Krew z odbytu u psa - przyczyny, objawy i kiedy udać się do weterynarza

Krwawe stolce u psa 

W zależności od lokalizacji krwawienia krew w kale psa będzie miała różną postać. W przypadku uszkodzenia w górnych odcinkach przewodu pokarmowego (w przełyku i żołądku) pojawia się smolisty, ciemny kał, zawierający krew strawioną przez enzymy trawienne. Natomiast jeśli problem leży w obrębie jelita grubego lub cienkiego w odchodach psa obserwuje się obecność świeżej krwi. 

Przyczyny smolistych stolców 

Przyczyną krwawienia w górnej części przewodu pokarmowego może być zapalenie przełyku, wrzody żołądka, obecność ciał obcych, krwotoczne zapalenie żołądka i jelit, nowotwory, zatrucie środkami żrącymi i antykoagulantami (znajdujących się np. w trutkach na szczury). 

Przyczyny występowania świeżej krwi w kale psa 

Krwawienie z końcowych odcinków przewodu pokarmowego może być wywołane przez ciężką alergię pokarmową, choroby zapalne jelit, obecność pasożytów wewnętrznych, choroby zakaźne, nieprawidłowy przerost flory bakteryjnej jelit, ciała obce, nowotwory, urazy, niektóre endokrynopatie i zaburzenia krzepnięcia. 

Ciało obce w układzie pokarmowym 

Połknięte ciało obce może wywołać wiele problemów w obrębie przewodu pokarmowego. Mechanicznie podrażnia śluzówkę, utrudnia przepływ treści pokarmowej oraz stanowi siedlisko patogenów. W skrajnych przypadkach może spowodować całkowitą niedrożność jelit lub przebić ścianę przewodu pokarmowego, prowadząc do groźnego zapalenia otrzewnej. 

Objawy są bardzo niespecyficzne. U niektórych psów ciało obce nie daje żadnych symptomów. U innych może pojawić się ból brzucha, wymioty (także krwawe), brak apetytu, wzdęcia, zaparcia lub biegunka i obecność krwi oraz fragmentów ciała obcego w kale psa. W diagnostyce stosuje się różne metody obrazowania — RTG psa, USG i endoskopię w celu rozpoznania i dokładnego zlokalizowania ciała obcego. 

Konieczne jest usunięcie ciała obcego z przewodu pokarmowego. W miarę możliwości stosuje się metody nieinwazyjne — wywołanie wymiotów, pobudzenie perystaltyki jelit czy zabieg endoskopowy. Czasem konieczna jest jednak interwencja chirurgiczna. Po zabiegu należy stosować się do zaleceń lekarza weterynarii — podawać przypisane leki i zadbać o odpowiednią dietę. 

Zapalenie przełyku 

Najczęstsze przyczyny zapalenia przełyku to refluks żołądkowo-przełykowy i połknięcie substancji żrącej. Rzadziej diagnozuje się zakażenie bakteryjne lub grzybicze. Często występują wymioty, brak apetytu, czasem stwierdza się krew w kale psa. 

Diagnozę najlepiej potwierdzić badaniem endoskopowym. W leczeniu refluksu stosuje się sukralfat powlekający uszkodzoną śluzówkę, środki prokinetyczne (przyspieszające perystaltykę w układzie pokarmowym) np. metaklopramid i zmniejszające wydzielanie kwasu solnego w żołądku np. omeprazol. 

W przypadku połknięcia żrącej substancji postępowanie zależy od stanu klinicznego psa, który jak najszybciej powinien znaleźć się w gabinecie weterynaryjnym. Absolutnie nie wolno próbować wywoływać wymiotów! 

Wrzody żołądka 

Treść żołądkowa ma bardzo niskie pH. Wynika to z obecności kwasu solnego, odpowiedzialnego za aktywację enzymów trawiennych i niszczenie większości patogenów przyjmowanych z pokarmem. Błona śluzowa chroniona jest m.in. dzięki warstwie śluzu, szybkiej regeneracji komórek i wydzielaniu prostaglandyn zapobiegających nadmiernej sekrecji kwasu solnego. 

Ciało obce, zarzucanie treści z dwunastnicy, długotrwałe stosowanie niesterydowych leków przeciwzapalnych czy stres mogą zaburzyć mechanizmy ochronne żołądka i spowodować uszkodzenie błony śluzowej przez kwas solny. Pojawiają się krwawe wymioty, ból w obrębie jamy brzusznej, brak apetytu i smoliste stolce. W diagnostyce największe znaczenie ma badanie endoskopowe, pozwalające na ocenę śluzówki żołądka. 

W leczeniu stosuje się środki powlekające śluzówkę żołądka (np. sukralfat), zobojętniające treść (np. wodorotlenek magnezu) i hamujące wydzielanie kwasu solnego — inhibitory pompy protonowej (np. omeprazol) oraz blokery receptorów histaminowych (np. cymetydyna). Dodatkowo wskazane może być podawanie leków przeciwwymiotnych i przyspieszających perystaltykę przewodu pokarmowego. 

Krwotoczne zapalenie żołądka i jelit 

W przebiegu krwotocznego zapalenia jelit i żołądka (HGE) występują zarówno fusowate wymioty, w których widoczne są skrzepy krwi, jak i smoliste stolce. Pies zwykle nie je, wykazuje objawy bólowe i szybko się odwadnia, a jego stan ulega gwałtownemu pogorszeniu. Przyczyny HGE nie są jeszcze dobrze zbadane. 

W leczeniu najważniejsza jest intensywna płynoterapia dożylna. Oprócz niej stosuje się przeciwbólowe środki rozkurczowe (np. drotawerynę), leki przeciwwymiotne (np. maropitant) i zmniejszające produkcję kwasu solnego (np. omeprazol). W niektórych przypadkach lekarz weterynarii może wprowadzić antybiotyki. 

Przewlekłe zapalenie okrężnicy 

W przewodzie pokarmowym, zwłaszcza w obrębie jelita grubego, fizjologicznie bytują ogromne ilości bakterii. Problem pojawia się, gdy równowaga mikrobiomu zostaje zaburzona i rozrastają się bakterie patogenne np. Clostridium perfringens, Clostridium difficile. Może mieć to charakter wtórny i rozwijać się jako powikłanie innych chorób przewodu pokarmowego. 

Często pojawia się brak apetytu, wymioty, świeża krew w kale, biegunka i odwodnienie. Choroba ma charakter przewlekły z okresami poprawy i zaostrzeń. Podstawą leczenia są antybiotyki, najlepiej dobrane na podstawie bakteriologicznego badania kału. Ważna jest też odpowiednia dieta z wyższą zawartością błonnika i wprowadzenie probiotyków. 

Choroby zakaźne 

Krew w kale psa często występuje w przebiegu parwowirozy. Jest to choroba zakaźna, groźna szczególnie dla szczeniąt. Wirus atakuje komórki jelita cienkiego, w wyniku czego pojawia się ostra, krwawa biegunka. Towarzyszy jej gorączka, odwodnienie, brak apetytu i wymioty. Częstym powikłaniem są infekcje bakteryjne, a wzmożona perystaltyka może doprowadzić do wgłobienia jelita i powstania martwicy. Nieleczona parwowiroza zwykle prowadzi do śmierci zwierzęcia. 

W terapii ważna jest intensywna płynoterapia, wdrożenie antybiotyków, leków przeciwwymiotnych i przeciwbiegunkowych. Już na wczesnym etapie warto wprowadzić dokarmianie zwierzęcia małymi porcjami ciepłego jedzenia. Chory pies powinien zostać odizolowany, a środowisko, w którym przebywał poddane gruntownej dezynfekcji. 

Choroby pasożytnicze 

Biegunka z domieszką krwi bywa obserwowana w trakcie inwazji pasożytów wewnętrznych tj. pierwotniaki Giardia i Cryptosporidium oraz nicienie — włosogłówki i tęgoryjce. 

Pasożyty te różnią się cyklami rozwojowymi i przebiegiem inwazji. Wszystkie jednak mogą uszkadzać błonę śluzową przewodu pokarmowego, przez co w kale psa pojawia się krew. Lekarz weterynarii stawia diagnozę na podstawie badanie kału i wprowadza odpowiednie leki przeciwpasożytnicze. 

Choroby odkleszczowe 

Ze względu na zmiany klimatyczne choroby odkleszczowe stanowią coraz poważniejsze zagrożenie, a do zarażenia może dojść przez niemalże cały rok. 

Psy najczęściej cierpią z powodu babeszjozy. Wywoływana jest przez pierwotniaka z rodzaju Babesia, który zasiedla i niszczy czerwone krwinki psa. Zwierzę jest często apatyczne, nie ma apetytu i wykazuje trudności w poruszaniu się. W poważnych przypadkach występuje krwawa biegunka i wymioty, żółtaczka oraz krwiomocz. 

W diagnostyce największe znaczenie mają podstawowe badania krwi, rozmaz i specyficzne testy płytkowe. W leczeniu stosuje się imidokarb i terapię objawową, mające na celu utrzymanie prawidłowej funkcji wątroby i nerek. 

Aby uchronić psa przed chorobami odkleszczowymi, konieczne jest stosowanie profilaktyki przeciwpasożytniczej przez cały rok. 

Krew z odbytu a alergia pokarmowa

Alergię pokarmową wywołać może każdy składnik zawarty w diecie psa. Układ odpornościowy rozpoznaje go jako zagrożenie i aktywuje mechanizmy mające na celu ochronę organizmu. W rezultacie pojawiają się różne objawy kliniczne: świąd, zaczerwienienie skóry, wyłysienia, biegunka, krew w kale psa, wzdęcia i wymioty. W diagnostyce stosuje się dietę eliminacyjną opartą na jednym rodzaju białka, pozwalającą na rozpoznanie uczulającego elementu i trwałe usunięcie go z pożywienia zwierzęcia. Czasami wskazane jest zastosowanie glikokortykosteroidów w celu łagodzenia objawów klinicznych. 

Zatrucia 

W skład większości trutek na szczury wchodzą antykoagulanty zaburzające krzepnięcie krwi, co prowadzi do krwotoków wewnętrznych. Psy po spożyciu trutki są apatyczne, nie chcą jeść i szybciej się męczą. Wylewy krwawe pojawiają się w różnych miejscach ciała — pod skórą, w jamie ustnej, oczach, nosie, a także w obrębie przewodu pokarmowego — stąd krew w kale psa. 

Lekarz weterynarii zleca zwykle podstawowe badanie krwi i określenie czasu krzepnięcia (czas protrombinowy i kaolinowo-kefalinowy). W leczeniu stosuje się intensywną suplementację witaminą K i terapię wspomagającą — uzupełnianie płynów, dokarmianie, w poważnych stanach także transfuzję krwi. 

Nowotwory układu pokarmowego 

Krew w kale psa pojawia się także w przypadku procesu nowotworowego. W jego przebiegu objawy są często niespecyficzne, mogą się nawet nie ujawniać przez długi czas. Zmianę rozrostową zwykle da się uwidocznić metodami diagnostyki obrazowej — RTG, USG, tomografii komputerowej lub endoskopii, lecz do postawienia rozpoznania niezbędne jest pobranie próbek i badanie histopatologiczne. 

Leczenie onkologiczne zależy od lokalizacji guza, stadia jego wykrycia i ogólnego stanu zdrowia psa. Zastosowanie znajduje chirurgia, chemioterapia i radioterapia. 

Krew w kale psa 

Obecność krwi w kale psa zawsze powinna być skonsultowana z lekarzem weterynarii. W celu wskazania przyczyny krwawień niezbędna jest dokładna diagnostyka — m.in. badanie kału, krwi i techniki obrazowe — RTG, USG, tomografia i endoskopia psa.