Golden retriever - wszystkie informacje i opis rasy

Co trzeba wiedzieć o golden retriever? Historia pochodzenia rasy

Z powstaniem golden retrievera nieodłącznie kojarzy się szkocki arystokrata i biznesmen Dudley Coutts Marjoribanks, późniejszy pierwszy baron Tweedmouth (noszący także tytuł honorowego lorda Tweedmouth), oficjalnie uważany za twórcę rasy. Był on zapalonym myśliwym, gustującym szczególnie w polowaniach na ptactwo wodne. Ówczesne psy myśliwskie nie miały zbyt silnie rozwiniętego instynktu aportowania z wody, dlatego wiele postrzałków pozostawało niepodebranych z wody, padając łupem drapieżników. Lord postawił sobie za cel wyhodowanie psa, który byłby pomocnikiem myśliwego w odnajdywaniu i przynoszeniu upolowanych ptaków w różnych warunkach. 

Za początek nowej hodowli należałoby przyjąć rok 1864. Wtedy to lord zakupił psa imieniem Nous, o żółtokremowym umaszczeniu i nieco falistej, krótkiej sierści, który wykazywał się chęcią aportowania. W swojej licznej psiarni posiadał suki wymarłej obecnie rasy tweed water spaniel, które owym psem pokrył. Z tych połączeń urodziły się m.in. żółte szczenięta, które następnie, po dorośnięciu, hodowca kojarzył z psami mahoniowymi (seter irlandzki), flat coated retrieverami, nowofundlandami, labradorami i irish water spanielami. W wyniku wieloletnich prac hodowlanych, na przełomie XIX i XX wieku udało się lordowi uzyskać w miarę wyrównane pogłowie psów o półdługiej, aksamitnej szacie, umaszczeniu złotokremowym (stąd późniejsza nazwa rasy, golden oznacza złoty), wybitnych zdolnościach do aportowania i równie wybitnym umiłowaniu wody. 

W tamtych czasach w Wielkiej Brytanii psy myśliwskie o jasnym umaszczeniu były rzadkością, dlatego pojawienie się nowej rasy stanowiło sporą sensację i wzbudziło duże zainteresowanie. Tym bardziej, że towarzyszyło przypadającemu na owe lata dynamicznemu rozwojowi broni palnej, w tym oczywiście myśliwskiej. Nowa rasa okazała się silna, dobrze i wytrwale pracująca, a przy tym odporna na choroby. Czynniki te zadecydowały o dalszym prowadzeniu hodowli; w ten sposób psy te stały się protoplastami współczesnych golden retrieverów. 

Nowa rasa została uznana przez brytyjski Kennel Club w roku 1930 i wtedy został stworzony pierwszy wzorzec rasy, która otrzymała nazwę golden retriever (złoty aporter). W latach 30. rozpoczęła się jej ekspansja poza Wyspy Brytyjskie, w tym także do Stanów Zjednoczonych, gdzie jest do dziś niezwykle lubiana i popularna. Współczesne amerykańskie golden retrievery różnią się dość istotnie od europejskich; mają delikatniejszą, nie tak atletyczną budowę, dłuższą i smuklejszą kufę, a także nieco inną gatunkowo sierść i szerszą gamę umaszczeń. 

Pierwsze golden retrievery trafiły do Polski z Danii pod koniec lat 80. XX wieku, a w 1990 roku w toruńskim oddziale Związku Kynologicznego w Polsce urodził się pierwszy w kraju miot szczeniąt retrievera. Do dziś, mimo spadku początkowej popularności, golden retriever jest bardzo lubianą rasą, między innymi dzięki doskonałemu kontaktowi z dziećmi i dużej podatności na układanie. W ogromnej większości golden retrievery w Polsce są psami rodzinnymi; nie spotkały się dużym zainteresowaniem ze strony myśliwych, choć w aportowaniu z wody nie mają sobie równych. 

Zanim zdecydujesz się zostać właścicielem Golden Retrievera, istnieje kilka rzeczy, które warto wiedzieć i wziąć pod uwagę. Oto kilka kluczowych aspektów:

Potrzeby fizyczne

Golden Retriever to rasa aktywna, wymagająca regularnej aktywności fizycznej. Biorąc psa tej rasy, musisz być gotów na codzienne spacery, zabawy na świeżym powietrzu i zapewnienie wystarczającej ilości ruchu.

Pielęgnacja futra

Złote futro Golden Retrievera wymaga regularnej pielęgnacji. Regularne szczotkowanie pomoże w utrzymaniu sierści w dobrym stanie, a także zmniejszy ilość sierści w domu.

Dostępność do akwenów wodnych

Golden Retrieverzy zazwyczaj kochają wodę. Jeśli masz dostęp do pobliskiego zbiornika wodnego, taki jak jezioro, to z pewnością docenią okazję do pływania.

Zdolności szkoleniowe 

Golden Retriever to bardzo inteligentna rasa, co oznacza, że są zazwyczaj łatwe w szkoleniu. Warto zainwestować czas w podstawowe komendy i socjalizację, aby stworzyć dobrze wychowanego i posłusznego psa.

Problemy zdrowotne

Golden Retrieverzy są podatni na pewne problemy zdrowotne, takie jak dysplazja stawów biodrowych i problemy z oczami. Dobrze jest regularnie odwiedzać weterynarza i dbać o zdrowie swojego psa.

Zobowiązanie na lata 

Właściciel Golden Retrievera powinien być gotów na długoterminowe zobowiązanie. Psiak tej rasy żyje zazwyczaj od 10 do 12 lat, więc przygoda z psem to długotrwały związek.

Miłość i uwaga

Golden Retriever to rasa, która bardzo potrzebuje uwagi i miłości od swoich właścicieli. Są to psy rodzinne i zazwyczaj doskonale się dogadują z dziećmi i innymi zwierzętami domowymi.

Przed podjęciem decyzji o posiadaniu Golden Retrievera, warto także zastanowić się nad własnym stylem życia, możliwościami finansowymi oraz czasem, który jesteś w stanie poświęcić na opiekę nad psem. Odpowiedzialność właściciela psa wiąże się z zaangażowaniem i troską o dobrostan zwierzęcia.

Golden retriever – wzorzec rasy 

Golden retriever został ostatecznie uznany jako rasa przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (Federation Cynologique Internationale – FCI) 02 grudnia 1954 roku i otrzymała wzorzec o numerze 111. Obecnie obowiązujący wzorzec, zgodny ze wskazaniami brytyjskiego Kennel Clubu, został opublikowany 28 lipca 2009 roku. 

Przeznaczenie: Pies myśliwski. 

Klasyfikacja FCI: 

Grupa 8 - Aportery, płochacze i psy dowodne. 

Sekcja 1 - Aportery. 

Rasa objęta obowiązkiem pracy. 

Wygląd ogólny: Proporcjonalny, harmonijny, mocny, dość krępy, zwarty, o łagodnym wyrazie. 

Zachowanie - charakter: Posłuszny, bardzo inteligentny, o wrodzonej zdolnośćci do pracy; łagodny, przyjazny i pewny siebie. 

Uwaga: Samce powinny mieć dwa, prawidłowo rozwinięte jądra, całkowicie zstąpione do worka mosznowego. 

Adnotacja „rasa objęta obowiązkiem pracy” oznacza, że do uzyskania tytułu Międzynarodowego Championa Piękności (Championnat International de Beauté – CIB) pies, oprócz dwóch wniosków z wystaw międzynarodowych (CACIB) z dwóch różnych krajów i od dwóch różnych sędziów, musi zaliczyć konkurs dla retrieverów zgodnie z wymogami FCI. Dla psów każdej rasy objętej obowiązkiem pracy na wystawach organizowana jest klasa użytkowa, do której można zgłaszać psy i suki posiadające certyfikat użytkowości na oficjalnym druku FCI. 

Jak wynika z wzorca, nie przewiduje się u tej rasy psów umaszczenia innego niż odcienie złotego i kremowego. Zwracamy na to uwagę, bowiem w sieci można znaleźć ogłoszenia o sprzedaży szczeniąt rasy "golden retriever czarny". Należy takie oferty omijać. Owszem, istnieją rasy psów aportujących o umaszczeniu czarnym, jak flat coated retriever czy curly coated retriever, ale nie mają one nic wspólnego z goldenami. 

Czy golden retriever jest trudny w utrzymaniu?

Golden retriever to dość duży pies myśliwski, zatem mogłoby się wydawać, że powinien mieć zdecydowany charakter. Nic bardziej mylnego; rasa ta ma bardzo łagodne usposobienie, golden retrievery są typowymi „przylepami”, doskonale czującymi się w roli psów rodzinnych, zwłaszcza jeżeli w tej rodzinie są małe dzieci. Mają też życzliwy stosunek do innych ludzi, dobrze tolerują inne psy, przez co nie nadają się do roli stróża domowego. Wśród miłośników rasy krąży żart, że przyjazne usposobienie wobec obcych sprawia, iż w przypadku np. włamania do mieszkania, golden retriever nie tylko nie obszczeka nieproszonego gościa, ale pomoże mu wynosić łupy. 

Łagodny charakter golden retrievera jest powszechnie znany na świecie, dlatego psy te znajdują wielu zwolenników. Ponadto bardzo łatwo poddają się układaniu, zarówno w kierunku posłuszeństwa, jak i szkoleniu łowieckiemu. Nie nadaje się do mieszkania w kojcu; potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem i powinien mieszkać w domu. Golden retriever nie jest dobrym wyborem w przypadku, kiedy cała rodzina przebywa codziennie wiele godzin poza domem. Nie lubi być sam, potrafi pod nieobecność domowników zdemolować mieszkanie. Oczywiście może zostać sam w domu raz na jakiś czas, ale nie może to być jego codziennością. Do pozostawania samemu trzeba golden retrievera przyzwyczaić od szczeniaka. Mały golden retriever uczy się szybko i chętnie, nie będzie więc sprawiało kłopotu zostawianie go np. w klatce kennelowej, do której będzie przyzwyczajany od pierwszego dnia w nowej rodzinie. 

Czy Golden retriver potrzebuje dużo ruchu?

Nie należy zapominać, że golden retrievery to psy wyhodowane do polowań, przede wszystkim aportujące z wody - jak wszystkie z grupy retrieverów. Dlatego w ich naturze leży ruch, którego potrzebują sporo, w przeciwnym razie mogą „roznieść” dom. Jeżeli nie są psami polującymi, to należy im zapewnić codzienny wysiłek na świeżym powietrzu. Najlepszy jest, oprócz normalnych spacerów dla załatwienia potrzeb, jeden długi spacer, podczas którego pies może się wybiegać. W cieplejszych porach roku warto udać się na taki spacer w pobliżu jeziora, gdzie golden retriever mógłby się wykąpać. Pies ten, jako wyhodowany do aportowania, doskonale pływa, uwielbia wodę i przynosi z niej rzucone zabawki. Sprawia mu ogromną frajdę wykonywanie poleceń pana, jeżeli tylko wydawane są spokojnym, choć stanowczym tonem. Golden retriever to pies bardzo wrażliwy i nie wolno wydawać komend podniesionym głosem ani krzyczeć na niego. 

Doskonały węch i skłonności golden retrievera do aportowania są tak silnie rozwinięte, że może on podczas spaceru podnosić z ziemi różne „znaleziska”, jak resztki jedzenia, kości itp., i zjadać je, co może być niebezpieczne dla jego zdrowia, a nawet życia. Dlatego od szczeniaka należy go uczyć niepodejmowania niczego znalezionego. Dopóki nie opanuje tej umiejętności, trzeba wyprowadzać go w kagańcu. 

Usposobienie golden retrivera

Przyjazne usposobienie golden retrievera, jego inteligencja i łatwość uczenia się to ogromne atuty tej rasy, które zadecydowały o jej najczęstszym wykorzystywaniu w charakterze przewodnika osób niewidomych, pomocnika niepełnosprawnych, do dogoterapii (zwłaszcza z małymi dziećmi), jak również psów poszukiwawczo-ratowniczych, a także jako psy wykrywające narkotyki w bagażach podróżnych na lotniskach i przejściach granicznych. Uwaga: do szkoleń w kierunku ratownictwa i wykrywania narkotyków nadają się jedynie dorosłe psy tej rasy w wieku od 12 miesięcy. 

Czym karmić Golden retrivera? Potrzeby żywieniowe.

Golden retriever, podobnie jak każdy inny pies, może być żywiony dwojako – karmami gotowymi lub posiłkami przyrządzanymi w domu. Trzeba jednak pamiętać, że wybierając metodę żywienia jedzeniem naturalnym, konieczne jest dodawanie do posiłków suplementów witaminowych i mineralnych. To bardzo ważne, szczególnie u szczeniaków w okresie wzrostu. Golden retriever to rasa dość duża, masywnej budowy i do tych parametrów lekarz weterynarii powinien dobrać dawkowanie preparatów. Dobre suplementy dostępne są w gabinetach weterynaryjnych lub w sklepach zoologicznych. 

Przy żywieniu posiłkami domowymi dość trudne jest zachowanie właściwych proporcji poszczególnych składników odżywczych; wiadomo, że podstawą żywienia jest pełnowartościowe białko zwierzęce, a więc mięso mięśniowe zwierząt rzeźnych, drobiu i dziczyzny, z udziałem ryb morskich i nabiału. Oprócz tego golden retriever powinien otrzymywać gotowane warzywa, będące źródłem witamin i soli mineralnych, choć dodatkowa suplementacja jest niezbędna z uwagi na zbyt niski poziom ich zawartości w porcji warzyw gotowanych. Dostarczają one także błonnika pokarmowego, stymulującego perystaltykę jelit. 

Ważne w naturalnym żywieniu golden retrievera są tłuszcze, które powinny znajdować się w każdym posiłku. Najzdrowsze są tłuszcze zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe, w tym omega-3, których organizm sam nie wytwarza i muszą one być dostarczone z zewnątrz. Najlepiej przyswajalne są oleje z ryb morskich, np. z łososia, choć można podawać także roślinne. Są one bogatym źródłem witamin A, D i E, doskonale wpływającymi na kościec, skórę i sierść psa. 

Psy golden retriever, które pracują, powinny także otrzymywać wypełniacz, będący źródłem węglowodanów, dających energię. Optymalnym rozwiązaniem jest ryż, który podaje się po ugotowaniu do miękkości wraz z mięsem i warzywami w porcji jedzenia, około 1,5 godziny przed wysiłkiem. 

Żywienie naturalne jest o tyle kłopotliwe, że pochłania sporo czasu na przygotowanie, ponadto trzeba odpowiednio ważyć poszczególne produkty, obliczać ich wartość energetyczną itp. Jest również mniej korzystne cenowo. Obecne ceny żywności są wysokie (zwłaszcza mięsa), drogie są też suplementy. Mimo to ten sposób żywienia znajduje wielu zwolenników, podobnie jak równie kosztowny BARF, choć ten nie jest jeszcze tak popularny w Polsce. Można zdecydować się na suchą lub mokrą, nigdy z popularnego marketu. Najlepiej odwiedzić strony internetowe renomowanych producentów karm i wybrać tę o składzie optymalnym dla danego psa. Trzeba bowiem wziąć pod uwagę wiek golden retrievera, jego płeć, tryb życia, kondycję i stan zdrowia. Skład karmy powinien doradzić lekarz weterynarii opiekujący się psem. Golden retriever otrzymuje karmę dla ras średnich i dużych, w tym psy pracujące (polujące, służbowe) – karmę dla psów aktywnych na około 1,5 godziny przed wysiłkiem. Nie wolno karmić psa, bez względu na sposób żywienia, bezpośrednio przed pracą, ponieważ grozi to zaburzeniami pokarmowymi, a nawet skrętem żołądka, który stanowi zagrożenie życia. 

Uwaga:charakterystyczna nadwaga i otyłość golden retrivera, dlatego powinno się dość restrykcyjnie przestrzegać dawkowania pożywienia. Nadwaga i otyłość niosą ryzyko nadmiernego obciążenia kręgosłupa i stawów. Jedynie do miski z wodą pies musi mieć dostęp przez całą dobę. 

Jak dbać o Golden retrivera?

Golden retriever jest psem o średniej długości włosa. Jego szata jest dwuwarstwowa, składająca się z włosa okrywowego, osłaniającego gęsty, wodoodporny podszerstek. Pies ten ma – niestety – mankament z punktu widzenia pedantów czystości: linieje przez cały rok, w tym na przedwiośniu i jesienią bardzo obficie. Wówczas sierść goldena, a zwłaszcza gęsty podszerstek, wychodzi kępami i trzeba psa codziennie czesać. W pozostałym okresie wystarczy szczotkowanie dwa razy w tygodniu. Najbardziej odpowiednia jest do tego szczotka pudlówka z okrągło zakończonymi zębami, aby nie pokaleczyły skóry psa, co może wywołać problemy dermatologiczne. 

Nie zaleca się kąpieli golden retrievera w wannie, o ile nie ma ku temu wyraźnej potrzeby, np. „uperfumowanie” się psa w nieczystościach lub padlinie. Szampon dla psów, choćby najbardziej profesjonalny i najwyższej jakości, zawsze zaburza pH skóry, dlatego użycie go wskazane jest jedynie w sytuacjach skrajnych. Nie należy kąpać psa w szamponie dzień przed wystawą; ten błąd popełnia wielu niedoświadczonych właścicieli. Sierść psa tuż po kąpieli staje się matowa i potrzebuje około tygodnia na odzyskanie połysku. Z tego względu golden retriever nie powinien kąpać się w jeziorze lub innym zbiorniku wodnym tuż przed występem na ringu. 

Po każdym kontakcie golden retrievera z wodą, niezależnie czy w wannie, czy gdzie indziej, należy osuszyć wnętrze uszu psa. Są one bowiem u tej rasy zwisające i zasłaniają wlot kanału usznego, gdzie panuje wilgoć i ciepło, a są to warunki bardzo sprzyjające rozwojowi bardzo trudnych do wyleczenia infekcji bakteryjnych i grzybiczych. Uszy czyści się za pomocą zwykłej ligniny nawiniętej na pęsetę, nie patyczków do uszu dla ludzi. Lignina jest wysoce higroskopijna i lepiej spełni swoje zadanie. 

Istotnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest skracanie pazurów. Robi się to, kiedy golden retriever sam ich nie ściera. Niewprawiony właściciel psa powinien powierzyć wykonanie tego zabiegu zaprzyjaźnionemu, doświadczonemu hodowcy lub lekarzowi weterynarii, w przeciwnym razie może, próbując obciąć psu pazury samodzielnie, przyciąć je zbyt krótko i uszkodzić cienkie naczynia, co powoduje obfite krwawienie. Do obcinania pazurów przeznaczone są gilotynki, małym szczeniakom obcina się przeznaczonymi do tego nożyczkami. Za pomocą innych nożyczek (z zaokrąglonymi czubkami) wycina się golden retrieverowi sierść spomiędzy poduszek i ścina z kończyn tylnych od śródstopia do stawu skokowego, gdzie powinna być gładka i przylegająca. 

 Golden retriever to rasa raczej zdrowa i odporna, aczkolwiek jej duża popularność spowodowała, że pojawiło się bardzo dużo pseudohodowli, gdzie dokonywano nieprzemyślanych skojarzeń. Pseudohodowcy rozmnażali przypadkowe pary, bez badań i studiowania rodowodów, co skutkowało pojawieniem się chorób, uznanych następnie za typowe dla rasy. Oto niektóre z nich: 

• dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, 
• padaczka u psa, 
• cukrzyca u psa – wynikająca z nadwagi i otyłości, 
• PRA (postępujący zanik siatkówki), 
• zmętnienie soczewki oka (zaćma). 

Golden retriever, podobnie jak wszystkie pozostałe retrievery, objęty jest obowiązkowym prześwietleniem na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych przed otrzymaniem kwalifikacji do hodowli. Dopuszcza się wynik prześwietlenia A, B lub C z tym, że nie wolno kojarzyć dwóch osobników z wynikiem C [2]. Cukrzycy można skutecznie zapobiegać, stosując racjonalne żywienie i odpowiednią ilość ruchu, aby utrzymać prawidłowy ciężar ciała i kondycję psa. Jeżeli chodzi o pozostałe choroby, w specjalistycznych laboratoriach wykonywane są testy DNA z krwi. Określają one, czy dany pies jest wolny od tych schorzeń, jest ich nosicielem czy też osobnikiem, u którego dana choroba z pewnością się ujawni. Zwierzęta, które zachorują, należy wyeliminować z hodowli, wysterylizować (wykastrować) i przeznaczyć „na kanapę”. Nosiciele mogą być rozmnażane, ale kojarzone wyłącznie z osobnikami zdrowymi; jest to gwarancja, że u potomstwa choroba nie wystąpi, natomiast nosicielstwo nie przeszkadza im w zdrowym, długim życiu. Badania genetyczne nie są wprawdzie obowiązkowe, jednak zaleca się ich wykonanie i każdy renomowany hodowca, a także właściciel reproduktora rasy golden retriever, robi to we własnym zakresie. 

Golden retriever, jak każda większa rasa, jest narażony na wystąpienie skrętu żołądka. Jest to stan bezpośrednio zagrażający życiu i wymagający natychmiastowej interwencji chirurgicznej, bez której psa czeka pewna śmierć. Można zapobiegać skrętowi, podając dzienną rację pokarmową w kilku mniejszych dawkach. Pies nie może jeść bezpośrednio przed wysiłkiem i tuż po nim; powinien po pracy, spacerze lub pływaniu odpocząć przez około godzinę, a jeść dwie godziny przed wysiłkiem. 

Odrobaczanie i szczepienia ochronne należy wykonywać zgodnie z kalendarzem. Pierwsze w życiu odrobaczenie przeprowadza hodowca, podając zalecony przez lekarza weterynarii środek odrobaczający karmiącej suce i trzytygodniowym szczeniętom. Kolejne odrobaczenie wykonuje się przed pierwszym szczepieniem (około 8 tygodni), następne – zależnie od przyjętej szczepionki. Odrobacza się zawsze na kilka dni przed szczepieniem. 

A ile żyje golden retriever?

Uważa się, że przeciętna długość życia tej rasy to 10–12 lat. Nie należą jednak do rzadkości zwierzęta starsze; spotyka się osobniki 13-15-letnie, a najdłużej żyjący golden, według informacji magazynu National Geographic [1], suczka Augie, w 2020 roku skończyła 20 lat. 

Ile kosztuje golden retriver?

Ile kosztuje golden retriver? Na ogół, szczeniaki Golden Retriever z renomowanych hodowli, posiadające pełny rodowód i dokumentację potwierdzającą ich pochodzenie oraz zdrowie, mogą kosztować od około 4000 PLN do nawet 7000 PLN lub więcej. Cena może wzrastać w przypadku szczeniąt z wyjątkowo prestiżowymi liniami rodowodowymi, przeznaczonych na przykład do hodowli czy udziału w wystawach.

Szczenięta bez rodowodu, oferowane przez osoby prywatne lub mniej znane hodowle, mogą być dostępne po niższych cenach, ale w takich przypadkach trudniej jest zweryfikować ich pochodzenie, stan zdrowia oraz czy zostały poddane odpowiednim szczepieniom.

Należy pamiętać, że zakup szczeniaka z odpowiedzialnej hodowli, która dba o zdrowie psychiczne i fizyczne swoich zwierząt, jest bardzo ważny. Odpowiedzialni hodowcy zazwyczaj oferują wsparcie i poradnictwo dla nowych właścicieli, a także zapewniają, że szczenięta są socjalizowane, zdrowe i gotowe do życia w nowym domu.

Jakie imię pasuje do Golden retrivera?

Poniżej kilka porpozycje imion dla Golden Retrieverów, które odzwierciedlają ich przyjazną naturę, złotą sierść i energiczne usposobienie.

Max - krótkie i łatwe do zapamiętania, popularne wśród wielu ras.

Bella - popularne imię dla suczek, podkreślające ich urodę.

Charlie - sympatyczne i przyjazne, pasujące do charakteru Golden Retrievera.

Lucy - często wybierane dla suczek, brzmi miło i przyjaźnie.

Buddy - idealnie pasuje do psa, który jest najlepszym przyjacielem człowieka.

Daisy - urocze imię dla suczki, kojarzące się z delikatnością i radością.

Bailey - neutralne imię, pasujące zarówno do samców, jak i samic.

Molly - popularne imię dla suczek, brzmiące wesoło i przyjacielsko.

Cooper - stosunkowo nowe, ale szybko zyskujące na popularności imię dla psów.

Sadie - często wybierane dla suczek, brzmiące słodko i kobieco.

Podsumowanie 

Golden retriever to wspaniała rasa, nadająca się na pierwszego psa dla rodziny pod warunkiem, że będzie prawidłowo i racjonalnie żywiony oraz zapewni mu się odpowiednią codzienną dawkę ruchu. Idealna dla goldena jest rodzina lubiąca aktywny wypoczynek i sporty, zwłaszcza wodne. Warto wspomnieć, że rasa golden retriever posiada wśród swoich przodków także nowofundlanda, a więc psa przeznaczonego do pracy w wodzie. Odziedziczył po nim błonę pławną między palcami i doskonałą umiejętność nie tylko pływania, ale również nurkowania. 

Golden retriever znajduje się w czołówce najbardziej inteligentnych ras na świecie. Wyprzedzają go jedynie border collie, pudel duży i – w niektórych rankingach – owczarek niemiecki. Jest znakomitym towarzyszem myśliwego, bardzo cenionym za delikatny chwyt, nieuszkadzający aportowanej zwierzyny. U nas w tej roli ciągle niedoceniany, za to doskonale sprawdza się w dogoterapii i jako przewodnik osób niewidomych, obok labradora. Golden retriever ma też zdolność wyczuwania zbliżającego się ataku padaczki i odpowiednio wyszkolony, potrafi ostrzec chorego na nią właściciela. W każdym razie golden retriever to rasa godna polecenia niemal dla wszystkich, jeżeli tylko nie przeszkadza im sierść... na kanapie. 

[1] https://www.national-geographic.pl/artykul/najstarszy-golden-retriever-na-swiecie-skonczyl-20-lat-poznajcie-augie 

 [2] W Polsce obowiązuje nomenklatura przyjęta przez FCI. Wcześnie symbole literowe  w naszym kraju były rozszerzone o dodatkową cyfrę: dzisiejsze A to dawniej A-1, B to A-2, C to C-1 i D to C-2.