Kot norweski leśny - wszystkie informacje i opis rasy

Historia rasy kot norweski leśny 

Norweskie leśne, czyli gadające koty z bajki 

Norweski kot leśny to rasa, której historia nierozerwalnie łączy się z wyprawami wikingów oraz skandynawskimi legendami. Tak jak w przypadku większości ras naturalnych o pełnej historii tych kotów wiemy relatywnie mało. Z ludowych podań wiemy natomiast, że podobne zwierzęta żyły na Półwyspie Skandynawskim przynajmniej od XVI wieku. 

Od wieków zwierzęta te określano w ojczyźnie mianem huldrekatten, co w wolnym tłumaczeniu oznacza czarodziejskiego kota. Można również spotkać się z nazwą trollenkatten, czyli... kot trolla! W jednej z baśni mieszkające w lesie koty z puszystymi ogonami pomagały bohaterom w pozyskaniu złota będącego w posiadaniu rzeczonego stwora. Udało się to dzięki zagadaniu trolla i odwróceniu jego uwagi. Swoją drogą opiekunowie współczesnych kotów norweskich nie są tą informacją szczególnie zaskoczeni. Norwegi uchodzą bowiem za jedną z najbardziej wokalnych ras. 

Prawdziwa historia norweskiego kota leśnego 

Chociaż w każdej legendzie jest ziarno prawdy, w przypadku kotów norweskich leśnych prawdziwa historia narysowana jest znacznie bardziej prozaiczną kredką. Tak jak w innych częściach świata pełniły one przede wszystkim rolę zwierząt gospodarskich, które regulowały populację gryzoni w obejściu. 

Przodkowie współczesnych kotów norweskich wyróżniali się niebywałą odpornością. Bardzo ostre i haczykowate pazury sprawiały, że zwierzęta te były niezrównane w łapaniu myszy. Felinolodzy nie mają pewności, kiedy dokładnie w puli genów skandynawskich kotów pojawił się ten odpowiedzialny za długi i gęsty włos. Niektóre hipotezy sugerują, że ten konkretny rodzaj futra mógł być cechą przystosowawczą, która powstała w wyniku naturalnej selekcji. Inne z kolei sugerują jego związek z domieszką krwi kotów perskich, które były obwożone po całym świecie przez kupców ze Wschodu. 

W miotach kotów krótkowłosych raz na jakiś czas przychodziły na świat długowłose kocięta. Z czasem na tereny dzisiejszej Norwegii docierały inne rasy kotów. Wikingowie przewozili rodzime zwierzęta na łodziach między innymi do Wielkiej Brytanii. Krzyżowanie „norwegów" z klasycznymi kotami europejskimi oraz postępujące zaniedbanie sprawiło doprowadziły do tego, że rasa więcej niż jeden raz znalazła się na granicy wyginięcia. 

Współczesna historia kotów norweskich 

W latach 30. XX wieku kilku entuzjastów rasy kot norweski leśny zdecydowało się na podjęcie działań w celu ochrony i popularyzacji tej rasy. W wyniku tych starań w 1934 roku norweski związek felinologiczny powołał do życia Norsk Skogkattring, czyli klub hodowców kota norweskiego. W 1938 roku organizacja założyła rejestry hodowlane i w ciągu następnych lat udało jej się ustanowić ujednolicone standardy i wzorce dla tej rasy. 

W latach 50. XX wieku rozpoczęła się ekspansja hodowli poza granice Norwegii. W 1956 roku powstał pierwszy klub hodowców kotów norweskich w Szwecji, a już cztery lata później w Niemczech. Z czasem zaczęły powstawać hodowle w innych krajach europejskich oraz w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. 

Dzięki staraniom hodowców udało się odbudować populację kotów norweskich oraz zapobiec ich całkowitej zagładzie. W ciągu zaledwie kilku dziesięcioleci rasa ta zyskała miłośników na całym świecie i tym samym stała się jedną z najpopularniejszych. 

Jak wyglądają koty norweskie leśne? 

„Norwegi" są większe od przeciętnego kota. W przypadku kotek średnia waga waha się od 5 do 8 kg. Z kolei kocury ważą standardowo od 6 do 10 kg. Rasę wyróżnia muskularna i proporcjonalna budowa ciała z mocnym kośćcem i długimi kończynami. Tylne łapy są nieco dłuższe od przednich. 

Kot norweski leśny we wzorcu FIFe 

• Według Fédération Internationale Féline (FIFe) rasowe koty norweskie powinny spełniać następujące standardy: 
• Głowa: trójkątna o lekko zaokrąglonych konturach i szerokim czole. Uszy powinny być małe i szeroko rozstawione. Na ich końcach znajdują się frędzelki. 
• Oczy: duże i lekko skośne w migdałowym kształcie. Ich kolor może być różny w zależności od umaszczenia. Dopuszczalne są różne odcienie niebieskiego a także żółtego i zielonego. 
• Szyja: silna, mocna i krótka. 
• Tułów: muskularny, długi, ale nie smukły. Klatka piersiowa dobrze rozwinięta a biodra zaokrąglone. 
• Nogi: mocne, muskularne, średniej długości. Tylne nieco dłuższe od przednich. 
• Łapy: okrągłe i duże z haczykowatymi pazurami i kępami włosów pomiędzy palcami. 
• Ogon: długi, puszysty, tworzy efektowną kitę. 

Szata i umaszczenie kota norweskiego leśnego 

Chociaż norweski leśny zaliczany jest do kotów półdługowłosych, to obok jego szaty trudno przejść obojętnie. Surowy klimat Półwyspu Skandynawskiego sprawił, że tamtejsze koty wytworzyły bardzo gęste i dwuwarstwowe futro. Włosy okrywowe są długie, twarde i jedwabiste. Z kolei puszysty podszerstek stanowi doskonałą izolację od chłodu i wilgoci. Kot norweski leśny powinien posiadać efektowne portki na tylnych nogach oraz kitę na ogonie. Charakterystycznym elementem jego sierści jest również dobrze widoczna kryza wokół szyi. 

Umaszczenie kota norweskiego może być właściwie dowolne. Zwierzęta te przychodzą na świat w bardzo różnych odmianach kolorystycznych. Wzorzec wyróżnia jednak te rodzaje umaszczenia, które nie są dopuszczalne. Na cenzurowanym znalazł się kolor cynamonowy, czekoladowy, liliowy i płowy. Niedopuszczalne jest również umaszczenie colorpoint. 

Jaki jest charakter kota norweskiego leśnego? 

Wzorzec rasy to nie tylko eksterier, ale także najbardziej pożądane cechy charakteru. Jaki naprawdę jest kot norweski leśny? Przedstawiciele tej rasy uchodzą za zwierzęta towarzyskie i pokojowe nastawione do świata. Te, które w kocięctwie przeszły prawidłową socjalizację, nie powinny mieć problemu z życiem w zgodzie z innymi zwierzętami domowymi. 

„Norwegi" są inteligentne i bardzo szybko się uczą, szczególnie poprzez obserwację. Z reguły są to koty przyjazne i dosyć wokalne. Rzadko jednak dopominają się o uwagę tak natarczywie jak przedstawiciele ras orientalnych. Uczestniczenie w życiu domu jest dla nich bardzo ważne. Z reguły nie mają jednak problemu ze spędzeniem krótkiego czasu w samotności na zajmowaniu się własnymi sprawami. 

Kot norweski leśny przywiązuje się do całej rodziny, jednak często wybiera sobie jedną osobę, która przez resztę życia będzie dla niego najważniejsza. Z reguły ma dużo cierpliwości do dzieci, jednak maluchy powinny wiedzieć, że kot jest żywą czującą istotą, która zasługuje na delikatność i szacunek. 

Pamiętaj, że cechy rasy to jedynie zbiór ogólnych pojęć. Nie wszystkie i nie zawsze muszą odnosić się w całości do każdego jej przedstawiciela. Każdy kot, w tym także kot norweski leśny jest indywidualną jednostką, na której zachowanie wpływa wiele czynników, również tych środowiskowych. 

Leśny kot norweski – zdrowie i pielęgnacja 

Norweskie leśne na pierwszy rzut oka przypominają dzikie koty. W związku z tym kojarzą nam się z witalnością, zdrowiem i pewną dozą niezależności. Rzeczywiście, jest to rasa naturalna. Współczesne „norwegi" leśne są jednak tylko z nazwy. W żadnym wypadku nie powinny być trzymane samodzielnie na dworze. Każdy opiekun powinien pamiętać o tym, że ich sierść wymaga pielęgnacji a zdrowie stałej kontroli lekarza weterynarii. 

Jak dbać o futro kota norweskiego leśnego? 

Kot norweski leśny ma długie, a przede wszystkim bardzo gęste futro. Tylko regularne czesanie pomoże usunąć martwe włosy i zapobiec plątaniu się sierści. Zaleca się, aby zwierzaka czesać przynajmniej raz w tygodniu. W okresie linienia, czyli zazwyczaj dwa razy do roku – jesienią i zimą – trzeba robić to nawet codziennie. Do czesania najlepiej używać grzebienia z szeroko rozstawionymi zębami, który pozwoli rozplątać potencjalny kołtuny. Przy wyczesywaniu podszerstka dobrze sprawdzi się tradycyjna szczotka „pudlówka" lub specjalne narzędzie typu furminator. 

W zakres standardowych czynności pielęgnacyjnych warto włączyć również obcinanie pazurów, sprawdzanie czystości uszu oraz pielęgnacja zębów. Kocięta warto od małego przyzwyczajać do szczotkowania jamy ustnej z pomocą specjalnych akcesoriów dla zwierząt. Nie wszystkie koty łatwo akceptują takie zabiegi, dlatego możesz wykorzystać również chusteczki nasączone płynem pielęgnującym. 

Na co chorują koty norweskie? 

Surowe skandynawskie warunki sprawiły, że kot norweski leśny wykształcił dużą odporność i wytrzymałość. Dzięki wysiłkom hodowców rasa do dzisiaj uchodzi za stosunkowo zdrową. Ilość chorób genetycznych, na które koty norweskie narażone są bardziej od innych, nie jest szczególnie imponująca. Nie oznacza to niestety, że miłośnicy rasy zupełnie nie mają się czym martwić. 

Leśny kot norweski a GSD IV 

Koty norweskie narażone są na rzadką chorobę spichrzeniową glikogenu typu IV, zwaną również chorobą Andersena lub w skrócie GSD IV. Schorzenie prowadzi do zaburzenia metabolizmu glikogenu IV a tym samym do jego nadmiernego gromadzenia się w komórkach. Chore koty mogą cierpieć na objawy takie jak: 

• zaburzenia neurologiczne; 
• osłabienie mięśni; 
• problemy z koordynacją ruchową; 
• osłabienie funkcji wątroby. 

Niestety jest to choroba nieuleczalna, która często prowadzi do przedwczesnej śmierci. Tylko jej wczesne rozpoznanie i prawidłowa terapia zwiększają komfort życia zwierzęcia i opóźniają postęp schorzenia. 

W legalnych hodowlach działających pod auspicjami takich organizacji jak FIFe, TICA, czy WCF badanie genetyczne na GSD IV jest obowiązkowe u obojga rodziców potencjalnych miotów! Właśnie dlatego tak ważne jest kupowanie kociąt wyłącznie od wiarygodnych hodowców. 

Kardiomiopatia przerostowa u norweskich kotów leśnych 

Kardiomiopatia przerostowa (HCM) jest jedną z najczęstszych chorób serca u wielu ras kotów, w tym także u norweskich leśnych. Schorzenie to polega na nieprawidłowym pogrubieniu mięśnia sercowego. Może tym samym prowadzić do zaburzeń rytmu serca, niewydolności serca a nawet do nagłej śmierci. 

HCM jest chorobą dziedziczną. Wszystkie koty przeznaczone do dalszej hodowlii powinny przejść badanie echokardiograficzne pod kątem kardiomiopatii przerostowej. Niestety, u wielu zwierząt pozbawionych konkretnej mutacji genetycznej również może rozwinąć się ta wada serca. Czasami choroba w ogóle nie zostaje wykryta a jedynym objawem jest nagła i niespodziewana śmierć młodego kota. 

Prawidłowe żywienie kotów norweskich leśnych 

Kot norweski leśny ma takie samo zapotrzebowanie na składniki odżywcze, jak przedstawiciele innych ras. Każdy kot domowy jest ścisłym mięsożercą i surojadem. Najlepszym rozwiązaniem będzie podawanie mu mokrej wysokomięsnej karmy pozbawionej glutenu i tak zwanych produktów pochodzenia zwierzęcego. 

Prawdopodobnym przodkiem wszystkich kotów domowych był kot nubijski, który żył na terenach pustynnych. To dzięki niemu nasze mruczki przystosowane są do pobierania wody przede wszystkim z pokarmu. Dbając o ich dobrostan warto więc zrezygnować z karmy suchej na rzecz mokrej, okazyjnie podlewanej wodą. 

Każdy kot powinien mieć stały dostęp do świeżej wody pitnej, nawet jeżeli na pozór w ogóle z niej nie korzysta. Koty chętniej piją wodę bieżącą, dlatego warto rozważyć zakup poidełka w formie fontanny. Pamiętaj, aby podawać swojemu pupilowi wodę źródlaną. Mineralna zawiera pierwiastki, które w nadmiarze mogą prowadzić do problemów zdrowotnych, w tym chorób układu moczowego. 

Kot norweski leśny – dla kogo jest ta rasa? 

Norweskie koty leśne to cierpliwe i bardzo łagodne zwierzaki, które przywiązują się do swoich opiekunów i lubią uczestniczyć w codziennym życiu domu. Według miłośników rasy osiągnęły one doskonałą równowagę między potrzebą uwagi a czasem, którego potrzebują wyłącznie dla siebie. 

Przedstawiciele tej rasy dobrze odnajdą się w spokojnym domu, nawet tym, w którym mieszkają dzieci. Wymagają codziennej zabawy, która pomoże im dopełnić cyklu łowieckiego. Nie stronią również od pieszczot. Kiedy czują się samotne ochoczo dopominają się o nie głośnym miauczeniem. 

Kot norweski leśny lubi towarzystwo – zarówno ludzi, jak i innych zwierząt domowych. Szczególnie jeżeli całe dnie spędzasz w pracy, pomyśl o zakupie od razu dwóch kociaków. „Norweg" zazwyczaj jest dobrym kandydatem na tak zwane dokocenie. Odpowiednio przeprowadzony proces socjalizacji z izolacją z reguły prowadzi do wzajemnej akceptacji a z czasem nawet przyjaźni rezydenta z nowym domownikiem. 

Kot norweski leśny – podsumowanie 

Norweskie leśne to stara i naturalna rasa kotów, która wyróżnia się gęstym futrem i dużą odpornością. Od prawie stu lat hodowcy z całego świata dbają o to, aby jej przedstawiciele byli dobierani do rozrodu pod kątem doskonałego zdrowia, wyjątkowego wyglądu i przyjaznego charakteru. Nic dziwnego, że dzisiaj kot norweski leśny jest jedną z najpopularniejszych a także najchętniej wybieranych ras na świecie.