Kiedy zapada decyzja o adopcji psa, większość osób szuka szczeniąt o określonej płci. Motywowane jest to możliwością wychowania sobie psa od podstaw oraz sprzężeniem pewnych cech charakteru z płcią. Co zrobić w przypadku, gdy przygarniamy psa lub sami mamy oszczenioną sukę w domu i chcemy poznać płeć szczeniąt? Rozpoznanie płci u szczeniaków w rzeczywistości nie jest dużo trudniejsze niż u dorosłych psów.
Spis treści
Budowa anatomiczna — podstawa, aby odróżnić płeć psa
W okresie zarodkowym zawiązki gruczołów płciowych mają jednakową budowę, niezależnie od przyszłej płci. Dopiero około 5 tygodnia ciąży zaczynają się różnicować na narządy płciowe męskie i żeńskie widoczne gołym okiem.
Aby móc odróżnić samca od suczki, niezbędne jest zaznajomienie się z budową anatomiczną, ponieważ tylko na podstawie cech płciowych zewnętrznych jesteśmy w stanie rozpoznać płeć psa.
Płeć szczeniaka — samiec
Do zewnętrznych narządów płciowych męskich zaliczamy:
- narząd kopulacyjny męski- prącie (łac. penis),
- cewka moczowa męska,
- moszna.
Budowa prącia
Prącie psa jest nazywane prąciem ustalonym, ponieważ jest ufiksowane do ciała zwierzęcia, a nie zwisa wolno jak w przypadku ludzi. Znajduje się ono w dolnej części brzucha psa, sięgając od okolicy pachwinowej do okolicy pępkowej. W prąciu znajduje się twarda kość prącia, która nie jest związana z pozostałym układem kostnym. Całość obejmuje wytwór skóry, jakim jest napletek.
Budowa moszny
Moszna u psa znajduje się między udami, pod odbytem. Jest ona pokryta skórą, która może być skąpo owłosiona. Moszna jest miejscem, w którym docelowo mają znaleźć się jadra. U mięsożernych proces zstępowania jąder zachodzi w okresie postantalnym (po porodzie).
Zstępowanie jąder
Samce przychodzą na świat z jądrami w jamie brzusznej, ponieważ to tam dochodzi do ich rozwoju w trakcie życia płodowego. Po porodzie rozpoczyna się proces ich zstępowania poprzez kanał pachwinowy do moszny. Przeciętnie zajmuje to około 2 tygodnie, co oznacza, że szczenię w wieku 14 dni powinno mieć już jądra w mosznie. Niekiedy ten czas się jednak wydłuża i zstępowanie jąder może trwać nawet 6-8 tygodni. W wieku 6 miesięcy u psa dochodzi do zamknięcia się kanałów pachwinowych, czyli otworów, przez które jądra miały wydostać się z jamy brzusznej.
Zdarza się, że do moszny zstąpi tylko jedno jądro. Niezależnie od tego, czy w mosznie nie ma wcale jąder czy jest jedno, to stan patologiczny, nazywany wnętrostwem. Wymagana jest wtedy konsultacja weterynaryjna, ponieważ może dochodzić do nowotworzenia takiego jądra w jamie brzusznej.
Wnętrostwo jest chorobą dziedziczną i nie należy używać takich zwierząt do reprodukcji.
Płeć szczeniaka — samica
Do zewnętrznych narządów płciowych żeńskich zaliczamy:
- srom,
- wargi sromowe,
- łechtaczka,
- cewka moczowa żeńska.
Budowa sromu
Srom to zewnętrzne zakończenie żeńskich narządów płciowych. Znajduje się tuż pod odbytem, zbudowany z dwóch symetrycznych pionowych warg sromowych, które łącząc się w dolnej części, tworzą stożek. Szpara sromu prowadzi do przedsionka pochwy, który jest wspólnym ujściem dla dróg moczowych i płciowych.
Srom może być pigmentowany lub nie i nie jest on owłosiony.
Budowa łechtaczki
Łechtaczka leży w spojeniu dobrzusznym sromu i widoczna jest po lekkim rozchyleniu warg sromowych. Łechtaczka jest odpowiednikiem prącia u psa.
Pies czy suka — jak określić płeć szczeniaka?
Istnieje wiele teorii dotyczących metod rozróżniania płci psa. Jednak zarówno różnica wagi, zachowanie czy też wygląd pyszczka nie pomogą nam odróżnić psa od suki.
Sposób oddawania moczu też nie będzie dla nas wskazówką, ponieważ jako szczenięta, często zarówno psy, jaki i suczki kucają podczas siusiania.
Kolejna metoda mówi o wyznaczeniu płci na podstawie określenia ilości sutków u psa. Ta metoda, może także wprowadzić nas w błąd, ponieważ ich liczba może się wahać u poszczególnych osobników i nie zawsze muszą być one symetryczne. Czasem sutki mogą być nieparzyste lub występują sutki dodatkowe.
Jedyną skuteczną metodą, aby określić płeć szczeniaka, to spojrzeć na jego narządy płciowe.
Bibliografia
- dr hab. Andrzej Max, prof. nadzw. SGGW „Wnętrostwo u psów i kotów”, Magazyn Weterynaryjny, 2014, 04
- H.Kobryń, F.Kobryńczuk; Anatomia Zwierząt domowych 2; 2004;
- Horst Erich Konig, Hans-Georg Liebich, Anatomia zwierząt domowych; 2006;
Brak komentarzy
Nikt jeszcze nie dodał komentarza do tego artykułu.