Korat — opis i charakterystyka rasy, cena

Koty z szaroniebieskim futrem budzą nieustanny zachwyt. Koraty wprawdzie nie dościgają popularnością brytyjczyków czy rosyjskich niebieskich, jednak zdecydowanie są warte bliższego poznania. W swojej ojczyźnie uchodziły za zwiastuny szczęścia. W Europie pojawiły się jeszcze pod koniec XVIII wieku i bardzo szybko podbiły serca brytyjskiej arystokracji. Dzisiaj nie jest to może wyjątkowo rzadka rasa, jednak hodowli korata nie jest szczególnie dużo. A szkoda! To naprawdę wyjątkowe zwierzaki.

Jak wygląda kot korat?

W plebiscycie na najpiękniejsze rasy kotów korat z pewnością zająłby wysokie miejsce. Jest elegancki i harmonijnie zbudowany z ciałem o budowie typowej dla kotów orientalnych. Jego nogi są długie a ogon zwęża się w kierunku końca. Tułów jest zwarty i dobrze umięśniony, jednak nigdy nadmiernie krępy.

Koraty są w istocie masywniejsze niż wyglądają na pierwszy rzut oka. Ważą od 4 do 6 kg w zależności od genów i płci.

Kot szczęścia rodem z Tajlandii ma szeroko rozstawione, duże i okrągłe oczy. Z początku bursztynowe, kiedy kończy dojrzewać (mniej więcej w drugim roku życia) zmieniają kolor na głęboką zieleń. Głowa widziana z przodu ma kształt serca.

Umaszczenie i sierść korata

Sierść korata jest krótka do półdługiej. Dobrze przylega do ciała i nie posiada podszerstka. Dopuszczalny jest tylko jeden rodzaj umaszczenia — jednolicie ciemnoniebieskie ze srebrzystym połyskiem. Każdy włos jest jasny u nasady, następnie przyciemnia się pośrodku, żeby przejść w srebrną końcówkę. To właśnie dzięki niej korat tak pięknie błyszczy w słońcu.

Niedopuszczalne są żadne inne rodzaje umaszczenia. Na wystawach za dyskwalifikujące uznaje się nawet śladowe ilości białych włosów, czy jakiekolwiek białe znaczenia. Całe ciało korata musi mieć jednolity kolor.

Kot szczęścia – historia koratów

Pierwsza hodowla kotów rasy kota powstała stosunkowo niedawno. W istocie rasa jest jednak bardzo stara i przetrwała w niemal niezmienionym kształcie całe wieki. Korat pochodzi z Tajlandii. W lokalnych dokumentach znaleziono opisy podobnych kotów pochodzące z przełomu XIV i XV wieku. Nazwa rasy nawiązuje do tajskiej prowincji, z której koraty mają się wywodzić. W rodzimym języku nazywane są jednak kotami o kolorze chmur przed burzą. Używane jest również określenie si-sawat, czyli w wolnym tłumaczeniu szczęśliwy kot.

Jedna z najstarszych ras kotów na salonach. Jak Korat podbił Europę?

Pierwsze koraty trafiały do Wielkiej Brytanii w wyniku wymiany handlowej już w 1800 roku. Jako oficjalna rasa kota zadebiutowały (tak jak zresztą większość innych) w XIX wieku. Współczesny wzorzec rasy jest znacznie młodszy i pochodzi z drugiej połowy XX wieku. Powstał zaś... w Stanach Zjednoczonych.

Za matkę rasy korat, takiej jaką znamy ją dzisiaj, uważana jest Amerykanka Jean Johnson. W latach pięćdziesiątych podróżowała po Tajlandii w poszukiwaniu kota syjamskiego. Natknęła się jednak na zupełnie koty, które wzbudziły jej ogromny zachwyt. To były właśnie koraty. Hodowczyni zapragnęła sprowadzić je do USA, okazało się to jednak bardzo trudne. Tajowie strzegli swojego narodowego skarbu a piękne szare koty zamieszkiwały niemal wyłącznie w domach majętnych urzędników.

Dopiero po powrocie do Stanów Johnson otrzymała od swojej przyjaciółki parę kotów: Darrę i Nara. Dzięki temu pod koniec lat pięćdziesiątych przyszedł na świat pierwszy kot z hodowli koratów za Zachodzie.

Korat – charakter i zachowanie kota

Podobnie jak koty syjamskie, korat również głośno wokalizuje i nieustannie domaga się uwagi ukochanego człowieka. To czuły kot, który bardzo szybko i głęboko przywiązuje się do swojego opiekuna. Towarzyszy mu na każdym kroku. Jest bystry, szybko się uczy i uwielbia wspólne zabawy.

Jednocześnie jest to rasa wyjątkowo wrażliwa na zmiany i niestabilność otoczenia. Korat potrzebuje spokoju i powtarzalności. Nie przepada za hałasem i chaosem. Nowo poznane osoby z początku mogą budzić jego nieufność.

Dla kogo korat będzie odpowiednim towarzyszem?

Rasa korat wymaga dużej uwagi i zaangażowania ze strony opiekuna. To bardzo inteligentny kot, który szybko się nudzi. Wówczas sam organizuje sobie czas — otwiera szuflady, szafki a nawet drzwi... Chociaż nie lubi samotności, to nie będzie czuł się dobrze również w zatłoczonym i bardzo gwarnym domu. Jest odpowiednim kotem dla domatora, który chce i lubi spędzać czas ze zwierzątkiem.

Korat i sfinks — czy to dobre połączenie?

Wiele osób zastanawia się, czy korat będzie dobrym kompanem dla sfinksa. Co łączy te przyjazne rasy kotów?

• Energiczna natura,
• częsta i głośna wokalizacja,
• wysoka inteligencja,
• chęć do zabawy,
• przywiązanie do opiekuna.

Mimo tego sfinks jest z reguły bardziej otwarty niż typowy korat. Zdecydowanie szybciej przyzwyczaja się do zmiennych warunków. Ma również mocniejszy charakter. W niektórych przypadkach domator korat może poczuć się nieco przytłoczony temperamentem sfinksa. Zazwyczaj jednak koty te dogadują się bardzo dobrze.

Korat – pielęgnacja, zdrowie i żywienie

Piękna sierść i intensywnie zielone oczy to cechy, które przyciągają do korata. Czy opieka nad takim kotem jest trudna? W tej części artykułu postaramy się odpowiedzieć na te pytania.

Czy kot korat linieje? Jak dbać o jego sierść

Krótka sierść korata nie powinna przysporzyć opiekunowi żadnych większych problemów z pielęgnacją. Wyprawka dla kota tej rasy powinna zawierać szczotkę z miękkim włosem, która umożliwi regularne pozbywanie się luźnej sierści. Wielu przyszłych opiekunów zastanawia się jednak w jakim stopniu korat gubi sierść.

Linienie nie zależy w gruncie rzeczy od długości sierści, tylko od obecności i gęstości podszerstka. Korat ma jednowarstwową sierść, dlatego nie ma obaw — nie będzie gubił jej w nadmiarze. To dobry wybór dla osoby, która nie lubi usuwania sierści z mebli i ubrań.

Ile żyje kot korat i na co choruje?

Korat to tajski symbol szczęścia, stara rasa naturalna, która z reguły cieszy się dobrym zdrowiem. Istnieje jednak pewna choroba genetyczna, na którą narażony jest znacznie bardziej od innych kotów. To gangliozydoza (GM1, GM2). To rzadkie schorzenie sprawia, że nadmiar glukocerebrozydów, czyli związków tłuszczowo-cukrowych odkłada się w mózgu kota. Prowadzi to do uszkodzenia całego układu nerwowego. W dobrych hodowlach prowadzone są badania genetyczne, których celem jest wykluczenie obciążonych osobników z rozrodu.

Żywienie kota rasy korat

Korat, tak samo jak każdy inny kot, potrzebuje wysokiej jakości posiłków opartych na jego potrzebach gatunkowych. Mokra karma bezzbożowa dla kota, której skład oparty jest na odpowiednich proporcjach mięsa szkieletowego i podrobów to bardzo uniwersalny wybór. Wiele koratów dobrze czuje się również na surowej diecie BARF lub jej gotowanym odpowiedniku.

Ile kosztuje kot rasy korat? Cena w hodowli

Jeżeli rozważasz zakup korata, musisz wybrać naprawdę dobrą i sprawdzoną hodowlę. To rzadka rasa, dlatego jest bardzo prawdopodobne, że na miot będzie trzeba trochę poczekać. Mimo wszystko kociaka warto kupować wyłącznie ze sprawdzonych źródeł.

Korat z hodowli zrzeszonej w Polskiej Federacji Felinologicznej: Felis Polonia kosztuje około 5 tysięcy złotych. Na kociętach nie warto oszczędzać. Od hodowcy zależy nie tylko wygląd malucha, ale także tak ważne czynniki jak brak chorób genetycznych czy pierwotna socjalizacja kota w grupie rodzinnej.

Kot korat – podsumowanie

Korat to jedna z najstarszych ras kotów na świecie. Uchodzi również za jedną z piękniejszych. Często mylony z kotem rosyjskim niebieskim, w istocie jest od niego znacznie rzadszy. Mimo wszystko ma swoich miłośników na całym świecie. Wszystko ze względu na jego elegancji wygląd i wyjątkowy charakter. Korat jest przyjacielski, kochający i bardzo inteligentny. Mimo wszystko nie lubi dużych zmian i hałasu. W przypadku tej rasy mały kotek i dzieci to połączenie, które może się sprawdzić. Starsze koraty mogą jednak mieć problem z zaakceptowaniem maluchów. Szczególnie tych bardzo małych i głośnych.