Pływające psy — które psy czują się świetnie w wodzie?

Jak oswoić psa z wodą?

Mimo że wszystkie psy umieją pływać, a większość czworonogów uwielbia pływanie, nie należy spodziewać się, że pies, nawet rasy „wodnej”, po przyjściu na brzeg jeziora natychmiast wskoczy do wody. Trzeba go do tego nakłonić. Początkowo czworonóg nie będzie się czuł zbyt pewnie i może przestraszyć się utraty gruntu pod nogami. Pies musi mieć zaufanie do opiekuna, dlatego po raz pierwszy można go zabrać nad wodę dopiero po opanowaniu przez niego podstawowych komend posłuszeństwa. Wówczas opiekun może liczyć, że pies będzie z nim współpracował także w wodzie.

Na pierwszy trening najlepiej udać się w bezpieczne miejsce, gdzie dostęp do wody jest łatwy, dno piaszczyste i nieporośnięte roślinami wodnymi, jak również nie ma innych psów. Warto wybrać się  nad wodę z psem wraz z jego ulubioną zabawką, jeżeli utrzymuje się ona na wodzie, ewentualnie zaopatrzyć się w specjalny aport do ćwiczeń w wodzie.

Pierwszy raz wchodzimy do wody razem z psem. Trzeba robić to niezbyt szybko, aby różnica temperatur nie zniechęciła czworonoga. Po zanurzeniu się zachęcamy psa do aportowania zabawki, rzucając ją niedaleko, aby pupil mógł dojść do niej po dnie. Stopniowo odrzucamy aport coraz dalej, gdzie jest głębiej. Pies, skoncentrowany na przedmiocie, instynktownie popłynie za nim, straciwszy grunt. Po przyniesieniu aportu należy psa pochwalić.

Ćwiczenie wykonuje się w zależności od zachowania psa – częściowo lub w całości (np. tylko wejście do wody i wyjście, a za drugim razem wejście i aport, albo wszystko na raz). Powtarzamy je codziennie, z czasem rzucając psu aport z brzegu, bez wchodzenia do wody razem z nim. Jest to najprostszy i skuteczny sposób oswojenia psa z wodą. Nigdy nie wolno wrzucać pupila do wody na siłę, bo można go do niej bezpowrotnie zrazić.

Jeżeli zależy nam na czworonogu, który będzie lubił pływanie, niech to będzie pies z hodowli, z której większość szczeniąt zdradza zamiłowanie do wody. Uwaga: wbrew obawom niektórych, czipowanie psa nie wyklucza jego kontaktu z wodą – nie działa ona na identyfikator. Oto kilka ras psów, z których każdy jest bardzo dobrym psem rodzinnym, a przy tym doskonałym pływakiem.

Nowofundland – jeden z najlepiej pływających psów

Nowofundland zwany jest też wodołazem – i nic dziwnego, bo to rasa, która pływanie ma w genach. Nowofundland wyhodowany został na wybrzeżach Kanady, a wykorzystywany był do wyciągania ryb z wody i przenoszenia lin i sieci. Jego sierść jest dwuwarstwowa i wodoodporna, zabezpieczająca psa przed utratą ciepła, a palce łap posiadają błony pławne. Mimo solidnej postury, przywodzącej na myśl niedźwiedzia, jest to wspaniale pływający pies, odporny i wytrzymały.

Obecnie nowofundlandy szkoli się jako psy ratownicze z wody. Znana jest historia psa tej rasy o imieniu Rigel, który znajdował się na Titanicu wraz ze swoim opiekunem, pierwszym oficerem Williamem McMaster Murdochem. Podczas akcji ratunkowej pies znajdował się w jednej z szalup, której nie dostrzegła w ciemnościach załoga płynącego na pomoc, wezwanego sygnałem SOS statku s/s Carpathia. Rigel wskoczył do lodowatej wody i głośno szczekając popłynął w stronę statku. Został usłyszany, dzięki czemu załoga Carpathii uratowała zarówno rozbitków, jak i dzielnego psa.

Portugalski pies dowodny

Portugalski pies dowodny to rasa myśliwska. Jest dobrym psem rodzinnym, ale już sama nazwa rasy wskazuje jego przeznaczenie. Portugalczyki to również psy pracujące z rybakami na łodziach. Nie tylko najlepiej pływają z całej 8 grupy FCI, ale także potrafią nurkować i złapać rybę, która wysunęła się z sieci.

Labrador retriever

Labrador retriever według jednej z hipotez wywodzi się z Grenlandii, według innej – z kanadyjskiego półwyspu Labrador, od którego wzięła się nazwa rasy. Labradory to przede wszystkim psy wodne, świetnie w niej pracujące. Towarzyszą myśliwym, polującym na ptactwo wodne i wykorzystywane są do łapania ptaków wodnych, postrzelonych i upadłych na powierzchnię jeziora. To samo potrafi robić seter irlandzki, który dobrze opanowuje aportowanie. Zaliczany do grupy wyżłów seter irlandzki posiada ponadto wrodzoną umiejętność wystawiania (stójki), czego labrador nie potrafi.

Sierść labradora jest dwuwarstwowa i nieprzemakalna, dlatego może on przebywać w wodzie bez obawy, że zachoruje. W Polsce myśliwi coraz częściej wykorzystują labradory do polowania, choć wciąż preferują wyżły – ze wskazanego wyżej powodu.

Lagotto romagnolo

Lagotto romagnolo to rasa niedużych psów, ukształtowana na podmokłych terenach nizinnych Comacchio i bagiennych z okolic Rawenny. Niegdyś były to psy wodne, wyszukujące i aportujące ptactwo. Po osuszeniu mokradeł lagotto romagnolo z powodzeniem zaadaptował się jako pies znakomicie sprawdzający się w poszukiwaniu trufli, do czego wykorzystano jego predyspozycje węchowe. Niemniej, zainteresowanie wodą i zamiłowanie do pływania pozostały. Lagotto świetnie pływają, uwielbiają harce w wodzie, które sprawiają im ogromną radość.

Lagotto romagnolo ma gęstą, kędzierzawą sierść, poskręcaną w charakterystyczne pierścionki, z widocznym podszerstkiem. Obie warstwy szaty są nieprzemakalne.

Czy na pewno każdy pies umie pływać?

W zasadzie tak, aczkolwiek istnieją rasy, które nie lubią wody, czują się w niej źle i unikają pływania. Nie potrafią zresztą tego robić tak, jak inne psy – pływać „pieskiem”, a jedynie unoszą się na wodzie, nieporadnie przebierając nogami. Do takich psów należy np. buldog angielski. Nie należy go nakłaniać, a tym bardziej zmuszać do wejścia do wody, a wybierając się z psem na spacer nad jezioro przyda mu się kamizelka asekuracyjna. Niespecjalnie lubią wodę także mopsy, pekińczyki, buldogi francuskie i inne rasy brachycefaliczne. Kąpiel psa takiej rasy w jeziorze czy rzece jest niewskazana.