Kot rosyjski niebieski - wszystkie informacje i opis rasy

Historia kotów rosyjskich niebieskich 

Koty rosyjskie niebieskie należą do ras naturalnych, czyli takich które swój eksterier i usposobienie wykształciły bez ingerencji człowieka. Ze względu na brak źródeł pisanych nie wiemy niestety, gdzie i kiedy pojawiły się po raz pierwszy. Początki rasy szacuje się na okolice XVII wieku. W tym wypadku nic jednak nie jest pewne. 

Jak koty z portowego miasta podbiły serca carów? 

Archangielsk, portowe miasto na północy europejskiej części Rosji, uznawany jest za ojczyznę kotów rosyjskich. Przez wieki dochodziło w nim do licznych wymian handlowych, a rozwój portu był oczkiem w głowie Piotra I. Nie wiemy, czy to właśnie założyciel dynastii Romanowów sprowadził do Petersburga koty o pięknym niebieskim umaszczeniu. Mamy natomiast pewność, że dużą rolę odgrywały one na dworze żony jego bratanka, Katarzyny II zwanej Wielką. 

Kot rosyjski niebieski na Wyspach Brytyjskich 

Na początku XX wieku kota rosyjskiego otrzymała w prezencie brytyjska królowa Wiktoria. Od tamtej pory rasa zyskiwała na Wyspach coraz większą popularność. Wiemy jednak, że jej przedstawiciele trafili tam znacznie wcześniej, najpewniej w wyniku rozwiniętych stosunków handlowych Anglii i Rosji. 

Przez Brytyjczyków koty rosyjskie niebieskie nazywane były po prostu kotami archangielskimi. Pierwszy raz rasę zaprezentowano na londyńskiej wystawie w 1871 roku. Wówczas jednak jedyną cechą wspólną wystawianych osobników była charakterystyczna niebieska sierść. Koty różniły się od siebie wielkością i budową ciała. Za odrębną rasę uznano je dopiero w 1912 roku. Wtedy też zaczęły formować się pierwsze wzorce. 

Upadek i odrodzenie rasy 

Pierwsza połowa II wieku w Europie przyniosła pożogę wojenną, rewolucję bolszewicką i światowy kryzys finansowy. Ciężkie czasy nastały nie tylko dla ludzi, ale także dla kotów. W Wielkiej Brytanii w wyniku działań wojennych i kryzysu, które za sobą przyniosły na granicy wymarcia znalazło się wiele ras, w tym także koty rosyjskie niebieskie. 

Po zakończeniu II wojny światowej hodowcy rozpoczęli prace nad odbudową rasy. Współczesne koty archangielskie zawdzięczają wiele brytyjskiej hodowczyni, Mary Rocheford, która rozpoczęła krzyżowanie istniejących osobników z kotami syjamskimi w celu wzmocnienia puli genetycznej. To dzięki jej pracy późniejsze linie zyskały budowę ciała typową dla kotów orientalnych. 

Z czasem w wyniku krzyżówek zaistniało poważne ryzyko utraty charakterystycznej struktury futra. W celu zapobiegania niepożądanym zmianom eksterieru w 1967 roku powołano Stowarzyszenie Hodowców Kota Rosyjskiego Niebieskiego (Russian Blue Breeders’ Association). 

Koty rosyjskie niebieskie obecnie 

Dzisiaj omawiana rasa jest bez wątpienia jedną z najbardziej rozpoznawalnych. Mało kto jednak wie, że na świecie istnieją trzy główne linie kota rosyjskiego niebieskiego, które nieco się od siebie różnią. 

Włączenie do puli genów kota syjamskiego sprawiło, że rosyjskie niebieskie z hodowli brytyjskich nabrały wielu cech fizycznych kotów orientalnych. Z tych wzorców czerpali również Skandynawowie. Obecnie te dwie linie są do siebie bardzo podobne, jednak między osobnikami występują subtelne różnice. 

W XX wieku własną linię kotów rosyjskich wykształcili również Amerykanie. Osobniki, które przychodzą na świat w Stanach Zjednoczonych są mniejsze i drobniejsze od europejskich kuzynów. Słyną również z mniejszej nieśmiałości i bardziej otwartego charakteru. 

Jak wyglądają koty rosyjskie niebieskie? 

Rosyjski niebieski to kot średniej wielkości, który wyróżnia się szczupłym, ale muskularnym ciałem. Niech cię jednak nie zmyli jego pozorna delikatność! Ta stara rasa naturalna wywodzi się z surowego klimatu północnej Rosji. Podwójne futro i solidny kościec sprawiają, że mamy do czynienia ze zwierzętami odpornymi i na ogół bardzo zdrowymi. 

Rosyjski niebieski we wzorcach felinologicznych 

Kot rosyjski niebieski w polskich hodowlach rozmnażany jest zgodnie ze wzorcem zatwierdzonym przez największe światowe organizacje felinologiczne. Mowa tu o World Cat Federation (WCF), The International Cat Association (TICA) oraz oczywiście Federation Internationale Féline (FIFe). Jak według nich powinien wyglądać idealny kot rosyjski niebieski? 

• Głowa: szeroka i okrągła, z wyraźnym podbródkiem i zaokrąglonymi policzkami. 
• Uszy: szeroko rozstawione, zaokrąglone na końcach i stosunkowo duże. 
• Oczy: duże, nieco skośne w kształcie migdałów. 
• Sylwetka: długie nogi, dobrze rozwinięta muskulatura, prosty grzbiet i długi ogon. 
• Futro: dwuwarstwowe, miękkie i gęste. 
• Charakter: przyjacielski, łagodny i towarzyski. 

Sierść i umaszczenie kota rosyjskiego niebieskiego 

Sierść „ruska" powinna być dwuwarstwowa. Włosy okrywowe stanowią wierzchnią warstwę futra i chronią skórę przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych. Z kolei miękki i puszysty podszerstek stanowi ważną warstwę izolacyjną. To dzięki niemu kot rosyjski niebieski jest tak odporny na ciężkie warunki atmosferyczne. 

Sierść kota rosyjskiego niebieskiego jest srebrzysto-szara i stanowi najważniejszy element wzorca. Ten charakterystyczny kolor spotykamy także u innych ras a sporadycznie nawet u dachowców. 

Mało kto wie, że w świecie kotów spotykamy jedynie dwa kolory – rudy i czarny („kolor biały" to po prostu brak pigmentacji). Przeróżne barwy, które widujemy na futerkach są jedynie wariacjami każdego z nich. Za niebieską sierść kota rosyjskiego odpowiedzialny jest gen, który powoduje mutację skutkującą ograniczeniem w produkcji melaniny. Mówiąc wprost, szary kolor u kota to po prostu rozjaśniony czarny. 

Na koniec warto jeszcze sprecyzować jedną kwestię. W internecie często można spotkać się z określeniem „kot rosyjski niebieski krótkowłosy". W istocie każdy zgodny ze wzorcem przedstawiciel tej rasy ma krótką sierść o jednolitym umaszczeniu. Za długowłosą wersję „ruska" często uważany jest kot nebelung. Obydwa zwierzaki są podobne, jednak należą do innych ras o całkowicie różnym pochodzeniu i historii. 

Charakter kota rosyjskiego niebieskiego 

A jakim domownikiem będzie kot rosyjski? Z pewnością bystrym i wszędobylskim! Przedstawiciele tej rasy kotów wyróżniają się ogromną inteligencją i wrodzoną ciekawością. Szybko się uczą (niestety, także tych zachowań, które z perspektywy opiekuna mogą uchodzić za negatywne) i chętnie towarzyszą człowiekowi w wielu domowych czynnościach. 

Dzięki krzyżówce z rasami orientalnymi „ruski" są dosyć gadatliwe. Wprawdzie nie dorównują głośnością swoim syjamskim kuzynom, jednak w razie potrzeby dadzą jasno do zrozumienia, że właśnie teraz, w tej chwili należy im się uwaga. 

Kot rosyjski niebieski nie lubi samotności. Mocno przywiązuje się do swojego opiekuna, jednak w stosunku do osób, których nie zna zazwyczaj zachowuje dystans. Potrzebuje czasu, że zbudować zaufanie, kiedy jednak nawiążecie nić porozumienia możesz być pewien, że zyskałeś fantastycznego i bardzo wiernego przyjaciela. 

Stosunek tego kota do innych zwierząt zazwyczaj jest poprawny. Trzeba jednak pamiętać, że w tej kwestii olbrzymią rolę odgrywa środowisko, w którym kotek dorasta. Prawidłowa socjalizacja oraz umiejętne wprowadzanie nowego domownika w większości przypadków kończy się sukcesem. Pamiętaj jednak, że „ruski" lubią uporządkowane i spokojne środowisko. Duża liczba kotów w domu, podobnie jak nieustanny hałas mogą powodować u nich duży stres. W razie wątpliwości skontaktuj się z kocim behawiorystą. 

Niebieski kot rosyjski – zdrowie i pielęgnacja 

Kot rosyjski niebieski to naturalna rasa, która z reguły cieszy się dobrym zdrowiem. Zarówno włos okrywowy jak i podszerstek nie wymagają szczególnie skomplikowanej pielęgnacji. Nie oznacza to jednak, że przedstawiciele tej rasy mogą być zostawieni samym sobie! Jak się nimi opiekować? Niżej postaramy się rzucić nieco światła na tę kwestię. 

Jak dbać o futro niebieskiego kota? 

Jedwabista i krótka sierść kota rosyjskiego niebieskiego nie wymaga szczególnie skomplikowanej pielęgnacji. Zwierzęta te nie tracą włosów w dużej ilości. Jesienią i wiosną można zaobserwować zjawisko linienia, jednak nie jest ono uciążliwe. W tym okresie można skorzystać ze zgrzebła lub Furminatora, który usunie martwy podszerstek. Na co dzień wystarczy szczotka z miękkim włosiem, która pozwoli utrzymać sierść w dobrej kondycji. 

Koty to zwierzęta z natury czyste. Ich futro nie ma skłonności do kołtunienia się. Właśnie dlatego kąpiele w wannie czy pod prysznicem zdecydowanie nie są konieczne. Wyjątkiem są wskazania medyczne. Korzystamy wówczas z preparatów polecanych przez lekarza weterynarii. 

Na co chorują koty rosyjskie niebieskie? 

Kot rasy rosyjskiej niebieskiej to odporny zwierzak wolny od wielu chorób dręczących inne rasy. Trzeba jednak pamiętać, że kluczem do jego zdrowia jest odpowiednia selekcja hodowlana. Istnieje bowiem kilka rzadkich chorób genetycznych, na które przedstawiciele tej rasy są podatni bardziej od innych. 

• Kardiomiopatia przerostowa (HCM) – schorzenie kardiologiczne, które powoduje powiększenie mięśnia sercowego. To zdecydowanie najczęściej występująca u tej rasy choroba genetyczna. 
• Retinopatia rdzeniowa – choroba oczu, która prowadzi do stopniowej utraty wzroku. 
• Wrodzony niedobór enzymu pirydoksynowej kinazy – rzadka, ale poważna choroba genetyczna, która prowadzi do zaburzeń metabolicznych. 
• Niedobór czynnika XIII – bardzo rzadka choroba, która powoduje problemy z krzepliwością krwi. 

Jeżeli zastanawiasz się nad kotem rosyjskim niebieskim najpierw dokładnie rozeznaj się w środowisku hodowców. Wybieraj wyłącznie tych, którzy przynależą do wiarygodnych organizacji. Dobrym przykładem jest Felis Polonia: Polska Federacja Felinologiczna. 

Oczywiście każdy kot powinien pozostawać pod stałą opieką lekarza weterynarii. Nie można zapominać o regularnych odrobaczeniach i szczepieniach na choroby zakaźne. Raz w roku warto również wykonać badania profilaktyczne, aby upewnić się, że zwierzak jest rzeczywiście takim okazem zdrowia, na jaki wygląda. Pamiętaj, że koty rosyjskie niebieskie, tak jak wszystkie drapieżniki, są mistrzami w ukrywaniu bólu i dyskomfortu! 

Żywienie kotów rosyjskich niebieskich 

W kwestiach żywieniowych koty rosyjskie nie odbiegają znacząco przedstawicieli innych ras, czy pospolitych dachowców. To obligatoryjni mięsożercy, który w swojej diecie potrzebują minimalnej dawki węglowodanów. Właśnie dlatego należy unikać karm z dodatkiem zbóż oraz dużej ilości produktów pochodzenia roślinnego. 

Przodkowie kota domowego wyewoluowali na pustyni. Między innymi dlatego nasze domowe mruczki, delikatnie mówiąc, nie są fanami picia wody. Świetna zoodietetyczka, Agnieszka Cholewiak-Góralczyk powiedziała kiedyś, że nawet kot, który pije dużo, nie pije tyle, ile powinien. Właśnie dlatego najlepszym rozwiązaniem żywieniowym będzie wysokomięsna karma mokra albo dieta BARF. 

Oczywiście nawet zdrowe jedzenie w nadmiarze tuczy, dlatego kotu należy podawać odmierzone porcje jedzenia. Jest jednak pewien wyjątek. Mniej więcej do ukończenia dwunastego miesiąca życia kociaki jedzą bardzo dużo i nie zaleca się ograniczania im posiłków. Jeżeli zwierzak utrzymuje szczupłą sylwetkę może dostawać pokarm na życzenie. U dorosłych osobników zapotrzebowanie energetyczne jest już znacznie mniejsze. Odmierzając posiłki kieruj się zaleceniami producenta oraz potrzebami swojego zwierzaka. 

Dla kogo jest kot rosyjski niebieski? 

Rozważasz zakup kotka rosyjskiego, ale zastanawiasz się, czy twój tryb życia będzie mu odpowiadał? Spieszymy z odpowiedzią! Te bystre i dumne zwierzęta doskonale sprawdzą się zarówno w domu emeryta, jak i rodziny z dziećmi. Warunkiem jest oczywiście delikatność malucha i jego świadomość, że zwierzę jest żywą istotą, która zasługuje na szacunek. 

Istnieje przekonanie, że koty z europejskich linii są nieco mniej otwarte i odważne niż ich amerykańscy kuzyni. Rzeczywiście, „rusek" może sprawiać wrażenie nieco zdystansowanego. Z reguły szybko przełamie lody. Warunkiem jest jednak względnie spokojne otoczenie. Duża częstotliwość imprez, częste wizyty gości, czy w końcu liczne wyjazdy opiekuna mogą odcisnąć negatywne piętno na samopoczuciu i zdrowiu kota rosyjskiego. 

Kot rosyjski niebieski – podsumowanie 

Koty rosyjskie niebieskie to bardzo stara naturalna rasa, która ma bogatą historię pełną wzlotów i upadków. Chociaż pochodzi z Rosji, swój rozwój zawdzięcza przede wszystkim hodowcom z Wielkiej Brytanii. 

Przedstawiciele tej rasy to zwierzęta odporne i zdrowe. „Ruski" nie są obciążone wieloma chorobami genetycznymi. Mimo wszystko zanim zdecydujesz się na zakup kociaka, wybierz sprawdzoną hodowlę. Upewnij się, że twój tryb życia nie jest zbyt chaotyczny dla tego inteligentnego, ale nieco dystyngowanego zwierzaka.