Cavalier king charles spaniel - wszystkie informacje i opis rasy

Ile kosztuje cavalier king charles spaniel? Czy cavaliery dużo szczekają? Jakim usposobieniem cechuje się ta rasa? Czy cavalier gubi sierść? Przedstawiamy najważniejsze informacje na temat tej niezwykłej rasy. 

Skąd wywodzi się rasa cavalier king charles spaniel? 

Mimo że cavalier king charles spaniel w systematyce ras FCI znajduje się w grupie 9 – psy ozdobne i do towarzystwa, według niektórych badaczy historii rasy należy się doszukiwać wśród małych ras płowych psów myśliwskich, które posiadały europejskie wyższe sfery. Inna hipoteza głosi, że cavalier king charles spaniel, pochodzący bezpośrednio od rasy king charles spaniel, za jego sprawą wywodzi się z Hiszpanii. Jego praprzodkiem miał być kędzierzawy, czarny hiszpański pies na trufle. 

Domniemywa się, że protoplastów cavaliera jeszcze w średniowieczu skojarzono z brachycefalicznymi psami z dalekiego wschodu, dzięki czemu mają one płaską kufę. Teza te nie jest jednak wystarczająco udowodniona. Prawdą jest natomiast, że rasa king charles spaniel od około XVI wieku stała się bardzo modna wśród szlachty angielskiej. Każdy dobrze urodzony gentleman czuł się w obowiązku posiadać własną hodowlę; sprawiło to, że z czasem wyodrębniło się wiele typów rasy, bowiem każdy hodowca miał własne preferencje, a wzorców ras wtedy nie było. Większe psy były używane do polowań, a mniejsze towarzyszyły swoim opiekunom w codziennym życiu. Często występowały w charakterze żywych termoforów, podróżujących z damami w powozach, na ich kolanach, i ogrzewające je ciepłem ciała. 

W epoce renesansu małe spaniele królewskie często bywały motywem w sztuce, zwłaszcza w malarstwie. Utrwalili je między innymi Tycjan na swoim obrazie „Wenus z Urbino”, a u schyłku epoki Rubens i van Dyck. Moda na te małe pieski silnie rozwinęła się później – w epoce baroku, kiedy na tronie Anglii i Szkocji zasiadł król Karol II Stuart (1630-1685) – wielki ich miłośnik. To właśnie od jego imienia pochodzi nazwa rasy. Znany jest aktualny do dziś edykt Karola II, na mocy którego psy tej rasy mają wstęp do wszystkich miejsc publicznych w kraju, w tym do gmachu brytyjskiego parlamentu. Znane są różne historie z ich udziałem; na przykład Marii Stuart, której biało-czarny spaniel królewski towarzyszył w drodze na szafot, a po egzekucji ukrył się w fałdach jej sukni. Inna dotyczy jednego z hodowców rasy, generała Johna Churchilla, pierwszego księcia Marlborough (nota bene przodka w prostej linii późniejszego premiera Winstona Churchilla), jednego z najwybitniejszych dowódców w światowej historii wojen. Hodował on spaniele w biało-rudym umaszczeniu, a jednego ze swoich piesków zabrał ze sobą na wojnę o sukcesję hiszpańską w 1702 roku, gdzie był wodzem naczelnym koalicyjnych wojsk angielsko-holenderskich. Ów spaniel był przy nim podczas bitwy pod Blenheim w 1704 roku, w której armia koalicyjna pokonała Francuzów, a w dowód wdzięczności generał otrzymał zamek Blenheim House. Stąd właśnie pochodzi oficjalna nazwa umaszczenia biało-rudego – blenheim. 

Po dojściu do władzy w Anglii dynastii Orange-Nassau zmieniła się moda na psy. King charles spaniele ustąpiły miejsca mopsom i pekińczykom, z którymi zaczęto kojarzyć spaniele. W rezultacie zmienił się wygląd tych ostatnich; ich głowy upodobniły się do przybyszów z Państwa Środka i stały się brachycefaliczne. Dopiero w latach 20. XX wieku podjęto prace, zmierzające do odtworzenia starego typu "kinga", którego pierwszy wzorzec opracowano w 1926 roku. 

Pozostała jednak całkiem spora populacja psów z krótkimi kufami. Postanowiono wówczas, że do nazwy king charles spaniel dodane zostanie słowo cavalier i w ten sposób rozdzielono rasy. Miało to miejsce w 1928 roku. Od tej pory egzystowały obok siebie psy rasy king charles i cavalier king charles spaniel. Tę ostatnią angielski Kennel Club uznał w 1945 roku. FCI uznała rasę king charles spaniel 3 stycznia 1955 roku (nr wzorca 128), a cavalier king charles spaniel kilkanaście dni później – 20 stycznia tegoż roku, nadając numer wzorca 136. 

Cavalier king charles spaniel – wzorzec rasy 

Wzorzec FCI nr 136 

CAVALIER KING CHARLES SPANIEL 

POCHODZENIE: Wielka Brytania. 

UŻYTKOWOŚĆ: Psy ozdobne i do towarzystwa. 

KLASYFIKACJA FCI: Grupa 9. Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 7. Angielskie spaniele ozdobne. 

Rasa nie jest objęta obowiązkiem pracy. 

WRAŻENIE OGÓLNE: Żywy, bardzo wdzięczny, o proporcjonalnej budowie i miłym wyrazie. 

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Żywotny, uczuciowy, całkowicie pozbawiony lęku. Wesoły, przyjaźnie usposobiony, zupełnie bez agresji lub nerwowości. 

GŁOWA 

MÓZGOCZASZKA: niemal płaska między uszami. Stop: płytki. 

TRZEWIOCZASZKA: nos: nozdrza zawsze czarne, dobrze rozwinięte, bez braków pigmentu (cielistych plam). Kufa: zwężająca się, a jej długość od podstawy stopu do czubka nosa to około 3,8 cm. Dobrze wypełniona pod oczami. Jakakolwiek tendencja do wąskiej, spiczastej kufy niepożądana. Wargi: dobrze rozwinięte; nie obwisłe. Uzębienie: Szczęka i żuchwa mocne. Zgryz idealnie nożycowy (górne zęby ściśle zachodzą na dolne, ustawione prostopadle do szczęki i żuchwy), uzębienie kompletne (42 zęby). Oczy: duże, ciemne, szeroko rozstawione, okrągłe, ale nie wyłupiaste. Uszy: długie, wysoko osadzone, mocno porośnięte jedwabistą sierścią. 

SZYJA: Umiarkowanej długości, lekko łukowata. 

TUŁÓW: grzbiet: prosty. Lędźwie: krótkie. Klatka piersiowa: umiarkowanej długości, z dobrze wysklepionymi żebrami. 

OGON: długość ogona proporcjonalna do długości ciała. Ogon prawidłowo osadzony, noszony wesoło, ale nigdy zbytnio powyżej linii grzbietu. Dawniej kopiowany o maksymalnie jedną trzecią długości, obecnie obowiązuje zakaz kopiowania. 

KOŃCZYNY PRZEDNIE: o umiarkowanym kośćcu, proste. Łopatki: dobrze kątowane. 

KOŃCZYNY TYLNE: nogi o umiarkowanym kośćcu. Staw kolanowy: dobrze kątowany. Staw skokowy: bez tendencji do postawy krowiej (iksowatej) lub beczkowatej. 

ŁAPY: zwarte, wysklepione (tzw. kocie) i mocno owłosione. 

RUCH: swobodny, elegancki, z mocną akcją kończyn tylnych. Kończyny przednie i tylne, widziane z przodu i z tyłu, poruszają się równolegle. 

SZATA 

SIERŚĆ: długa, jedwabista, bez loków. Prosta, choć lekko falista jest dopuszczalna. Obfite pióra. Szata całkowicie naturalna, nie trymowana. 

UMASZCZENIE: • Czarne podpalane: kruczoczarne tło, z wysyconym podpalaniem nad oczami, na policzkach, wewnątrz uszu, na klatce piersiowej i pod spodem ogona.  Białe znaczenia niepożądane. • Ruby: jednolity, głęboki, czerwony kolor. Białe znaczenia niepożądane. • Blenheim: łaty o głębokim, kasztanowo-rudym kolorze, równo rozmieszczone na perłowo-białym tle. Znaczenia na głowie symetryczne. Znaczenie w kształcie rombu między uszami jest cechą charakterystyczną rasy i jest wysoko cenione. • Trójkolorowe: czarne i białe łaty, równo rozmieszczone, z podpalanymi znaczeniami nad oczami, na policzkach, wewnątrz uszu, na wewnętrznej stronie kończyn i spodzie ogona. Jakiekolwiek inne kolory lub rozkład barw – w najwyższym stopniu niepożądane. 

WAGA: 5,4 - 8 kg. Najbardziej pożądany jest mały, proporcjonalny pies, mieszczący się w tym przedziale wagowym. 

WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia oraz wpływu na dobrostan zwierzęcia. Przedstawiciele rasy o nietypowej budowie i/lub przejawiający zaburzenia charakteru powinni być zdyskwalifikowani. 

Uwaga: Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, całkowicie wyczuwalne w mosznie. 

Czy cavaliery dużo szczekają?

Cavalier king charles spaniel jest typowym psem rodzinnym o średnim temperamencie, wesołym i żywym, bez cienia agresji. To ogromny pieszczoch, wrażliwy i silnie przywiązujący się do swojej rodziny. Jest przy tym pewny siebie, aczkolwiek zdarzają się także osobniki nieśmiałe i wycofane. Należy pamiętać, że nadmierna lękliwość (ale i skłonność do nerwowości) są poważnymi wadami psychiki tej rasy. 

Cavalier king charles spaniel to pies otwarty na kontakty zarówno z ludźmi, jak i z innymi zwierzętami. Jeżeli ma okazję bawić się z innymi psami, należy uważać, aby nie były one zbyt natarczywe ani tym bardziej agresywne, gdyż może to narazić łagodnego czworonożnego przyjaciela na szwank. Ufny cavalier king charles spaniel nie będzie się bronił jako pies całkowicie pozbawiony agresji. 

Cavaliery są pełne cierpliwości, a przy tym chętne do zabawy. Te małe pieski, które łatwo przystosowują się do różnych miejsc i warunków, polecane są dla osób starszych oraz rodzin ze starszymi dziećmi, które trzeba nauczyć delikatnego obchodzenia się ze zwierzakiem. Wrażliwego i kochającego cavalier king charles spaniela nie należy jednak zostawiać na wiele godzin samego w domu, bowiem nie znosi samotności. Idealny byłby drugi pies tej samej rasy do towarzystwa, ale cavalier dobrze dogada się także z kotem lub królikiem. Wspomniana łatwość adaptacji sprawia, że cavalier king charles spaniel może jeździć bez problemu ze swoją rodziną na wakacje. W domu psy tej rasy lubią wylegiwanie się na kanapie, natomiast spacery są dla nich okazją do wyładowania energii. 

Cavalier king charles spaniel jest nieszczekliwy, dzięki czemu nie będzie przeszkadzał sąsiadom w bloku. Może być nieco głośniejszy, jeżeli mieszka w domu z ogrodem; wówczas rozwija się u niego instynkt terytorialny, nakazujący ostrzegać domowników przed wszelkimi akcjami po drugiej stronie ogrodzenia. 

Cavalier king charles spaniel to pies pojętny I podatny na układanie, dlatego nadaje się do uprawiania niektórych sportów. Podobnie jak inne psy ras małych, mogą uprawiać takie psie sporty, jak agility, dog dance lub obedience. Przed rozpoczęciem treningów sportowych pies powinien być nauczony podstawowych komend, jak siad, waruj, zostań i do mnie. Cavaliery, dzięki swojej łagodności i cierpliwości, doskonale sprawdzają się w dogoterapii dzieci o niewielkim upośledzeniu, a także jako psy wizytujące w placówkach zdrowotno-opiekuńczych (domy opieki, hospicja, szpitale). 

Na co najczęściej chorują psy rasy cavalier king charles spaniel?

Cavalier king charles spaniel to rasa, u której występuje – jak wskazano – sporo schorzeń o podłożu genetycznym. Dlatego niezwykle istotne jest, aby kupując szczeniaka nie kierować się jego niską ceną, podaną w serwisie ogłoszeniowym. Należy udać się do certyfikowanej hodowli, poleconej przez najbliższy oddział Związku Kynologicznego w Polsce. Wówczas można mieć pewność, że zakupiony szczeniak to rzeczywiście przedstawiciel rasy cavalier king charles spaniel i nie będzie żadnych przykrych niespodzianek, kiedy psiak zacznie dorastać. 

Dlaczego jest to tak ważne, skoro szczeniak z metryką Związku jest znacznie droższy, niż bez „papierów”, a nie zależy nam na wystawach ani tytułach? Otóż właśnie ze względu na zdrowie cavaliera. Hodowcy zrzeszeni, mimo braku formalnego wymogu, w trosce o dobro szczeniąt poddają potencjalne pary rodzicielskie badaniom genetycznym w kierunku dziedziczenia poszczególnych chorób i wad. W przypadku ujawnienia obecności genu danego schorzenia (jeżeli sam osobnik jest klinicznie zdrowy) można skojarzyć go, dla bezpieczeństwa, wyłącznie z osobnikiem wolnym od analogicznego genu. Gdyby bowiem gen choroby ojca spotkał się z genem tej samej choroby matki, to mimo że rodzice są zdrowi, szczenię z taką parą genów będzie chore. 

Osoby, które rozmnażają cavaliery bez rodowodów, albo nawet z rodowodami, ale bez wiedzy na temat zagrożeń zdrowia, liczą tylko na zysk i nie interesują ich dalsze losy sprzedanych szczeniąt. Nie wykonują żadnych badań, kryją suki przypadkowymi psami („bo ładny i mieszka dwie ulice dalej”), a później lekarz weterynarii jest bezradny w obliczu choroby dziedzicznej, której nie jest w stanie wyleczyć. O rozsądnym kupowaniu szczeniąt można przeczytać więcej w osobnym artykule.

A oto choroby, nie tylko dziedziczne, jakimi najczęściej może być dotknięty cavalier king charles spaniel: 

• Niedomykalność zastawki dwudzielnej serca (MVD) – najczęstsza nabyta wada serca u tej rasy. Nieszczelność zastawki sprawia, że podczas skurczu lewej komory serca krew powraca do lewego przedsionka. Niedomykalność zastawki ma charakter postępujący i prowadzi do nadciśnienia płucnego, przebudowy i związanej z nią dysfunkcji serca. Psy reproduktory i suki hodowlane powinny być corocznie badane pod kątem MVD 

• Choroby oczu – dziedziczne to zaćma, postępujący zanik siatkówki (PRA), zespół suchego oka, dwurzędowość rzęs (dodatkowy rząd rzęs od wewnętrznej strony powieki, tuż przy gałce ocznej, powodujący jej ustawiczne drażnienie), entropium (podwinięcie powieki) oraz dystrofie – siatkówki i rogówki. Oczy cavaliera, duże i dość płytko osadzone, narażone są też na urazy mechaniczne. 

• Zespół Arnolda-Chiariego – występuje głównie u ras brachycefalicznych, a głównym czynnikiem ryzyka wystąpienia choroby jest krótkoczaszkowość. Na skutek chorobowego zmniejszenia objętości czaszki w miejscu, gdzie znajduje się móżdżek, przemieszcza się on poprzez otwór potyliczny do kanału kręgowego. Towarzyszy temu jamistość rdzenia kręgowego, pociągająca za sobą dalsze problemy neurologiczne. Choroba ujawnia się stosunkowo późno, dlatego nie zaleca się, aby zbyt młode psy (reproduktory) były używane w hodowli. 

Ponadto u cavalier king charles spaniela mogą występować zwichnięcia rzepki, przewlekłe zapalenie trzustki, może się pojawić dystrofia mięśniowa. Ta rasa psów ma również skłonność do osadzania się kamienia nazębnego oraz alergii. 

Jak należy pielęgnować psy rasy cavalier king charles spaniel?

Pielęgnacja cavaliera nie jest skomplikowana jak u wielu innych psów długowłosych. Musi jednak być regularna, ponieważ ta rasa psów ma miękką i jedwabistą szatę, która ma tendencje do formowania kołtunów, szczególnie pod pachami, w pachwinach i za uszami. Kołtuny są bardzo trudne do rozplątania i czasem nie ma innego wyjścia, jak ich wycięcie, a u psów wystawowych jest to niedozwolone – cavalier king charles spaniel wystawiany jest naturalny, niestrzyżony ani nietrymowany. 

Do czesania używa się grzebienia z metalowymi zębami i szczotki pudlówki. Do wygładzenia można użyć szczotki z naturalnego włosia. Cavalier king charles spaniel linieje w zasadzie przez cały rok po trochu, więc czesanie co kilka dni powinno stać się rytuałem. Ewentualne kołtuny, o ile nie są mocno sfilcowane, można rozdzielić palcami. Aby ich uniknąć, oprócz systematycznego czesania trzeba po każdym spacerze przejrzeć szatę psa i usunąć z niej wszelkie nasiona lub rzepy. 

Cavalier king charles spaniel może być kąpany, o ile zajdzie taka potrzeba, z użyciem szamponu dla psów o długiej, jedwabistej sierści. W zależności od umaszczenia można zastosować szampon dla psów rudych i płowych (spaniel ruby) czarnych (spaniel czarny podpalany) lub preparat neutralny (spaniel blenheim, spaniel tricolor). Okresowo należy sprawdzać stan gruczołów okołoodbytowych, uszu i zębów. 

Cavalierom wystawowym wycina się włos między opuszkami i koryguje tak, aby nadać łapom koci kształt. Jeżeli pies wymaga kąpieli, nie należy tego robić bezpośrednio przed wystawą, aby sierść nie była matowa i zbytnio rozwiana. Na wystawie cavalier king charles spaniel powinien ustawiać się sam, ze smyczy. Trzeba go tego nauczyć. Uwaga: jako rasa brachycefaliczna cavalier nieco gorzej znosi wysokie temperatury. Dlatego latem na wystawy warto zabierać ze sobą obszerny transporter i kocyk, aby pies mógł wypoczywać w cieniu. Konieczna jest też woda do picia. 

Cavalier king charles spaniel to rasa, która ma – niestety – skłonności do tycia. Dlatego należy starannie dobierać karmę do jego potrzeb. Sucha lub mokra karma powinna pochodzić od dobrego, renomowanego producenta i być przeznaczona dla psów małych ras. Jeżeli cavalier prowadzi aktywny tryb życia (np. uprawia sport), karma może być bardziej energetyczna. Natomiast dla psów wiodących spokojne życie w domu wystarczająca jest karma o niższej zawartości tłuszczu. Psom starszym podaje się karmę dla seniorów (po ukończeniu 8 lat), a sukom szczennym od drugiej połowy ciąży i karmiącym – karmę dla szczeniąt. Karmy gotowe są zbilansowane pod względem zawartości składników odżywczych, witamin i minerałów. Natomiast jeżeli cavalier king charles spaniel żywiony jest posiłkami domowymi, należy je uzupełniać suplementami witaminowo-mineralnymi w dawce ustalonej przez lekarza weterynarii. Ważne: stosując smakołyki w procesie szkolenia psa, należy ich wartość energetyczną odliczyć od dobowej dawki pokarmu, inaczej psu grozi nadwaga. Posiłki podaje się dwa razy dziennie – rano i wieczorem, zawsze po spacerze. 

Cavalier king charles spaniel na wystawach

Kwalifikację do hodowli psy tej rasy otrzymują na ogólnych zasadach, zawartych w Regulaminie Hodowli Psów Rasowych Związku Kynologicznego w Polsce. Pies lub suka musi mieć ukończone 15 miesięcy życia, a kwalifikację może uzyskać w następujący sposób: 

1. Na trzech wystawach, w tym przynajmniej jednej o randze międzynarodowej, klubowej lub specjalistycznej, w dowolnej klasie, w której może być wystawiony (wystawiona), od co najmniej dwóch różnych sędziów (a więc jeden sędzia może się powtórzyć) otrzymać: pies – oceny doskonałe, suka – minimum bardzo dobre. Nie ma znaczenia lokata ani tytuł, ważna jest sama ocena. 

2. Alternatywnie — zaliczyć przegląd hodowlany, którego dokonuje międzynarodowy sędzia kynologiczny z uprawnieniami do oceny rasy. Przeglądy są organizowane w oddziałach Związku w miarę zapotrzebowania. Zasadniczo przeglądu dokonuje się w macierzystym oddziale, ale jeżeli zachodzi taka potrzeba, można uzyskać zgodę na odbycie przeglądu w innym oddziale. 

Ponadto zgodnie z uchwałą Zarządu Głównego ZKwP z dnia 10.12.2022 roku, wprowadzono obligatoryjne badanie profilu DNA dla psów hodowlanych: 

- dla psów reproduktorów od dnia 01.03.2023 roku;

- dla suk hodowlanych od dnia 01.07.2023 roku. 

Szczegółowych informacji technicznych udzielają oddziały ZKwP, podane są one również na stronie Związku: www.zkwp.pl. 

Uwaga: mimo że do uzyskania uprawnień hodowlanych pies lub suka muszą ukończyć 15 miesięcy, to pierwsze szczenięta suka może mieć nieco później. Pierwsze krycie może mieć miejsce dopiero po ukończeniu 18 miesięcy. Na wcześniejsze krycie może (choć nie musi) wyrazić zgodę Oddziałowa Komisja Hodowlana, a wniosek musi być odpowiednio uzasadniony. 

Mimo że pies lub suka może uzyskać kwalifikację do hodowli na przeglądzie, zaleca się wybór metody „wystawowej”. Powodów jest kilka. Zwłaszcza w przypadku psa reproduktora istotna jest reklama. Im więcej hodowców zobaczy psa na wystawie, a do tego jeżeli ma dobre pochodzenie i jest urodziwy – istnieje prawdopodobieństwo, że hodowcy zaczną używać go dla swoich suk. Warto również pokazać sukę hodowlaną. Zarówno pies, jak i suka mają szanse na uzyskanie tytułów championów wystawowych, a na szczenięta po utytułowanych rodzicach jest większy popyt. Poza tym na wystawach można nawiązać interesujące znajomości, posłuchać opisów, jakie dyktuje sędzia, a to jest najlepsza metoda nauczenia się widzieć każdą rasę. 

Cavalier king charles spaniel — odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania 

Poniżej znajdziesz odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania nurtujące miłośników tej rasy, którzy przymierzają się do adopcji spaniela tego typu.

Czy cavalier king charles spaniel to dobry wybór?  

Cavalier king charles spaniel to mały, elegancki piesek, całkowicie pozbawiony agresji i bardzo przywiązujący się do swojej rodziny. Doskonale porozumiewa się z dziećmi. Wobec obcych ludzi jest łagodny i przyjacielski. Jest inteligentny i podatny na układanie. Nadaje się do uprawiania niektórych psich sportów jak agility, dog dance czy obedience. Dobrze toleruje inne zwierzęta domowe, łatwo adaptuje się do różnych warunków i jest mało szczekliwy. Psy tej rasy wymagają systematycznej pielęgnacji szaty, gdyż jedwabisty włos ma tendencje do kołtunienia się. 

Należy uważać na źródło, z którego kupuje się szczeniaka. W legalnych, związkowych hodowlach pary rodzicielskie poddawane są badaniom w kierunku chorób dziedzicznych i ryzyko, że szczenię jest lub będzie chore, praktycznie nie istnieje. Nie da się tego powiedzieć o tzw. dzikich hodowlach, gdzie rozmnaża się psy na zasadzie przypadkowego doboru, a szczenięta de facto nie są rasowe, jedynie w typie rasy. 

Czy cavalier gubi sierść?

Cavaliery linieją umiarkowanie, jednakże stopień linienia może się różnić między poszczególnymi osobnikami. Regularne szczotkowanie futra może pomóc w kontrolowaniu linienia i utrzymaniu czystości.

Czy cavalier może zostać sam w domu?

Cavalier może być w domu sam, ale zazwyczaj nie lubią być pozostawiane same przez długi czas. Wielu cavaliery może odczuwać lęk lub stres, gdy zostają sami, co może prowadzić do zachowań destrukcyjnych. Wskazane jest stopniowe przyzwyczajanie psa do bycia samemu oraz zapewnienie mu odpowiednich bodźców i zabawek.

Ile kosztuje cavalier king charles spaniel?

Cena cavaliera zależy od wielu czynników, takich jak renoma hodowcy, rodowód, jakość szczeniaka oraz lokalizacja hodowli. W Polsce można spodziewać się, że cena szczeniaka będzie w granicach od 2500 do 6000 złotych, jednak może być także wyższa w przypadku szczeniąt z doskonałym rodowodem wystawowym.

Czy cavaliery dużo szczekają?

Cavalierki zazwyczaj nie są uważane za nadmiernie szczekliwe psy, w odróżnieniu od takich ras jak chihuahua. Są one zazwyczaj przyjacielskie i łagodne, co oznacza, że szczekają rzadko i zazwyczaj w odpowiedzi na sygnały alarmowe lub w momencie gdy czują się zaniepokojone. Właściwe szkolenie i socjalizacja mogą pomóc w kontrolowaniu zachowań szczekania.