Owczarek australijski- Kelpie

Owczarki kelpie linieją nieprzesadnie obficie dwa razy do roku. Wystarczy wtedy czesać je codziennie, a w pozostałą część roku robić to raz na tydzień. Kelpie, jako że są krótkowłose, nie zbierają dużo brudu i piachu, wymagają zatem od opiekuna jedynie prostych zabiegów pielęgnacyjnych. 

Sierść owczarków australijskich kelpie jest krótka i dwuwarstwowa. Składa się z prostego włosa okrywowego, który jest twardy i nieprzemakalny. Pod nim kryje się gęsty podszerstek chroniący przed zimnem. Sierść u kelpie jest nieco dłuższa na ogonie i udach. Psy te zobaczymy w umaszczeniu czarnym i czerwonym z podpalaniem, płowym, czekoladowym oraz błękitnym. 

Owczarek australijski kelpie to pies reaktywny, o niskim progu pobudzenia, który w swojej pracy często szczeka. Dlatego wokalizować może również na co dzień w stresujących sytuacjach. Zwykle usłyszymy jego głos, gdy kelpie jest sfrustrowany, pobudzony w trakcie ćwiczeń lub gdy chce dystansować źródło strachu. Szczekaniem ostrzeże przed niebezpieczeństwem i przyjściem intruza.

Kelpie to pies jedynie dla aktywnych opiekunów. Nie zadowoli się leżeniem na kanapie lub bieganiem po ogródku. Musi wychodzić na regularne, długie spacer połączone z eksploracją, a najlepiej z pracą umysłową. Kelpie kocha też bieganie, dlatego będzie świetnym kompanem w joggingu czy bikejoringu. 

Psy tej rasy bardzo szybko reagują na bodźce, poruszają się z prędkością typową dla zaganiających owczarków. Dlatego początkujący przewodnicy mogą nie poradzić sobie z temperamentem kelpie. Dla nieco bardziej zaawansowanych opiekunów, którzy dodatkowo chcą zaangażować się we wspólne trenowanie pasienia czy sportów kynologicznych, kelpie będzie doskonałym wyborem.

Psy tej rasy w pracy muszą być nieustraszone, używają presji i zębów do ruszania opornych krów, czy nawet świń. Dlatego mimo dużej chęci współpracy, potrzebują opiekuna zrównoważonego i pewnego siebie, który wie, co robi. Nie zniosą szkolenia z użyciem przemocy, bo są psami wrażliwymi, ale brak konsekwencji w treningu będzie dla nich równie zgubny. 

Kelpie przede wszystkim świetnie radzą sobie z zaganianiem dużych stad bydła, udzielając tym samym pomocy pasterzowi poruszającemu się konno lub quadem. Niestety, nie każdy jest w stanie zapewnić psu taką rozrywkę, dlatego jej substytutem będą wszelkiego rodzaju sporty kynologiczne. Kelpie odnajdą się doskonale w agility, frisbee, flyball, obedience i wszelkiej aktywności zaproponowanej przez przewodnika. 

Kelpie najlepiej dogadują się z przedstawicielami swojej rasy lub innymi owczarkami zaganiającymi. W parku mogą mieć swoje sympatie i antypatie i na pewno nie polubią się z każdym napotkanym psem. Z reguły jednak ich stosunki z psami nie są napięte, a nowego członka stada łatwo wprowadzić do dorosłego kelpie. 

Gdy w domu mamy gryzonie lub ptaki, musimy być ostrożni. Kelpie, jako pies zaganiający może próbować je paść, a użycie zębów może skończyć się tragicznie. Z kotem kelpie może się dogadać, ale trzeba wprowadzać je do grupy w sposób przemyślany. 

Psy tej rasy nie najlepiej dogadują się z dziećmi krzykliwymi i bardzo ruchliwymi. Jako owczarki wrażliwe na bodźce i szybko reagujące, mogą zaganiać dzieci w celu ich zdystansowania. Dlatego, jeśli chcemy, by nasz kelpie dobrze dogadał się z pociechą, musimy kontrolować ich stosunki. Przede wszystkim psy te potrzebują spokoju w ciągu dnia, snu oraz przestrzeni osobistej. Dziecko należy uczyć delikatnego postępowania z psem, tak by szanowało jego komunikaty, gdy nie życzy sobie kontaktu. Najlepiej zapoznawać kelpie z dziećmi na dworze i otwartej przestrzeni, gdzie pies będzie miał szansę na swobodne wyjście z interakcji.