Pielęgnacja zębów u psa - czyszczenie, sanacja, usuwanie kamienia nazębnego

Jak ważne jest czyszczenie zębów psa? 

Czyszczenie psich zębów powinno być nierozłącznym elementem codziennej rutyny, który pozwoli na ograniczenie odkładania się płytki nazębnej u twojego pupila. Najbardziej rekomendowaną metodą pielęgnacji jest szczotkowanie zębów po ich powierzchni policzkowej, czyli części, która jest dla nas widoczna po podniesieniu górnej wargi psa. Znakomitym dopełnieniem tej czynności jest użycie pasty do zębów; przeznaczonej dla czworonogów. Na rynku dostępne są również preparaty enzymatyczne, które nie wymagają użycia szczoteczki do zębów. To rozwiązanie, które niewątpliwie sprawdzi się w przypadku pupila nietolerującego zabiegów pielęgnacyjnych, natomiast jest to metoda zdecydowanie mniej efektywna od klasycznego szczotkowania. Niektórzy decydują się na specjalistyczne płyny o działaniu oczyszczającym, które dodaje się zwierzakowi do miski z wodą, lecz w większości przypadków pupil zniechęcony dziwnym aromatem wody, nie pije jej. Niezwykle atrakcyjnym rozwiązaniem wydają się gryzaki i przysmaki przeznaczone do utrzymania higieny jamy ustnej psa, lecz są one jedynie dopełnieniem kompleksowej “walki” z kamieniem nazębnym, a nie jej podstawą. Wielu z nas pokłada nadzieję w suchej karmie, która według opinii niektórych ludzi ma powodować ścieranie kamienia nazębnego. Udowodniono, że jest to mit, gdyż granulki podczas gryzienia w nikłym stopniu trą o powierzchnię policzkową oraz podniebienną zęba, gdzie najczęściej odkłada się kamień nazębny. 

Mycie zębów psa; a pasta dla ludzi 

Należy pamiętać, że w przypadku naszych czworonożnych przyjaciół nie należy stosować past do zębów przeznaczonych dla ludzi. Pies, w przeciwieństwie do nas, nie wypluwa piany powstałej na skutek szczotkowania i nie wypłukuje jamy ustnej. Pasta, którą stosuje większość ludzi, zawiera fluor. Połknięcie jej za każdym razem po szczotkowaniu; prowadzi do stopniowej akumulacji tego pierwiastka w organizmie zwierzęcia. Jest to niekorzystne, gdyż może skutkować rozwojem fluorozy. 

Kiedy zacząć dbać o higienę jamy ustnej psa? 

Jak dbać o psie zęby? Nie każdy z nas decyduje się, by myć zęby psu, gdyż większość czworonogów nie pozwala na ingerencję w obrębie pyska. Niejednokrotnie; jest to nieprzyjemne doznanie dla obydwu stron. Dlatego tak istotne jest, aby przyzwyczaić twojego pupila do tej czynności już od małego. Niezwykle pomocne są w tym przypadku pasty w różnych smakach (np. o smaku wątróbki drobiowej czy wołowiny), dzięki którym twój futrzak pozwoli na mechaniczne czyszczenie powierzchni zębowych bez zbędnego stresu i frustracji. Specjaliści często sugerują, by myć zęby psa po długim spacerze, gdyż wtedy jest on zrelaksowany i bardziej skory do współpracy. 

Jakich preparatów używać? 

Wielu z nas zadaje sobie pytanie, czym myć zęby psu, choć w istocie rzeczy nie jest to tak istotne jak samo ich szczotkowanie. W tym celu zaleca się zastosowanie specjalnej psiej szczoteczki, ale alternatywą może być ta, przeznaczona dla ludzi, z miękkim włosiem. Do tego celu należy używać pasty weterynaryjnej, a nie zwykłej, gdyż zawierała ona fluor. Na rynku dostępne są również dodatki do wody dla psów, które nadają jej np. nutę miętowego smaku. Najlepiej zapoznać się z ofertą preparatów dostępnych w gabinetach weterynaryjnych. 

Składniki pokarmowe a higiena jamy ustnej psa 

Należy pamiętać, że twarde warzywa, sucha karma; czy naturalne gryzaki nie pozwolą na dokładne usunięcie zalegających w jamie ustnej psa resztek pokarmowych. Specyfiki dostępne w sklepach zoologicznych nie gwarantują skuteczności w usuwaniu płytki nazębnej. Jedynie ich wersje specjalistyczne, z linii weterynaryjnych, mogą okazać się pomocne w walce z płytką nazębną. Niestety nie są one tak skuteczne jak mechaniczne oczyszczanie. 

Kiedy należy rozważyć wizytę u lekarza weterynarii w celu usunięcia kamienia nazębnego? 

Jeśli zauważysz u swojego psa objawy takie jak: duża ilość kamienia nazębnego, zaczerwienienie linii dziąseł, przykry zapach z pyska czy problemy w gryzieniu pokarmu, udaj się z pupilem do lekarza weterynarii. Jednym z zaproponowanych przez niego rozwiązań może być zabieg sanacji jamy ustnej, który jest procedurą leczniczo-profilaktyczną obejmującą dokładne zbadanie jamy ustnej psa, ale może być również okresowym zabiegiem higienicznym czy interwencję konieczną w przypadku chorób przyzębia. Zabieg ten przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym, co pozwala lekarzowi na dokładne zbadanie jamy ustnej zwierzęcia oraz np. wykonanie stomatologicznych projekcji rentgenowskich, by móc wykluczyć procesy chorobowe w obrębie korzeni zębowych. Głównym celem sanacji jest usunięcie płytki oraz osadów nazębnych, które stanowią środowisko rozwoju bakterii, a ich obecność może prowadzić do rozwoju choroby przyzębia. 

Usuwanie kamienia nazębnego naddziąsłowego 

Medycyna weterynaryjna często ucieka się do procedur stomatologii ludzkiej, gdzie za pomocą ultradźwięków usuwa się płytkę nazębną. Wskazaniem do tego zabiegu jest występowanie długo zalegającego osadu twardego, którego nie można usunąć poprzez mechaniczne czyszczenie zębów. Zabieg ten jako element procedury sanacji jamy ustnej wykonywany jest w placówkach weterynaryjnych, w pełnej narkozie psa. Należy podkreślić, iż wszelkie zabiegi wykonywane bez znieczulenia ogólnego mają charakter kosmetyczny, a nie leczniczy. Podczas takiej procedury nie jest możliwe dokładne zbadanie jamy ustnej, usunięcie zębów (jeśli zaistnieje taka konieczność) czy dokładne usunięcie osadów z koron zębowych. 

Sanacja jest często okresowym zabiegiem higienicznym, szczególnie jeśli pies posiada predyspozycję genetyczną do odkładania się płytki nazębnej (np. szpice miniaturowe) lub jeśli skrupulatne przestrzeganie zasad higieny jamy ustnej przez właściciela czworonoga, nie jest w tym przypadku wystarczające. 

Choroby przyzębia 

Choroby przyzębia określane są jako stan zapalny tkanek otaczających i utrzymujących zęby w prawidłowej pozycji w zębodołach. W przypadku tych jednostek chorobowych nigdy nie dochodzi do samowyleczenia. Jest to stan, w którym zdrowie psa zostaje narażone na poważne niebezpieczeństwo, takie jak np. sepsa czy zapalenie wsierdzia.