Buldog francuski - wszystkie informacje i opis rasy

Historia rasy buldog francuski 

Początki buldogów francuskich nie są dokładnie znane. Według wielu przekazów rasa ta pochodzi z kojarzenia buldogów angielskich, mopsów i niskonożnych terierów. Być może w tworzeniu rasy miały swój udział także inne psy; nie ma na ten temat informacji pisemnych, bowiem w czasach, kiedy powstawał buldog francuski, umiejętność czytania i pisania nie była powszechna i dostępna jedynie dla wyższych warstw społecznych. Pewne jest natomiast, że korzeni buldoga francuskiego należy szukać… w Anglii, gdyż to właśnie buldog angielski i mops wywarły największy wpływ na ukształtowanie się buldoga francuskiego. 

W początkach XIX wieku we Francji nastąpił dynamiczny rozwój przemysłu włókienniczego, który wywołał masową migrację robotników z Wielkiej Brytanii do Normandii. W ten sposób na kontynent trafiły przywiezione wraz z nimi buldogi angielskie. Były to czasy, kiedy wykorzystywano je do walk psów, przynoszących spore zyski. Kiedy zostały zakazane, hodowcy i właściciele psów zaczęli adaptować je do warunków domowych, aby stały się towarzyszami rodziny. Właśnie wtedy rozpoczęto ich kojarzenia z terierami i mopsami z myślą o buldogu francuskim. Klub nowej rasy powstał w roku 1880, aczkolwiek wciąż nie miała ona wzorca, a pogłowie było niewyrównane - część psów przypominała bardziej buldogi angielskie i mopsy, część teriery. Dopiero u schyłku XIX wieku, w roku 1898, został opracowany pierwszy wzorzec, a francuski związek kynologiczny uznał rasę, która otrzymała nazwę buldog francuski. Do czasów współczesnych wzorzec ten był wielokrotnie modyfikowany, a współczesne buldogi francuskie znacznie różnią się od swoich dziewiętnastowiecznych przodków. Ostateczne uznanie buldoga francuskiego przez FCI nastąpiło 30 listopada 1954 roku. 

Wzorzec rasy — jak wygląda buldog francuski 

Standard FCI nr 101, ostatnia modyfikacja – 11 marca 2014 roku 

KRAJ POCHODZENIA RASY: Francja. 

PRZEZNACZENIE UŻYTKOWE: 

Pies ozdobny i do towarzystwa. 

KLASYFIKACJA FCI: 

Grupa IX. Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 1.1. Małe molosowate. Nie podlega obowiązkowi pracy. 

WRAŻENIE OGÓLNE: 

Typowy mały molos. Pies niewielki, ale mocny, krótki, krępy, zwarty we wszystkich proporcjach. Sierść gładka, nos zadarty, uszy stojące, ogon naturalnie krótki. Buldog francuski musi być postrzegany jako aktywny, inteligentny, o dobrze rozwiniętym umięśnieniu, zwartej budowie i mocnej kości. Żadna z cech nie może naruszać ogólnej harmonii w budowie i ruchu psa. 

WAŻNE PROPORCJE: Długość ciała, mierzona od stawu barkowego do końca zadu, jest minimalnie większa od wzrostu w kłębie. Długość kufy stanowi około 1/6 całkowitej długości głowy. 

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: pies towarzyski, energiczny, chętny do zabaw, zaborczy. 

GŁOWA: Mocna, szeroka i graniasta; skóra na głowieukłada się w nieprzesadne, symetryczne fałdy i zmarszczki. 

MÓZGOCZASZKA: 

Czaszka: Szeroka, między uszami prawie płaska, o wypukłym czole. Wyraźne łuki nadczołowe, przedzielone dobre zaznaczoną bruzdą biegnącą między oczami, która jednak nie może rozciągać się na czaszkę. Guz potyliczny nienacznie rozwinięty. 

STOP: 

Wyraźny. 

TWARZOCZASZKA: 

Głowa buldoga francuskiego odznacza się skróceniemczęści szczękowo-nosowej oraz nieznacznym do umiarkowanego nachyleniem grzbietu nosa ku tyłowi, przez co nos staje się nieco cofnięty i zadarty. 

Nos: Zawsze czarny, szeroki, cofnięty; nozdrza szeroko rozwarte i symetryczne, skierowane skośnie ku tyłowi. Zarówno cofnięcie nozdrzy jak i zadarty kształt nosa muszą jednak umożliwiać normalne oddychanie przez nos. 

Kufa: Bardzo krótka, szeroka, z koncentrycznymi, symetrycznymi fałdami skórnymi. 

Wargi: Grube, nieco luźne i czarne. Górna warga łączy się z dolną w jej środkowej części, całkowicie zakrywając zęby. Profil górnej wargi jest opadający i zaokrąglony. Język nie może być widoczny jeśli buldog francuski nie jest pobudzony. 

Szczęki/Uzębienie: Szczęki szerokie i mocne. Żuchwa jest wysunięta przed szczękę i wygięta ku górze. Łuk dolnych siekaczy jest zaokrąglony. Szczęka nie może być skrzywiona ani skręcona. Odległość między łukiem górnych i dolnych siekaczy nie jest ściśle ustalona; ważne jest stykanie się warg w taki sposób, aby zęby pozostawały całkowicie zakryte. Dolne siekacze są wysunięte przed górne (przodozgryz). Siekacze i kły powinny być odpowiednio wykształcone. Pożądane jest kompletne uzębienie w zgryzie. 

Policzki: Dobrze wykształcone. 

Oczy: Dobrze widoczne, o żywym wyrazie, osadzone nisko, dość daleko od nosa i uszu, ciemne, stosunkowo duże, zaokrąglone. Białkówki powinny być niewidoczne, kiedy pies patrzy na wprost. Oprawa powiek musi być czarna. 

Uszy: Średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcach. Osadzone wysoko na głowie, ale nie za blisko siebie, noszone są prosto. Otwór słuchowy skierowany do przodu. Skóra uszu musi być w dotyku delikatna i miękka. 

SZYJA: Krótka, mocna, nieco wygięta, bez wiszącego podgardla (łałoku), rozszerzająca się w kierunku łopatek. 

TUŁÓW: 

Górna linia: Unosi się stopniowo, ale nie przesadnie, od kłębu w kierunku lędźwi. Tego typu ukształtowanie linii grzbietu, określane jako grzbiet karpiowaty, jest typowe dla rasy. 

Grzbiet: szeroki, umięśniony, mocny i stabilny. 

Lędźwie: Krótkie, szerokie i wysklepione 

Zad: Wyraźnie opadający. 

Klatka piersiowa: Głęboka (sięgająca nieco poniżej łokcia) o cylindrycznym kształcie; określana jako beczkowata, z silnie wysklepionymi żebrami. Przedpiersie szerokie, oglądane z przodu ma kształt kwadratu. 

Linia dolna i brzuch: Brzuch podciągnięty, ale nie za mocno podkasany. 

OGON: Naturalnie krótki, idealny - na tyle długi, by zasłaniał odbyt, nisko osadzony, raczej prosty, gruby przy nasadzie i zwężający się stopniowo ku końcowi. Dopuszcza się ogon skręcony, zawinięty, załamany lub dłuższy, lecz nie sięgający poniżej stawu skokowego. Ogon, nawet w akcji, nie unosi się ponad linię poziomą grzbietu. 

KOŃCZYNY: 

Kończyny przednie:  

Wygląd ogólny: Oglądane z boku i z przodu – ustawione pionowo i równolegle. Łopatki: Ustawione mocno skośnie. Ramię: krótkie, grube, umięśnione, nieco wygięte. Łokcie: osadzone blisko ciała i ściśle przylegające. Przedramię: krótkie, proste i umięśnione. Nadgarstki: Mocne i krótkie. Śródręcze: Krótkie, oglądane z boku ustawione nieco ukośne. Łapy: Małe, okrągłe i zwarte, tzw. kocie łapy, odstawione lekko na zewnątrz. Palce zwarte, pazury krótkie, grube i czarne. 

Kończyny tylne: 

Wygląd ogólny: Kończyny tylne mocne i umięśnione, nieco dłuższe od przednich, co skutkuje uniesieniem zadu. Nogi, oglądane z boku i z tyłu, ustawione prosto i równolegle. Uda: Umięśnione i mocne. Stawy skokowe: położone stosunkowo nisko, niezbyt mocno ukątowane ani przesadnie strome. Śródstopie: mocne. Tylne łapy: Okrągłe, zwarte, nie skierowane do środka ani na zewnątrz. 

CHÓD/RUCH: Kończyny, oglądane zarówno z przodu jak i z boku, poruszają się równolegle w stosunku do płaszczyzny pośrodkowej ciała. Ruch swobodny, mocny i płynny. 

SKÓRA: Napięta 

SZATA: 

WŁOS: Krótki, przylegający, lśniący i miękki, bez podszerstka. MAŚĆ: jednolicie płowa lub płowa pręgowana, ewentualnie z białymi znaczeniami. 

Umaszczenie bez znaczeń, ewentualnie z niewielką ilością bieli: 

Pręgowane: umaszczenie płowe z umiarkowanymi, poprzecznymi, ciemnymi pręgami, tworzącymi „tygrysi” wzór. Mocne pręgowanie nie może całkowicie przesłaniać podstawowego płowego umaszczenia. Możliwe występowanie czarnej maski. Dopuszczalne niewielkie białe znaczenia. Płowe: umaszczenie jednolite, od jasno- do ciemnopłowego, z możliwym rozjaśnieniem spodnich części ciała. Czarna maska może występować albo nie, aczkolwiek preferowane są buldogi francuskie z maską. Możliwe jest występowanie niewielkich białych znaczeń. 

Umaszczenie z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: 

Pręgowane z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozłożona równomiernie na całym ciele. Dopuszczalne są nieliczne plamy pigmentu na skórze. Płowe z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozłożona równomiernie na całej powierzchni ciała. Dopuszczalne jest występowanie nielicznych plam pigmentu na skórze. Nos musi być zawsze czarny, bez względu na kolor szaty, nigdy brązowy lub błękitny. Osobniki całkiem białe, z czarną oprawą oczu i czarnym nosem są tolerowane, ale niepożądane ze względu na ryzyko głuchoty u psów. 

WZROST I MASA CIAŁA: 

Wzrost w kłębie: Psy: 27-35 cm Suki: 24-32 cm 

Tolerowane jest odchylenie o 1 cm powyżej lub poniżej podanych wymiarów. 

Ciężar ciała: Psy: 9-14 kg Suki: 8-13 kg. U osobników typowych dla rasy dopuszczalna jest ciężar ciała większy o 500g. 

WADY: 

• Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca buldoga francuskiego powinny być uznane za jego wady i oceniane w zależności od ich natężenia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa.  
• Intensywne cętkowanie u osobników pręgowanych z białym i płowo-białych  
• Ciemna pręga na grzbiecie, wzdłuż kręgosłupa, u osobników płowych  
• Białe skarpetki u osobników pręgowanych i płowych 
• Jasne pazury 

Wady poważne: 

• Przesadnie wyrażony typ rasy  
• Kufa zbyt długa lub zbyt krótka  
• Język widoczny przy zamkniętym pysku  
• Jasne oczy  
• Pozioma (prosta) linia grzbietu na odcinku od kłębu do lędźwi  
• Niedostateczna pigmentacja warg, nosa i powiek, których obwódki nigdy nie mogą być całkowicie pozbawione pigmentu 
• Zgryz cęgowy 

Wady dyskwalifikujące: 

• Agresja lub nadmierna lękliwość psa  
• Każdy buldog francuski przejawiający fizyczne lub psychiczne niezgodności z wzorcem rasy powinien zostać zdyskwalifikowany  
• Brak typu: niedostateczne wykształcenie cech charakterystycznych dla rasy buldog francuski, przez co pies odbiega wyglądem od innych przedstawicieli rasy.  
• Nozdrza całkowicie zamknięte, utrudniające lub uniemożliwiające oddychanie przez nos.  
• Skrzywienie lub skręcenie szczęk, sprawiające, że język jest stale widoczny.  
• Siekacze żuchwy usytuowane za siekaczami szczęki.  
• Stale widoczne kły przy zamkniętym pysku.  
• Różnokolorowe oczy (heterochromia)  
• Kolor nosa inny niż czarny  
• Uszy nie noszone prosto  
• Brak ogona (anuria) lub ogon wrośnięty  
• Szczątkowe palce na kończynach tylnych  
• Przeprosty w stawach skokowych  
• Szata długa, szorstka lub wełnista  
• Umaszczenie inne niż podane we wzorcu, a w szczególności czarne, czarne z płowymi znaczeniami (czarne podpalane) oraz wszelkie odcienie rozjaśnionej czerni, zarówno z białymi znaczeniami jak i bez znaczeń.  
• Wzrost i cieżar ciała psów wykraczające poza granice przewidziane we wzorcu.  
• Upośledzenie oddychania  
• Głuchota. 

Uwaga: 

• Psy (samce) powinny mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, całkowicie opuszczone do worka mosznowego.  
• Do hodowli mogą być użyte jedynie sprawne fizycznie i zdrowe psy, o budowie typowej dla tej rasy psów. 

W ogłoszeniach internetowych bardzo często wymieniane są szczenięta buldogów francuskich o umaszczeniu błękitnym, czarnym i czarnym podpalanym, z dodatkiem bieli lub bez. Reklamowane jako rzadkie i z dużymi szansami na medale (np. „buldog francuski niebieski – wyjątkowe umaszczenie, wystawowy”, "buldogi francuskie błękitne z hodowli po rodzicach z metryką" – treść i pisownia oryginalne). Otóż takie umaszczenie w tej rasie dyskwalifikuje na wystawach, a psy niebieskie nie mają szans na dopuszczenie do legalnego rozrodu. Przestrzegamy przed kupowaniem psów z ogłoszeń pseudohodowców buldogów francuskich. Zdarzają się urodzenia takich szczeniąt nawet w renomowanych hodowlach. Mają one pełne prawo do metryk jako psy rasy buldog francuski, ale uczciwy hodowca zawsze uprzedzi potencjalnego nabywcę, że są one niewystawowe i niehodowlane i może zaproponować niższą cenę. 

Czy buldogi francuskie są mądre?

Buldog francuski to bardzo inteligentny, towarzyski i radosny pies. Odznacza się wyjątkową miłością i ogromnym przywiązaniem do swojej rodziny, zwłaszcza dzieci, wobec których jest szczególnie wylewny w okazywaniu uczuć. Za domownikiem potrafi chodzić po całym mieszkaniu krok w krok, również do łazienki. Buldog to niesamowity pieszczoch, uwielbiający spać w łóżku. Żyje w zgodzie z innymi psami, zarówno różnej, jak i tej samej płci i z pozostałymi zwierzętami w domu. Psy tej rasy, w odróżnieniu od wielu innych psów, nie wymagają bardzo długich spacerów ani tzw. wybiegania się. Co ważne, są też nieszczekliwe, co jest niewątpliwym atutem, jeżeli mają mieszkać w bloku. 

Wychowanie buldoga francuskiego nie jest trudne, ponieważ szybko pojmuje on, czego się od niego oczekuje. Ale też, jak ułożenie każdego psa, musi być konsekwentne ze strony opiekuna. Wystarczy raz ulec powłóczystemu spojrzeniu i nie wyegzekwować zakazu lub polecenia, a buldog francuski natychmiast to wykorzysta i później można mieć problemy z nauką posłuszeństwa. Jeżeli np. nie chcemy, aby pies spał z nami w łóżku (choć niewielu jest takich właścicieli buldogów francuskich), nie możemy ani razu go tam wpuścić. Trzeba cierpliwie zanosić go na legowisko, wypowiadając komendę na miejsce, a po położeniu go wydać spokojnym, ale zdecydowanym tonem polecenie zostań i nagrodzić smakołykiem. Warto natomiast usytuować psie legowisko w sypialni lub tuż w jej pobliżu. Na efekty trzeba poczekać około tygodnia, ale pod warunkiem, że wykażemy się stanowczością. Jednak życie pokazuje, że niewielu właścicieli nie daje się złamać. Charakter buldoga francuskiego potrafi rozbroić nawet najbardziej nieustępliwych miłośników psów. 

Jak buldog francuski znosi samotność?

Układanie buldoga francuskiego należy prowadzić w sesjach. Odbywa się ich kilka dziennie, każda nie dłużej niż pięć minut – pies nie umie zbyt długo się skupić i po kilku powtórzeniach ćwiczenia zaczyna się nudzić. Przerwy pomiędzy sesjami powinny trwać około godziny. W tym czasie buldog ma całkowicie czas wolny, który można mu zająć np. dając zabawkę. Jeżeli buldog właśnie zjadł posiłek, do ćwiczeń można przystąpić najwcześniej po upływie godziny. 

Ile żyje buldog francuski? Czy psy rasy buldog francuski są chorowite?

Buldog francuski to rasa brachycefaliczna (ma płaski pysk), dlatego wymaga szczególnie starannej pielęgnacji. Liczne fałdy skórne utrudniają dostęp powietrza do skóry na kufie, dlatego bardzo łatwo u tej rasy o infekcje bakteryjne i grzybicze, skutkujące stanami zapalnymi, otarciami naskórka i odparzeniami. Oznaką, że ze skórą na kufie dzieje się coś niedobrego, jest przykry zapach, wydostający się spomiędzy fałdów skóry. Konieczne jest więc częste i systematyczne ich sprawdzanie i ewentualne czyszczenie. Robi się to za pomocą suchej lnianej ściereczki; nigdy waty albo ligniny, od których oddzielają się drobne włókna i mogą pozostać pomiędzy fałdami. Po czyszczeniu na mokro (np. miękką gąbką) niezbędne jest dokładne osuszenie każdego fałdu. Gąbkę przed użyciem zwilża się specjalnym płynem do pielęgnacji psów ras brachycefalicznych, który można kupić w dobrych sklepach zoologicznych. Szczególną uwagę trzeba zwracać na oczy, które u buldogów francuskich dość często łzawią, co zwiększa prawdopodobieństwo przedostania się wilgoci pomiędzy fałdy skórne. Trzeba również kontrolować czystość uszu i w razie konieczności usuwać z nich zabrudzenia choć z pielęgnacją psów o stojących uszach nie ma takiego kłopotu, jak z dbaniem o uszy zwisające. 

Buldog francuski to pies krótkowłosy, dlatego jego sierść jest łatwa w pielęgnacji. Wystarczy wyszczotkować czworonoga co kilka dni szczotką z włosia i (na zmianę) przetrzeć irchą. Kąpiel – jak u niemal wszystkich ras psów – wskazana jest jedynie w razie silnego zabrudzenia, a używa się do niej wyłącznie szamponu przeznaczonego dla psów krótkowłosych. Zwierzęta mają inne pH skóry niż ludzie i zastosowanie szamponu dla ludzi zaburza pH skóry psa, ponadto sierść po jego użyciu może zmatowieć. 

Jako rasa brachycefaliczna, buldog francuski bardzo źle znosi upały. W okresie letnim niezbędne jest zapewnienie mu zacienionego miejsca, skrócenie spacerów i unikanie miejsc silnie nasłonecznionych. Najlepiej wyprowadzać psa wczesnym rankiem i wieczorem, a w ciągu dnia jedynie dla szybkiego załatwienia potrzeb. Buldog musi mieć też stały dostęp do miski z codziennie zmienianą wodą. 

Buldog francuski to rasa zasadniczo zdrowa, aczkolwiek obarczona jest ryzykiem wad anatomicznych górnych dróg oddechowych (tzw. zespół brachycefaliczny). Najczęściej u psów tej rasy może występować zwężenie nozdrzy, które koryguje się chirurgicznie, niemniej, ponieważ jest to wada dziedziczna, podobnie jak rozszczep podniebienia i wypadająca trzecia powieka, psy nimi dotknięte nie mogą być dopuszczane do rozrodu. Nie jest prawdą, że wady te dziedziczą głównie buldogi francuskie niebieskie; mogą je mieć również niektóre psy z dobrym pochodzeniem i o umaszczeniu zgodnym z wzorcem rasy. 

Oprócz tego u buldogów francuskich może występować część schorzeń kręgosłupa, kłopoty z sercem i alergie pokarmowe. Im wcześniej problemy zdrowotne zostaną zdiagnozowane, tym większe szanse na ich wyleczenie lub zahamowanie rozwoju, dlatego przy zaobserwowaniu jakichkolwiek niepokojących objawów należy bezzwłocznie udać się z psem do lekarza weterynarii. Dobrze utrzymany, zadbany buldog francuski może żyć nawet do 15 lat. 

Jak najlepiej karmić buldoga francuskiego? 

Nabywając szczeniaka buldoga francuskiego z legalnej hodowli, otrzymuje się wraz z nim wyprawkę. W jej skład wchodzi również karma, którą mały buldog był żywiony wraz z rodzeństwem. Można kontynuować podawanie tej karmy, ale można przestawić pupila na inną lub zmienić sposób żywienia na naturalny. Nie wolno tego jednak robić gwałtownie, gdyż można zaszkodzić zdrowiu pupila; grozi to rozstrojem żołądka, niebezpiecznym u takiego malca. Jedzenie zmienia się stopniowo, początkowo mieszając dotychczasową karmę z nową, z każdym posiłkiem dodając mniej poprzedniej, a więcej nowego pożywienia. Całkowita zmiana może nastąpić dopiero po kilku dniach. W razie wątpliwości zawsze można zapytać o wszystko hodowcę, z którym warto podtrzymać kontakt. Wskazane jest dowiedzieć się, czy w hodowli występowały skłonności do alergii pokarmowych. 

Karma sucha lub gotowa mokra (puszki) jest wygodniejsza w użyciu, bowiem jest zbilansowana i zawiera wszystkie składniki odżywcze, witaminy i minerały we właściwych proporcjach. Musi być ona jednak odpowiednio dobrana – dla szczeniąt małych ras (do około 7-8 miesięcy życia, później zmienia się na karmę dla juniorów do 12 miesięcy, następnie dla psów dorosłych), dlatego karmę należy kupować u dobrych producentów, nigdy w popularnym markecie. To bardzo ważne dla prawidłowego rozwoju buldoga francuskiego. Uwaga: w okresie zmiany zębów na stałe warto karmę suchą zalewać w misce letnią wodą, aby zmiękła i mały buldog nie połykał suchych granulek w całości. 

Posiłki przyrządzane w domu wymagają suplementacji preparatami witaminowymi i mineralnymi, dostępnymi w sklepach zoologicznych lub u lekarza weterynarii, który dobierze prawidłowe dawki dla szczeniaka. Mały buldog francuski powinien otrzymywać mięso mięśniowe z niewielkim dodatkiem podrobów, gotowane warzywa i odrobinę tłuszczu; najlepszy jest olej z łososia, zawierający witaminy A, D i E oraz kwasy omega-3, niewytwarzane przez organizm, a mające działanie prozdrowotne. W okresie szczenięcym i w bardzo młodym wieku nie wolno podawać surowych warzyw, które mogą zaczopować jelita. 

Dorosły buldog francuski powinien być karmiony dwukrotnie w ciągu dnia. Nie należy przekraczać dziennej dawki, aby go nie zatuczyć. 

Jak nazwać psa rasy buldog francuski?

Przykładowe imiona dla suki buldoga francuskiego: Lulu, Bella, Mia, Lola, Coco.

Przykładowe imiona dla psa buldoga francuskiego: Max, Hugo, Rocky, Louie, Winston.

Podsumowanie - jakie wady ma buldog francuski? 

Buldog francuski spełni oczekiwania rodziny, która chce mieć nie tylko towarzysza, ale i przytulasa, kochającego dorosłych, dzieci i inne zwierzęta domowe. Żeby tak jednak było, nie należy kierować się przy zakupie wyłącznie ceną. Buldog z metryką Związku Kynologicznego w Polsce wprawdzie jest droższy, ale nie jest to cena rodowodu, a psa o pochodzeniu ustalonym do wielu pokoleń wstecz, z gwarancją czystości rasy i wszystkimi cechami, jakimi odznacza się buldog francuski. Generalnie cena buldogów francuskich wynosi od 6 nawet do 12 tys. złotych. Pamiętajmy, że zaczynając rozmowę z dobrym hodowcą od pytania, ile kosztuje buldog francuski, natychmiast go do siebie zrażamy i raczej nie mamy co liczyć na szczeniaka. Więcej o rozsądnym kupowaniu psów w osobnym artykule na ten temat. 

Pamiętajmy, że zakup psa z metryką w żadnym razie nie zobowiązuje do zarejestrowania go w Związku, jeżdżenia na wystawy czy rozmnażania. Można mieć przyjaciela wyłącznie do kochania. Hodowcy często namawiają do zarejestrowania, wyrobienia rodowodu i wystawiania; niektórzy właściciele łykają bakcyla, inni nie. Ale warto spróbować, tym bardziej, że w każdej chwili można zrezygnować, jeżeli „bakcyl” się nie przyjmie. Buldog francuski, niezależnie od tego, czy wystawiany, czy nie, zawsze kocha swoją rodzinę tak samo.