Kopiowanie uszu i ogona u psów - dlaczego istnieje zakaz ocinania psom uszu i ogona?

Czym jest kopiowanie uszu i ogona u psów?

Zabieg kopiowania uszu i ogona to po prostu ich obcinanie. U różnych ras stosowano różne zasady obcinania uszu i ogona; u jednych korygowano małżowiny tylko nieznacznie, u innych nadawano nowy kształt, u jeszcze innych – ucinano je całkowicie przy skórze. Podobnie działo się z ogonami, u różnych ras istniały różne wytyczne przycinania do określonej długości lub do pozostawienia określonej liczby kręgów.

Kopiowanie ogona wykonywano nożyczkami chirurgicznymi u kilkudniowych szczeniąt bez znieczulenia. Natomiast kopiowanie uszu można było wykonać dopiero u szczenięcia pomiędzy 6. a 12. tygodniem życia, w znieczuleniu ogólnym, po czym zawijano pozostałą część małżowiny bandażem tak, aby wykształcająca się chrząstka stawowa umożliwiła noszenie uszu w pozycji pionowej.

Dlaczego obcinano psom uszy i ogony? Tradycja i cel kopiowania

Kopiowanie ogonów dawniej dotyczyło psów raz obronnych i myśliwskich. Te pierwsze miały wyglądać na groźniejsze niż są, w tym celu kopiowano im także uszy. Zabieg obcinania uszu i ogona miał w tym wypadku znaczenie głównie estetyczne, choć u psów stróżujących cięcie uszu miało zapobiegać narażeniu ich na szarpanie przez napastników i „babranie się” ran.  Nieco inaczej było w przypadku psów myśliwskich; nie obcinano im uszu, poprzestając na kopiowaniu ogona. Uważano, że długi ogon psa w łowisku jest bardziej narażony na kontuzje i pozostawiano jedynie jego fragment, aby można było go uchwycić w razie konieczności odciągnięcia psa od zwierzyny.

Wpływ kopiowania uszu i ogona na zdrowie psa – analiza skutków

Przeciwnicy kopiowania uszu i ogona podnoszą, że zabieg ten jest niehumanitarny i nieuzasadniony medycznie. Obcinanie ogona i może doprowadzić do uszkodzenia rdzenia kręgowego, a w rezultacie spowodować tzw. zespół ogona końskiego u psa. Jest to poważna dolegliwość, skutkująca problemami z poruszaniem się, wstawaniem czy wypróżnianiem się psa. Nieumiejętnie wykonany zabieg kopiowania ogona może spowodować unieruchomienie kikuta, a w skrajnych wypadkach  może wystąpić sepsa u psa – stan zagrażający życiu.

Ogon i uszy są częściami ciała przeznaczonymi do komunikowania się psa z innymi czworonogami i z człowiekiem. Pozycja ogona i uszu w określonej sytuacji wskazuje, czy pies jest pobudzony, czy spokojny, czy wyczuł zbliżające się zagrożenie, czy ma ochotę do zabawy, itp. Pozbawienie go ogona i małżowin usznych silnie ogranicza lub całkowicie uniemożliwia sygnalizację psiego nastroju.

Według zwolenników kopiowania uszu zabieg ten ułatwia pielęgnację narządu słuchu. Tymczasem małżowina uszna, zakrywając kanał słuchowy, spełnia określone zadanie – osłania go przed dostaniem się wody, ciała obcego, ukąszeniem przez owada. Pielęgnacja uszu psa jest obowiązkiem właściciela, kopiowanie z tego nie zwalnia. Oprócz tego odsłonięty kanał słuchowy jest bardziej narażony na infekcje.

Niektórzy właściciele porównują zabieg kopiowania uszu i ogona do sterylizacji suki. Jednak o ile sterylizacja wykonywana jest ze wskazań zdrowotnych (profilaktyka nowotworu sutka, ropomacicze u suki), o tyle obcinanie uszu i ogona nie jest w  żaden sposób uzasadnione medycznie, z wyjątkiem amputacji np. w wyniku mechanicznego uszkodzenia.

Czy obcinanie uszu i ogona jest legalne? Przepisy w Polsce i na świecie

Ustawa o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 roku została opracowana na podstawie szeregu dyrektyw Unii Europejskiej, regulujących zasady chowu i utrzymania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich i domowych. Przepisy ustawy jednoznacznie zakazują kopiowania uszu i ogonów w Polsce, z wyjątkiem wskazań ściśle zdrowotnych.

W wielu krajach na całym świecie kopiowanie jest również zabronione, w tym w Wielkiej Brytanii i Australii. W Stanach Zjednoczonych nie ma w tej kwestii prawa federalnego. Jedynie stany New York i Vermont zakazują kopiowania uszu i ogonów, większość stanów ustaliła stałe kontrole w hodowlach psów. W Rosji wciąż można obcinać psom uszy i ogony bez przeszkód.

Udział psów z kopiowanymi uszami i ogonami w wystawach – co warto wiedzieć?

Art. 6, ust.2, p.1 wspomnianej wyżej ustawy jednoznacznie zakazuje kopiowania uszu i ogonów w Polsce. Zarząd Główny Związku Kynologicznego w Polsce podjął  w związku z tym następujące uchwały:

1.      Wszystkie psy urodzone w Polsce po 01.01.2012r. muszą mieć pozostawione naturalne uszy i ogony.

2.      Psy, urodzone w Polsce po 1 stycznia 2012 roku, mające kopiowane uszy i ogony, nie będą  przyjmowane na wystawy.

3.      Psy urodzone w krajach, w których obowiązuje zakaz cięcia muszą mieć uszy i/lub ogony pozostawione naturalne jako warunek przyjęcia na wystawę i poddania ocenie w ringu. Psy urodzone w krajach, w których nie obowiązuje zakaz cięcia będą przyjmowane na wystawy z uszami i /lub ogonami ciętymi i naturalnymi.