Choć gatunek Canis lupus familiaris kojarzy nam się z futrzastym zwierzakiem, istnieją również rasy psów pozbawionych sierści. Posiadają one zamiast niej szczątkową okrywę włosową. Bywają też czworonogi częściowo albo całkowicie łyse. Co wyróżnia psy bez sierści i jakie ich rasy występują?
Spis treści
Pies bez sierści — skąd się wzięły bezwłose rasy?
Pies bez sierści zwykle budzi zdziwienie i ciekawość. Łyse psy charakteryzują się bowiem nie tylko nietypowym wyglądem, ale również specyficznym charakterem.
Czworonogi, określane jako psy bezwłose, mogą mieć szczątkowe włosy albo być całkiem łyse. Pojawiły się one już 3 tysiące lat temu. Gołe psy spotykane były głównie na obszarach charakteryzujących się gorącym klimatem. Rasy psów pozbawionych sierści spotykano w. Ameryce Środkowej, Azji i Afryce. Brak włosa u nich był wynikiem mutacji genetycznej, która początkowo pojawiła się przez przypadek. Do powstania nagich ras psów przyczyniła się też selekcja środowiskowa, gdyż ich wysoka tolerancja na ciepło pozwalała na dobrą aklimatyzację.
Ze względu na swój oryginalny wygląd pies bez sierści często otaczany był szczególną czcią i przypisywano mu tajemne moce. Z czasem kynolodzy zaczęli celowo je selekcjonować i rozmnażać. W XX wieku rozpoczęto hodowlę tych ras psów, otrzymując cztery oficjalnie uznane przez Międzynarodowy Związek Kynologiczny.
Specyfika ras psów bezwłosych
Warto wiedzieć, że pozbawienie sierści często ma związek z poważnymi chorobami genetycznymi u czworonogów. Brak włosów wpływa również na więcej czynników powodujących stres u psa Zwierzaki takie odznaczają się bowiem zwiększoną wrażliwością na czynniki środowiskowe, dlatego też wymagają one szczególnej ochrony zimą i latem. Skóra bezwłosych psów jest bardzo wrażliwa na zimno, zranienia, poparzenia, a nawet przesuszenie. Kupowanie rasowego psa bez sierści łączy się więc z koniecznością specyficznej jego pielęgnacji.
Jakie są najpopularniejsze rasy psów bezwłosych?
Nagi pies meksykański
Nagie psy meksykańskie były bardzo popularne wśród Azteków, którzy przypisywali im magiczne zdolności. Ich pierwotna nazwa to Xoloitzcuintle. Traktowano je jako zwierzęta ofiarne, chroniły również według wierzeń przed złymi duchami.
Psy meksykańskie ogrzewały swoich właścicieli nocą, a ich mięso uważano za przysmak. Z czasem zaczęto jednak doceniać ich wyjątkowe cechy charakteru i przyjazne usposobienie.
Nagi pies meksykański to czworonóg średniej wielkości. Ten pozbawiony sierści pies posiada jedynie kępki włosów na głowie i szyi oraz ogonie. Jego umaszczenie bywa czarne, szare, rudawe, wątrobiane, albo blond, a skóra często pokryta jest plamami.
Nagi pies meksykański występuje w wielkości miniaturowej, toy i standardowej. Czworonogi te mogą być nieufne wobec obcych, ale są bardzo oddane swojej rodzinie. To zwierzaki inteligentne, ciekawskie i obdarzone silnym instynktem myśliwskim. Mają one dużą potrzebę niezależności i lubią przebywać na zewnątrz. Zazwyczaj nie wykazują agresji, choć są czujne i posiadają bardzo wyostrzone zmysły. Szczekanie psa tej rasy jest niezwykle rzadkie.
Wśród "meksykańczyków" rodzą się również psy z włosami. Prawie w każdym miocie przychodzi bowiem na świat ok. 30% psów owłosionych.
Amerykański terier bezwłosy
Amerykański nagi terrier pojawił się w XX wieku. W 1972 r. urodziły się 3 nagie szczeniaki i dały one początek nowej rasie.
Amerykańskie teriery bezwłose to średnie, silnie zbudowane psy. Mają one charakterystyczne uszy i różową skórę pokrytą plamami w różnych kolorach oraz pojedyncze kępki włosów nad oczami i w okolicy pyska. Są rasą zdrową, inteligentną, wesołą, czujną i energiczną. Wobec obcych ludzi oraz zwierząt bywają nieufne i mają silny instynkt łowiecki.
Grzywacz chiński
Chiński grzywacz to rasa powstała prawdopodobnie w Azji, Afryce lub Ameryce Południowej. Ten mały mierzący ok. 18-20 cm smukły, bezwłosy psiak posiada wydłużoną kufę, duże, stojące uszy i ciemne oczy. Włosy występują u niego jedynie na głowie, łapach i ogonie, a bezwłosa skóra często pokryta jest cętkami. Oprócz odmiany nagiej istnieją też psy z włosem, długim, miękkim, występującym na całym ciele.
Grzywacz chiński to czworonóg radosny, towarzyski, aktywny, chętny do zabawy i dobrze współpracujący z człowiekiem. Obcych psiaki te traktują jednak z pewną rezerwą. Mają łagodny temperament i nie hałasują, ale są bardzo delikatne zarówno pod względem łysej skóry, jak i osobowości.
Istnieją też psy owłosione tej rasy-odmiana o nazwie powder puff.
Nagi pies peruwiański
Nagie psy peruwiańskie, znane jako viringo albo flower dogs, są jedną z najstarszych ras na świecie, Cieszyły się one wyjątkowym statusem w kulturze Inków i uważano je za wcielenie bóstw. Budową przypominają charta i występują w dwóch odmianach – pozbawionej włosa i owłosionej. W ich hodowli musi dochodzić do krzyżowania się z owłosionymi przedstawicielami rasy zwanymi peludos.
Pies peruwiański posiada włosy jedynie w kilku miejscach ciała. Spotykany jest w rozmiarze małym, średnim i dużym. Skóra tych psów może być czarna, szara lub ciemnobrązowa. Czasami dodatkowo pokrywają ją różowe cętki.
Czworonogi te nie posiadają na ogół kompletnego uzębienia. Są zręczne, zwinne i wyjątkowo oddane swoim opiekunom. Źle znoszą samotność i są ogromnymi łakomczuchami.
Khala
Psy khala nie posiada jednolitego wzorca rasy i z tego powodu nie są uznawane przez FCI. Nazwą tą określa się czworonogi bez sierści spotykane w Ameryce Środkowej i Południowej, które wywodzą się od psów rozmnażanych przez Indian z plemienia Keczua. Ważą do 25 kilogramów, przez co są największymi psami bezwłosymi na świecie. To czworonogi inteligentne, wrażliwe, mocno przywiązane do właściciela, ale nieufne wobec obcych.
Czy psy bez sierści uczulają?
Brak sierści u psów nie wyklucza możliwości wystąpienia reakcji alergicznej, ale ją znacznie ogranicza. Białka alergizujące znajdują się bowiem głównie w wydzielinach ciała, szczególnie w ślinie, ale również sierść jest doskonałym nośnikiem alergenów.
Jak pielęgnować łyse psy ?
Jak pielęgnować psy gołe? Otóż kąpiel psa bezwłosego powinna być znacznie częstsza niż wymagają tego psy posiadające sierść. Ponadto zimą łyse psy powinny mieć zapewnione odpowiednie ubranie, a latem skórę zabezpieczoną balsamem z filtrem i niewystawianą na bezpośrednie słońce. Pies bez sierści jest bowiem bardziej podatny na poparzenia i udar. Pielęgnację jego ułatwia natomiast fakt, iż nie jest konieczne strzyżenie czy też trymowanie psa Jednak należy zwrócić baczną uwagę na pielęgnację pazurów u psa i właściwe jego nawodnienie.
Bibliografia
- Monkiewicz, Wajdzik Kynologia Wiedza o psie
- Wydawnictwo Akademii Rolniczej: 2003
Brak komentarzy
Nikt jeszcze nie dodał komentarza do tego artykułu.