Welsh Corgi Cardigan — wszystkie informacje i opis rasy

Pochodzenie i przeznaczenie rasy welsh corgi cardigan

Ustalenie dokładnej historii wielu ras psiaków przysparza niemało trudności — niestety w przypadku corgi cardigan nie jest inaczej.
Zakłada się, że przodkowie dzisiejszych cardiganów zostali sprowadzeni na Wyspy Brytyjskie (a konkretnie do Walii) już w 1200 roku p.n.e. przez plemiona Celtów.

Następnie przez wiele lat były one tak zwanymi „psami do wszystkiego” - jak wiadomo, w gospodarstwie nigdy nie brakuje zajęć, toteż rolnicy szybko dostrzegli i wykorzystali potencjał oraz ochoczość czworonogów do pomocy.
Dawne corgi pilnie służyły Walijczykom przede wszystkim do zaganiania bydła oraz przepędzania stad dzikich koni, jednak zdarzało się, że pilnowały również obejść przed intruzami, a nawet brały udział w polowaniach. Ich niski wzrost stanowił wielką zaletę — corgi sprawnie poganiały zwierzęta gospodarskie unikając przy tym kopnięć.

Przez kilkaset lat cardigany przebywały w odizolowanym od innych terenów hrabstwie Cardiganshire, przez co nie krzyżowały się z innymi psami.
Pierwsze oficjalne wzmianki o rasie pojawiły się w walijskim zbiorze praw pochodzącym z X wieku. Ówczesny władca Walii, Hywel Dda, krótko opisał w nim niewielkiego psiaka pasterskiego, którego wysoko cenił ze względu na jego przeznaczenie.

Pod koniec XIX wieku cardigany wystąpiły na wystawach rolniczych, reprezentując grupę psów stróżujących. Przez późniejsze zmiany gospodarcze oraz modernizację rolnictwa corgi stawały się coraz mniej popularne wśród chłopów, jednak zaczęły wzbudzać zainteresowanie kynologów.

Pierwszy klub corgi został zarejestrowany w 1925 roku, a 1934 roku uznano welsh corgi cardigan i welsh corgi pembroke za odrębne rasy.

Wygląd welsh corgi cardigan — wzorzec rasy

Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Organizacji Kynologicznej — FCI, welsh corgi cardigan należy do Grupy 1, Sekcji psów pasterskich - 1. Według wzorca FCI rasa ta nie podlega próbom pracy.

Welsh corgi cardigan jest niewielkim psem o silnej, krępej budowie ciała, wydłużonej sylwetce i charakterystycznych, dużych uszach.

WRAŻENIE OGÓLNE: Zwierzę niskie, o mocnej budowie i wydłużonym tułowiu. Jego ogon przypomina kitę lisa i jest osadzony w linii grzbietu.

WAŻNE PROPORCJE: Stosunek długości kufy do głowy wynosi 3:5.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Welsh corgi cardigan to pies baczny, energiczny, obdarzony inteligencją. Jest zrównoważony, nie może przejawiać objawów agresji lub nadmiernej nieśmiałości.

GŁOWA: O lisim kształcie oraz wyrazie.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Pomiędzy uszami szeroka i płaska, zwęża się w kierunku oczu, a ponad nimi jest nieznacznie wysklepiona.
Stop: Delikatnie zaznaczony.
TWARZOCZASZKA:
Nos: Lekko wystający, o czarnej barwie, nie powinien być tępo zakończony.
Kufa: Zwęża się umiarkowanie w kierunku nosa.
Uzębienie: Mocne, o zgryzie nożycowym — siekacze górne ściśle zachodzą na dolne. Siekacze powinny być osadzone prostopadle do szczęk.
Żuchwa jest odpowiednio rozwinięta oraz względnie silna.
Oczy: Średniej wielkości, szeroko rozstawione, o wyraźnych kącikach i żywym, czujnym, a zarazem łagodnym wyrazie. Ich kolor zgrywa się z umaszczeniem — mogą być ciemne lub stonowane, o ciemnych powiekach. Niebieska barwa oczu akceptowana jest jedynie u osobników niebieskich marmurkowych.
Uszy: Względnie duże w porównaniu do wielkości psa, stojące, osadzone na tyle daleko z tyłu głowy, by mogły być płasko położone wzdłuż szyi. Są umiarkowanie szerokie u nasady, a ich czubki są delikatnie zaokrąglone. Znajdują się w odległości około 8 centymetrów jedno od drugiego.

SZYJA: Proporcjonalna do tułowia, muskularna, harmonijnie przechodząca w łopatki.

TUŁÓW: Wydłużony oraz mocny.
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: O wyraźnie zaznaczonej talii.
Klatka piersiowa: Głęboka i szeroka, o wyraźnym przedpiersiu i dobrze wysklepionych żebrach.

OGON: Tworzy przedłużenie linii grzbietu i jest na tyle długi, by mógł dotykać podłoża. Podczas spoczynku noszony nisko, a w ruchu wzniesiony nieznacznie powyżej linii grzbietu, nie powinien być jednak zakręcony.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: O mocnym kośćcu, krótkie, lecz nieprzesadnie.
Łopatki: Muskularne, ustawione skośnie, wraz z ramionami tworzą kąt podobny do prostego.
Ramiona: Delikatnie zakrzywione, obejmują szeroką klatkę piersiową.
Łokcie: Przylegające.
Łapy: Zwarte, relatywnie duże, zaokrąglone, z mocnymi opuszkami. Są lekko skierowane na zewnątrz.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Silne, krótkie, dobrze kątowane, z mocnym kośćcem na całej długości, o odpowiednio umięśnionych udach oraz podudziach.
Śródstopia: W postawie są równoległe wobec siebie oraz pionowe względem podłoża.
Łapy: Relatywnie duże, zaokrąglone, zwarte, z mocnymi opuszkami.

RUCH: Swobodny oraz energiczny, z przylegającymi łokciami. Pies porusza się krokiem długim, niewysokim, płynnym.

OKRYWA WŁOSOWA:
SIERŚĆ: Włos średniej lub krótkiej długości, twardy w dotyku, nieprzemakalny, możliwie prosty z gęstym podszerstkiem.
MAŚĆ: Do uznanych umaszczeń należą: niebieski marmurkowy (blue merle), pręgowany, rudy, śniady, trikolor z pręgowanym podpalaniem oraz trikolor z rudym podpalaniem.
W każdym z powyższych wariantów kolorystycznych mogą pojawić się białe znaczenia znajdujące się m.in. na głowie, szyi, klatce piersiowej lub brzuchu. Biel nie powinna być dominująca na tułowiu, głowie, nie może również obramowywać żadnego z oczu.
Zarówno maści rozjaśnione jak i czekoladowe są wysoce niepożądane. Nos oraz powieki zwierzęcia muszą być czarne.

WIELKOŚĆ I WAGA: Idealny wzrost w kłębie wynosi 30 cm. Waga powinna być proporcjonalna do wielkości psa. Ważniejsza od wielkości czworonoga jest harmonia jego budowy.

WADY: Jakiekolwiek odchylenia od powyższego wzorca powinny zostać uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia ich nasilenia, wpływu na zdrowie, dobrostan zwierzęcia oraz zdolność do wykonywania pracy, do której zwierzę było tradycyjnie przeznaczone.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: Psy przejawiające zachowania agresywne lub nadmierną nieśmiałość, a także osobniki z wyraźnymi anomaliami fizycznymi oraz zaburzeniami behawioralnymi są dyskwalifikowane.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa prawidłowo rozwinięte jądra, które są w pełni usytuowane w mosznie.
Do hodowli powinny być używane wyłącznie psy funkcjonalnie i klinicznie zdrowe, o cechach typowych dla rasy.

Usposobienie i charakter — psychika rasy cardigan welsh corgi

Typowy przedstawiciel rasy welsh corgi cardigan to odważny, ciekawski, wszędobylski psiak o radosnym temperamencie, ponadprzeciętnej inteligencji oraz dużej potrzebie ruchu.
Mówi się, że corgi wie, czego chce — jest bowiem zdecydowanym i pewnym siebie czworonogiem.

W stosunku do obcych osób wykazuje pewną rezerwę i dozę ostrożności, natomiast niesamowicie przywiązuje się do swojej rodziny, którą kocha całym sercem. Jego pogodne nastawienie wnosi do domu wiele radości oraz uśmiechu. Corgi lubi czuć się ważny i aktywnie brać udział w życiu najbliższych.
Źle znosi przebywanie w samotności przez długie godziny, warto więc przyzwyczajać zwierzaka już na etapie szczenięcym do wyciszenia i odpoczynku na czas, kiedy wychodzimy do pracy.

Rasa opisywana jest jako bystra, ale momentami również uparta oraz szczekliwa.
Ze względu na wielką osobowość w małym ciele, szkolenie i naukę posłuszeństwa należy rozpocząć jak najwcześniej, nawiązując z czworonogiem bliską więź, opartą na zaufaniu. Właściciel musi być cierpliwy oraz konsekwentny, a także odpowiednio prowadzić pupila, aby ten chciał z nim współpracować. Dobrze zmotywowany pies ochoczo wykonuje polecenia swojego przewodnika, chętnie się uczy oraz bez większego problemu daje się ułożyć.

Ponieważ corgi są żywiołowymi psiakami, należy zapewnić im regularny wysiłek fizyczny, jak i umysłowy. W przeciwnym wypadku zwierzę może zacząć odczuwać nudę i wyładowywać swoją frustrację m.in. poprzez zachowania niszczycielskie (np. gryzienie mebli, butów).

Nie należy zapominać o ich pierwotnej roli oraz silnym instynkcie zaganiającym, który bywa czasami problematyczny. Podobnie jak inne psy pasterskie, welsh corgi cardigan posiada naturalne zamiłowanie do zapędzania stada. Jeżeli potrzeba ta nie może zostać zrealizowana, zdarza się, że zwierzak zaczyna pilnować lub zaganiać ludzi, inne zwierzęta oraz przedmioty. Wielokrotnie czynnikiem wywołującym takie zachowania bywa ruch — corgi może polować na rowerzystów, biegające dzieci, hulajnogi czy przejeżdżające samochody.
Jeżeli wrodzony instynkt psa zamienił się w problem, nad którym nie jesteśmy w stanie zapanować, skontaktujmy się z psim behawiorystą!!!, który podpowie nam, jak zaspokoić popęd pupila w sposób nieszkodliwy dla otoczenia. 
Potencjał oraz nieskończone pokłady energii naszego czworonoga dobrze jest także spożytkować zabierając go na długie spacery, ćwicząc psi fitness, uczestnicząc w psich sportach (np. agility, treibball, frisbee) lub za pomocą zabaw węchowych.

Zdrowie welsh corgi cardigan — na co najczęściej chorują te psiaki?

Rasę welsh corgi cardigan na ogół uznaje się za odporną oraz cieszącą się dobrym samopoczuciem, jednak ze względu na specyficzną budowę ciała — długi tułów oraz krótkie łapy, corgi jest narażony na problemy z kręgosłupem, w szczególności na dyskopatię.

Aby zadbać o zdrowie kręgosłupa, starajmy się, by pupil go nie przeciążał — jeżeli to możliwe, nie pozwalajmy mu na gwałtowne skoki (np. na kanapę). Dobrym rozwiązaniem może okazać się zainstalowanie rampy dla psów, która pozwoli czworonogowi bezpiecznie wejść oraz zejść z łóżka czy sofy. Co więcej, ograniczmy wchodzenie oraz schodzenie psiaka po schodach — najlepiej będzie go wnosić oraz znosić na rękach. Niesamowicie istotną rolę przy wsparciu kręgosłupa mają mięśnie głębokie, które odpowiedzialne są za jego stabilizację oraz mięśnie powierzchniowe, które warunkują mobilność. Aby wzmocnić masę oraz siłę mięśniową zadbajmy o regularny ruch w formie, który równocześnie nie będzie przeciążeniem dla pleców psiaka.

Oprócz dyskopatii istnieje kilka innych potencjalnych zagrożeń zdrowotnych, na które welsh corgi cardigan bywa podatny. Poniżej przedstawiamy najczęstsze z nich.

Choroby, do których welsh corgi cardigan jest predysponowany ze względu na czynniki genetyczne:

• Dysplazja stawu biodrowego: charakterystyczny dla tej wady jest nieprawidłowy rozwój oraz budowa stawu biodrowego. Struktury stawowe są rozluźnione oraz niedopasowane, co powoduje niestabilność stawu. W konsekwencji może pojawić się reakcja zapalna, a także choroba zwyrodnieniowa stawów. Do częstych objawów należą dolegliwości bólowe, dyskomfort, sztywność, ograniczona ruchomość oraz problemy z poruszaniem.
• Szacuje się, że dysplazja stawów biodrowych dotyka około 19.7% psów tej rasy.
• Zwichnięcie rzepki: to jedna z najpowszechniejszych dolegliwości ortopedycznych u psów. Mówimy o niej, gdy rzepka — kość znajdująca się z przodu stawu kolanowego, przemieści się ze swojej prawidłowej pozycji na stronę przyśrodkową lub boczną. Niektóre rasy psów, w tym welsh corgi cardigan posiadają genetyczne predyspozycje do zwichnięć. Do charakterystycznych objawów należą nagła kulawizna, niechęć do ruchu, ból.
• Dysplazja stawu łokciowego: do jej powstania przyczynia się nieprawidłowy rozwój chrząstki stawowej, a także zahamowanie wzrostu kości promieniowej lub łokciowej. Najczęstszymi symptomami tego schorzenia jest kulawizna, a wraz z postępem zaburzenia rozwija się zapalenie oraz zwyrodnienie stawu łokciowego, co nasila dolegliwości bólowe u pupila oraz zniechęca go do podejmowania aktywności fizycznej. Ocenia się, że występuje u 3.3% welsh corgi cardiganów.
• Postępujący zanik siatkówki (PRA): to choroba zwyrodnieniowa siatkówki oka, w której komórki światłoczułe (fotoreceptory) ulegają degeneracji. Są nimi pręciki, dzięki którym możliwe jest widzenie w słabym świetle i ciemności oraz czopki, które umożliwiają widzenie barwne oraz ostre w pełnym świetle. W pierwszej kolejności zostają uszkodzone pręciki, więc wzrok pogarsza się w nocy, a postęp schorzenia może prowadzić aż do całkowitej ślepoty. Zmiany są symetryczne i występują równolegle na obojgu oczach. Niestety obecnie nie ma skutecznej metody leczenia tej dolegliwości.

Do pozostałych predyspozycji rasowych należą:

• zaćma (katarakta),
• jaskra,
• dysplazja siatkówki,
• przetrwała błona źrenicza,
• dwurzędowość rzęs,
• niedoczynność tarczycy,
• mielopatia zwyrodnieniowa,
• choroba krążka międzykręgowego (IVDD),
• kamica pęcherza moczowego, cystynuria,
• przepuklina kroczowa,
• hipertermia złośliwa,
• lipofuscynoza ceroidowa,
• niedobór reduktazy methemoglobiny.

Jak długo żyje welsh corgi cardigan?

Przeciętna długość życia welsh corgi cardigana wynosi około 12-15 lat.

Pamiętajmy jednak, że regularne wizyty u lekarza weterynarii, zbilansowana dieta oraz zapewnienie odpowiedniej dawki aktywności fizycznej i prawidłowych warunków bytowych są niezbędne, by psiak cieszył się dobrym zdrowiem przez długie lata.
Ponieważ corgi łatwo przybierają na wadze (co jest dodatkowym obciążeniem dla ich delikatnego kręgosłupa) porcje psiaka muszą być kontrolowane i podawane z rozsądkiem. Jeśli mamy wątpliwości co do sposobu żywienia, zwróćmy się o pomoc do psiego dietetyka.

Pielęgnacja psa rasy welsh corgi cardigan

Krótka, lecz gęsta, dwuwarstwowa okrywa włosowa zapewnia corgiemu doskonałą izolację termiczną, jednak bywa także uciążliwa dla właścicieli — rasa znana jest z obfitego linienia.

W okiełznaniu wypadającej sierści zdecydowanie pomoże nam regularne czesanie sierści — co najmniej raz lub dwa razy w tygodniu, a podczas sezonowej wymiany sierści codzienne. Do usuwania martwego włosa zaleca się używanie grzebienia oraz szczotki z metalowymi ząbkami (tzw. pudlówki).
Zwierzę nie wymaga strzyżenia — nadmierna ingerencja w szatę jest niezalecana. Delikatnie skrócić można jedynie sierść porastającą tylną stronę kończyn oraz wewnętrzną stronę łap (pomiędzy opuszkami).

Welsh corgi cardigana myjemy w razie potrzeby. Do kąpieli psa!!! używamy delikatnego szamponu pielęgnacyjnego lub specjalistycznego, dobranego do bieżących potrzeb owłosienia. Następnie wskazane jest użycie odżywki, która uelastyczni włos pupila. Zawsze stosujmy się do zaleceń podanych przez producenta kosmetyków oraz pamiętajmy, by dokładnie wypłukać sierść czworonoga po myciu szamponem oraz starannie wysuszyć uszy zwierzaka.

Jak w przypadku psiaka każdej rasy, powinniśmy zadbać o odpowiednią higienę jamy ustnej corgiego. Aby zapobiec powstawaniu kamienia nazębnego, systematycznie szczotkujmy psie zęby za pomocą specjalnej psiej szczoteczki (lub przeznaczonej dla ludzi, z miękkim włosiem) oraz pasty weterynaryjnej.

Do powyższych zabiegów higienicznych najlepiej przyzwyczajać zwierzaka już we wczesnym okresie życia, aby w przyszłości nie sprawiały one problemów nam ani psiakowi.

Ciekawostki o rasie welsh corgi cardigan

• Nazwa „corgi" prawdopodobnie wywodzi się od połączenia dwóch celtyckich słów: „cor” - karzeł i „gi” oznaczające psa.
• Ze względu na charakterystyczną budowę ciała — w szczególności długi tułów oraz krótkie kończyny, corgi zaliczany jest do typu jamnikowatego.
• Te sympatyczne czworonogi są jedną z najstarszych ras pasterskich na świecie - jedną z ich ról było zaganianie krów.
• Niski wzrost corgiego pełni swego rodzaju przystosowanie do pierwotnej roli - dzięki niemu psiaki mogły podgryzać nieposłuszne bydło tuż przy kopytach i unikać przy tym przypadkowych kopnięć.

Podsumowanie — dla kogo welsh corgi cardigan będzie odpowiednim pupilem?

Welsh corgi cardigan jest psem pasterskim wywodzącym się z południowo-zachodniej części Wielkiej Brytanii - Walii. Żywy temperament, lojalność i silna motywacja do pracy psiaka zostały docenione przez tamtejszych rolników, którym czworonóg przez lata pomagał przy wypełnianiu obowiązków w gospodarstwie.

Cardigan corgi jest stosunkowo niewielkim pupilem, którego wyróżnia krępa budowa, wydłużone ciało oraz charakterystyczne, duże uszy. Rasę znana jest z radosnego usposobienia, pewności siebie oraz ciągłej chęci do bycia w ruchu. To psiak, który do obcych podchodzi z pewną rezerwą, natomiast dla bliskich gotowy byłby skoczyć w ogień. Uwielbia czuć się doceniony oraz uczestniczyć we wspólnych aktywnościach zarówno na zewnątrz, jak i w domu.

Najlepiej odnajdzie się u boku osób energicznych, dla których długie wędrówki, nieskończone zabawy oraz szkolenie pupila będą stanowić przyjemność. Właściciel corgiego musi być osobą konsekwentną, ale przy tym cierpliwą, rozumiejącą naturalne potrzeby i instynkty zwierzaka.

Pomimo że rasa bywa uparta, odpowiednio prowadzony psiak bardzo chętnie współpracuje i tworzy wspaniałego, wiernego kompana, który wniesie wiele ciepła i mnóstwo pozytywnej energii do naszego życia.