Anaplazmoza u psa – objawy, leczenie

Co to jest anaplazmoza u psa — czy anaplazmoza jest zaraźliwa?

Anaplazmoza to choroba ludzi i zwierząt. Jest wywoływana zakażeniem riketsjami anaplasma phagocytophilum lub anaplasma platys. Drobnoustroje te są przenoszone przez kleszcze. Anaplazomoza u psa może występować w formie:

• trombocytarnej,
• granulocytarnej.

Anaplasma phagocytophilum jest przyczyną rozwinięcia się w organizmie anaplazmozy granulocytarnej. Riketsje w tym przypadku atakują neutrofile a konkretnie granulocyty. Dostają się do ich wnętrza, namnażają się w neutrofilach i ostatecznie powodują rozpad komórki. Riketsje wydostają się do krwi i atakują kolejne narządy: śledzionę, wątrobę i nerki.

Anaplasma platys wywołuje formę trombocytarną. Riketsje atakują płytki krwi, namnażają się w nich i powodują lizę komórki. W wynikach badań laboratoryjnych stwierdza się trombocytopenię. Na błonach śluzowych chorych zwierząt mogą pojawiać się wybroczyny związane z niską ilością płytek krwi.

Na anaplazmozę psy mogą zachorować niezależnie od płci, wieku i rasy. Chociaż najczęściej zachorowania na anaplazmozę były notowane u psów w wieku 6-8 lat.

Anaplazmoza u psa objawy kliniczne

Objawy anaplazmozy u psa obejmują:

• gorączkę,
• apatie, posmutnienie,
• bladość błon śluzowych,
• powiększenie węzłów chłonnych,
• wybroczyny na błonach śluzowych,
• krwawienia z nosa.
• brak apetytu,
• wymioty,
• biegunkę,
• sztywność mięśni i stawów,
• objawy neurologiczne: drgawki, ataki padaczkowe.

Symptomy nie są charakterystyczne i pojawiają się w przebiegu różnych chorób takich jak babeszjoza, erlichioza czy zatrucia. W związku z tym niezwykle istotna jest diagnostyka i prawidłowa interpretacja wykonanych przez lekarza weterynarii badań laboratoryjnych.

Anaplazmoza u psa — diagnostyka

Pierwszym krokiem ku diagnozie powinien być dobrze przeprowadzony, wnikliwy wywiad. Jeśli opiekunowie zauważyli w ostatnim czasie kleszcza pasożytującego na psie i czworonóg wykazuje symptomy choroby odkleszczowej, to istnieje duże prawdopodobieństwo zakażenia.

W pierwszej kolejności zaleca się wykonanie szybkiego testu płytkowego. Dzięki niemu można stwierdzić obecność przeciwciał wobec anaplazmy i innych chorób odkleszczowych w organizmie psa. Jeśli wynik będzie dodatni, to należy go potwierdzić badaniem PCR (metoda molekularna). Dzięki temu można we krwi pacjenta znaleźć materiał genetyczny riketsji. Istnieje również opcja wykonania szczegółowych testów serologicznych i oznaczenia poziomu przeciwciał, a nie tylko ich obecności. Po zakończonym leczeniu anaplazmozy u psa warto powtórzyć badanie i określić czy liczba przeciwciał spadła.

Na podstawie rozmazu krwi lekarz może potwierdzić, że pies choruje na anaplazmozę. Natomiast riketsje utrzymują się we krwi tylko do 8 dni po zakażeniu. W związku z tym brak obecności anaplazmy w rozmazie nie wyklucza choroby. Oczywiście warto poszerzyć diagnostykę o badanie morfologiczne, biochemiczne oraz USG jamy brzusznej.

Leczenie anaplazmozy u psa

Terapia polega na podawaniu antybiotyku. Najczęściej stosowane są substancje czynne z grupy tetracyklin. Lek należy podawać przez co najmniej dwa tygodnie. Satysfakcjonujący efekt, to przede wszystkim uzyskanie poprawy klinicznej, czyli ustąpienie objawów choroby. Oczywiście, często konieczne są również inne leki oraz suplementy wspomagające leczenie anaplazmozy. Choroba ta może prowadzić do silnej anemii, dlatego w niektórych przypadkach konieczne jest przetoczenie krwi.

Już w ciągu kilku dni po rozpoczęciu leczenia anaplazmozy u psa powinna wystąpić poprawa samopoczucia, spadek gorączki i powrót apetytu.

Anaplazmoza u psa rokowania

Rokowanie jest dobre, o ile lekarz wcześnie postawi prawidłowe rozpoznanie. W przypadku stwierdzenia anaplazmozy u psa przede wszystkim należy jak najszybciej wdrożyć odpowiednie leczenie. Im szybciej zwierzę otrzyma pomoc lekarską, tym ma większe szanse na wyzdrowienie.

Znacznie gorsze rokowania mają pacjenci, którzy jednocześnie chorują na inne choroby, szczególnie odkleszczowe.

Anaplazmoza u psa — powikłania

Niestety leczenie anaplazmozy nie zawsze jest proste. W niektórych przypadkach dochodzi do powikłań np. anemii hemolitycznej czy niewydolności nerek lub wątroby. Tacy pacjenci wymagają hospitalizacji i intensywnej terapii.

Jak zapobiegać anaplazmozie?

Najskuteczniejszą ochroną jest profilaktyka. Należy pamiętać, że leczenie anaplazmozy u psa jest znacznie trudniejsze, niż zabezpieczenie psiaka przed kleszczami. Produkty różnią się formą podania oraz substancjami czynnymi.

Kropelki do stosowania na skórę u psów

Najczęściej wybieraną opcją przez właścicieli pupili są krople, które stosuje się miejscowo w okolicy skóry karku i wzdłuż grzbietu. Zanim jednak opiekun zwierzaka zakupi krople, powinien zobaczyć na skład. Niektóre środki zawierają jedynie substancje ziołowe, które nie są zbyt skuteczną obroną przed kleszczami. Warto zakup kropli skonsultować z lekarzem weterynarii.

Absolutnie nie powinno się stosować środków przeznaczonych dla psów u kotów! Część kropli zawiera permetrynę, która u mruczków może doprowadzić do zaburzeń neurologicznych, a nawet śmierci.

Tabletki – nowoczesna metoda profilaktyki chorób odkleszczowych

Nowością na rynku środków przeciwko pasożytom zewnętrznym są tabletki. Jedne działają 5 tygodni, a inne nawet 3 miesiące. Jak potwierdzają doświadczenia wielu właścicieli, jest to jedna z najskuteczniejszych form obrony psów przed kleszczami. Oczywiście, aby móc podawać psu takie tabletki trzeba skonsultować to z lekarzem weterynarii i warto wcześniej wykonać profilaktyczne badania krwi. Preparaty w postaci tabletek nie będą też nadawać się dla zwierząt o wrażliwym przewodzie pokarmowym.

Obroże przeciw kleszczom

Od lat w celu zabezpieczenia psów przeciwko pasożytom zewnętrznym opiekunowie czworonogów stosują obroże, które są nasączone specjalnymi substancjami. Według producentów obroże mogą zabezpieczyć psa nawet na 8 miesięcy. Niestety skuteczność tych preparatów z roku na rok maleje, ponieważ kleszcze zaczynają się po wielu latach uodparniać na substancje czynne zawarte w stosowanych środkach. Minusem obroży jest też fakt, że musi ona niemal ściśle przylegać do skóry zwierzęcia, a z czasem robi się coraz luźniejsza, więc trzeba pamiętać o jej poprawianiu. Może też stracić swoje działanie w przypadku kąpieli psa w zbiornikach wodnych.

Niezależnie od wybranej metody opiekun po każdym spacerze powinien sprawdzać, czy pasożyty nie żerują na psie. Ze względu na różną skuteczność może się okazać, że konieczne będzie nawet połączenie dwóch form ochrony. Istnieje również możliwość zbadania konkretnego kleszcza pod kątem chorób odkleszczowych. Po usunięciu pasożyta ze skóry psa należy kleszcza schować np. do pojemnika na mocz i zanieść do lekarza weterynarii, który wyślę go do badań laboratoryjnych metodą PCR.

Czy można zarazić się od psa anaplazmozą?

Kleszcze przenoszą choroby odkleszczowe ludzi i zwierząt. Jedną z nich jest anaplazmoza. Na szczęście, człowiek nie może zarazić się riketsjami od psa. Jednak spacerując z czworonogiem, jego opiekun jest narażony, ponieważ kleszcze z drzew i krzewów mogą spaść na człowieka i go ugryźć. W związku z tym nie tylko psa należy przeglądać pod kątem obecności pasożytów zewnętrznych po każdym spacerze, ale też siebie. W naszym kraju przeprowadzane są statystyki i okazuje się, że przypadki anaplazmozy u ludzi są sporadyczne. Znacznie częściej diagnozuje się inne choroby odkleszczowe np. boreliozę.

Jeśli opiekun zauważy u swojego psa kleszcza, a później zwierzak zacznie wykazywać objawy anaplazmozy, to właściciel powinien jak najszybciej zgłosić się z pupilem do lekarza weterynarii. Pierwsze symptomy pojawiają się zwykle po 7 dniach. Wczesne rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniej terapii daje duże szanse na wyleczenie psa i uniknięcie poważnych powikłań.