Koty dachowce — czym charakteryzują się koty nierasowe?

Co to jest kot dachowiec?

Kot dachowiec to po prostu kot nierasowy; jest kocim odpowiednikiem kundelków w świecie psów. Każdy dachowy czworonóg jest miksem różnych ras kotów, powstaje w wyniku naturalnego mieszania się osobników przeciwnych płci i swobodnego łączenia w pary. Koty dachowce mogą odznaczać różnym ubarwieniem, maścią, ale też cechami charakteru i zachowaniem. O ile w przypadku kotów rasowych możemy spodziewać się określonego wyglądu oraz danych cech charakterologicznych, tak w odniesieniu do dachowców bez rodowodu nie należy mieć w tym zakresie żadnych oczekiwań. Oczywiście, kota dachowego, podobnie jak kota rasowego, można i powinno się wychowywać oraz socjalizować od najwcześniejszych tygodni życia. Nierzadko konieczny okaże się tutaj koci behawiorysta. Taka poszerzona socjalizacja kota stwarza większą szansę na osiągnięcie pożądanego rezultatu wychowawczego.

Jak wygląda kot dachowy?

Wygląd kota dachowca w każdym przypadku może być odmienny. Zazwyczaj jednak wysokość dorosłego kota to 23-25 cm. Kocury ważą średnio około 5 kg, a kotki około 3-4 kg. Kocie mieszańce często mają ciekawe umaszczenie. Spotyka się zarówno jednorodne czarne, szare, brązowe, rude, jak i białe koty, ale też obserwuje się pręgowane, dwukolorowe, trzykolorowe, a także z sierścią w odsłonie kolorpoint, czy sepii. Koty nierasowe zwykle posiadają krótką, lecz gęstą sierść. Ciekawie wyglądają również kocie oczy, których barwa może być żółta, niebieska, zielona, a nawet dwukolorowa (każde oko ma inny kolor). Głowa dachowców jest okrągła, uszy są nieduże, na końcach zaokrąglone, ponadto mają szeroką klatkę piersiową.

Cechy charakteru kota dachowego

Koty rasowe, mogące poszczycić się rodowodem, w zależności od rasy, do której należą, wykazują specyficzne faktory charakterologiczne. Natomiast cechy charakteru kota nierasowego są bardzo trudne do przewidzenia. Na ostateczny charakter kota dachowca będą miały wpływ rozmaite czynniki, takie jak właściwy rozwój kota, płeć kota, jego wiek, przekazane przez przodków geny, dotychczasowy tryb życia zwierzęcia (i wynikające z niego kocie zwyczaje), socjalizacja, jakość opieki, jaką zaoferujemy pupilowi (choć trzeba wiedzieć, że u kotów kwestia wdzięczności za przygarnięcie pod swój dach nie występuje).

Generalnie jednak można wyłonić kilka wspólnych cech dachowców, do których należą m.in.:

• odwaga,
• ciekawość,
• inteligencja,
• silny instynkt łowiecki,
• wysoka aktywność,
• przychylne nastawienie do ludzi i innych zwierząt w domu.

W przypadku kotów nierasowych niespodzianki dotyczące cech charakteru nie stanowią wyjątku. I tak wśród dachowców znajdziemy typowe koty domowe, które uwielbiają przebywać na kanapie czy obserwować otoczenie z poziomu parapetu, ale też zwierzęta rezolutne, potrzebujące dużej dawki ruchu każdego dnia. Jedne kochają zabawy i aktywne spędzanie czasu z właścicielem, inne wolą spokojne pieszczoty, kolejne nie tolerują zbytniej bliskości z człowiekiem. Z pewnością można powiedzieć jedno: nierasowe koty nie są nudne.

Jak postępować z dachowcami?

Dachowe koty potrzebują uwagi oraz zapewnienia im podstawowych potrzeb, takich jak wyżywienie, opieka weterynaryjna (w razie potrzeby także behawioralna, szczególnie jeśli w naszym domu znalazł się dojrzały kot ze schroniska ze swoimi przyzwyczajeniami), miejsce do spania oraz wypróżniania się.

Przybyły do nowego domu dachowiec powinien mieć zorganizowaną przestrzeń, w której będzie czuł się bezpiecznie: z legowiskiem oraz miskami do jedzenia i picia. Ponadto należy mu się kuweta dla kota, a także drapak i zabawki. Wyprawka dla kota dachowca powinna zawierać dobrej jakości karmę. Jeśli zwierzak dotąd żywił się tym, co upolował na zewnątrz, lepszym wyborem będzie dla niego karma mokra.

Pospolite dachowce nie wymagają aż takiej staranności jeśli chodzi o pielęgnację. Wystarczy przynajmniej raz na tydzień je wyczesać. Nie ma potrzeby chodzenia z nimi do groomera. Większość kotów nierasowych samodzielnie radzi sobie z "przycinaniem" pazurów, z powodu częstego wychodzenia na dwór. W takim wypadku jednak trzeba szczególnie zatroszczyć się o profilaktykę związaną z kleszczami, pchłami i innymi pasożytami. Odrobaczanie w tej sytuacji może odbywać się częściej niż u domowego pupila, zwykle raz na 3 miesiące.

Dachowce to koty silne i zdrowe, ale należą im się systematyczne wizyty u lekarza weterynarii, chociaż raz w roku.

Ile kosztuje dachowiec?

Pojęcie ceny w odniesieniu do kotów dachowców zwykle nie występuje. Przygarnięcie kota dachowego z tzw. ulicy albo od właściciela kotki, której urodziły się kocięta, to najczęstszy sposób na wejście w posiadanie dachowca. Nabycie pospolitego dachowca może mieć też związek z adopcją dorosłego kota lub małego kociaka. Jest ona zazwyczaj bezpłatna lub wiąże się z uiszczeniem symbolicznej opłaty. Niektórzy decydują się na stworzenie dzikiemu kotu domu tymczasowego, co też nic nie kosztuje.

Kupowanie kota rasowego jest dużym przedsięwzięciem i niemałym wydatkiem. Warto przygarnąć kota dachowca, by zmniejszyć populację dzikich, bezdomnych zwierząt, a jednocześnie zapewnić sobie pupila, który z reguły cieszy się dobrym zdrowiem i żyje dłużej od rasowego kota.

Kot dachowiec a kot europejski

Różnica między dachowcem a kotem europejskim krótkowłosym z pozoru nie występuje i niejedna osoba używa tych pojęć synonimicznie. Prawda jest jednak taka, że dziki kot to nierasowe zwierzę, bez rodowodu, o nieznanym pochodzeniu, a kot europejski jest zwierzęciem rodowodowym. Oficjalny wzorzec kota europejskiego został przyjęty przez FIFę (Międzynarodową Organizację Felinologiczną) w 1982 roku. Za bazę dla tej rasy uznano wygląd skandynawskich kotów domowych.

Każdy dachowiec wygląda inaczej, ponieważ koty wielorasowe mają różne umaszczenie, sierść, wzrost i wagę, zaś europejskie koty są średniego wzrostu, dobrze umięśnione, o krótkiej, zwykle pręgowanej sierści. Jaki jest dachowiec? Jego charakteru do końca nie da się przewidzieć. U kotów europejskich jest wręcz przeciwnie: cechy osobowościowe nie stanowią tu zagadki. Koty europejskie są ciekawskie, mądre, pełne energii, pozytywnie nastawione do człowieka, ich temperament nie stanowi wyzwania dla właścicieli.

Kot dachowiec — podsumowanie

Mimo że dachowce nie są kotami rasowymi, ponieważ nie posiadają rodowodu, mają swój niewątpliwy urok dzikiego zwierzęcia. Mogą poszczycić się lepszym zdrowiem, kondycją, wytrzymałością i odpornością niż koty rasowe. Kot nierasowy rozmnaża się w sposób naturalny, dlatego zazwyczaj jest wolny od chorób genetycznych i różnych schorzeń, dominujących u konkretnej rasy, których powstawanie zwykle ma związek z pewnego rodzaju modyfikacją genetyczną. Koty nierasowe nie są kosztownym nabytkiem, najczęściej nie bierze się pieniędzy za ich nabycie. Naturalnie wymagają opieki, regularnego żywienia, uwagi, ale nie są tak absorbujące jak koty rasowe. Takie czynności jak obcinanie pazurów u kota zwykle nie są konieczne, bo zwierzaki dachowe załatwiają to we własnym zakresie.