Kaszak u psa — przyczyny, objawy, rokowanie

Jak wygląda kaszak u psa?

Kaszak u psa (torbiel naskórkowa) to z reguły niewielka guzowata zmiana skórna. Zazwyczaj jest przesuwalna i nie powoduje dolegliwości bólowych. Po naciśnięciu na kaszaka lub nakłuciu go igłą wydobywa się z niego wydzielina będąca w większości mieszaniną łoju i martwego naskórka, a czasami nawet ropy. Jej kolor i konsystencja mogą być różne, z reguły jednak jest to kremowa i niejednorodna maź (przypomina rozwodnioną kaszę — stąd potoczna nazwa "kaszak"), czasami podbarwiona krwią.

Omawiana zmiana skórna ma kształt torbieli i powstaje na skutek zaburzeń rogowacenia naskórka i niedrożności gruczołów łojowych. Do występowania kaszaków predysponowane są szczególnie psy młode. Zdarza się, że w wyniku gromadzenia się wydzieliny w torbieli dochodzi do stanu zapalnego skóry. Zmiana staje się wówczas zaczerwieniona, ciepła i bolesna. W takiej sytuacji może dojść do jej znacznego powiększenia.

Właściciele z reguły odkrywają kaszaki podczas zabawy z pupilem. Zdarza się również, że zmiany skórne zauważane są przez psiego fryzjera.

Jak wyleczyć kaszaka u psa?

Leczenie kaszaka u psa polega na manualnym usunięciu jego zawartości poprzez wyciśnięcie. Czasami konieczne jest nakłucie zmiany i aspiracja wydzieliny igłą i strzykawką. Warto mieć świadomość tego, że kaszak u psa może nawrócić. Pozostawiona torbiel naskórkowa ma tendencję do ponownego wypełniania się wydzieliną będącą mieszanką złuszczonego naskórka i łoju. W takiej sytuacji konieczne jest chirurgiczne usunięcie zmiany.

Pomocniczo w leczeniu kaszaków można stosować maść ichtiolową. Posiada ona działanie antybakteryjne i ściągające, co czasami przyczynia się do samoistnego wydostania się wydzieliny z torbieli.

W przypadku stwierdzenia przez lekarza weterynarii stanu zapalnego w obrębie kaszaka konieczne jest wdrożenie leczenia przeciwbólowego i przeciwzapalnego.

Inne przyczyny guzków na skórze psa

Diagnostyka różnicowa guzowatych zmian skórnych jest bardzo szeroka i obejmuje:

• omawiane torbiele naskórkowe (kaszaki),
• zmiany zapalne skóry,
• alergia u psa,
• odczyn poiniekcyjny (po zastrzyku/szczepieniu),
• odczyn po ugryzieniu owada,
• łagodna zmiana nowotworowa (np. tłuszczak, włókniak),
• złośliwa zmiana nowotworowa (np. rak płaskonabłonkowy, mastocytoma).

Nie należy bagatelizować zmian guzowatych na skórze psa. Każdą z nich trzeba skonsultować na wizycie u lekarza weterynarii, który wykona badanie palpacyjne. Może zdecydować się również na cytologię lub inne zabiegi dermatologiczne. Wybierając się do przychodni weterynaryjnej pamiętaj o zabraniu ze sobą książeczki zdrowia psa.

Chirurgiczne usunięcie torbieli naskórkowej

Nawracające kaszaki powinny zostać usunięte chirurgicznie. Torbiele naskórkowe z reguły nie wyrównują się pomimo opróżnienia ich zawartości, dlatego zdarza się, że kaszaki nawracają w konkretnym miejscu. W takiej sytuacji warto rozważyć interwencję chirurgiczną. Sam zabieg usunięcia kaszaka jest łatwy i szybki do wykonania.

Należy pamiętać, że każdorazowo przed znieczuleniem zwierzaka warto zdecydować się na badanie krwi u psa. Starsi pacjenci powinni mieć wykonaną echokardiografię serca.

Kaszak u psa — podsumowanie

Kaszak u psa to jeden z najczęściej spotykanych guzów skóry. Jest to niegroźna, torbielowata zmiana wypełniona wydzieliną gruczołów łojowych i zrogowaciałym naskórkiem. Z reguły nie wywołuje dolegliwości bólowych. Przyczyny powstawania kaszaków są różne. Zmiany te powstają na skutek zablokowania drożności gruczołu łojowego i zaburzeń w rogowaceniu naskórka.

Objawy kaszaka z reguły nie są uciążliwe dla zwierzęcia, niemniej jednak zdarza się, że dochodzi do zakażenia zmiany. Wówczas staje się ona bolesna, obrzęknięta i zaczerwieniona. Konieczne staje się wówczas zastosowanie farmakoterapii przeciwbólowej i przeciwzapalnej.

Leczenie kaszaka u psa polega na manualnym usunięciu jego zawartości. Czasami wystarczające jest jej wyciśnięcie. Zdarza się jednak, że konieczne okazuje się nakłucie zmiany igłą i aspiracja wydzieliny. Należy pamiętać, aby nie robić tego samodzielnie w warunkach domowych. Lekarz weterynarii posiada w swoim gabinecie wszelkie niezbędne środki antyseptyczne, których zastosowanie zmniejsza ryzyko infekcji.

Warto mieć świadomość tego, że niektóre torbiele naskórkowe po opróżnieniu napełniają się ponownie i jedynym sposobem na pozbycie się ich jest chirurgiczne usunięcie.