Amstaff (american staffordshire terrier)

American staffordshire terrier, potocznie - amstaff, to jedna z najbardziej rozpoznawalnych i jednocześnie najbardziej kontrowersyjnych ras psów na świecie. Jego atletyczna sylwetka, charakterystyczna głowa i różnorodność umaszczenia czynią go psem niezwykle efektownym. Choć często spotyka się z uprzedzeniami, amstaff przy właściwym wychowaniu może być wspaniałym psem rodzinnym i lojalnym towarzyszem.

Pochodzenie i historia rasy amstaff

Historia amstaffa jako rasy jest ściśle związana z rozwojem Stanów Zjednoczonych i ewolucją psów bojowych w kierunku rodzinnych. Ta fascynująca droga od walk po salony amerykańskich domów pokazuje, jak bardzo może się zmienić przeznaczenie rasy.

Skąd się wziął pies rasy amstaff?

American staffordshire terrier wywodzi się z krzyżówek angielskich bullogów i różnych ras terierów, które w XIX wieku były sprowadzane do Ameryki przez imigrantów z Wysp Brytyjskich. Pierwotnie psy te były wykorzystywane w walkach z bykami i niedźwiedziami, a później w nielegalnych walkach psów.

W połowie XIX wieku, gdy walki zwierząt zostały zakazane w większości stanów amerykańskich, hodowcy zaczęli koncentrować się na rozwijaniu cech temperamentu, które czyniły te psy doskonałymi towarzyszami rodzin. Stopniowo amstaff stał się psem pracującym na farmach, stróżującym i będącym członkiem rodziny.

W 1936 roku American Kennel Club (AKC) oficjalnie uznało rasę pod nazwą staffordshire terrier. W 1972 roku nazwa rasy została zmieniona na american staffordshire terrier, aby odróżnić ją od angielskiego staffordshire bull terriera.

American staffordshire terrier vs american pit bull terrier

Pytanie o różnicę między amstaffem a pitbullem jest jednym z najczęściej zadawanych przez miłośników tych ras. Choć obie wywodzą się z tego samego korzenia genetycznego, różnią się standardami hodowlanymi i uznaniem przez organizacje kynologiczne.

Amerykański staffordshire terrier jest uznawany przez AKC i FCI, ma ściśle określony wzorzec rasy i jest hodowany głównie jako pies towarzyszący. American pit bull terrier jest uznawany przez UKC (United Kennel Club) i ADBA, ale nie przez AKC czy FCI. Pitbull zachował więcej cech roboczych i jest bardziej różnorodny pod względem budowy ciała.

Amstaff jest zazwyczaj nieco większy i cięższy od pitbull teriera, ma bardziej masywną głowę i szerszą klatkę piersiową. Różnice te wynikają z odmiennych celów hodowlanych - amstaff był kształtowany jako pies wystawowy i rodzinny.

Wygląd i wzorzec rasy amstaff

American staffordshire terrier to pies średniej wielkości o atletycznej budowie, która emanuje siłą i godnością. Jego proporcjonalna sylwetka łączy w sobie moc z elegancją, tworząc niepowtarzalny wizerunek tej rasy.

Jak wygląda amstaff?

Amstaff to mocno zbudowany pies o kwadratowej sylwetce i wyraźnie zarysowanej muskulaturze. Zgodnie ze wzorcem FCI nr 286, charakteryzuje się szeroką, masywną głową z wyraźnie zaznaczonymi mięśniami szczęk. Oczy są okrągłe, ciemne i szeroko rozstawione, nigdy nie powinny być jasne. Uszy mogą być kopiowane lub naturalne - w Polsce obowiązuje zakaz kopiowania uszu.

Szyja jest mocna i umięśniona, bez podgardla. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Grzbiet lekko opadający od kłębu do nasady ogona, a sam ogon krótki w stosunku do wielkości psa, nisko osadzony, zwężający się ku końcowi.

Ruch amstaffa charakteryzuje się sprężystością i siłą. Pies porusza się swobodnie, z dobrym wypięciem przednim i mocnym odbiciem tylnym. Nie powinien wykazywać oznak chwiejności lub słabości w ruchu.

Rozmiary: ile waży dorosły amstaff?

Dorosły amstaff to pies średniej wielkości o imponującej muskulaturze. Wysokość w kłębie u samców wynosi 46-48 cm, a u suk 43-46 cm. Choć wzorzec nie określa dokładnej wagi, dorosły samiec waży zazwyczaj 25-30 kg, natomiast suka 20-25 kg.

Ważne jest, aby amstaff zachował proporcjonalną budowę - nie powinien być ani zbyt wysoki i szczupły, ani zbyt niski i masywny. Idealna sylwetka to harmonijna kombinacja siły i atletyzmu, bez oznak nadwagi czy niedowagi.

Szczeniaki rosną stosunkowo szybko, osiągając pełną wysokość około 12-15 miesiąca życia. Pełną dojrzałość fizyczną, w tym rozwinięcie muskularnej sylwetki, osiągają około 2-3 roku życia.

Umaszczenia amstaffa (amstaff blue, amstaff biały, czarny, etc.)

Pies tej rasy występuje w bardzo szerokim spektrum umaszczenia, co czyni każdego psa unikatowym. Dopuszczalne są wszystkie kolory jednorodne, pstre lub łaciate. Mogą to być odcienie:

• blue - odcienie niebiesko-szare, od jasnego srebra po ciemny grafitowy,
• czarny - od głębokiej czerni po czarny z białymi znaczeniami,
• biały - dominująca biel z kolorowymi znaczeniami,
• brązowy - od jasnego biszkoptowego po ciemną czekoladę,
• pręgowany - różne wzory pręgowania na różnych podstawach kolorystycznych.

Zgodnie ze wzorcem, niedopuszczalne jest umaszczenie czarne podpalane oraz całkowicie białe przekraczające 80% powierzchni ciała. Nos powinien być czarny, choć u psów o jasnym umaszczeniu może być brązowy.

Amstaff blue - charakterystyka odmiany

Amstaff blue to jedna z najpopularniejszych odmian kolorystycznych tej rasy. Charakteryzuje się niebiesko-szarym umaszczeniem, które może przyjmować różne odcienie - od jasnego srebra po ciemny stal. Często amstaff blue ma również niebieskie oczy, co dodatkowo podkreśla jego wyjątkowy wygląd.

Ten typ umaszczenia jest genetycznie recesywny, co oznacza, że oboje rodzice muszą nosić gen odpowiedzialny za niebieską barwę, aby szczenięta mogły mieć takie umaszczenie. Amstaff blue nie różni się charakterem ani budową od innych odmian kolorystycznych - jedyną różnicą jest kolor sierści.

Amstaff blue cieszy się szczególną popularnością wśród hodowców i właścicieli, często osiągając wyższe ceny niż inne odmiany kolorystyczne. Ważne jest jednak, aby przy wyborze szczeniaka kierować się przede wszystkim zdrowiem i charakterem, a nie tylko kolorem sierści.

Charakter rasy amstaff

Charakter amstaffa jest często źródłem kontrowersji i nieporozumień. Za stereotypami kryje się pies o złożonej osobowości, który przy właściwym wychowaniu może być wspaniałym towarzyszem rodziny. Zrozumienie prawdziwej natury amstaffa jest kluczowe dla każdego potencjalnego właściciela.

Czy amstaff jest agresywny?

Amstaff nie jest z natury agresywny wobec ludzi. Rasa była hodowana z myślą o współpracy z człowiekiem, dlatego agresja wobec właściciela była cechą bezwzględnie eliminowaną z hodowli. Prawidłowo wychowany amstaff to pies przyjazny, otwarty i chętny do kontaktu z ludźmi.

Problemy behawioralne, w tym agresja, wynikają zazwyczaj z błędów w wychowaniu, braku socjalizacji, nadużyć ze strony właściciela lub celowego szkolenia do agresji. Amstaff ma silny charakter i wymaga konsekwentnego, ale pozytywnego szkolenia od szczenięcia. Przy jego braku może stać się niebezpieczny i skłonny do agresywnych zachowań.

Ważne jest, aby rozróżnić agresję od naturalnych instynktów obronnych. Amstaff może być nieufny wobec obcych i będzie bronić swojej rodziny, ale nie oznacza to agresywności. To naturalne zachowanie każdego dobrego psa stróżującego.

Amstaff a dzieci - jak wygląda relacja?

Amstaff może być doskonałym psem rodzinnym i towarzyszem dla dzieci, pod warunkiem, że od początku będzie się go socjalizować i właściwie wychowywać. Historycznie rasa była ceniona jako "nanny dog" - pies opiekuńczy dla dzieci w amerykańskich rodzinach.

Amstaff wykazuje naturalną cierpliwość wobec dzieci ze swojej rodziny i często staje się ich protektorem. Ma wysoką tolerancję na dziecięce harce i zabawy. Jednak ze względu na swoją siłę i energię, interakcje z małymi dziećmi powinny zawsze odbywać się pod nadzorem dorosłych.

Usposobienie amstaffa

To pies o żywym temperamencie, inteligentny i chętny do nauki. Charakteryzuje się wysoką motywacją do pracy i silną więzią z rodziną. Jest oddany, lojalny i gotowy bronić swoich bliskich w każdej sytuacji.

Typowy amstaff to pies pewny siebie, ale nie dominujący bez powodu. Ma naturalne poczucie hierarchii i akceptuje autorytet konsekwentnego właściciela. Jest energiczny i potrzebuje regularnej aktywności fizycznej oraz stymulacji umysłowej.

Może wykazywać tendencje do dominacji wobec innych psów, szczególnie tej samej płci. Wymaga wczesnej socjalizacji z innymi zwierzętami i konsekwentnego treningu posłuszeństwa. Z drugiej strony, wiele amstaffów żyje w zgodzie z innymi zwierzętami domowymi.

Amstaff vs pitbull - różnice w charakterze

Choć obie rasy pochodzą z tego samego korzenia, różnice w programach hodowlanych wpłynęły na pewne różnice charakterologiczne. Amstaff był hodowany głównie jako pies towarzyszący i wystawowy, co sprawiło, że jest nieco spokojniejszy i bardziej przewidywalny w zachowaniu.

Pitbull zachował więcej cech roboczych i może być bardziej energiczny oraz wymagający pod względem aktywności fizycznej. Amstaff zazwyczaj łatwiej adaptuje się do życia rodzinnego i może być nieco bardziej tolerancyjny wobec nieznanych sytuacji.

Obie rasy wymagają doświadczonego właściciela, ale amstaff może być nieco łatwiejszy dla początkujących, pod warunkiem odpowiedniego przygotowania i wsparcia doświadczonych hodowców lub behawiorystów.

Pielęgnacja amstaffa

Pielęgnacja amstaffa nie należy do najbardziej wymagających, jednak regularna dbałość o higienę i zdrowie psa jest niezbędna dla jego dobrego samopoczucia. Krótka sierść i mocna budowa czynią tę rasę stosunkowo łatwą w utrzymaniu.

Jak pielęgnować sierść amstaffa?

Ma on krótką, gładką sierść, która nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Wystarczy szczotkowanie 2-3 razy w tygodniu gumową rękawicą lub szczotką z naturalnego włosia, aby usunąć martwe włosy i rozprowadzić naturalne tłuszcze skórne.

Podczas linienia, które występuje zwykle wiosną i jesienią, warto zwiększyć częstotliwość szczotkowania do codziennego, aby kontrolować ilość wypadających włosów w domu. Amstaff linieje umiarkowanie przez cały rok, ale w okresach intensywnego linienia może tracić dość dużo sierści.

Kąpiele powinny być wykonywane tylko w razie potrzeby, używając delikatnych szamponów dla psów. Zbyt częste mycie może wysuszać skórę i prowadzić do problemów dermatologicznych. Po kąpieli ważne jest dokładne osuszenie psa, szczególnie w chłodniejsze dni.

Pielęgnacja zębów, uszu, pazurów

Regularna pielęgnacja zębów jest bardzo ważna dla zdrowia psa. Zaleca się codzienne szczotkowanie zębów specjalną szczoteczką i pastą do zębów dla psów lub przynajmniej 3-4 razy w tygodniu. Kamień nazębny może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, dlatego profilaktyka jest tak istotna.

Uszy amstaffa należy sprawdzać i czyścić raz w tygodniu, używając specjalnych płynów do czyszczenia uszu psów. Naturalne, niekopiowane uszy są mniej podatne na infekcje (należy pamiętać, że kopiowanie uszu i ogona u psów w Polsce jest zabronione!), ale nadal wymagają regularnej kontroli. Nieprawidłowy zapach lub wydzielina mogą sygnalizować infekcję wymagającą wizyty u lekarza weterynarii.

Pazury powinny być przycinane co 2-3 tygodnie lub gdy zaczynają stukać o podłogę podczas chodzenia. Psy prowadzące aktywny tryb życia często naturalnie ścierają pazury, ale i tak wymagają regularnej kontroli i ewentualnego skracania.

Akcesoria dla amstaffa

Wybór odpowiednich akcesoriów dla psa jest ważny zarówno ze względów bezpieczeństwa, jak i komfortu czworonoga. Ze względu na silną budowę szyi i skłonność do ciągnięcia, lepszym wyborem są szerokie obroże lub szelki rozkładające nacisk na klatkę piersiową.

Obroże dla amstaffa powinny być wykonane z wytrzymałych materiałów - skóry lub nylonu - i mieć szerokość minimum 3-4 cm, aby nie uciskać tchawicy. Szelki guard dla psa są często lepszym rozwiązaniem, gdyż rozkładają nacisk na większą powierzchnię ciała.

Kaganiec może być wymagany w niektórych sytuacjach - podczas wizyt u lakarza weterynarii, w komunikacji publicznej czy zgodnie z lokalnymi przepisami. Najlepsze są kagańce koszyczkowe, które pozwalają psu na zianie i picie wody, jednocześnie zapewniając bezpieczeństwo. 

Zdrowie amstaffa

American staffordshire terrier to generalnie zdrowa i odporna rasa, jednak jak każdy pies może być podatny na pewne schorzenia genetyczne i nabyte. Znajomość potencjalnych problemów zdrowotnych pomaga w ich wczesnym wykrywaniu i odpowiedniej profilaktyce.

Najczęstsze choroby amstaffa

Może on być predysponowany do kilku schorzeń charakterystycznych dla ras średnich i dużych. Do najczęstszych problemów zdrowotnych należy dysplazja u psa, która może prowadzić do chromoty i bólu. Regularne badania rentgenowskie u młodych psów pozwalają na wczesne wykrycie problemu.

Inne choroby, na które może być narażony amstaff, to:

• choroby serca, w tym stenoza aortalna i kardiomiopatia rozstrzeniowa,
• alergie skórne i atopowe zapalenie skóry,
• zaćma i inne problemy oczne,
• problemy tarczycy, szczególnie niedoczynność,
• skręt żołądka u psa - stan zagrożenia życia wymagający natychmiastowej interwencji weterynaryjnej.

Regularne wizyty u lekarza weterynarii, właściwe żywienie i aktywność fizyczna znacznie zmniejszają ryzyko wystąpienia wielu problemów zdrowotnych.

Ile żyje amstaff?

Średnia długość życia zdrowych psów tej rasy wynosi 12-14 lat, co jest typowe dla psów średniej wielkości. Przy odpowiedniej opiece, regularnych kontrolach weterynaryjnych i zdrowym trybie życia, wiele amstaffów może żyć nawet 15-16 lat.

Czynniki wpływające na długowieczność to przede wszystkim genetyka, żywienie, aktywność fizyczna i jakość opieki weterynaryjnej. Psy z linii hodowlanych poddawanych regularnym badaniom genetycznym zazwyczaj żyją dłużej i cieszą się lepszym zdrowiem.

Starsze psy mogą wymagać dostosowania diety, zmniejszenia intensywności ćwiczeń i częstszych kontroli weterynaryjnych. Wczesne wykrywanie zmian związanych z wiekiem pozwala na odpowiednie dostosowanie opieki i utrzymanie dobrej jakości życia psa.

Żywienie amstaffa

Prawidłowe żywienie jest podstawą dla jego zdrowia, kondycji fizycznej i długowieczności. Ze względu na atletyczną budowę i aktywny tryb życia, amstaff potrzebuje diety bogatej w wysokiej jakości białko i odpowiednio zbilansowanej pod względem wszystkich składników odżywczych.

Najlepsza karma dla amstaffa

Najlepsza karma dla amstaffa to karma wysokiej jakości, dostosowana do wieku, aktywności i stanu zdrowia psa. Dorosły osobnik powinien otrzymywać karmę dla psów średnich ras z wysoką zawartością białka pochodzącego z mięsa jako pierwszego składnika.

Warto wybierać karmy dla psa zawierające:

• wysokiej jakości mięso jako główne źródło białka (kurczak, wołowina, łosoś),
• omega-3 i omega-6 dla zdrowej skóry i sierści,
• glukozaminę i chondroitynę dla wsparcia stawów,
• probiotyki dla zdrowego układu pokarmowego,
• ograniczoną ilość zbóż lub karmy bezzbożowe dla psów z alergiami.

Unikać należy karm z nadmierną ilością wypełniaczy, sztucznych barwników i konserwantów. Jakość żywności ma bezpośredni wpływ na kondycję, wygląd sierści i ogólne zdrowie pupila.

Żywienie szczeniaka amstaffa

Szczeniak potrzebuje specjalnej diety wspierającej jego szybki wzrost i rozwój. Karma dla szczeniąt powinna zawierać więcej białka i tłuszczu niż ta dla dorosłych psów, aby zapewnić energię potrzebną do prawidłowego rozwoju.

Szczeniaki do 6 miesiąca życia powinny być karmione 3-4 razy dziennie małymi porcjami. Po 6 miesiącu można przejść na 2-3 posiłki dziennie. Ważne jest, aby nie przekarmiać psiaka, co może prowadzić do problemów ze stawami i nadwagi w dorosłym życiu.

Przejście na karmę dla dorosłych psów powinno nastąpić około 12-15 miesiąca życia, gdy zwierzak osiągnie około 80% docelowej wagi. Zmiana powinna być wprowadzana stopniowo przez 7-10 dni, aby uniknąć problemów żołądkowych.

Ile powinien jeść amstaff?

Ilość karmy zależy od wieku, wagi, poziomu aktywności i metabolizmu psa. Dorosły amstaff o wadze 25-30 kg potrzebuje zazwyczaj 300-450 gramów suchej karmy dla psa dziennie, podzielonej na 2 posiłki.

Czynniki wpływające na zapotrzebowanie kaloryczne:

• wiek - młode psy potrzebują więcej kalorii na kilogram wagi,
• aktywność - aktywne psy wymagają większych porcji,
• płeć - samce zazwyczaj jedz więcej niż suki,
• stan zdrowia - chorobe lub rekonwalescencja mogą wpływać na apetyt,
• pora roku - w zimie psy mogą potrzebować więcej kalorii.

Najlepiej podzielić dzienną porcję na 2 posiłki podawane rano i wieczorem. Pomaga to w trawieniu i zmniejsza ryzyko skrętu żołądka. Po posiłku pupil powinien odpocząć przez minimum godzinę przed intensywnym wysiłkiem.

Cena i hodowla amstaffa

Decyzja o zakupie amstaffa wiąże się z poważnymi kosztami nie tylko związanymi z ceną szczeniaka, ale także z wieloletnimi wydatkami na jego utrzymanie. Znajomość kosztów i zasad wyboru odpowiedniej hodowli jest kluczowa dla każdego przyszłego właściciela.

Cena szczeniaka amstaffa

Cena szczeniaka amstaffa w Polsce waha się w szerokim przedziale od 4000 do 9000 zł, w zależności od wielu czynników. Psa bez rodowodu można kupić taniej, jednak szczenięta z rodowodem od renomowanych hodowli kosztują kilka, a niekiedy nawet kilkanaście tysięcy.

Czynniki wpływające na cenę:

• pochodzenie i osiągnięcia rodziców,
• wyniki badań genetycznych rodziców,
• renoma hodowli,
• umaszczenie (amstaff blue często kosztuje więcej),
• region kraju,
• popyt na daną linię hodowlaną.

Należy pamiętać, że niska cena może oznaczać brak odpowiednich badań zdrowotnych, słabe warunki hodowli lub problemy z pochodzeniem szczeniaka. Oszczędność na zakupie może się "zemścić" wysokimi kosztami leczenia w przyszłości.

Jak wybrać hodowlę amstaffa?

Wybór odpowiedniej hodowli amstaffa to jedna z najważniejszych decyzji, która wpłynie na całe życie psa. Rzetelny hodowca powinien być zarejestrowany w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP) lub innej uznanej organizacji kynologicznej.

Kryteria wyboru dobrej hodowli:

• hodowla zarejestrowana w ZKwP z aktualną licencją,
• aktualne badania rodziców w kierunku dysplazji stawów,
• możliwość obejrzenia matki szczeniąt i warunków hodowli,
• chętne odpowiadanie na pytania i udzielanie porad przez hodowcę,
• wszystkie wymagane szczepienia i dokumenty szczeniąt,
• umowa kupna-sprzedaży z gwarancjami zdrowotnymi.

Dobrze jest odwiedzić hodowlę osobiście i zobaczyć warunki, w jakich żyją psy. Rzetelny hodowca sam będzie zadawał pytania przyszłemu właścicielowi, aby upewnić się, że szczeniak trafi w dobre ręce.

Amstaff bez rodowodu vs z rodowodem

Wybór między amstaffem bez rodowodu a z rodowodem to nie tylko kwestia ceny, ale przede wszystkim gwarancji zdrowia i charakteru psa. Pies z rodowodem ma udokumentowane pochodzenie, co pozwala przewidzieć jego cechy i potencjalne problemy zdrowotne.

Zalety amstaffa z rodowodem:

• gwarancja czystości rasy i typowego wyglądu,
• udokumentowane badania zdrowotne rodziców,
• możliwość uczestnictwa w wystawach,
• wyższe prawdopodobieństwo przewidywalnego charakteru,
• wsparcie hodowcy przez całe życie psa.

Amstaff bez rodowodu może być równie wspaniałym psem rodzinnym, ale kupno od przypadkowych hodowców niesie większe ryzyko problemów zdrowotnych i behawioralnych. Brak dokumentacji utrudnia przewidzenie, jak będzie wyglądał i zachowywał się dorosły pies.

Wychowanie i szkolenie amstaffa

Prawidłowe wychowanie amstaffa to inwestycja w bezpieczną i harmonijną współpracę z psem przez całe jego życie. Ta rasa wymaga konsekwentnego, ale pozytywnego podejścia, które wykorzystuje jej inteligencję i motywację do pracy.

Jak wychowywać amstaffa?

Wychowanie amstaffa należy rozpocząć od pierwszego dnia pobytu szczeniaka w domu. Najważniejsze jest ustalenie jasnych zasad i konsekwentne ich przestrzeganie przez wszystkich członków rodziny. Pies szybko uczy się hierarchii i akceptuje autorytеt właściciela, ale tylko jeśli jest on sprawiedliwy i przewidywalny.

Podstawowe zasady wychowania amstaffa to wczesna socjalizacja, pozytywne wzmacnianie, konsekwencja i systematyczność w ćwiczeniach posłuszeństwa. Bardzo istotne jest też zapewnienie czworonogowi odpowiedniej ilości ruchu i stymulacji umysłowej.

Nigdy nie należy stosować przemocy fizycznej ani krzyku wobec pupila. Taka metoda może prowadzić do problemów behawioralnych i utraty zaufania psa. Amstaff najlepiej reaguje na pozytywną motywację, pochwały i nagrody.

Czy na amstaffa trzeba mieć pozwolenie?

W Polsce nie ma ogólnokrajowego obowiązku posiadania pozwolenia na posiadanie amstaffa, jednak sytuacja może się różnić w zależności od gminy. Przed zakupem psa warto sprawdzić lokalne przepisy w swojej gminie i przygotować się na ewentualne formalności. Należy także pamiętać, że regulacje prawne mogą się zmieniać, dlatego ważne jest śledzenie aktualnych przepisów.

Amstaff na liście psów agresywnych

Amstaff to rasa, która znajduje się na liście psów uznawanych za potencjalnie niebezpieczne w wielu krajach europejskich, jednak w Polsce nie ma oficjalnej listy ras agresywnych na poziomie krajowym. Decyzje o ograniczeniach dotyczących konkretnych ras podejmują władze lokalne.

Umieszczenie rasy na takich listach wynika często z medialnych doniesień o incydentach, a nie z rzetelnych badań naukowych nad agresywnością poszczególnych ras. Większość ekspertów behawioralnych podkreśla, że agresywność zależy od wychowania, socjalizacji i traktowania psa, a nie od jego rasy.

Dla kogo jest amstaff?

Amstaff to nie jest pies dla każdego. Ta rasa wymaga doświadczonego właściciela, który rozumie jej potrzeby i potrafi zapewnić odpowiednie wychowanie oraz aktywność. Decyzja o zakupie amstaffa powinna być przemyślana i oparta na realnej ocenie swoich możliwości.

Idealny właściciel amstaffa

Idealny właściciel amstaffa to osoba aktywna, konsekwentna i mająca doświadczenie z psami średnich lub dużych ras. Powinna być gotowa poświęcić czas na codzienne spacery, szkolenie i socjalizację psa. Ważne jest także zrozumienie, że zwierzę może wywoływać różne reakcje u innych ludzi ze względu na swoją reputację.

Cechy idealnego właściciela:

• doświadczenie w pracy z psami o silnym charakterze,
• konsekwencja i cierpliwość w wychowaniu,
• aktywny tryb życia z czasem na długie spacery,
• stabilność finansowa na pokrycie kosztów utrzymania,
• odpowiedzialność i świadomość społecznej odpowiedzialności,
• gotowość na wieloletnie zobowiązanie.

Amstaff absolutnie nie nadaje się dla osób szukających psa tylko do pilnowania posesji lub dla właścicieli, którzy chcą podkreślić swój "twardy" wizerunek. To pies rodzinny, który potrzebuje bliskiego kontaktu z ludźmi.

Amstaff w mieszkaniu czy w domu z ogrodem?

Może on żyć w mieszkaniu, pod warunkiem zapewnienia mu odpowiedniej ilości ruchu i aktywności. Ważniejsza od wielkości mieszkania jest ilość czasu, jaką właściciel może poświęcić na spacery i zabawy z psem. Dorosły pies potrzebuje minimum 2 godzin aktywności dziennie.

Dom z ogrodem to idealne rozwiązanie, ale ogród nie może zastąpić regularnych spacerów i interakcji z właścicielem. Pies pozostawiany często sam (nawet na powietrzu) może rozwijać problemy behawioralne, w tym destrukcyjne zachowania czy nadmierne szczekanie.

Amstaff jako pies rodzinny

American stafford może być doskonałym psem rodzinnym dla odpowiedzialnych właścicieli. Jest lojalny, opiekuńczy i silnie przywiązuje się do wszystkich członków rodziny. Wymaga jedna właściwej socjalizacji i konsekwentnego wychowania od szczenięcia.

W rodzinie z dziećmi może pełnić rolę protektora i towarzysza zabaw, ale zawsze pod nadzorem dorosłych. Dzieci powinny zostać nauczone szacunku do psa i właściwego z nim obchodzenia się. Nie jest odpowiedni dla rodzin z bardzo małymi dziećmi i bez doświadczenia z psami.

Autor: Iwona Czechowska

Bibliografia:

1. S. Kuchlewski, Amstaff, wyd. Egros, 2002

2. P. Anderson, How to rasie a american staffordshire terier to be family dog, wyd. Indepedently Published, 2019