Lagotto romagnolo — wszystkie informacje i opis rasy

Pochodzenie i historia rasy lagotto romagnolo

Lagotto romagnolo jest włoską rasą o długiej historii, która latami nie została zauważona przez Międzynarodową Federację Kynologiczną.

Jedne z pierwszych wzmianek o tych pociesznych psiakach sięgają aż XVI wieku - początkowo lagotto romagnolo był szczególnie popularny na nizinach miasteczka Comacchio oraz terenach bagiennych okolic Rawenny, gdzie jego głównym zadaniem było aportowanie ptactwa wodnego. Dzięki gęstej i grubej sierści lagotto świetnie nadawał się do tej roli. Doceniono również inteligencję psiaka, jego pogodę ducha oraz pozytywne nastawienie do pracy z człowiekiem.

Wraz z upływem czasu doszło do osuszenia mokradeł, które przekształcono na pola uprawne.
Aby nie zmarnować potencjału lagotto, postanowiono wypróbować jego sił jako poszukiwacza trufli, czyli ekskluzywnych grzybów, będących symbolem kulinarnego luksusu.

Nowo nadana użytkowość okazała się strzałem w dziesiątkę - doskonały zmysł węchu oraz posłuszeństwo rasy sprawiło, że lagotto romagnolo do dzisiaj uznawany jest za jednego z najlepszych psów tropiących.

Do połowy XX wieku psiaki te nie posiadały wzorca dotyczącego ich wyglądu, jednak pod koniec lat siedemdziesiątych miłośnicy tej niezwykłej rasy postanowili ją ujednolicić w toku dalszej hodowli.

Zaangażowanie zachodnich kynologów pozwoliło, by w roku 1991 włoski Lagotto Kennel Klub otrzymał wstępne uznanie rasy. Czternaście lat później - w 2005 roku FCI - Międzynarodowa Federacja Kynologiczna oficjalnie zaakceptowała wzorzec lagotto romagnolo.

Obecnie lagotto romagnolo to nie tylko czworonogi szukające drogocennych trufli, ale również oddane psy rodzinne.

Wzorzec - czyli jak wygląda rasa lagotto romagnolo?

Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Organizacji Kynologicznej - FCI, lagotto romagnolo należy do Grupy 8 - Aportery, płochacze, psy wodne, Sekcji 3 - psy wodne. Według wzorca FCI rasa ta nie podlega próbom pracy.

UŻYTKOWOŚĆ: Zwierzęta do poszukiwania trufli.

Lagotto to nieduży psiak o przyciągającym wzrok, przyjaznym wyglądzie. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest kręcona szata.

WRAŻENIE OGÓLNE: Zwierzę niewielkiej lub średniej wielkości, o proporcjonalnej i mocnej budowie. Gęsta, kędzierzawa sierść o wełnistej strukturze nadaje czworonogowi naturalny, rustykalny wygląd.

WAŻNE PROPORCJE: Długość głowy powinna stanowić 40% wzrostu w kłębie. Długość czaszki wynosi nieznacznie więcej, niż połowa długości całej głowy. Kufa jest 20% krótsza od czaszki. Sylwetka jest kwadratowa - wysokość niemal dorównuje długości ciała. Głębokość klatki piersiowej jest niewiele mniejsza od połowy wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Posiada naturalne predyspozycje do tropienia i bezbłędny zmysł powonienia, dzięki temu stanowi wspaniałego poszukiwacza trufli. Na drodze selekcji hodowlanej wyeliminowano jego pierwotny instynkt łowiecki, przez co zapach dzikiej zwierzyny nie odwraca jego uwagi podczas pracy węchowej. Lagotto jest czworonogiem niewymagającym, posłusznym, łatwym do ułożenia, inteligentnym, lojalnym, bardzo przywiązującym się do właściciela. Jest zarówno doskonałym psem towarzyszącym, jak i stróżującym.

Usposobienie i charakter lagotto romagnolo — psychika rasy

Lagotto romagnolo to rasa uchodząca za towarzyską, pełną energii, o przyjaznym charakterze i wielkim sercu. Są to psy niezwykle inteligentne, lubiące pracę z człowiekiem, uczą się bardzo szybko i chętnie. Warto jednak zaznaczyć, że równie prędko się nudzą — z tego powodu każdy trening powinien być urozmaicony oraz indywidualnie dostosowany do naszego pupila.
Lagotto bywają uparte, przez co w ich szkoleniu nieunikniona jest cierpliwość, różnorodność i mnóstwo pozytywnej motywacji. Pomimo że psiaki te lgną do kontaktu z bliskimi, w początkowych kontaktach z obcymi zdarza się im okazywać nieufność, dlatego ważna jest odpowiednia socjalizacja psa, którą należy rozpocząć najwcześniej, jak to możliwe .

Ponieważ rasa opisywana jest jako energiczna oraz ciekawa otaczającego ją świata, lagotto będzie idealnym pupilem dla osób, które lubią być w ruchu oraz czerpią przyjemność z przebywania na łonie natury. Lagotto romagnolo uwielbia piesze wędrówki, które pozwalają mu rozwijać swoje zdolności węszenia, jest miłośnikiem spędzania czasu w wodzie (oraz ku częstemu niezadowoleniu właścicieli — w kałużach...) oraz aportowania. Odpowiednio prowadzone czworonogi tej rasy osiągają świetne wyniki w tropieniu, sportach kynologicznych, a nawet w roli psów pracujących.
Aby rozładować ich nieskończone pokłady energii oraz wykorzystać potencjał niezwykłe czułego węchu, zapisanie psa na zajęcia z noseworku może być bardzo dobrym pomysłem.

Jak wychować lagotto?

Rasa jest również łagodna, potrafi bardzo dobrze znaleźć wspólny język z najmłodszymi członkami rodziny. Ich entuzjazm oraz żywiołowość czyni z nim świetnych towarzyszy wspólnych zabaw z dziećmi. Należy jednak monitorować wszystkie interakcje latorośli z czworonogiem oraz dopilnować, aby przebiegały one w sposób bezpieczny zarówno dla dziecka jak i psiaka.

Ważne jest również nauczenie psa odpoczynku po dniu pełnym wrażeń. Dobrze wprowadzona klatka kennelowa może stanowić dla psiaka bezpieczne schronienie, w którym zwierzak łatwiej się wyciszy i uspokoi.

Zdrowie - na co najczęściej chorują psy lagotto romagnolo?

Lagotto romagnolo to odporny pies, który na ogół cieszy się dobrym zdrowiem. Niestety, jak wszystkie rasy psów, lagotek może posiadać predyspozycje do rozwinięcia pewnych chorób (m.in. tych o podłożu genetycznym).
Poniżej przedstawiamy najczęstsze z nich:

• Dysplazja stawów biodrowych: schorzenie powstaje na skutek nieprawidłowego rozwoju oraz budowy stawu biodrowego. W rezultacie pojawia się niedopasowanie oraz rozluźnienie struktur stawowych, co powoduje niestabilność stawu. W dalszej kolejności może dojść do rozwoju stanu zapalnego oraz choroby zwyrodnieniowej stawów, co objawia się dolegliwościami bólowymi, dyskomfortem, ograniczoną ruchomością oraz trudnościami z poruszaniem się. Szacuje się, że nawet 24.4% osobników tej rasy może być dotkniętych dysplazją stawów biodrowych.
• Choroba spichrzeniowa lagotto (LSD): przypadłość ta związana jest z wadą enzymatyczną. Bywa również nazywana lizosomalną chorobą spichrzeniową, ponieważ spowodowana jest niedoborem enzymu w lizosomach komórki. U zdrowych zwierząt organelle te są odpowiedzialne za trawienie wewnątrzkomórkowe.
• Deficyt enzymatyczny prowadzi do nieprawidłowego rozkładu produktów komórkowych i gromadzenia się niestrawionego materiału w komórce, co upośledza jej funkcję.
• Ponieważ szczególnie wrażliwy na akumulację niechcianych substancji jest układ nerwowy, typowymi symptomami są zaburzenia koordynacji ruchowej, oczopląs, zmiany w zachowaniu (m.in. apatia, niepokój lub agresja). Wiek, w którym pojawiają się pierwsze objawy kliniczne jest zmienny, jednak zawsze dotyczy zwierząt młodych — wynosi od czterech miesięcy do czterech lat. Choroba dziedziczona jest w sposób autosomalny recesywny — oznacza to, że do jej rozwoju potrzebne są dwie kopie zmutowanego genu. Z tego powodu przynajmniej jedno z przyszłych rodziców szczeniąt musi być zdrowe.
• Łagodna, młodzieńcza dziedziczna padaczka: za rozwój tego przejściowego schorzenia odpowiada mutacja w obrębie genu LGI2. Zespoły padaczkowe po raz pierwszy występują u szczeniąt w wieku około 5 do 9 tygodni, a ustępują zazwyczaj samoistnie, gdy psiak osiągnie 8 do 13 tygodni życia. Charakterystyczne dla napadów choroby jest drżenie całego ciała, które czasami połączone może być z krótkotrwałą utratą przytomności. Na rynku istnieją testy genetyczne, które pozwalają na wykrycie wadliwego genu.
• Hiperurykozuria: jest zaburzeniem metabolicznym polegającym na wzmożonym wydalaniu kwasu moczowego wraz z moczem, co może prowadzić do krystalizacji oraz powstawania kamieni moczowych m.in. w cewce moczowej, pęcherzu moczowym, a nawet w nerkach. Zwierzęta dotknięte hiperurykozurią często cierpią na nawracające zapalenia dróg moczowych, które mogą wywoływać dolegliwości bólowe, trudność w oddawaniu moczu, krwiomocz, apatię oraz osłabienie.
• Abiotrofia móżdżku: to schorzenie genetyczne cechujące się postępującą degeneracją neuronów (komórek nerwowych), które znajdują się w korze móżdżku. Ponieważ móżdżek jest strukturą odpowiedzialną za koordynację i równowagę, psiaki z mutacją w genie powodującym abiotrofię móżdżku mają trudności z kontrolowaniem ruchów, występują u nich intensywne drżenia mięśni, tracą równowagę, mogą się przewracać i potykać. Objawy zazwyczaj pojawiają się w okresie szczenięcym, około 12 do 16 tygodnia życia. Niestety, pomimo znacznego rozwoju medycyny, nie znaleziono jeszcze skutecznego sposobu leczenia powyższej choroby. Ponieważ abiotrofia móżdżku ma charakter postępujący, wiele zwierząt ze znacznie obniżoną jakością życia zostaje poddanych eutanazji. Aby ograniczyć ryzyko urodzenia się chorych szczeniąt należy wykluczyć z rozrodu osobniki chore oraz odpowiedzialnie dobierać pary hodowlane.

Jak długo żyje lagotto romagnolo?

Lagotto romagnolo to rasa długowieczna — psiaki te żyją średnio około 14 do 16 lat.

Nie możemy jednak zapomnieć, że zbilansowana dieta psa, zapewnienie odpowiedniej dawki aktywności fizycznej oraz warunków bytowych, regularne wizyty u lekarza weterynarii i stosowanie się do jego zaleceń stanowią filary dobrego zdrowia czworonoga.

Co więcej, jak w przypadku każdego zwierzęcia rasowego, cena lagotto romagnolo nie należy do najniższych. Decydując się na rozszerzenie rodziny o czworonożnego przyjaciela, wystrzegajmy się pseudohodowli psów, nawet jeśli oferują one kuszącą finansowo ofertę sprzedaży szczeniaka. Wybierajmy rozsądnie, pamiętajmy, że psiak będzie towarzyszyć nam długie lata i powinien być on zdrowym i prawidłowo rozwiniętym przedstawicielem rasy.
Warto zapoznać się z artykułem Zoocialowej ekspertki — sędziny kynologicznej oraz hodowczyni jamników, która w swoim artykule podpowiada, czym kierować się podczas kupna rasowego psa.

Pielęgnacja psa rasy lagotto romagnolo

Gęste, wełniste, kręcone oraz stosunkowo twarde w dotyku owłosienie jest zdecydowanie rozpoznawalną cechą lagotto romagnolo. Poza nadaniem urokliwego wyglądu pełni również niesamowicie ważną funkcję termoizolacyjną — jego zadaniem jest ochrona skóry przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Co więcej, zarówno podszerstek, jak i włos okrywowy są wodoodporne.

Pomimo że lagotto romagnolo nie linieje, nie jest on pupilem idealnym dla fanatyków czystości. Przedstawiciele rasy uwielbiają wodę, błoto, piach i kopanie. Chociaż psiak nie gubi włosów, do jego kędziorków lubią przyczepiać się m.in. liście oraz gałązki, które później zwierzak przynosi do domu.

Czy lagotto gubi sierść?

Aby uniknąć filcowania sierści, należy ją systematycznie (przynajmniej dwa razy w tygodniu) czesać. Przyda nam się metalowa szczotka z zagiętymi na końcach drucikami (tak zwana pudlówka) oraz metalowy grzebień o szeroko rozstawionych ząbkach.
Dłuższy włos łatwiej się kołtuni, dlatego psa powinno się strzyc około 2 do 3 razy w roku. Ponadto, ważne jest regularne przycinanie włosów pomiędzy poduszkami łap oraz w okolicy oczu, aby nie podrażniały one rogówki.

Lagotto romagnolo kąpie się w razie potrzeby, używając delikatnego szamponu pielęgnacyjnego, dobranego do bieżących potrzeb owłosienia. Zwierzę myjemy dwukrotnie, pamiętając o dokładnym spłukaniu resztek kosmetyków oraz osuszeniu uszu od wewnątrz. Po kąpieli warto nałożyć odżywkę bez spłukiwania, która zapobiega plątaniu się sierści.

Bardzo ważnym elementem pielęgnacji psiaka jest również częste kontrolowanie jego uszu oraz usuwanie włosów zarastających kanał słuchowy.
Lagotto uwielbia zabawy na świeżym powietrzu, a bujna sierść psa działa jak magnes na kłosy i źdźbła traw, które mogą stanowić poważne niebezpieczeństwo. Mogą one dostać się m.in. do oka, ucha, nosa lub penetrować przez skórę i migrować w bardzo odległe miejsca powodując dyskomfort oraz ból. Starajmy się oglądać czworonoga po każdym spacerze oraz często rozczesywać jego sierść, usuwając przy tym wszystkie elementy roślin. Co więcej, zabierajmy psiaka na spacery w miejsca, w których nie znajdziemy roślinności stanowiącej potencjalne zagrożenie dla jego zdrowia.

Podstawą zdrowia jamy ustnej jest systematyczne szczotkowanie psich zębów. Do tego celu użyjmy pasty weterynaryjnej oraz szczoteczki z miękkim włosiem.

Ciekawostki o rasie lagotto romagnolo

• Lagotto romagnolo jest jedyną na świecie rasą psów, która specjalizuje się w poszukiwaniach trufli. Psiaki te posiadają doskonały węch oraz spore zdolności intelektualne.
• Są także niezwykle pracowite i oddane swojemu właścicielowi — nic więc dziwnego, że lata temu zostały docenione przez włoskich truflarzy i stały się symbolem włoskiej kultury kulinarnej.
• Nazwa rasy nawiązuje do pierwotnego przeznaczenia psów oraz ich pochodzenia. Słowo „lago" oznacza w języku włoskim jezioro, natomiast „lagòt" to wyraz wywodzący się z dialektu — oznacza on kudłatego psa dowodnego. Drugi człon nazwy - „romagnolo" pochodzi od regionu, w którym psiaki zdobyły szczególną popularność — Romanii.
• Inaczej mówiąc - lagotto romagnolo to inaczej romański pies dowodny.

Podsumowanie — dla kogo pies lagotto romagnolo będzie idealnym pupilem?

Lagotto romagnolo to włoska rasa o długiej i ciekawej historii. Początkowo psiaki te zajmowały się aportowaniem ptactwa wodnego, natomiast z biegiem lat ich użytkowość przekształcono do tropienia drogocennych grzybów - trufli.

Kędzierzawa sierść oraz przyjazny charakter psiaków sprawiły, że rasa staje się coraz bardziej popularna również w Polsce. Lagotto to nie tylko niesamowicie inteligentny pies, ale również bardzo oddany członek rodziny.

Rasa uznawana jest za pogodną oraz łagodną. Dobrze znosi obecność innych psów oraz dzieci. Żywiołowość psiaków sprawia, że szybko znajdują one wspólny język z najmłodszymi członkami rodziny. Mimo delikatności rasy do obowiązków rodziców należy dopilnowanie, aby wszystkie interakcje latorośli z czworonogiem przebiegały w sposób bezpieczny i komfortowy dla obu stron.

Lagotto jest pupilem bardzo lojalnym oraz chętnym do nawiązywania bliskich relacji, co czyni z niego doskonałego psa towarzyszącego. Dużą przyjemność sprawia mu aktywność fizyczna, nada się więc dla osób, które lubią długie spacery, bieganie oraz inne formy spędzania czasu na świeżym powietrzu.

Ile kosztuje pies rasy lagotto romagnolo?

Cena psa rasy Lagotto Romagnolo w Polsce może wynosić od kilku tysięcy do kilkunastu tysięcy złotych, w zależności od różnych czynników. Koszty związane z zakupem to jedynie część całkowitych wydatków związanych z opieką nad psem. Warto skontaktować się z renomowanymi hodowcami w Polsce, aby uzyskać dokładne informacje na temat cen szczeniąt Lagotto Romagnolo.