kilkanaście hodowli welsh corgi pembroke; na wystawach rasa ta pojawia się dość często w zmiennych liczebnie stawkach.

Wzorzec rasy welsh corgi pembroke

Wzorzec FCI nr 39  

WELSH CORGI PEMBROKE

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania.

Użytkowość:  Pies pasterski.

Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające (z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła). Sekcja 1 - Psy pasterskie. 

 Rasa nieobjęta obowiązkiem pracy. 

WRAŻENIE OGÓLNE:  

Welsh corgi pembroke to mały pies, mocno zbudowany, mający krótkie łapy, krępy, żywy i bystry. Sprawia wrażenie silnego i bardzo wytrzymałego przy małych rozmiarach. 

WAŻNE PROPORCJE: długość kufy w stosunku do długości mózgoczaszki wynosi 3:5

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: śmiały, chętny do pracy, przyjaźnie usposobiony, żywy, bez śladu agresji ani nerwowości. 

GŁOWA: o lisim kształcie i wyrazie – czujnym i inteligentnym.

MÓZGOCZASZKA: czaszka dość szeroka, płaska między uszami. Stop: umiarkowanie zaznaczony.  

TRZEWIOCZASZKA: nos: czarny. Kufa: nieco zwężająca się ku nosowi. Szczęki/uzębienie: Szczęki mocne, zgryz nożycowy. Oczy: oczy corgi są dobrze osadzone, okrągłe, średniej wielkości, brązowe, harmonizujące z umaszczeniem. Uszy: stojące, średniej wielkości, o lekko zaokrąglonych końcach. Linia, przeprowadzona od końca nosa przez oko, przechodzi przez czubek ucha lub blisko niego.

SZYJA: dość długa. 

TUŁÓW: średniej długości, nigdy krótki, widziany od góry nieco zwężający się ku tyłowi. Grzbiet: prosty. Klatka piersiowa: welsh corgi pembroke to pies o szerokiej i głębokiej klatce piersiowej,  dobrze ożebrowanej. 

OGON: stanowi przedłużenie linii grzbietu, naturalnie noszony powyżej lub poniżej jego linii, kiedy pies jest w ruchu lub w stanie pobudzenia. Dawniej cięty krótko, obecnie zawsze pozostawiony naturalny, przypominający lisią kitę. Dopuszczalny naturalnie krótki ogon; może on być każdej długości, noszony powyżej lub poniżej linii grzbietu.

KOŃCZYNY:  

KOŃCZYNY PRZEDNIE: łopatka ukośnie ustawiona, tworząca niemal prosty kąt z ramieniem. Ramię: opasujące klatkę piersiową. Łokcie: dobrze przylegające do boków, niewykręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz. Przedramię: o mocnym kośćcu, krótkie i możliwie proste. Łapy: zwarte, owalne, dobrze wysklepione. Dwa środkowe palce nieco dłuższe od dwóch zewnętrznych. Opuszki mocne i grube. Pazury krótkie. 

KOŃCZYNY TYLNE: nogi krótkie, o mocnym kośćcu. Kolano: dobrze kątowane. Śródstopie: widziane z tyłu – proste. Stopy: zwarte, owalne, dobrze wysklepione, dwa środkowe palce nieco dłuższe od dwóch zewnętrznych. Opuszki mocne i grube. Pazury krótkie.  

RUCH: energiczny i swobodny ani luźny, ani zbyt związany. Wykrok długi, niski, akcja przodu i tyłu harmonijna. 

SZATA: sierść – włos okrywowy średniej długości, prosty. Gęsty podszerstek. Szata nigdy nie miękka, falista czy szorstka. Umaszczenie: jednolicie rude, śniade lub płowe, czarne podpalane, także  z białymi znaczeniami na łapach, piersi i szyi. Dopuszcza się niewielkie białe znaczenia na głowie i kufie. 

WYMIARY:  

Wzrost w kłębie: około 25 do 30 cm. Waga: pies od 10 do 12 kg, suka od 9 do 11 kg. 

WADY:  

Każde odstępstwo od podanego wyżej wzorca należy uznawać za wadę i oceniać stosownie do stopnia nasilenia, wpływu na zdrowie i dobrostan psa, jak również na zdolność do wykonywania pracy, do której był on tradycyjnie przeznaczony. 

 WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

• Agresja lub nadmierna lękliwość.
• Wyraźne wady anatomiczne lub zaburzenia charakteru. 

 Każdy pies, wykazujący wyraźne powyższe cechy powinien być zdyskwalifikowany. 

Samce muszą mieć dwa normalnie ukształtowane jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. 

Charakter rasy welsh corgi pembroke

Welsh corgi Pembroke jest psem bardzo pogodnym, energicznym, o wesołym usposobieniu. Ma silny instynkt stadny, dzięki któremu lubi spędzać czas z domownikami i mieć wszystkich członków swojej rodziny „na oku”. Nie wyróżnia żadnego z nich, jest kochający i wierny wobec wszystkich jednakowo. Lubi ludzi i wobec obcych nie przejawia rezerwy, choć początkowo pojawienie się obcej osoby sygnalizuje szczekaniem. Obdarzony jest dużą cierpliwością i uwielbia zabawy z dziećmi. Może natomiast przejawiać w stosunku do nich instynkt pasienia, próbując zagonić biegające dzieci w jedno miejsce przez podszczypywanie ich za łydki, co bywa zabawne, ale nie wszystkim może się podobać. Takie samo zachowanie wykazuje corgi pembroke wobec domowego inwentarza, jeżeli taki znajduje się na podwórku. Próbuje też „zaganiać” rowerzystów i samochody. Z tego względu nie powinien być zwalniany ze smyczy w mieście ani w miejscach, gdzie można napotkać dzikie zwierzęta.

Welsh corgi pembroke, podobnie jak corgi cardigan, to nie tylko doskonałe psy rodzinne, ale także dobrze porozumiewają się z innymi psami w domu, choć między dwoma samcami może dochodzić do spięć. Dobrze tolerują domowe koty. Pembroke sprawdzi się zarówno jako pierwszy, jak i drugi pies w domu. Konieczna jest jednak wczesna socjalizacja szczeniaka, aby nie nabrał złych nawyków. Psy tej rasy powinny uczęszczać do psiego przedszkola, gdzie doświadczony psi behawiorysta pomoże opiekunowi nauczyć malca podstawowego posłuszeństwa i chodzenia na smyczy.

Welsh corgi pembroke potrzebuje ruchu i lubi długie spacery. Z napotkanymi innymi psami potrafi się dogadać, natomiast w razie ataku umie się również bronić. Dla zachowania prawidłowej sylwetki i wagi ciała, oprócz krótkich spacerów w ciągu dnia, niezbędny jest codziennie jeden dłuższy, połączony z wybieganiem się psa i powtarzaniem ćwiczeń z zakresu posłuszeństwa.

Welsh corgi pembroke to pies bardzo inteligentny i pojętny. Szybko się uczy i łatwo zapamiętuje, aczkolwiek bywa uparty i lubi mieć własne zdanie, dlatego potrzebuje łagodnego, ale dość stanowczego prowadzenia. Nadaje się do uprawiania niektórych psich sportów jak obedience, agility i flyball. Należy unikać frisbee ze względu na budowę anatomiczną psa (stosunkowo długi tułów i krótkie łapy), która nie jest odpowiednia do skakania w górę. Natomiast nie ma przeszkód, aby układać corgi pembroke, a także corgi cardigana, do konkursów pasienia. Obie te rasy psów znakomicie się do tego nadają.

Należy jednak pamiętać, że mimo podobieństw, istnieją również różnice pomiędzy psami rasy welsh corgi pembroke i welsh corgi cardigan. Obie rasy nadają się na towarzyszy całej rodziny, ale pembroke uchodzi za psa spokojniejszego i bardziej kontaktowego, natomiast cardigany częściej bywają wycofane, a przy braku wczesnej socjalizacji mogą stać się nawet lękliwe.

Zdrowie, pielęgnacja i żywienie welsh corgi pembroke

Welsh corgi pembroke jest psem wiejskim, przyzwyczajonym przez setki lat do zmiennych warunków atmosferycznych. Choruje rzadko, uważany jest za jedną z najzdrowszych ras. Dzięki dwuwarstwowej, gęstej sierści odporny jest na mrozy, deszcz czy śnieg. Nie przepada za upałami i w cieplejszych porach roku preferuje miejsca osłonięte przed promieniami słonecznymi.

Jak u wszystkich ras psów, tak i w rasie welsh corgi pembroke występują niektóre schorzenia i dolegliwości, mniej lub zależne od trybu życia. Jakkolwiek zdrowie welsh corgi rzadko szwankuje, to może u niego wystąpić postępujący zanik siatkówki (PRA), zaćma, dysplazja stawu biodrowego, wypadanie rzepki i niedoczynność tarczycy. Pembroki miewają skłonność do kamicy pęcherza moczowego, a także – z uwagi na budowę anatomiczną – do wypadania krążków międzykręgowych (dyskopatii). Z tego względu psy te nie powinny chodzić po schodach ani skakać i zeskakiwać z większej wysokości. Rasa ta ma również tendencje do tycia, co należy uwzględniać przy żywieniu psa.

Pielęgnacja psa rasy welsh corgi pembroke nie jest skomplikowana. Trzeba pamiętać o obfitym linieniu psa dwa razy w roku – na przedwiośniu i jesienią. Gubi wtedy cały miękki podszerstek, który wychodzi kępami spod włosa okrywowego, gubionego umiarkowanie przez cały rok. W okresie linienia należy wyczesywać wypadający podszerstek codziennie, natomiast poza tym okresem wystarczy szczotkowanie raz w tygodniu. Kąpiel psa rasy corgi jest niezbędna rzadko, jedynie przy bardzo silnym zabrudzeniu. Latem po kąpieli można psu pozwolić wyschnąć na powietrzu, w chłodniejszych porach roku kąpie się psa wieczorem, po ostatnim spacerze, a następnie suszy za pomocą suszarki, nie za ciepłym powietrzem. Sierść nie powinna być nastroszona.

Poza szatą, u rasy welsh corgi pembroke, jak u innych psów, trzeba regularnie sprawdzać stan uszu, oczu, zębów i pazurów. Te ostatnie można skracać samodzielnie; wymaga to jednak wprawy i niedoświadczony opiekun corgi powinien poprosić o pomoc lekarza weterynarii. Pielęgnację zębów częściowo zapewnią gryzaki dentystyczne; niemniej, przy odkładaniu się płytki nazębnej trzeba ją regularnie usuwać, aby nie dopuścić do stanu zapalnego.

Jako psy pasterskie corgi pembroke nie mają specjalnych wymagań żywieniowych. Najlepiej podawać im karmę suchą lub mokrą, pochodzącą od dobrego, sprawdzonego producenta, a przeznaczoną specjalnie dla małych ras psów. Karma powinna być podawana w ilości dostosowanej do trybu życia psa, jego wieku, stanu zdrowia i aktywności, z zachowaniem umiaru, aby nie dopuścić do nadwagi lub otyłości. Karmy gotowe są wygodne w użyciu i zbilansowane pod względem składników odżywczych, dlatego nie wymagają suplementacji.

Można przyrządzać posiłki ze świeżych składników w domu. Jest to również bardzo dobra metoda żywienia psa, aczkolwiek czaso- i pracochłonna. Ponadto posiłki naturalne trzeba uzupełniać preparatami witaminowymi i mineralnymi. Jest to szczególnie istotne w okresie dorastania psa, zwłaszcza wymiany uzębienia z mlecznego na stałe, kiedy ma on zwiększone zapotrzebowanie na wapń. Jest to również okres, w którym następuje stawanie uszu i psy rasy welsh corgi pembroke należy dodatkowego wspomagać preparatami stymulującymi rozwój chrząstek.

Na domowe posiłki przeznacza się dobrej jakości mięso mięśniowe i podroby, głównie wołowe, jagnięce lub z indyka, a także z królika lub dziczyzny. Oprócz tego niezbędne są warzywa korzeniowe (marchew, pietruszka seler, buraki, również gotowane ziemniaki, które są źródłem dobrze przyswajanej skrobi. Ziemniaków nie podaje się dużo. Muszą one być dobrze obrane, zwłaszcza jeżeli skórka ma zielonkawy odcień; świadczy to o nagromadzeniu toksycznej substancji – solaniny, którą zawierają rośliny trujące dla psa.

Najlepiej podawać dwa posiłki – rano i wieczorem, dzieląc dobową dawkę pożywienia na połowy. Niezależnie od tego, na jakie żywienie psa rasy corgi postawimy, trzeba zapewnić psu całodobowy dostęp do miski z wodą, którą zmienia się codziennie. Taki sposób żywienia zapewni zdrowie rasy welsh corgi na wiele lat.

Kupowanie rasowego psa, wystawy, hodowla rasy welsh corgi

Szczenię rasy welsh corgi pembroke, jak również corgi cardigan, można bez problemu nabyć w Polsce. Można także sprowadzić szczeniaka z zagranicy. Cena szczeniaka corgi to równowartość około 1,5-2 tys. euro. Zależy ona od renomy hodowli, tytułów pary rodzicielskiej, ale także od płci i umaszczenia szczenięcia. W przypadku importu to, ile kosztuje corgi, zależy także od kosztów transportu (ponosi je zawsze kupujący), oraz ewentualnych dodatkowych kosztów, jakie ponosi hodowca w związku ze sprzedażą psa za granicę, jak czipowanie psa, paszport, szczepienia, a niektórzy hodowcy do ceny szczeniaka doliczają także eksportowy rodowód psa, który jest na ogół droższy od krajowego i ubezpieczenie psa na czas transportu do Polski.

Jeżeli szczenię ma być zakupione w kraju, należy wcześniej udać się na kilka wystaw, porozmawiać z hodowcami i skontaktować się z kierownikiem sekcji rasy w oddziale Związku Kynologicznego w Polsce, gdzie pies ma być zarejestrowany. Ma to na celu wybór najlepszej opcji zakupu, a także uniknięcia pułapki, jaką jest pseudohodowla psów, która może wprawdzie oferować atrakcyjną cenę, ale nie da ani gwarancji pochodzenia, ani badań pary rodzicielskiej pod kątem schorzeń genetycznych. O tym, jak należy kupować rasowego szczeniaka, piszemy obszerniej tutaj.

Hodowca w Polsce wydaje szczenię wraz z metryką i książeczką zdrowia. Na podstawie metryki rejestruje się psa w dowolnie wybranym oddziale Związku (nie obowiązuje rejonizacja), najlepiej najbliższym miejsca zamieszkania. Psa można zarejestrować w każdym wieku, metryka ważna jest przez całe jego życie i jeżeli nie ma wyrobionego rodowodu, jest ona jedynym ważnym dokumentem tożsamości psa. Wyrabiając rodowód, nowy właściciel uiszcza opłatę, otrzymuje numer rejestracyjny psa i pozostawia w oddziale metrykę, a po kilku tygodniach odbiera rodowód, który wyrabiany jest w Zarządzie Głównym ZKwP w Warszawie. Po ukończeniu przez szczeniaka 4 miesięcy można zacząć zgłaszać go na wystawy. Jest to znakomita okazja do socjalizacji, tak niezbędnej dla szczenięcia, oraz do nawiązania kontaktów z innymi hodowcami.

Uprawnienia hodowlane otrzymuje welsh corgi pembroke na ogólnych zasadach, wymienionych w Regulaminie Hodowli Psów Rasowych https://www.zkwp.pl/regulaminy.php. Od 2023 roku obowiązkiem przyszłego hodowcy jest wykonanie badania profilu DNA suki hodowlanej, podobnie jak  właściciela samca, który ma być reproduktorem. Dopiero po spełnieniu wszystkich wymogów przewidzianych wspomnianym Regulaminem pies lub suka otrzymuje w rodowodzie wpis „suka hodowlana” lub „pies reproduktor”.

Podsumowanie

Welsh corgi pembroke i welsh corgi cardigan, jak głosi historia rasy corgi, były wykorzystywane do pasienia i zaganiania owiec, stąd przetrwały u nich silny instynkt pasterski. Corgi pembroke jest w Polsce bardziej popularny i uchodzi za łatwiejszego w socjalizacji i szkoleniu. Psy tej rasy doskonale nadają się na przyjaciela całej rodziny. Są wierne, oddane, kochają wszystkich domowników, w tym dzieci, którym pozwalają na bardzo wiele, choć próbują je zaganiać, kiedy te biegają.

Pielęgnacja welsh corgi nie wymaga specjalnych zabiegów; trzeba jedynie czesać go codziennie w okresie linienia, aby usunąć wypadający podszerstek. Poza tym szczotkuje się psa co kilka dni. Welsh corgi jest psem zdrowym i odpornym; przy odpowiednim trybie życia i właściwym żywieniu osiąga wiek niekiedy nawet do 15-16 lat.