Oparzenia u psa – najczęstsze przyczyny i pierwsza pomoc

Kiedy i jak pies może się oparzyć?

Czynniki wywołujące oparzenia u psów można w dużym uproszczeniu podzielić na:

·         termiczne - bezpośrednie działanie wysokiej temperatury,

·         chemiczne - substancje chemiczne o charakterze żrącym,

·         fizyczne - np. prąd elektryczny.

Rokowanie w przypadku poparzenia ustalane jest na podstawie oszacowania procentowej powierzchni ciała, która uległa urazowi. Wynika to z faktu, że dynamika rozwoju choroby jest wprost proporcjonalna do ilości uwalnianych i wchłanianych produktów rozpadu tkanek. Ustalenie średniej powierzchni ciała, która uległa poparzeniu jest zależne od rozmiarów pacjenta. W przypadku jamnika przedstawia się ono następująco: głowa - 12%, szyja - 13%, klatka piersiowa - 36%, brzuch - 17%, kończyny przednie - po 3%, kończyny tylne - po 7%, ogon - 2%. Dla owczarka niemieckiego wartości te będą nieco się różnić: głowa - 9%, szyja - 11%, klatka piersiowa - 35%, brzuch - 17%, kończyny przednie i tylne - od 17-35%.

Za poparzenie rozległe uznaje się takie, w którego przebiegu uszkodzeniu doznało ponad 10% powierzchni ciała. W jego wyniku może dojść do rozwoju uogólnionej odpowiedzi zapalnej (SIRS). Ryzyko to stanowi wskazanie do poszerzenia diagnostyki o badania laboratoryjne i obrazowe. Ma to na celu ocenę szans na przeżycie pacjenta w kontekście rozwinięcia się potencjalnej niewydolności wielonarządowej.

Należy także pamiętać o tym, że w trakcie poparzenia dochodzi do przerwania ciągłości skóry, co stanowi wrota wejścia dla wielu bakterii patogennych. W wielu wypadkach terapia musi być więc poszerzona o stosowanie antybiotyku, nierzadko celowanego (poprzedzonego badaniem mikrobiologicznym).

Oparzenia słoneczne u psa

Psy są o wiele mniej narażone na oparzenia słoneczne niż ludzie. Po pierwsze, ich skóra pokryta jest w większości przypadków gęstą sierścią, która stanowi swego rodzaju "parasol słoneczny". Po drugie, czworonogi z reguły posiadają więcej melaniny, która naturalnie chroni je przed promieniowaniem UV. Nie oznacza to jednak, że są one zupełnie odporne na wysokie temperatury. Psom zagraża przede wszystkim udar cieplny.

W przypadku naszych pupili do poparzeń dochodzi najczęściej na skutek kontaktu z rozgrzanym przedmiotem lub ogniem.

Oparzenia pokrzywą u psa

Poważniejsze poparzenia pokrzywą u psa ze względu na obecność sierści zdarzają się rzadko. Mimo to, warto uważać i nie narażać zwierzaków na kontakt z tą rośliną. Najczęstszym objawem poparzenia pokrzywą jest zaczerwienienie i bolesność. W większości przypadków chłodny okład (np. z dodatkiem aloesu) w zupełności wystarcza. W przypadku pojawienia się pęcherzy warto jednak sięgnąć po pomoc weterynaryjną.

Jak pomóc psu, który się poparzył?

Pierwsza pomoc w takiej sytuacji obejmuje przede wszystkim jak najszybsze pozbawienie kontaktu zwierzęcia ze źródłem wysokiej temperatury lub substancją chemiczną. Następnie należy stopniowo schładzać zmienione chorobowo miejsce przy pomocy letniej, a nie zimnej wody. Nadmierne obniżenie temperatury może stanowić szok dla organizmu i doprowadzić do wstrząsu. Ranę u psa po poparzeniu warto przemyć delikatnie specjalnym płynem antyseptycznym, który warto mieć w swojej apteczce pierwszej pomocy dla psa.

W następnej kolejności jak najszybciej należy udać się z psem do weterynarza, który w miarę możliwości założy odpowiedni opatrunek (np. hydrożel), zabezpieczy czworonoga przeciwbólowo i poda leki na gorączkę.

Uwaga! Jeśli twój pupil poparzył się prądem, wyłącz najpierw bezpieczniki! Jeśli nie jest to możliwe, odsuń psa od źródła poparzenia materiałem niebędącym przewodnikiem elektrycznym, np. drewnianym lub plastikowym kijem. Pamiętaj, że w tej sytuacji twoje bezpieczeństwo jest najważniejsze!

Postępowanie w przypadku oparzenia - podsumowanie

Pierwsza pomoc w nagłej sytuacji jest kluczowa. Pamiętaj o odizolowaniu swojego pupila od źródła niebezpieczeństwa. Następnie postaraj się schłodzić oparzone miejsce letnią wodą. Udaj się do gabinetu lekarza weterynarii aby dowiedzieć się jakie powinno być twoje dalsze postępowanie.

Pamiętaj, że lepiej zapobiegać, niż leczyć. W niebezpiecznych sytuacjach pilnuj swojego pupila i "miej oczy dookoła głowy".