Kot kartuski — opis rasy, charakter, cena

Koty kartuskie hodowane były w Europie od średniowiecza. Bywały cenione i uwielbiane a jednocześnie uczestniczyły w wydarzeniach, o których miłośnicy kotów woleliby zapewne nigdy nie usłyszeć. Dzisiaj te piękne niebieskie koty występują o wiele rzadziej niż inne rasy o podobnym umaszczeniu. Mają jednak swoich zagorzałych fanów, którzy często powtarzają powiedzenie: raz kartuz, zawsze kartuz. Koniecznie poznaj bliżej chartreux. Być może niedługo ty też dołączysz do tego szacownego grona.

Jak wygląda kot kartuski?

Kot kartuski jest silny i dobrze zbudowany. Średnia waga dorosłego osobnika waha się od 4 do 8 kilogramów. Kotki są zazwyczaj o wiele drobniejsze od kocurów. Rozwój kota kończy się w okolicach drugiego roku życia. Dopiero wtedy kartuz przestaje rosnąć i uzyskuje swoją docelową masę.

Cechą charakterystyczną dla tej rasy jest głowa wpisana w kształt trapezu. U podstawy jest szeroka i zwęża się ku górze. Wargi tego kota są lekko uniesione, dlatego kartuz sprawia wrażenie, jakby się uśmiechał. Żuchwa kocurów jest wyraźnie zaznaczona w sposób podobny jak u maine coonów. Uszy są lekko wychylone do przodu a oczy okrągłe z jednym kącikiem delikatnie unoszącym się ku górze. Zawsze mają kolor miedziany lub złoty — im bardziej intensywny, tym lepiej.

Kot kartuski – umaszczenie i sierść

Opis rasy kot kartuski zawarty we wzorcu zwraca uwagę na fakt, że chartreux powinien mieć miękkie futro, które jest miękkie, grube i błyszczące. Szata jest dwuwarstwowa z wełnistym i chroniącym przed chłodem podszerstkiem.

Kartuz to szary kot. W istocie wzorzec dopuszcza wszystkie odcienie niebieskiego. Najbardziej cenione na wystawach są futra szaro-niebieskie w połączeniu z intensywnie miedzianymi oczami.

Kot kartuski – historia rasy chartreux

Koty chartreux uchodzą za jedną z najstarszych świadomie hodowanych na naszym kontynencie ras. Już w XV wieku miały być hodowane przez mnichów z zakonu Kartuzów. Nie mamy pewności skąd dokładnie wzięły się w tej części świata. Najpewniej z terenów dzisiejszej Syrii sprowadzili je krzyżowcy. Ze względu na silny instynkt łowiecki kartuzy świetnie sprawdzały się w tępieniu gryzoni. Ich historia pełna jest niestety smutnych wątków. Duże i dobrze umięśnione ciało sprawiło, że koty tej rasy przez długi czas uchodziły za przysmak a ich mięso osiągało zawrotne ceny...

Kot kartuski jako rasa

Nietypowe praktyki kulinarne Francuzów sprawiły, że kiedy kotami kartuskimi zainteresowali się hodowcy, okazało się, że rasa praktycznie wyginęła. W latach trzydziestych XX wieku przystąpiono do jej skrupulatnego odtwarzania. Pula genetyczna była tak niska, że szybko dołączono do niej nie tylko dachowce o odpowiednich cechach, ale także inne rasy. Dzisiejsze chartreux mają w sobie krew kota brytyjskiego oraz niebieskich kotów rosyjskich.

Kot kartuski współcześnie

Krzyżówki występowały tak licznie, że w 1970 roku FIFe uznała, że kot brytyjski i kartuski to w zasadzie ta sama rasa. Dopiero starania hodowców doprowadziły do ich ostatecznego rozdzielenia. Obecnie kot z hodowli przeznaczony do rozrodu może być krzyżowany wyłącznie z innym kartuzem.

Kot kartuski — charakter

Jeżeli chodzi o charakter, kot kartuski doskonale łączy niezależność z ogromnym przywiązaniem do opiekuna. Z reguły utrzymuje dobre stosunki ze wszystkimi członkami rodziny. To jednak kot jednego człowieka. Najpewniej wybierze sobie z grupy jedną osobę, której będzie wierny jak pies. Ukochanemu opiekunowi towarzyszy wszędzie, wchodzi mu na kolana i sam domaga się pieszczot.

Kartuz to jednak nie ragdoll. Nie przepada za noszeniem na rękach, czy nachalnym przytulaniem. Ceni sobie własną przestrzeń i spędza dużo czasu na typowo kocich zajęciach. W przeciwieństwie do spokojnego domatora, jakim jest kot brytyjski, chartreux kocha zabawę i polowanie.

Dla kogo kot kartuski będzie najlepszym wyborem?

To otwarty i odważny zwierzak, a przy tym doskonały łowca. Jako kot wychodzący może stanowić niebezpieczeństwo dla zagrożonych gatunków ptaków, czy gryzoni. Z pewnością jednak szybko nauczy się chodzenia na smyczy i będzie towarzyszył ci w wędrówkach. Koty kartuskie uchodzą za zwierzęta, które szybko przyzwyczajają się do zmiany miejsca. Jeżeli odpowiednio szybko go do tego przyzwyczaisz, będziecie mogli razem podróżować.

Kot kartuski chętnie wchodzi w interakcję z człowiekiem, jednak prawie w ogóle nie miauczy. Jeżeli już, robi to delikatnie i subtelnie. Nie jest agresywny i ma umiarkowany temperament, dlatego z reguły jest dobrym towarzyszem dla innych zwierząt oraz delikatnych i nieco starszych dzieci.

Pielęgnacja kota kartuskiego

Opieka nad kotem kartuskim to prawdziwa przyjemność! Przedstawiciele tej rasy nie mają ogromnych wymagań pielęgnacyjnych. Trzeba jednak pamiętać o ich specyficznych potrzebach oraz uwarunkowaniach zdrowotnych.

Jak dbać o sierść kota kartuskiego?

Futro kotów kartuskich jest dosyć gęste i dwuwarstwowe. Przynajmniej raz w tygodniu należy dokładnie wyczesać nadmiar martwych włosów, które w nadmiarze mogą zalegać zarówno na meblach, jak i w przewodzie pokarmowym mruczka. W okresie linienia (jesienią i na wiosnę) zabiegi te mogą być potrzebne częściej, nawet codziennie. Pamiętaj również o kwestiach takich jak czyszczenie uszu, czy obcinanie pazurów u kota kartuskiego.

Ile żyje kot kartuski chartreux?

Średnia długość życia kotów kartuskich wynosi około 13-15 lat. To zdrowa rasa, która z reguły nie jest podatna na choroby genetyczne. Wyjątkiem jest tak zwany syndrom słabnących kociąt, czyli izoerytroliza noworodków. Występuje ona w momencie, kiedy matka ma grupę krwi B a kocur A lub AB. Przeciwciała przyjmowane przez kocięta z mlekiem matki niszczą ich własne czerwone krwinki. Z reguły kończy się to śmiercią potomstwa.

Oczywiście na długość życia kota kartuskiego wpływają też warunki, w jakich bytuje. Pierwsza wizyta u lekarza weterynarii z kotem powinna mieć miejsce w momencie, kiedy kociak ma około 8 tygodni. Na dalszym etapie życia istotna jest regularna profilaktyka i dobre żywienie.

Żywienie kota kartuskiego

Najlepszym rozwiązaniem żywieniowym dla kota kartuskiego będzie dobrej jakości karma mokra bez dodatku zbóż i dużej ilości węglowodanów w suchej masie. Możesz również zdecydować się na dietę BARF lub nawet whole prey. Wówczas jednak warto skonsultować się ze zwierzęcym dietetykiem, który pomoże w dobraniu suplementacji do konkretnego zwierzaka.

Kot kartuski – hodowla

Ze względu na możliwość wystąpienia izoerytrolizy noworodków hodowlę kotów kartuskich trzeba wybierać bardzo ostrożnie. Hodowca powinien być osobą doświadczoną, która ma pojęcie o genetyce i wie co robi. Nie pomaga fakt, że koty kartuskie są w Polsce rasą dosyć rzadką.

W Polskiej Federacji Felinologicznej: Felis Polonia (FPL) zarejestrowanych jest kilka hodowli, w których przychodzą na świat maluchy. Na miot czasami trzeba poczekać. Jest to jednak zdecydowanie lepsze niż kupowanie kartuza „po taniości" od pseudohodowcy. Socjalizacja kota zaczyna się w pierwszych dniach po porodzie, dlatego warunki, w jakich mieszkają maluchy mają ogromne znaczenie dla ich przyszłego życia.

Ile kosztuje kot kartuski? Cena w hodowli

Za kota kartuskiego z rodowodem FPL zazwyczaj trzeba zapłacić około 4 tysięcy złotych. Na cenę wpływają takie czynniki jak:

• wiek kota (dorosłe osobniki na emeryturze hodowlanej są znacznie tańsze niż kocięta),
• renoma hodowli,
• utytułowanie rodziców,
• kolor szaty i oczu,
• zgodność ze wzrocem rasy.

Kot kartuski – ciekawostki

Interesują cię ciekawostki o kotach? Poznaj najciekawsze fakty o francuskich chartreux.

• Kot kartuski chartreux to pierwsza rasa świadomie hodowana w Europie. Jej początki sięgają XV wieku.
• Koty chartreux to narodowa rasa Francji.
• Według legendy przodkami kartuzów są dzikie koty górskie.
• Dzisiejsze kartuzy są spokrwenione z kotami brytyjskimi krótkowłosymi.

Koty kartuskie — podsumowanie

Kot kartuski to piękny i majestatyczny zwierzak o stabilnym i przyjaznym charakterze. Jest uwielbiany przez miłośników kotów, jednak cenią go także psiarze. To wierny zwierzak, który lubi towarzystwo człowieka, ale nie jest głośny ani namolny. Cechuje go otwartość i duża odwaga. Ma silny instynkt łowiecki, jest zdrowy i długowieczny. Chociaż to rzadka rasa, warto wziąć ją pod uwagę w poszukiwaniu idealnego pupila.