Źródło: 123rf.com
  • Pies
  • Zdrowie
  • Leczenie

Co zrobić, gdy pies wymiotuje żółcią - najczęstsze przyczyny

Opublikowane: 13:42 Przeczytasz w: 5 min

Wymioty u psa mogą mieć wiele przyczyn, nie zawsze ze strony układu pokarmowego. Wizyta u lekarza weterynarii jest konieczna, aby zdiagnozować i skutecznie leczyć pierwotny problem.

Spis treści

    Czym jest żółć? 

    Żółć jest mieszaniną substancji syntetyzowanych w komórkach wątroby i uwalnianych do dwunastnicy (pierwszy odcinek jelita cienkiego, znajdujący się tuż za żołądkiem). W swoim składzie zawiera wodę, sole żółciowe, barwniki bilirubinę i biliwerdynę oraz niewielkie ilości lipidów i białek. Umożliwia prawidłowe trawienie tłuszczów, rozbijając duże cząsteczki tych związków na mniejsze, co ułatwia dostęp enzymom trawiennym. 

    Diagnostyka chorób przewodu pokarmowego 

    Wymioty żółcią są jednym z objawów chorób przewodu pokarmowego. Niestety jest to symptom niespecyficzny. Oznacza to, że lekarz weterynarii musi wykonać dodatkowe badania, aby wskazać przyczynę nieprawidłowości. 

    W diagnostyce wymiotów u psa wykorzystuje się badania krwi, pozwalające ocenić funkcjonowanie narządów jamy brzusznej np. wątroby i trzustki oraz wykryć toczący się w organizmie stan zapalny. Istotne są także badania obrazowe - głównie USG, endoskopia i RTG. W przypadku podejrzenia inwazji pasożytniczej zalecana jest analiza próbki kału

    Choroby wątroby 

    Pies wymiotuje żółcią m.in. w przebiegu chorób wątroby. Często występuje też biegunka, brak apetytu, apatia, bóle brzucha i zwiększone pragnienie. W zaawansowanym stadium niewydolność wątroby objawia się żółtaczką i zaburzeniami neurologicznymi. 

    Do uszkodzenia wątroby może dojść w wyniku zatrucia, bakteryjnego zapalenia jelit, choroby zakaźnej i inwazji pasożytniczej. W przypadku prawidłowo wprowadzonego leczenia narząd zwykle szybko się regeneruje. Oprócz zwalczania przyczyny problemów, zwykle stosuje się preparaty wspomagające pracę wątroby - zawierające fosfolipidy, SAMe, sylimarynę i przeciwutleniacze. 

    Wątroba jest wyjątkowym narządem, zdolnym do regeneracji, ale kluczem do jej zdrowia jest wczesna diagnoza i szybkie wprowadzenie leczenia. Zaniedbania mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych.

    Dr. Jean Dodds (USA) lekarka weterynarii, specjalistka w dziedzinie chorób wątroby i immunologii

    Zapalenie trzustki 

    Ostre wymioty pojawiają się w przebiegu zapalenia trzustki. Towarzyszy im silny ból brzucha, brak apetytu i biegunka. W przypadku nieleczonego schorzenia występuje poważne odwodnienie i zaburzenie równowagi elektrolitowej. Konsekwencją może być nawet wstrząs lub trwałe uszkodzenie narządu. 

    W leczeniu stosuje się płynoterapię dożylną, leki przeciwwymiotne, przeciwbólowe, rozkurczowe oraz glikokortykosteroidy. Konieczna jest modyfikacja żywienia - choremu psu podaje się małe porcje pokarmu o obniżonej zawartości tłuszczu. 

    Zapalenie żołądka i jelit 

    Zapalenie jelit i żołądka również może objawiać się wymiotami. To schorzenie często towarzyszy chorobom wątroby i trzustki oraz zaburzeniom ogólnoustrojowym. Pojawia się także w efekcie nieprawidłowej diety i stosowania niektórych leków (niesterydowe leki przeciwbólowe, antybiotyki). 

    Pies wymiotuje żółcią przy często występującym refluksie dwunastniczo-żołądkowym. Zjawisko to uszkadza śluzówkę żołądka, zaburza procesy trawienne i predysponuje do powstawania wrzodów. Do postawienia diagnozy niezbędna jest gastroskopia. 

    Wymioty przewlekłe obserwuje się w przypadku chronicznego zapalenia. Może być ono związane z alergią pokarmową, nieleczonym refluksem, chorobami ogólnoustrojowymi (np. mocznicą, niedoczynnością kory nadnerczy), nowotworami czy infekcją grzybiczą. 

    W leczeniu zapaleń żołądka i jelit stosuje się leki przeciwwymiotne, rozkurczowe, prokinetyczne (stymulujące perystaltykę przewodu pokarmowego) i osłaniające śluzówkę przewodu pokarmowego. Często wskazana jest płynoterapia i modyfikacja diety. 

    Anna Babst Lekarka weterynarii, ekspertka zoocial.pl

    Zatrucia 

    Niektóre toksyny mogą wywoływać wymioty u psa. Bardzo niebezpieczne są środki chemii gospodarczej, benzyna i jej pochodne oraz związki węglowodorowe. Błona śluzowa żołądka zostaje silnie podrażniona, co często powoduje nawet krwawe wymioty i ostre zapalenie. 

    Odruch wymiotny pomaga usunąć trujące substancje z przewodu pokarmowego, lecz nie zawsze jest pożądany. Wymioty są niebezpieczne dla psów z zaburzeniami świadomości oraz w przypadku połknięcia substancji żrącej lub oleistej. Pogłębiają też odwodnienie. Wtórnie do silnych torsji mogą rozwinąć się choroby przełyku, wrzody żołądka i zapalenie jelit. 

    Każde podejrzenie zatrucia jest wskazaniem do wizyty w gabinecie weterynaryjnym. 

    Syndrom wymiotowania żółcią u psów 

    Jeśli przyczyny wymiotów nie udało się jednoznacznie ustalić, można podejrzewać u psa syndrom wymiotowania żółcią. W tym schorzeniu charakterystyczne są codzienne wymioty, najczęściej występujące nad ranem, przed pierwszym posiłkiem psa. 

    W terapii wykorzystuje się leki przeciwwymiotne i prokinetyczne regulujące pH soku żołądkowego i ochraniające śluzówkę. Pomóc może zmiana w częstotliwości karmienia psa - wskazane są częstsze, ale mniejsze porcje. Ostatni posiłek warto podać późno wieczorem, aby skrócić przerwę między kolacją a śniadaniem. 

    Inne przyczyny wymiotów u psa 

    Wymioty u psa występują w przebiegu wielu schorzeń, których przyczyna nie musi leżeć w przewodzie pokarmowym. W przypadku schorzeń układu oddechowego często pies wymiotuje białą pianą na skutek intensywnego, męczącego kaszlu. Przyczyną wymiotów mogą być też problemy neurologiczne np. zapalenie opon mózgowych, a także zaburzenia behawioralne i nagłe wypadki tj. połknięcie ciała obcego. 

    Powtarzające wymioty u psa wymagają konsultacji z lekarzem weterynarii i dokładnej diagnostyki. Z wizytą nie należy zwlekać, gdy w zwróconej treści obecna jest krew lub fragmenty ciała obcego. 

    Anna Babst Lekarka weterynarii, ekspertka zoocial.pl
    Bibliografia
    1. Ferguson L., Wennogle S.A., Webb C. B., Bilious Vomiting Syndrome in Dogs: Retrospective Study of 20 Cases (2002–2012), Journal of the American Animal Hospital Association, 52(3), 157–161, 2016
    2. Washabau R., Day M., Canine and feline gastroenterology, St. Louis, Elsevier Saunders, 2013, ISBN 978-1-4160-3661-6

    Oceń artykuł

    Ogólna ocena: 0,0 | liczba ocen: 0
    0/400

    Brak komentarzy

    Nikt jeszcze nie dodał komentarza do tego artykułu.

    Nasi eksperci