Cane corso — opis rasy i wszystkie informacje

Skąd pochodzi cane corso?

Istnieje hipoteza, że cane corso italiano wywodzi się od psów w typie molosów, które były towarzyszami starożytnych Rzymian podczas ich ekspansji w Europie. Molosy te występowały głównie w południowych Włoszech (Apulia) w dwóch odmianach: ciężkiej, wykorzystywanej na wojnie i do walk na arenie, oraz lżejszej, używanej w charakterze stróża gospodarstwa i pilnowania inwentarza. Pierwsze z nich, duże psy w typie mastifa,  prawdopodobnie są przodkami m.in. mastifa neapolitańskiego, natomiast współczesna rasa cane corso może pochodzić od psów drugiej odmiany. 

Cane corso italiano, znany także pod nazwą „włoski dog”, dawniej był psem wszechstronnie użytkowym. Te odważne psy strzegły gospodarstw przed złodziejami i drapieżnikami, towarzyszyły myśliwym w polowaniach, ochraniały wędrownych kupców i ich towary na szlakach handlowych. Szczególnie sprawdzały się jako psy stróżujące i myśliwskie. Handlarze bydłem chętnie wykorzystywali je do pilnowania stad, natomiast myśliwi – do łowów na dziki i borsuki. Cane corso pracował również przy pościgach za zbiegłymi więźniami; ten silny pies był w stanie unieruchomić nawet byka, więc z człowiekiem tym bardziej nie miał problemu i wiele z pościgów kończyło się dramatycznie. Dlatego w połowie XVIII wieku wydano dekret o zakazie pracy cane corso w tym charakterze. 

Interesująca jest też nazwa rasy cane corso. Słowo cane po włosku oznacza psa. Drugi człon nazwy rasy corso może pochodzić od greckiego określenia kortos, które oznaczało ogrodzony wybieg dla zwierząt albo pastwisko, lub od łacińskiego słowa cohors (strażnik, opiekun). Prawdopodobne jest też pochodzenie wprost od słowa corso, którego jednym ze znaczeń jest aleja spacerowa. Można zatem przypuszczać, że rasa cane corso była kojarzona z pasieniem i pędzeniem zwierząt gospodarskich. Nie zostało to jednak dokładnie zbadane. 

Regiony południowych Włoch zawsze były biedniejsze od północnych. W Kalabrii, Apulii, Basilicata czy Molise w pierwszej połowie XX wieku, zwłaszcza po I wojnie światowej, nastała ogólna nędza, na skutek której wyginęły niemal wszystkie psy. Restytucja cane corso zaczęła się dopiero w latach 80. XX wieku. Grupa hodowców rozpoczęła intensywne prace i już w 1987 roku włoski kynolog, dr Antonio Morsiani, opracował wzorzec cane corso italiano. W 1989 roku włoski związek kynologiczny Ente Nazionale della Cinofilia Italiana (ENCI) otworzył księgę wstępną dla rasy, natomiast FCI wstępnie uznała ją w 1996 roku. Od tej pory cane corso mógł brać udział w wystawach psów rasowych, jednak bez możliwości uzyskania tytułów na wystawach międzynarodowych. Dopiero w 2007 roku nastąpiło ostateczne uznanie cane corso italiano, która otrzymała numer wzorca 343. 

Pierwsze cane corso przyleciały do Polski ze Stanów Zjednoczonych w 1996 roku i rozpoczęła się ich hodowla w naszym kraju. Następne psy sprowadzono z Włoch i Węgier. W ciągu niespełna 30 lat hodowla tej rasy w Polsce dynamicznie się rozwinęła; obecnie funkcjonuje kilka hodowli, a cane corso, mimo że wciąż niezbyt licznie, regularnie pojawia się na wystawach. 

Cane corso italiano – wzorzec rasy 

Wzorzec FCI 343  

CANE CORSO ITALIANO  

POCHODZENIE:  Włochy. 

UŻYTKOWOŚĆ: Wszechstronny pies użytkowy. 

KLASYFIKACJA FCI:  Grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie  psy do bydła. Sekcja 2.1. – molosy typu mastiffa.     

Rasa objęta obowiązkiem pracy. 

WRAŻENIE OGÓLNE: średniej do dużej wielkości  pies, mocny i krępy, a przy tym posiadający swoistą elegancję. Mięśnie mocne i suche.  

WAŻNE PROPORCJE:  sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta; długość ciała większa od wysokości w kłębie o 11 proc.  Długość głowy wynosi 36 proc. wysokości w kłębie.   

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: cane corso to rasa będąca stróżem posesji, rodziny i zwierząt hodowlanych, wyjątkowo ruchliwa  i szybko reagująca. Niegdyś wykorzystywana była do pasienia bydła i polowania na grubą zwierzynę.

UWAGA: Samce muszą mieć dwa całkowicie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. 

Do hodowli mogą być użyte tylko osobniki prawidłowo zbudowane, o typowej dla rasy psychice i klinicznie zdrowe. 

Czy cane corso jest groźny?

Cane corso to rasa dumna, silna i inteligentna, ale jednocześnie ogromnie empatyczna i wrażliwa. Psy rasy cane corso, wbrew groźnemu wyglądowi, są ogromnymi pieszczochami, lubią się przytulać, a w stosunku do dzieci są delikatne, opiekuńcze i cierpliwe. Nie należy jednak zapominać, że jest to silny, duży pies i nieumyślnie może np. popchnąć dziecko, dlatego zabawy z dziećmi powinny się odbywać pod nadzorem osoby dorosłej. Cane corso silnie przywiązują się do swojej rodziny. Pies tej rasy, zapoznany w wieku szczenięcym i wychowany z innymi czworonogami, będzie je traktował jak członków swojego stada i będzie żył z nimi w zgodzie. Nieco gorzej może być z innymi psami, zwłaszcza tej samej płci, aczkolwiek wiele tu zależy od cech osobniczych. Na ogół psy rasy cane corso nie atakują, jeżeli nie zostaną sprowokowane; dotyczy to zarówno innych psów, jak i obcych ludzi. 

Czy cane corso lubi dzieci?

Cane corso ta rasa, która źle znosi samotność i izolację, dlatego psy te powinny mieszkać w domu, a nie w kojcu. Zresztą rasa ta pochodzi z Włoch, a więc niezbyt dobrze znosi chłód i również z tej przyczyny nie nadaje się do kojca, aczkolwiek kiedy psy te przebywają na świeżym powietrzu, na terenie swojej posesji, są znakomitymi stróżami o silnie rozwiniętym instynkcie terytorialnym. 

Cane corso italiano nie nadają się na pierwszego psa dla początkujących opiekunów. Właściciel cane corso powinien znać behawior psów i umieć w sposób łagodny, ale stanowczy wyegzekwować od psa podstawowe komendy. Szkolenie cane corso nie jest trudne, ponieważ są to psy bardzo pojętne, inteligentne i mają świetną pamięć. Opiekun cane corso powinien wydawać mu jasne, czytelne polecenia, określać granice i łagodnie okazywać konsekwencję. Za każde poprawnie wykonane zadanie należy psa nagrodzić – niekoniecznie smakołykiem, najczęściej wystarczy poklepanie po karku ze słowami „dooobry pies”. Szkolenie najlepiej prowadzić w sesjach, a podczas każdej następnej powtarzać komendy z poprzedniej w celu sprawdzenia, czego się pies nauczył i co zapamiętał. Szczeniaka cane corso najlepiej zacząć układać na zajęciach w psim przedszkolu, gdzie oswoi się z obecnością innych psów, socjalizuje i zapozna z podstawowymi komendami posłuszeństwa. Szczenięta cane corso, które mają w przyszłości brać udział w wystawach, muszą być nauczone dotykania przez obcą osobę (sędziego), pokazywania zębów, ustawiania się na komendę i kłusowania na smyczy ringowej. 

Cane corso doskonale radzą sobie w obronie sportowej. Jest to rasa objęta obowiązkiem pracy; oznacza to, że do tytułu Międzynarodowego Championa Piękności pies lub suka potrzebuje, oprócz dwóch wniosków od dwóch różnych sędziów w dwóch różnych krajach na wystawach międzynarodowych (patrz: Regulamin Wystaw Psów Rasowych ZKwP), zdania egzaminu na poziomie minimum IPO-A, przy czym musi uzyskać co najmniej 70 proc. liczby punktów, przyznawanych podczas tego egzaminu. Ta sama zasada obowiązuje przy IPO-B i IPO-C; Zaliczenie podstawowego IPO-VO nie uprawnia do ubiegania się o tytuł Międzynarodowego Championa Piękności. 

Cane corso italiano nie powinien wykonywać większych wysiłków w ciągu pierwszego roku życia. Nie może chodzić po schodach, skakać przez przeszkody czy biegać przy rowerze. Stanowi to zagrożenie dla rosnącego kośćca i stawów, które na skutek nadmiernego forsowania mogą nie rozwinąć się prawidłowo. Zbytnie ich obciążenie może przyczynić się do dysplazji stawu biodrowego i/lub łokciowego, która jest czynnikiem eliminującym z hodowli. Dotyczy to zresztą nie tylko cane corso, ale wszystkich psów ras dużych i olbrzymich. 

Na co najczęściej chorują psy rasy cane corso?

Psy rasy cane corso są na ogół zdrowe. Jednak, z uwagi na duże rozmiary, narażone są bardziej niż inne psy na schorzenia i dolegliwości typowe dla ras dużych i olbrzymich. Najczęściej u tej rasy występuje dysplazja stawów biodrowych, nieco rzadziej łokciowych. Wprawdzie kluczową rolę odgrywa tu czynnik genetyczny, niemniej na pojawienie się dysplazji mają wpływ także czynniki zewnętrzne, jak tryb życia i odżywianie. Z kolei u szczeniaka tej razy występuje niekiedy w okresie wzrostu  młodzieńcze zapalenie kości. 

Cane corso bywają alergikami, miewają grzybicze zapalenie uszu, niekiedy cierpią na niedoczynność tarczycy. Dość częstą przypadłością jest wywinięcie i zapalenie trzeciej powieki (entropium); można je skorygować chirurgicznie, ale z uwagi na jego dziedziczny charakter psy i suki z entropium nie mogą być zakwalifikowane do hodowli. Zdarzają się również choroby serca. 

Najbardziej niebezpieczny i stanowiący bezpośrednie zagrożenie życia cane corso jest skręt żołądka. Może on wystąpić, kiedy pies wykonuje wysiłek bezpośrednio po jedzeniu, zjada posiłek zbyt szybko i łapczywie lub w krótkim czasie od wysiłku. Może też pojawić się po zjedzeniu przez psa zbyt dużej ilości pożywienia w jednym posiłku. Można znacznie zmniejszyć ryzyko skrętu żołądka, przestrzegając następujących zasad: 

• Pozwalamy psu pracować najwcześniej dwie godziny po jedzeniu lub karmimy go najwcześniej godzinę po wysiłku. 
• Dzienną dawkę pokarmową dzielimy na dwie, a nawet na trzy porcje. 

Przy podejrzeniu skrętu żołądka w żadnym wypadku nie wolno czekać aż „przejdzie”. Jest to śmiertelne niebezpieczeństwo, wymagające interwencji chirurgicznej. Dlatego po zaobserwowaniu choćby minimalnych, pojedynczych objawów skrętu, należy niezwłocznie udać się z psem do lekarza weterynarii. 

Nabywając psa rasy cane corso trzeba mieć świadomość, że nie jest to rasa długowieczna. Psy tej rasy dożywają na ogół wieku około 10, rzadziej 12 lat i zaliczają się do jednych z najkrócej żyjących, mimo dobrego zdrowia i kondycji. Wiele oczywiście zależy od pochodzenia i dobrostanu psa, dlatego szczenięta cane corso powinny być kupowane ze sprawdzonej hodowli, której właściciel może okazać rodowody pary rodzicielskiej z wpisanymi wynikami prześwietlenia w kierunku dysplazji (wymaganego w tej rasie), ewentualnie wyniki innych, fakultatywnych badań genetycznych. 

Jak i czym karmić cane corso?

Prawidłowe żywienie psa rasy cane corso polega na podawanie mu pokarmu, zawierającego wszystkie niezbędne składniki odżywcze. A jaka karma jest najlepsza? Na pewno od renomowanego, uznanego wśród hodowców producenta. Takich karm nie sprzedają popularne supermarkety, można je zakupić w sklepach zoologicznych lub na stronach internetowych producentów. Cane corso może otrzymywać karmę suchą lub mokrą, specjalnie przeznaczoną dla ras dużych. Psy pracujące powinny dostawać tę karmę w wersji dla psów aktywnych. Karmy gotowe są zbilansowane, kompletne i nie wymagają suplementacji. 

Psy tej rasy mogą również być żywione jedzeniem domowym, przyrządzanym ze świeżych składników. W przypadku cane corso ta metoda żywienia może okazać się bardziej kosztowna, tym bardziej, że posiłki domowe powinny być suplementowane preparatami witaminowo-wapniowymi, które nie są tanie. Jedzenie domowe bazuje na mięsie (wołowym, drobiowym, jagnięcym, cielęcym, króliczym) i warzywach, psom pracującym podaje się dodatek energetyczny w postaci ryżu lub makaronu. Wbrew obiegowym opiniom psom nie podaje się kaszy, której przewód pokarmowy psa nie trawi. Planując posiłki dla psa rasy cane corso. trzeba pamiętać, żeby psa nie zatuczyć. Nadmiarowe kilogramy obciążają stawy i przyczyniają się do wystąpienia dysplazji stawów biodrowych. 

Niezależnie od metody żywienia, psy tej rasy (i każdej innej) muszą mieć zapewniony całodobowy dostęp do miski z wodą, którą należy często zmieniać. 

Jak dbać o psa rasy cane corso? 

Cane corso ma krótką sierść, dlatego pielęgnacja psa tej rasy nie jest skomplikowana. Wystarczającym zabiegiem jest szczotkowanie 2-3 razy w tygodniu za pomocą gumowej szczotki, w okresie linienia codziennie. Krótka sierść cane corso ma tendencje do wbijania się w tapicerkę mebli lub dywany i jest trudna do usunięcia. 

Kąpiel cane corso konieczna jest jedynie, kiedy ubrudzi się tak, że nie ma możliwości wyczyszczenia psa na sucho. Do kąpieli stosuje się szampon dla ras krótkowłosych, a zależnie od barwy umaszczenia – dla psów czarnych lub płowych; ten pierwszy także dla ołowianych i łupkowoszarych. Jeżeli pies nie ściera sam pazurów, należy je skracać. Ponadto regularnej kontroli wymagają uszy i oczy cane corso. Wystawowe psy rasy cane corso powinny mieć wycięte włosy między opuszkami palców. 

Cane corso italiano – wystawy, hodowla 

Uzyskanie uprawnień hodowlanych przez cane corso zależy od spełnienia kilku warunków. Jest ich nieco więcej niż w przypadku większości ras. Regulamin Hodowli Psów Rasowych Związku Kynologicznego w Polsce (https://www.zkwp.pl/regulaminy.php) stanowi, że pies i suka muszą, po ukończeniu 15 miesięcy życia, uzyskać trzy oceny, na trzech wystawach (w tym co najmniej jednej o randze międzynarodowej, klubowej lub specjalistycznej) od dwóch różnych sędziów oceny: pies – doskonałe, suka – bardzo dobre. Jeżeli czworonogi wystawiane są w klasie użytkowej, oceny mogą być o stopień niższe: pies – bardzo dobre, suka – dobre. Lokaty i tytuły nie mają znaczenia w kwalifikacji do hodowli. Wyniki wystaw wpisuje się do rodowodu. 

Alternatywnie można zgłosić psa lub sukę na kwalifikacyjny przegląd hodowlany w wieku powyżej 15 miesięcy życia. Przeglądu dokonuje międzynarodowy sędzia kynologiczny z uprawnieniami do oceny cane corso. Wynik wpisywany jest do rodowodu zwierzęcia. 

Kolejnym obowiązkiem jest poddanie zwierzęcia prześwietleniu w kierunku dysplazji stawów biodrowych. Wynik odczytuje i opisu dokonuje lekarz weterynarii z listy lekarzy, posiadających uprawnienia związkowe. Kwalifikację uzyskują psy i suki z wynikami A, B lub C. Przy wyniku C drugi osobnik musi być wolny od dysplazji (wynik A lub B). 

Następnie cane corso musi zaliczyć testy psychiczne, uzyskując pozytywną ocenę międzynarodowego sędziego prób pracy. Testy obejmują 1. zachowania wobec ludzi; 2. reakcje na sytuacje nietypowe; 3. reakcje na inne zwierzęta; 4. reakcje na strzał; 5. odporność psychiczną. W wypadku niezaliczenia testów można egzamin powtórzyć najwcześniej po trzech miesiącach. 

Po uzyskaniu odpowiednich ocen wystawowych lub zaliczeniu przeglądu kwalifikacyjnego oraz spełnieniu pozostałych wymogów pies otrzymuje w rodowodzie adnotację „pies reproduktor”, a suka adnotację „suka hodowlana”, potwierdzone przez kierownika sekcji lub inną uprawnioną osobę. Po ukończeniu przez psa (sukę) 18 miesięcy można przystąpić do rozrodu. Osoba, która planuje kryć sukę, powinna zawczasu zarejestrować przydomek hodowlany. 

Ile kosztuje cane corso?

Cena zależy od pochodzenia, renomy hodowli, tytułów pary rodzicielskiej itp. czynników. Istotne jest też przeznaczenie szczeniaka (wystawy, hodowla, praca obrończa, pies dla rodziny) a także umaszczenie. 

Jak nazwać psa rasy Cane Corso?

Przykładowe imiona dla suki Cane Corso: Bella, Luna, Maya, Cleo, Zara.
Przykładowe imiona dla psa Cane Corso: Max, Dante, Zeus, Nero, Titan.

Podsumowanie - jakie są cane corso?

Psy cane corso są duże, ciężkie i silne. Potrzebują aktywności i umiejętnego zaangażowania się opiekuna; najlepiej gdyby była nim osoba znająca minimum podstawy behawioru i zasad szkolenia psów. Przewodnik psa rasy cane corso musi mieć też doświadczenie w układaniu. Rasa ta nie nadaje się na pierwszego psa w rodzinie, bowiem nieodpowiednio prowadzony, może on stać się niebezpieczny. 

Cane corso jest psem zrównoważonym, inteligentnym i podatnym na układanie. Polecenia wykonuje chętnie, choć bywa uparty i potrzebna jest pozytywna motywacja oraz konsekwencja w jego szkoleniu. Lubi dzieci, jest w stosunku do nich delikatny i cierpliwy, choć zabawy z dziećmi zawsze powinny przebiegać pod nadzorem osoby dorosłej. Jest psem na ogół zdrowym i odpornym, choć dość wrażliwym na zimno. Łatwy w pielęgnacji – sierść cane corso jest krótka i nie wymaga specjalnych zabiegów oprócz szczotkowania.