Choroba sieroca u kota — przyczyny, objawy, leczenie

Przyczyny choroby sierocej u kota

Choroba sieroca rozwija się u kociąt, które z różnych powodów zostały przedwcześnie odstawione od matki. Taka sytuacja może wynikać ze śmierci kotki lub zamierzonej ingerencji człowieka. W prawidłowych warunkach kocię powinno pozostawać przy matce i rodzeństwie najkrócej przez pierwsze 8 tygodni swojego życia. Jest to czas, w którym zwierzęta nawiązują między sobą relacje i zaspokajają swoją potrzebę poczucia bezpieczeństwa. Dochodzi wówczas również do socjalizacji, która kształtuje psychikę kota w dorosłym życiu. Zwierzęta uczą się wówczas naturalnych zachowań obserwując i naśladując matkę. Ponadto zabawa z rodzeństwem pozwala im na rozwijanie i doskonalenie sprawności fizycznej.

Innymi słowy, pierwsze tygodnie życia kociaka w dużej mierze kształtują jego przyszłość. Bardzo ważną rolę w tym procesie odgrywa matka. Jeśli maluch zostanie pozbawiony kontaktu z nią, może to poskutkować rozwinięciem się szczególnego rodzaju kompulsji, potocznie zwanych jako choroba sieroca.

Warto zaznaczyć, że nie każdy kociak, który nie rozwinął relacji z matką w pierwszych tygodniach życia zacznie wykazywać niepokojące zachowania. Dotyczy to jedynie zwierząt szczególnie wrażliwych psychicznie. Dużą rolę odgrywają tu predyspozycje osobnicze, których nie sposób przewidzieć.

Nie ma predyspozycji rasowych do wystąpienia omawianego zaburzenia. Jednak ze względu na fakt, że kotki hodowlane, np. ragdoll, posiadają odpowiednią opiekę około- i poporodową, a nowonarodzone kocięta są socjalizowane już od pierwszych dni życia, chorobę sierocą stwierdza się u nich o wiele rzadziej.

Objawy choroby sierocej

Podstawowym i często jedynym objawem choroby sierocej jest ssanie i przeżuwanie miękkich przedmiotów, np. tkanin, poduszek, pluszowych zabawek, a nawet uszu, palców czy szyi swoich właścicieli! Towarzyszy temu charakterystyczne ugniatanie łapkami i intensywne ślinienie. Pupil imituje wówczas akt ssania sutka matki, co daje mu poczucie bezpieczeństwa.

Wielu opiekunów nie uważa tego za niepokojące. Warto mieć jednak świadomość, że choroba sieroca jest wyrazem zaburzeń behawioralnych kota i towarzyszącego mu dyskomfortu psychicznego.

Czy choroba sieroca u kota jest dla niego niebezpieczna?

Mimo że objawy choroby sierocej mogą wydawać się niegroźne, istnieje pośrednie niebezpieczeństwo związane z jej wystąpieniem. Podczas ssania i żucia miękkich i małych przedmiotów może dojść do ich połknięcia przez kota. Wiąże się to z możliwością wystąpienia niedrożności przewodu pokarmowego, co stanowi bezpośrednie zagrożenie życia zwierzęcia. Jeśli masz podejrzenia, że twój pupil połknął coś niejadalnego — koniecznie udaj się z nim na wizytę u lekarza weterynarii.

Pamiętaj też o tym, że wystąpienie zachowań kompulsywnych świadczy o silnym dyskomforcie psychicznym zwierzęcia i to samo w sobie powinno stanowić powód do tego, aby podjąć działania mające na celu zniwelowanie napięcia emocjonalnego i ograniczenie objawów choroby sierocej.

Leczenie choroby sierocej

Leczenie choroby sierocej u kota polega na rozładowaniu jego napięcia emocjonalnego i niedopuszczaniu do rozwinięcia się nawyku żucia miękkich materiałów.

Warto zaopatrzyć się we wszelkiego rodzaju zabawki dla kota. Należy zwrócić uwagę na to, czy potencjalnie mogą one stać się obiektem związanym z chorobą sierocą. Zabawki te nie powinny być miękkie ani w żaden inny sposób zachęcające do ssania. Doskonale sprawdzą się tzw. "wędki" z piórkami, piłki lub drapaki. Przyda się wszystko, co urozmaica kocie środowisko, ale nie pielęgnuje jego odruchu ssania.

Jeśli zauważysz u swojego pupila objaw choroby sierocej — zainterweniuj. Spróbuj delikatnie odwrócić jego uwagę, np. zabawą lub przysmakami dla kota. Pamiętaj jednak, żeby nie robić tego gwałtownie. Pod żadnym pozorem nie karć zwierzaka — może to spowodować u niego silny uraz psychiczny.

Pomocne są również kocie feromony. Można je zakupić w gabinetach weterynaryjnych oraz za pośrednictwem sprawdzonych sklepów internetowych. Na rynku obecnych jest wiele produktów. Dużą popularnością cieszą się obróżki i dyfuzory. Feromony pomagają kotom z zaburzonym poczuciem bezpieczeństwa uspokoić się. Są powszechnie stosowane w terapii wielu zaburzeń behawioralnych. Coraz większym uznaniem cieszą się również olejki CBD dla kota. Działają one wyciszająco i ograniczają stres.

Jeśli zostałeś właśnie właścicielem kociaka i podejrzewasz, że może mieć mniej niż 8 tygodni, okazuj mu wiele czułości i stwórz bezpieczne środowisko. Prawdopodobnie zapobiegnie to rozwinięciu się objawów choroby sierocej w przyszłości. Zwróć uwagę na odpowiednią socjalizację i szkolenie małego kota.

Pamiętaj o tym, że jeśli twoje działania nie przynoszą skutków, warto skontaktować się z kocim behawiorystą. Jest to osoba, która z pewnością dostarczy ci nowych pomysłów na radzenie sobie z chorobą sierocą u twojego pupila.

Niektórzy specjaliści zalecają również rozważenie adopcji drugiego kota. Z pewnością w wielu przypadkach takie rozwiązanie sprawdza się, niemniej jednak dokacenie może okazać się bardzo stresujące dla obecnego już w domu pupila, co nasili jego dyskomfort psychiczny i pogłębi obecne już zaburzenia behawioralne. Warto więc decyzję o wprowadzeniu do domu drugiego kota poprzedzić rozmową ze specjalistą i podejść do tego odpowiedzialnie.

Choroba sieroca u kota — podsumowanie

Choroba sieroca u kota to zaburzenie behawioralne wynikające z przedwczesnego odstawienia malucha od matki. Objawia się ssaniem i ugniataniem miękkich przedmiotów, a nawet części ciała opiekuna. Mimo że pozornie wydaje się to być niegroźne zaburzenie, może doprowadzić do tragicznego w skutkach połknięcia ciała obcego. Nie warto więc bagatelizować objawów choroby sierocej u kota.

Leczenie omawianego schorzenia polega na stworzeniu kotu przyjaznej i bezstresowej atmosfery w domu. Ważne jest, aby środowisko zwierzaka było urozmaicone. Warto więc zaopatrzyć się w różnego rodzaju zabawki, drapaki i gadżety dla kota. Pomocne mogą okazać się również feromony i olejek CBD.

Istotne jest, aby nie doprowadzać do utrwalenia się nawyku ssania u zwierzaka. W tym celu za każdym razem, gdy zauważymy objawy choroby u kota, należy delikatnie odwrócić jego uwagę. Nie należy jednak karcić pupila.

Pamiętaj o tym, że w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek zaburzeń behawioralnych u twojego pupila nieoceniony może okazać się kontakt z kocim behawiorystą. Nie bagatelizuj choroby sierocej u kota. Pamiętaj, że świadczy ona o psychicznym dyskomforcie zwierzęcia.

Niewykluczone, że jeśli napięcie emocjonalne nie zostanie rozładowane, to kot rozwinie inne kompulsywne zachowania, np. nadmierne wylizywanie sierści na brzuchu. Warto więc zainteresować się tym tematem wcześniej i poznać źródło emocjonalnego cierpienia zwierzęcia, żeby nie dopuścić do takiej sytuacji.