Źródło: 123rf.com
  • Pies
  • Rasy psów

Airedale terrier — charakter i opis rasy

Opublikowane: 00:00 Przeczytasz w: 9 min

Airedale terrier to angielska rasa licząca sobie niespełna 150 lat. Wyróżnia się doskonałym węchem, co czyni go doskonałym psem myśliwskim, ale także służbowym – w policji, wojsku i służbach granicznych. Podczas pierwszej i drugiej wojny światowej airedale terrier wykorzystywany był do poszukiwania rannych i noszenia meldunków. Nazywany jest królem terierów.

Spis treści

    Historia rasy airedale terrier

    Airedale terrier powstał w hrabstwie Yorkshire, położonego w północnej Anglii. Płynące tam rzeki Wharfe, Calder i Aire obfitowały w ryby, których połowy na wędkę cieszyły się w XIX wieku dużą popularnością wśród miejscowej ludności. Niestety, żyjąca w tych stronach spora populacja wydr stanowiła dość silną konkurencję, z którą człowiek postanowił się rozprawić i w tym celu wyhodować psa, który tępiłby wydry w wodzie. Istniała co prawda lokalna rasa, zwana otterhoundem (której nie należy jednak mylić z otterhoundem współczesnym, powstałym znacznie później). Ów otterhound (ang. pies na wydry), polował, ale na lądzie, podczas gdy wydry czyniły spustoszenie wśród ryb w wodzie i tam najłatwiej było je znaleźć.

    Zaczęto kojarzyć otterhounda z wymarłym obecnie terierem czarnym podpalanym, różnymi innymi terierami, a także owczarkiem collie. W rezultacie otrzymano psa, który doskonale pływał i nurkował, umiał schwytać wydrę w wodzie i ją zdławić. Ludności tak podobała się praca nowej rasy, że nawet wymyślono okrutny sport – wpuszczano do wody szczury, które kończyły żywot w szczękach psów.

    Początkowo nową rasę nazwano bingley terrier, waterside terrier, wreszcie ustalono nazwę na airedale terrier – od doliny rzeki Aire. Nazwę tę nadał w 1878 roku dr Gordon Stables, który był ogromnym entuzjastą nowej rasy. Był on sędzią kynologicznym i hodowcą; głównie dzięki jego staraniom airedale terrier został uznany jako rasa przez British Kennel Club w 1886 roku. FCI ostatecznie uznała airedale terriera w maju 1963 roku.

    Airedale terrier szybko osiągnął popularność na całym świecie. W Polsce pierwsza hodowla tej rasy, Prima, powstała pod Warszawą w 1947 roku; jej założycielką była Maria Szczepańska, a obecnie prowadzi ją córka założycielki – Joanna Szczepańska-Korpetta wraz z dwiema córkami. Wszystkie panie są międzynarodowymi sędziami kynologicznymi. Oprócz hodowli Prima istnieje kilka młodszych, z których wychodzą szczenięta równie wysokiej jakości.

    Airedale terrier był rezultatem krzyżówek różnych terierów, otterhounda oraz owczarka collie, co dało psa o wszechstronnych umiejętnościach, szczególnie w polowaniach na wodne szkodniki.

    Dr. John Croucher (USA) specjalista od historii psów pracujących

    Wzorzec FCI nr 7 - AIREDALE TERRIER (fragmenty)

    Pochodzenie: Wielka Brytania

    Klasyfikacja FCI: grupa 3. Teriery. Sekcja 1. Teriery duże i średnie

    Próby pracy fakultatywne – do decyzji poszczególnych krajów. 

    WRAŻENIE OGÓLNE:  

    Największy z grupy terierów, umięśniony, o bystrym wyrazie, aktywny, dość krępy, nie wysokonożny ani nadmiernie wydłużony. 

    ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:  

    Pies szybki w ruchach, reagujący na każdy bodziec, stale w napięciu, co widać po wyrazie oczu, sposobie  noszenia uszu i postawionym ogonie. Komunikatywny, ufny i przyjacielski, odważny i inteligentny. Czujny, nieustraszony, ale nie agresywny. 

    Głowa

    rozwiń schowaj

    Proporcjonalna, bez zmarszczek i widocznej różnicy w długości mózgoczaszki i trzewioczaszki.

    MÓZGOCZASZKA:

    Czaszka: długa i płaska, niezbyt szeroka między uszami, zwężająca się ku oczom. Stop: nieznaczny.

    TRZEWIOCZASZKA:

    Nos: czarny. Kufa: delikatnie wyrzeźbiona, dzięki czemu nie jest klinowata, ani jednakowo szeroka na całej długości. Wargi: przylegające. Uzębienie: szczęka i żuchwa mocne i dobrze umięśnione, gdyż siła chwytu jest bardzo pożądana. Zęby mocne. Zgryz nożycowy, cęgowy akceptowany. Przodozgryz i tyłozgryz  niepożądane. Policzki: płaskie, nieuwydatnione. Krągłe policzki stanowią wadę. Oczy: stosunkowo małe, nie wyłupiaste, spojrzenie ciemnymi oczami bystre. Oczy jasne lub wypukłe są wysoce niepożądane. Uszy: w kształcie litery „V” noszone po bokach głowy, stosunkowo małe. Linia ich załamania przebiega nieco ponad wierzchem czaszki. Uszy zwisające, ciężkie lub zbyt wysoko osadzone są niepożądane.

    SZYJA:  

    Airedale terrier ma suchą, muskularna, średnio długą szyję, poszerzającą się stopniowo ku łopatkom, bez luźnego podgardla. 

    Tułów

    rozwiń schowaj

    Grzbiet: krótki, mocny, prosty, dobrze związany. Lędźwie: umięśnione. Pies, który ma krótkie lędźwie i dobre ożebrowanie, ma krótką słabiznę. Jeśli pies nie jest dobrze związany, widać to w słabiźnie. Klatka piersiowa: airedale terrier ma głęboką klatkę piersiową, o dobrze wysklepionych żebrach. 

    OGON: Kiedyś kopiowany. Obecnie kopiowanie jest zabronione. Zarówno ogon kopiowany, jak i niekopiowany wysoko osadzony i radośnie noszony. Mocny i gruby.

    RUCH

    Kończyny kierują się prosto ku przodowi. Przednie pracują swobodnie, równoległe do boków ciała.

    Oglądane od frontu wydają się przedłużeniem jego linii bocznych. Rozstawienie w łapach jest takie samo jak w łokciach. Kończyny tylne zapewniają mocny napęd. 

    Szata

    rozwiń schowaj

    Sierść: twarda, gęsta i szorstka, niezmierzwiona. Włos przylegający, prosty i zwarty porasta tułów i kończyny. Sierść okrywowa, wierzchnia jest twarda, druciana, sztywna, podszerstek krótszy i miękki. Najtwardsza sierść jest nieco falista. Kędzierzawy lub miękki włos jest wysoce niepożądany.

    Maść: górne partie szyi, grzbiet i wierzch ogona są czarne lub szaro-czarne. Pozostała powierzchnia ciała podpalana. Dopuszczalna odrobina białych włosów na piersi. 

    Wielkość i Waga  

    rozwiń schowaj

    Wysokość w kłębie: psy – 58 -61 cm, suki – 56 - 59 cm. 

    Wady

    rozwiń schowaj

    Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia, wpływu na zdrowie i dobrostan psa. 

    WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:  

    • •    Agresja lub wyraźna lękliwość
    • •    Wyraźne wady anatomiczne lub zaburzenia psychiki.

    Samce muszą mieć dwa normalnie ukształtowane jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. 

    Psychika rasy airedale terrier

    Airedale terrier to pies, który nie jest zbyt wylewny w okazywaniu miłości, jednak bardzo silnie przywiązuje się do swoich opiekunów. To wspaniały pies rodzinny, mający wesołe usposobienie i świetny stosunek do dzieci. Jest bardzo inteligentny, łatwo się uczy. Wobec obcych osób jest nastawiony przyjaźnie, przez co nie jest zbyt dobrym stróżem, choć nietypowe sytuacje sygnalizuje szczekaniem. Dobrze się porozumiewa z innymi zwierzętami w domu, z którymi wychował się od szczeniaka.

    Jak wszystkie teriery, airedale wykazuje dużą niezależność i bywa uparty. Należy pamiętać, że ten król terierów to także pies myśliwski, posiadający silny instynkt łowiecki, dlatego nauka posłuszeństwa jest w jego wypadku niezbędna.

    Airedale teriery doskonale sprawdzają się w psich sportach, wymagających dużej zwinności i szybkości, jak agility. Są też doskonałymi pływakami i uwielbiają wodę. To aktywne psy i nie jest im straszny wysiłek fizyczny. Powinny go regularnie zażywać, w przeciwnym razie mogą wyładować nadmiar energii na… wyposażeniu mieszkania.

    Iwona Czechowska sędzina kynologicza, hodowczyni psów, ekspertka zoocial.pl

    Airedale terrier — ile żyje?

    Niestety, airedale terrier nie jest rasą zbyt długowieczną. Długość jego życia wynosi od 10 do 12 lat, niekiedy spotyka się osobniki starsze. Długość życia zależy od czynników genetycznych, warunków bytowych, żywienia, umiejętnego dawkowania wysiłku. Jest to rasa zdrowa, odporna na choroby, choć niekiedy mogą się pojawić choroby skóry u psa – głównie na tle alergicznym.

    Ile kosztuje airedale terrier — cena

    Cena szczeniaka airedale terriera z hodowli FCI i ZKwP zaczyna się od 4500 zł. Cena zależy od renomy hodowli, tytułów pary rodzicielskiej, jej dotychczasowego potomstwa w innych skojarzeniach. Niekiedy ma znaczenie płeć szczeniaka. Szczeniak z hodowli zagranicznej jest droższy o koszt transportu, ewentualnie wyrobienia paszportu.

    Airedale terrier — pielęgnacja

    Airedale terrier jest psem szorstkowłosym, który nie linieje. Z tego powodu jego sierść wymaga specjalnej pielęgnacji, polegającej na usuwaniu (trymowaniu) starej sierści, aby umożliwić wyrośnięcie na jej miejscu nowych, zdrowych włosów. Usuwa się także stary, martwy podszerstek u psa. Prawidłowa sierść airedale terriera to twardy, drutowaty włos okrywowy i miękki podszerstek.

    Pierwszy zabieg trymowania wykonuje się zwykle w wieku 3 miesięcy. Airedale terrier rodzi się czarny z nielicznymi podpalaniami, a w miarę wzrostu czerń ustępuje miejsca maści rudej z czaprakiem. Trymowanie przyspiesza pozbycie się czerni i poprawia jakość sierści.

    Ważna jest też pielęgnacja zębów, uszu, oczu i pazurów; te ostatnie należy skracać, o ile pies sam ich nie ściera.

    Iwona Czechowska sędzina kynologicza, hodowczyni psów, ekspertka zoocial.pl

    Airedale terrier — hodowla

    Regulamin Hodowli Psów Rasowych nie wymaga spełnienia, poza ogólnymi, dodatkowych wymogów kwalifikacyjnych dla psów i suk. Mimo to odpowiedzialny hodowca wykonuje prześwietlenie na dysplazję stawów biodrowych, która może zdarzyć się u tej rasy. Suki rasy airedale terrier są dość plenne. W miocie może się urodzić nawet 10 szczeniąt. Oczywiście wszystkie otrzymują metryki.

    Airedale terrier — szczeniaki

    Szczenięta wymagają, oprócz normalnej pielęgnacji, odrobaczania, szczepień i odpowiedniego dokarmiania w okresie odsadzania od matki, także właściwej socjalizacji. Powinny mieć kontakt ze wszystkimi domownikami i poznawać toczące się w domu codzienne życie. Nie należy izolować ich od widoku obcych ludzi czy zwierząt. Nowemu właścicielowi szczeniaka wydaje się z metryką, książeczką zdrowia i wyprawką (smycz, obroża, miska, karma dla szczeniąt, jaką jadł w hodowli).

    Airedale terrier — wady

    Zasadniczą wadą rasy airedale terrier jest jej niezbyt długie życie. Ten wspaniały pies rodzinny ma też silny instynkt łowiecki, który może skłaniać do ucieczek. Airedale bywa uparty i próbuje postawić na swoim – jak każdy terier. Wymaga zatem łagodnego, ale konsekwentnego prowadzenia.

    Bibliografia
    1. Michael Stonewood. The Airedale Terrier: A Complete and Comprehensive Owners Guide. ISBN-10: ‎1090335598, ISBN-13: ‎978-1090335593, Wyd. Independently Published, 2019 https://fci.be/en/nomenclature/AIREDALE-TERRIER-7.html

    Oceń artykuł

    Ogólna ocena: 0,0 | liczba ocen: 0
    0/400

    Brak komentarzy

    Nikt jeszcze nie dodał komentarza do tego artykułu.