Świerzb u kota — przyczyny, objawy, leczenie

Co to jest świerzb u kota?

Świerzb drążący kotów jest znany także jako notoedroza. Chorobę wywołuje pasożyt zewnętrzny - świerzbowiec koci Notoedres cati. Jest to mały, okrągły roztocz, którego samce osiągają 0,15 mm, a samice 0,23 mm długości. Jego cykl rozwojowy obejmuje jajo, stadia larwalne, nimfy oraz dorosłe osobniki i trwa około 21 dni. Jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie, w tym również w Polsce. Występuje jednak stosunkowo rzadko. Jego głównymi żywicielami są koty w każdym wieku - zarówno domowe, jak i dziko żyjące dachowce. Rzadziej może zarażać także psy. Świerzbowiec drąży korytarze w głębokich warstwach naskórka, wywołując silny świąd.

W jaki sposób dochodzi do zarażenia świerzbem?

Zakażenie świerzbem następuje zwykle poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym zwierzęciem. Inwazja bardzo łatwo rozprzestrzenia się również podczas kontaktu z  przedmiotami, z którymi chory osobnik miał styczność, na przykład jego posłaniem, kocem, grzebieniem.

Czy świerzb u kota jest zaraźliwy dla ludzi? 

Świerzb kotów jest zoonozą, co oznacza, że może przenosić się na ludzi i powodować objawy choroby, takie jak zmiany skórne i świąd. Warto zatem stosować odpowiednie środki ostrożności w kontakcie z kotami i zapobiegać zakażeniom.

Jak wygląda świerzb u kota? 

Świerzb u kota objawia się przede wszystkim silnym świądem oraz zmianami skórnymi. Początkowo na brzegach uszu, wokół oczu i na wargach pojawiają się strupy, krosty, pęcherzyki oraz łupież. Choroba może rozprzestrzenić się na inne części ciała, obejmując głowę, kark, łapy oraz okolice odbytu. Schorzenie może okazać się wyjątkowo dotkliwe u zwierząt nieleczonych i osobników z czynniki predysponującymi, takimi jak:

•       niedoborowe odżywianie,

•       zaburzenia czynności układu immunologicznego,

•       złe warunki utrzymania.

Świerzb u kota — objawy 

W początkowej fazie choroby mogą pojawić się zmiany skórne w okolicy głowy zwierzęcia:

•       łupież, krosty i pęcherzyki,

•       strupy - tworzące się pod wpływem alergii,

•       pogrubienie, pomarszczenie i nadmierne rogowacenie skóry - występujące przy dłuższym przebiegu choroby,

•       wypadanie sierści.

Diagnostyka świerzbu u kota

Zaobserwowanie charakterystycznych objawów skórnych i świądu jest pierwszym krokiem w diagnozowaniu świerzbu u kota. Potwierdzenie choroby uzyskuje się poprzez badanie mikroskopowe zeskrobin naskórka. Jego wykonanie pozwala wykluczyć też inne dolegliwości, takie jak nużyca, grzybica i alergie pokarmowe. W przypadku długotrwałej inwazji liczba pasożytów może być niska, dlatego zaleca się wielokrotne pobieranie próbek.

Świerzb u kota — jak leczyć? 

Leczenie świerzbu musi być dostosowane do wieku i rasy zwierzęcia. Pierwszym krokiem zwykle jest zabieg dermatologiczny polegający na usuniu strupów i wydzieliny ze skóry za pomocą delikatnych substancji keratolitycznych, jak parafina lub mydło. Następnie podaje się leki przeciwpasożytnicze, na przykład pyretroidy, selamektynę, iwermektynę. Poza iniekcjami, preparaty często są dostępne w postaci szamponów, spryskiwaczy albo w formie spot-on. Po ich aplikacji na sierść zwierzęcia, należy zadbać o ich nie zlizywanie.

Czy można zapobiec świerzbowi?

Inwazja świerzbowca bardzo łatwo rozprzestrzenia się między zwierzętami oraz ludźmi. Można jednak zapobiegać chorobie, stosując się do kilku prostych zaleceń. Należy:

•       Unikać kontaktu zwierząt i ludzi z zarażonymi zwierzętami.

•       Regularnie sprawdzać stan skóry kotów i przeprowadzać kontrolne wizyty weterynaryjne.

•       Wyrzucić, wygotować lub dokładnie zdezynfekować koce, legowiska, transportery i inne przedmioty używane przez chore zwierzęta.

•       Poprawić warunki utrzymania i odżywiania zwierząt.