Pies liże łapy – co to może oznaczać?

Pies liże łapy – co to może oznaczać? 

Lizanie łap przez psa jest normalnym zachowaniem. Problem pojawia się, gdy czynność ta jest uporczywie powtarzana, co prowadzi do podrażnienia skóry i miejscowej utraty sierści. 

Otarcia i urazy łap psa 

Uporczywe lizanie może być spowodowane przez rany i otarcia na łapach. Predysponowane są do nich psi sportowcy pokonujący wiele kilometrów na treningach i zwierzęta, u których wystąpiły problemy z poruszaniem się. Pacjent neurologiczny lub ortopedyczny może obciążać łapy w sposób niefizjologiczny, co powoduje otarcia i uszkodzenia skóry. Urazy mogą się jednak pojawić nawet po spokojnym spacerze np. w wyniku nadepnięcia na rozbite szkło. Często pies liże zranioną łapę i nie chce jej obciążać. 

Po spacerze warto dokładnie obejrzeć łapy psa, zwracając szczególną uwagę na opuszki i przestrzenie międzypalcowe. Powstałe rany należy odpowiednio zdezynfekować i zabezpieczyć, w razie konieczności korzystając z pomocy lekarza weterynarii. W przypadku otarć spowodowanych nieprawidłowym poruszaniem się wskazane jest zastosowanie odpowiednich ochraniaczy lub opatrunków. 

Zbyt długie pazury 

Długość pazurów w znaczący sposób wpływa na komfort psa. Zbyt długie zaburzają ruch, mogą też się łatwiej haczyć o różne przedmioty, co grozi ich uszkodzeniem. Skrajnie zaniedbane zaczynają się zawijać i rosną w nieprawidłowym kierunku, przez co czasem wrastają w opuszki. Jest to bardzo bolesne - często pies liże łapy, odciąża kończynę i niechętnie wychodzi na spacery. 

Dowiedz się także, dlaczego pies zjada własne odchody. 

Ciało obce 

W sezonie letnim wielu opiekunów przekonuje się, jak poważny problem może stanowić dla psa wbity w opuszkę kłos trawy. Oprócz niego zagrożenie mogą stanowić także kawałki szkła, żądło owada, grudki zaschniętego błota a nawet guma do życia. Ciała obce często lokują się w przestrzeniach międzypalcowych lub zaplątują w sierść psa, przez co mogą zostać przeoczone przez właścicieli czworonoga. Często utrudniają poruszanie się, powodują kulawiznę, mogą też objawiać się poprzez lizanie łap. 

Przy podejrzeniu ciała obcego należy dokładnie obejrzeć łapy psa - ocenić opuszki, przestrzenie międzypalcowe i rozczesać sierść w okolicy. Warto pamiętać, że czworonogi same próbują usunąć przyczynę dyskomfortu i mogą odgryźć część wbitego kłosa, pozostawiając resztę w stosunkowo niewielkiej ranie. W takiej sytuacji dochodzi do miejscowego zakażenia i stanu zapalnego. Konieczna jest konsultacja z lekarzem weterynarii, który usunie ciało obce, opatrzy ranę i w razie potrzeby wdroży antybiotykoterapię. 

Alergie pokarmowe i środowiskowe 

Reakcje alergiczne powstają w wyniku rozpoznania przez układ odpornościowy nieszkodliwego czynnika jako zagrożenia. Dochodzi do syntezy specyficznych przeciwciał IgE, które pobudzają komórki tuczne do syntezy mediatorów zapalnych m.in. histaminy. Substancja ta rozszerza naczynia krwionośne i zwiększa ich przepuszczalność, wywołuje skurcz mięśni gładkich w drogach oddechowych, przewodzie pokarmowym i macicy oraz podrażnia zakończenia nerwowe. 

Alergia pokarmowa 

Alergia pokarmowa może być wywołana przez każdy składnik diety, ale do białek najczęściej uczulających psy należą wołowina, mleko, drób, królik, soja, ryż i kukurydza. Wszystkie psy mogą zachorować, ale pewne predyspozycje rasowe obserwuje się m.in. u mopsów, rodezjanów, labradorów i bokserów. 

Właściciel może zaobserwować objawy tj. zaczerwienienie skóry, świąd i wyłysienia. Pies często liże łapy i potrząsa głową ze względu na zapalenie ucha zewnętrznego. Zmiany występują zwykle na pysku, uszach, dystalnych końcach łap, w pachach i pachwinach. Uszkodzenia spowodowane przez lizanie stanowią drogę wejścia dla infekcji wtórnych. 

Podstawą leczenia jest przeprowadzenie diety eliminacyjnej przez co najmniej 6-8 tygodni. Przez ten okres pies powinien jeść tylko jeden rodzaj mięsa, najlepiej w postaci karmy mokrej lub diety BARF. Następnie kolejno wprowadza się następne białka - jeśli pojawią się objawy (świąd, lizanie łap, potrząsanie głową, wyłysienia), uczulający składnik należy na stałe wyeliminować z diety. W niektórych przypadkach lekarz weterynarii może wdrożyć terapię przeciwświądową, aby złagodzić uciążliwe objawy. 

Alergia środowiskowa 

Pies liże łapy również w przebiegu atopii skórnej. Objawy mogą przypominać alergię pokarmową, lecz powstają na skutek kontaktu z alergenami w otoczeniu - pyłkami roślin, roztoczami kurzu domowego, pleśnią. Świąd, zaczerwienienie i wyłysienia pojawiają się najczęściej na łapach, głowie, brzuchu i pachwinach. Objawy nasilają się, gdy pies intensywnie liże łapy i drapie się w swędzących miejscach. 

W diagnostyce należy wykluczyć alergię pokarmową, zapalenia bakteryjne i grzybicze oraz inwazje pasożytów. Istnieje możliwość wykonania testów śródskórnych pozwalających na wskazanie konkretnych alergenów. 

W leczeniu stosuje się leki łagodzące świąd (np. glikokortykosteroidy, leki antyhistaminowe, oclacytynib), suplementację wspomagającą kondycję skóry (witamina A, kwasy omega-3, cynk) i szamponoterapię. Wskazane jest unikanie kontaktu z alergenami. W niektórych przypadkach możliwe jest przeprowadzenie odczulania. 

Bakterie i grzyby 

Jeśli pies ciągle liże łapy prowadzi to do wyłysień i uszkodzeń skóry, stanowiących bramę wejścia dla drobnoustrojów. Do często diagnozowanych bakterii należą Staphylococcus aureus i Staphylococcus intermedius, a do grzybów — Trichophyton mentagophytes i Microsporum canis. 

Wtórne zakażenia znacznie pogarszają stan psa i wydłużają czas leczenia. W terapii stosuje się antybiotyki (w przypadku bakterii) i środki przeciwgrzybicze (w przypadku dermatofitozy), szamponoterapię i suplementację. Ważne jest leczenie pierwotnego schorzenia, w przeciwnym razie problemy mogą nawracać. 

Sól drogowa 

Zimą zagrożenie dla psich łap może stanowić sól drogowa. Zawiera ona w składzie m.in. chlorek sodu i żelazocyjanek potasowy działające drażniąco na skórę. Prowadzą do wysuszenia i pękania naskórka, co skutkuje bolesnymi otarciami i ranami. Pies może zacząć kuleć, odmawiać wyjścia na spacer i nadmiernie lizać łapy. 

Schorzenia ortopedyczne 

Lizanie łap może pojawić się w przebiegu niektórych schorzeń ortopedycznych, najczęściej zwyrodnienia stawów. W bolesnej okolicy właściciel często obserwuje wyłysienia i podrażnienie skóry. Zwykle widoczna jest też kulawizna i niechęć do ruchu. 

Chorą łapę musi ocenić lekarz weterynarii. Zwykle konieczne są zdjęcia RTG, pozwalające dokładnie zobrazować zmiany w stawach. Leczenie zależy od stanu psa — stosuje się leki przeciwbólowe, suplementy wspomagające chrząstkę stawową i fizjoterapię, w niektórych przypadkach zabiegi chirurgiczne. Doraźnie należy także zabezpieczyć wylizaną łapę. 

Problemy behawioralne 

Nadmierna, nieadekwatna do potrzeb pielęgnacja, w tym lizanie łap jest jednym z objawów problemów behawioralnych. W przypadku przewlekłego stresu ta forma autoagresji staje się dla psa sposobem rozładowania negatywnych emocji. Gdy pies liże łapę, czuje chwilową ulgę, przez co zaczyna powtarzać zachowanie coraz częściej w reakcji na stresujące bodźce. W wylizywanych miejscach często nie ma sierści, a skóra jest podrażniona, co predysponuje do schorzeń dermatologicznych. Rozmaite drobnoustroje mogą wnikać przez uszkodzone tkanki, powodując zapalenie i dodatkowo nasilając nadmierne lizanie i gryzienie łap. 

W przypadku takich problemów stosuje się doraźne zabezpieczenie wylizanego miejsca. Jednak oprócz tego należy wdrożyć działania długofalowe: pracę z behawiorystą, modyfikację środowiska, zaspokojenie potrzeby żucia psa i w niektórych przypadkach suplementy lub leki. Należy pamiętać, że terapia behawioralna wymaga czasu i konsekwencji, a z pozoru rozwiązany problem lizania łap może nawracać w szczególnie trudnych i stresujących dla psa sytuacjach. 

Gdy pies liże łapy... 

Psy liżą łapy z różnych powodów. Jest to czynność całkowicie normalna, lecz w pewnych sytuacjach przybiera formę nadmiernego wylizywania. Przyczyną takiego zachowania mogą być drobne urazy i otarcia, zbyt długie pazury, stan zapalny wywołany przez bakterie lub grzyby, sól, którą zimą posypywane są ulice, alergie, schorzenia ortopedyczne i problemy behawioralne.