Kot bengalski - opis rasy i wszystkie informacje

Kot bengalski - opis rasy i wszystkie informacje 

Kot bengalski, nazywany po prostu bengalem wyróżnia się charakterystycznym umaszczeniem. Warto poznać również jego wspaniały charakter, który przyciąga do tej rasy wielbicieli z całego świata. 

Kot bengalski, czyli bengal lub leopardeta to amerykańska rasa kotów zaklasyfikowana przez FiFe do III grupy wystawowej. Pierwsze osobniki tej rasy przyszły na świat w wyniku świadomego krzyżowania kota domowego z dzikim kotem bengalskim (Prionailurus bengalensis). Chociaż na całym świecie bengale cieszą się dużą popularnością, to w wielu środowiskach ich istnienie ciągle jest obiektem sporych kontrowersji. Sprawdź, co warto wiedzieć o tych niezwykłych zwierzętach. 

Jaka jest historia kotów bengalskich? 

Dziki kot bengalski to stosunkowo niewielki drapieżny ssak z rodziny kotowatych. Zamieszkuje tereny południowo-wschodniej Azji (Pakistan, Mandżuria, Tajlandia, Malezja a także niektóre tereny Chińskiej Republiki Ludowej i dalekowschodniej Rosji). Gatunek wyróżnia się umiejętnościami pływackimi, dlatego z łatwością skolonizował niektóre wyspy. Dzikie koty bengalskie są monogamiczne a z partnerem tworzą silną więź, która nierzadko trwa przez całe życie. 

Dowiedz się także, ile kosztuje kot bengalski. 

Czy koty bengalskie są hybrydami? 

Bengal często pada ofiarą negatywnego nastawienia miłośników kotów, którzy są zdecydowanie przeciwni powstawaniu ras hybrydowych. Ich wielbiciele zwracają jednak uwagę na fakt, że hodowla kotów bengalskich jest już dzisiaj bardzo powszechna. W konsekwencji obecne kociaki mają stosunkowo niewiele cech przejętych bezpośrednio od swoich dzikich przodków. Kot bengalski powstał w wyniku krzyżowania gatunku dzikiego z kotem domowym. Skuteczna praca hodowlana doprowadziła jednak do tego, że już piąte pokolenie współczesnych bengali miało wszystkie cechy kota domowego. 

Początki hodowli kota bengalskiego 

A skąd pomysł na skrzyżowanie kota domowego z przedstawicielem dzikiego gatunku. Amerykańska biolożka, Jean Sugden Mill jeszcze na studiach interesowała się problematyką tworzenia hybryd międzygatunkowych. Po kilkunastu latach pracy naukowej Jean zakupiła w sklepie zoologicznym samicę dzikiego kota bengalskiego, o imieniu Malaysia, którą następnie skrzyżowała ze swoim czarnym kotem domowym. 

Pochodzące z Indii koty bengalskie były w owym czasie na granicy wyginięcia. Przez lata polowano na nie w celu pozyskania oryginalnie umaszczonych skór. Kocięta zamordowanych samic wysyłano do sklepów zoologicznych a następnie sprzedawano w zwierząt towarzyszących. Hodowczyni miała nadzieję, że nadanie kotom domowym specyficznego lamparciego umaszczenia zaspokoi zapotrzebowanie na trzymanie w domu „dzikich" zwierząt. 

W efekcie pierwszego skojarzenia Malaysii z kotem domowym 1963 roku na świat przyszły dwa kociaki. Przeżyła jedynie kotka KinKin o charakterystycznej cętkowanej sierści. W wyniku osobistej tragedii, jaka spotkała ją w wyniku śmierci męża Jean jednak zaprzestała hodowli. 

Rozwój rasy i sukcesy Jean Mill 

Równolegle w latach siedemdziesiątych na na Loyola University w Nowym Orleanie pod kierunkiem genetyka dr Willarda Centerwalla, trwały badania nad odpornością kotów bengalskich na powodującego białaczkę wirusa FeLV. W tym celu tworzono hybrydy tego gatunku z kotem domowym, które celowo zarażano wirusem. W 1980 roku Centerwell szukał domu dla kilku kociąt z pokolenia F1. Przekazał je znanej nam już Jean Mill. 

Dwa lata później podczas podróży po New Delhi Mill natrafiła na ciekawie umaszczonego kota domowego, który według jej relacji „biegał wokół wybiegu dla nosorożców". Hodowczyni zasięgnęła języka i w rezultacie przywiozła do Stanów zarówno tego zwierzaka (który otrzymał imię Toby of Dehli), jak i jego siostrę nazwaną Tasha of Delhi. Te dwa zwierzaki mają bardzo ważny udział w rodowodzie wszystkich dzisiejszych bengali. 

Jean Mill nie bez powodu nazywana jest matką wszystkich kotów bengalskich. Podczas gdy inni hodowcy uzyskiwali jedynie bezpłodne hybrydy ona była w stanie osiągnąć sukces w hodowli wstecznej i już w piątym pokoleniu otrzymała wstępnie ukształtowaną rasę kotów domowych. 

Kot bengalski dzisiaj 

Już w 1986 roku The International Cat Association (TICA) uznało koty bengalskie za odrębną rasę. Europejska Międzynarodowa Federacja Felinologiczna (FIFe) zrobiła to cztery lata później. 

Obecnie koty bengalskie są popularną rasą, cenioną zarówno za cechy charakteru, jak i oryginalny eksterier. Kocięta są chętnie hodowane i kupowane a ich przeciętna cena nie odbiega znacznie od cechy za przedstawicieli innych ras. 

Jak wyglądają koty bengalskie? 

Wbrew obiegowej opinii rasa kotów bengalskich nie wyróżnia się szczególnie dużymi rozmiarami. Wręcz przeciwnie, są to zwierzęta średniej wielkości. Waga przecięt nego samca bardzo rzadko przekracza 5,5 kg. Wyróżnia je mocna budowa ciała i rozwinięta muskulatura. Głowa kota bengalskiego wydaje się mała w porównaniu z resztą ciała. 

Standardowy wzorzec rasy według FIFe 

Głowa: 

• Kształt: średni rozmiar, szeroka podstawka, zaokrąglona czołówka. 
• Profil: lekko wypukły, niezbyt wyraźny stop. 
• Uszy: średniej wielkości, szeroko rozstawione, zaokrąglone końce. 
• Oczy: duże, owalne, niezbyt szeroko rozstawione, preferowany kolor zielony. 

Ciało: 

• Budowa: średniej wielkości, muskularne, mocne kości. 
• Tułów: wydłużony, harmonijny. 
• Kończyny: średniej długości, dobrze umięśnione. 
• Łapy: duże, zaokrąglone. 

Ogon: średniej długości, zaokrąglony na końcu. 

Sierść i umaszczenie kota bengalskiego 

Bengale to koty krótkowłose o gęstej i jedwabistej w dotyku sierści. Wzorcowo futro występuje w dwóch odmianach: 

• cętkowanej, 
• marmurkowej. 

Każda z tych odmian może występować w trzech różnych kolorach, czyli: 

• brązowym, 
• śnieżnym, 
• srebrnym. 

Warto przy tym wspomnieć, że istnieją jeszcze trzy dodatkowe odmiany kolorystyczne, które jednak nie są uznawane przez FIFe. Mimo wszystko niektóre organizacje felinologiczne dopuszczają kolor: 

• czarny, 
• niebieski, 
• dymny. 

Zdecydowanie najczęściej w hodowlach na świat przychodzą koty bengalskie w różnych odcieniach brązu. Rozpiętość kolorów jest bardzo szeroka, od beżowego po pomarańczowy. Cętki lub marmurowe znaczenia mogą mieć kolor od jasnobrązowego po czarny. Najważniejsze jest to, aby pomiędzy nimi a resztą futra był jak największy kontrast. Brzuszek bengala powinien być cętkowany i jaśniejszy od pozostałych części ciała. 

Jaki jest prawdziwy charakter kota bengalskiego? 

Jakie są koty bengalskie? Hodowcy i miłośnicy tej rasy często podkreślają ich podobieństwo do psów. Bengale są nie tylko bardzo inteligentne, ale także towarzyskie. Często przychodzą na zawołanie, lubią bawić się w aport i aktywnie spędzać czas z opiekunem. Nierzadko chętnie uczą się chodzenia na smyczy - można więc wychodzić z takim kotem na spacer. 

Przedstawiciele tej rasy kotów domowych nie najlepiej znoszą samotność. Zazwyczaj bardzo dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, zarówno psami, jak i kotami. Są towarzyskie i wygadane. Jednocześnie obcych potrafią traktować z pewną dozą rezerwy. Przy odpowiednim wychowaniu i socjalizacji mogą okazać się fantastycznymi przyjaciółmi zarówno dla aktywnych singli, jak i rodzin z dziećmi. 

Czy to prawda, że koty bengalskie uwielbiają wodę? Rzeczywiście wiele z nich zachowało po swoich dzikich przodkach zamiłowanie do pływania. Dzikie koty bengalskie swoje potrzeby załatwiają nie w piasku, ale właśnie w wodzie. Nie oznacza to jednak, że każdy przedstawiciel omawianej rasy kotów będzie podzielał ten entuzjazm! Niektóre bengale mają do wody stosunek neutralny, inne wręcz za nią nie przepadają. 

Kot bengalski – pielęgnacja i zdrowie 

Bengale, tak jak wszystkie koty domowe, wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Mowa tu nie tylko o utrzymywaniu okrywy włosowej w dobrej kondycji. Ważna jest także opieka weterynaryjna oraz dbałość o prawidłowe żywienie. Przyjrzyjmy się dokładnie wszystkim tym kwestiom. 

Jak pielęgnować sierść kota bengalskiego? 

Krótka i jedwabista sierść kota bengalskiego nie jest szczególnie trudna w pielęgnacji. Warto regularnie przeczesywać ją szczotką z miękkim naturalnym włosiem. W ten sposób zachowasz jej blask i pobudzisz krążenie w znajdujących się pod skórą naczyniach krwionośnych. 

Podczas czesania sprawdzaj również stan uszu, oczu i pazurów. Te ostatnie warto raz na jakiś czas przycinać. Jeżeli uszy wydają się brudne, a już tym bardziej jeżeli kot się po nich drapie, koniecznie udaj się do gabinetu lekarza weterynarii. 

Zdrowie kotów bengalskich 

Chociaż kotów bengalskich jest coraz więcej, to jednak pula genetyczna tej rasy ciągle jest dosyć ograniczona. Sprawia to, że niestety bengale są narażone na stosunkowo dużo chorób genetycznych. Właśnie dlatego tak istotne jest to, aby hodowlę wybierać bardzo ostrożnie. Ważny jest nie tylko wzór na futrze, ale przede wszystkim rozsądny plan hodowlany oraz wykonywanie potrzebnych badań genetycznych. 

A z jakimi chorobami genetycznymi mogą zmagać się koty leopardetta? 

• Kardiomiopatia przerostowa (HCM) – schorzenie kardiologiczne, które objawia się zgrubieniem mięśnia sercowego i zmniejszeniem wielkości komory serca. Zdiagnozowana w porę pozwala na życie w dobrej kondycji pod warunkiem przyjmowania leków. Niestety, czasami choroba nie daje objawów aż do momentu, kiedy młody kot niespodziewanie umiera. Dlatego tak ważna jest profilaktyka i regularne badania echokardiograficzne. 
• Postępujący zanik siatkówki (PRA) – ta choroba genetyczna prowadzi do stopniowego obumierania komórek siatkówki. Z czasem wzrok kota pogarsza. W niektórych przypadkach dochodzi nawet do pełnej ślepoty. 
• Policystyczna choroba nerek (PKD) – w wyniku tego schorzenia na nerkach kota tworzą się cysty, które utrudniają ich prawidłowe funkcjonowanie. Pełne wyleczenie jest niemożliwe. Można jednak spowalniać postęp choroby poprzez odpowiednio dobraną farmakoterapię i dietę. 
• Niedobór kinazy pirogronianowej (PK) – to dziedziczna choroba enzymatyczna. Enzym kinazy pirogronianowej jest niezbędny do przekształcania glukozy w energię. Jego niedobór prowadzi do niedokrwistości. Niestety, to schorzenie nie jest wyleczalne. W niektórych przypadkach stan pacjenta można nieco poprawić poprzez transfuzję krwi. 
• Przetrwała błona źrenicza (PPM) – jest to stan, w którym błona źrenicza, która normalnie zanika w okresie rozwoju prenatalnego, nie ulega pełnemu zamknięciu i pozostaje częściowo lub całkowicie widoczna po urodzeniu kociąt. Na rogówce kota rozwija się mętna plamka, która z czasem może doprowadzić do ubytków w widzeniu. 

Zdecydowanej większości wymienionych powyżej schorzeń można uniknąć poprzez właściwy dobór hodowlany. Przed zakupem kociąt zawsze sprawdzaj reputację hodowcy. Jako klient masz prawo do informacji, czy rodzice twojego przyszłego kociaka przeszli przez konieczne badania genetyczne. 

Prawidłowe żywienie kota bengalskiego 

Podobieństwo bengala do kota dzikiego sprawia, że wiele osób zastanawia się, czy jego dieta powinna różnić się w jakiś sposób od diety innych kotów domowych. W żadnym wypadku nie. Potrzeby żywieniowe leopardetty są dokładnie takie u innych przedstawicieli jego gatunku. Oznacza to, że bengal jest obligatoryjnym mięsożercą i surojadem. Jego dieta powinna opierać się na wysokiej jakości karmie pozbawionej zbóż, cukrów i sztucznych barwników. 

Warto pamiętać, że koty bardzo rzadko odczuwają pragnienie. Ich przodkowie wyewoluowali na pustyni a najważniejszym źródłem wody był dla nich pokarm. Właśnie dlatego najlepszym rozwiązaniem dla twojego pupila będzie karma mokra. Koty, których dieta opiera się na suchej są znacznie bardziej narażone na odwodnienie a z czasem także na choroby nerek 

Dobrym pomysłem może okazać się oparcie jadłospisu bengala o dietę BARF dla kota. Opiera się ona na surowym mięsie oraz odpowiednio dobranych suplementach. Zbilansowana dieta surowa musi być wprowadzona po wykonaniu badań diagnostycznych i dokładnym ustaleniu stanu zdrowia konkretnego zwierzaka. W internecie znajdziesz specjalistyczne kalkulatory, które pozwolą ci wyliczyć proporcje i zbilansować posiłki. 

Dla kogo jest kot bengalski? 

Koty bengalskie są wyjątkowymi zwierzętami, które mogą odnaleźć się w różnych domowych środowiskach. Ich charakterystyczne cechy sprawiają, że są odpowiednie dla pewnych grup osób. 

Bengale są nie tylko inteligentne, ale także towarzyskie i bardzo łatwo się uczą. Dzięki temu są doskonałymi towarzyszami dla osób, które chcą spędzać czas z kotem i zaangażować go w różnorodne aktywności. Koty bengalskie są również społeczne i dobrze dogadują się z innymi zwierzętami. Często mogą być przyjazne zarówno wobec psów, jak i innych kotów. Jednak mogą być nieco zarezerwowane wobec obcych, co sprawia, że są również doskonałymi towarzyszami dla osób ceniących niezależność i samodzielność. 

Koty bengalskie są odpowiednie dla osób, które poszukują inteligentnego, towarzyskiego i aktywnego towarzysza. Mogą stanowić doskonałe towarzystwo dla aktywnych singli, rodzin z dziećmi i nawet dla osób posiadających inne zwierzęta domowe. Ważne jest jednak zapewnienie im odpowiedniego wychowania, socjalizacji i zrozumienia ich specyficznych potrzeb, aby stworzyć z nimi harmonijną relację. 

Kot bengalski – podsumowanie 

Chociaż przypominają swojego dzikiego przodka to jednak begale są kotami domowymi. Twórczyni rasy, Jean Mill dokonała czegoś, o czym marzy wielu genetyków. Na przestrzeni zaledwie kilkunastu lat powołała do życia hybrydę, która już w piątym pokoleniu zyskała wszystkie cechy kota domowego. 

Obecnie mamy więc do czynienia z pięknym i niezwykle inteligentnym kotem, który wyróżnia się także towarzyskim charakterem. W życiu domowym uwielbia zabawę i potrzebuje różnorodnych stymulacji, nie tylko fizycznych, ale także psychicznych. W większości przypadków zaakceptuje innego kota i dobrze odnajdzie się w różnych środowiskach. Pamiętaj jednak, żeby przed zakupem kociaka wybrać dobrą i sprawdzoną hodowlę, w której przeprowadza się badania genetyczne na powszechne w rasie choroby dziedziczne.