Jak rozpoznać i leczyć przeziębienie u kota?

Czym jest przeziębienie? 

Objawy 

Przeziębienie to infekcja górnych dróg oddechowych, zwana kocim katarem. W jej przebiegu pojawiają się objawy takie jak łzawienie oczu i przymykanie powiek, wypływ z nosa, kaszel, kichanie, trudności w oddychaniu oraz podwyższona temperatura ciała. Koty są często apatyczne, ograniczają swoją aktywność i niechętnie jedzą.  

Przeziębieniom sprzyja spadek odporności, stres i pogorszenie warunków środowiskowych. Choroba jest zaraźliwa - bardziej narażone są zwierzęta przebywające w dużych skupiskach.  

U większości kotów choroba przebiega łagodnie. Jednak nieleczona może doprowadzić do poważnych powikłań, zwłaszcza u kociąt i starszych osobników, a także zwierząt osłabionych innymi schorzeniami.  

Profilaktyka 

Wielu infekcjom układu oddechowego można zapobiec, przestrzegając kalendarza szczepień i odpowiednio troszcząc się o swojego pupila. Warto dobrze poznać kocie potrzeby, aby ukochane zwierzę długo cieszyło się dobrym zdrowiem.  

Szczepienia 

Szczepienia przeciwko herpeswirozie i kaliciwirozie należą do szczepień podstawowych, co oznacza, że każdy kot powinien być zabezpieczony przed tymi infekcjami. Kocięta szczepi się dwa lub trzy razy po szóstym tygodniu życia. Należy zachować odstęp od dwóch do czterech tygodni między kolejnymi dawkami. Zabieg powtarza się po sześciu lub dwunastu miesiącach, a następnie co trzy lata.  

Szczepienia przeciwko Chlamydophila i Bordetella są szczepieniami dodatkowymi. Należy je rozważyć u kotów szczególnie narażonych na zakażenia np. żyjących w dużych skupiskach czy wychodzących samodzielnie na dwór.  

Prawidłowa opieka 

Osłabienie organizmu sprzyja infekcjom. Warto zadbać o odpowiednie żywienie, bezpieczne i ciepłe schronienie oraz spełniać potrzeby behawioralne swojego pupila. Koty niezwykle często podupadają na zdrowiu w wyniku stresu, którego przyczyną mogą być np. inne zwierzęta, długie nieobecności opiekuna, hałas a nawet nieprawidłowo ustawiona kuweta.  

Leczenie 

Wizyta u lekarza weterynarii 

Jeśli u kota rozwija się infekcja, należy udać się do lekarza weterynarii. Specjalista oceni stan zwierzęcia i dobierze odpowiednie leczenie, aby kot jak najszybciej powrócił do zdrowia. Warto pamiętać, że u kociąt i starszych zwierząt choroba może postępować gwałtowniej - w ich przypadku absolutnie nie wolno zwlekać z wizytą.  

Odpowiednie warunki 

W czasie choroby należy zapewnić kotu poczucie bezpieczeństwa i komfortowe warunki odpoczynku. Warto maksymalnie ograniczyć czynniki stresowe i poświęcić pupilowi czas. 

Koty zwykle niechętnie jedzą - dobrym wyborem będzie podgrzana mokra karma, do której można dodać ulubione przysmaki pupila. Jeśli zwierzę całkowicie odmawia jedzenia, konieczne może być wsparcie farmakologiczne lekami stymulującymi apetyt (np. przepisaną przez lekarza mirtazapiną lub cyproheptadyną), a w poważnych przypadkach - założenie sondy dożołądkowej i płynoterapia dożylna.  

Konieczne jest regularne usuwanie wydzieliny z oczu i nosa, aby zapewnić kotu komfort i przyspieszyć powrót do zdrowia. Zalegające, zaschnięte strupy mogą też podrażniać skórę na pyszczku.  

Leki 

Aby zapobiegać wtórnym infekcjom bakteryjnym, wprowadza się terapię antybiotykową. Do najczęściej używanych substancji należą amoksycylina, doksycyklina i azytromycyna. Leki należy podawać ściśle z zaleceniami lekarza. Zbyt wczesne przerwanie antybiotykoterapii może całkowicie zniweczyć jej efekty. Prowadzi też do narastania groźnego zjawiska antybiotykooporności.  

W niektórych przypadkach pomocne mogą się okazać niesteroidowe leki przeciwzapalne, np. kwas tolfenamowy. Do tej grupy należą też popularne, dostępne bez recepty paracetamol i ibuprofen - jednak stanowią one dla kotów śmiertelne zagrożenie i absolutnie nie wolno ich podawać. Pierwsze objawy zatrucia paracetamolem pojawiają się już po spożyciu 40-50 mg. Dla porównania - bezpieczna dawka dla osoby dorosłej wynosi 4000 mg na dzień. 

Aby rozrzedzić zalegającą wydzielinę lekarz może zapisać preparat z bromheksyną. Oprócz działania farmakologicznego, warto wspomóc pupila nebulizacją z soli fizjologicznej lub inhalacją. Niektórym kotom ulgę przynosi aromaterapia. W tym przypadku należy pamiętać, że nie wszystkie olejki eteryczne są w pełni bezpieczne dla kotów. Dobrym wyborem będzie np. szałwia, rozmaryn, balsam copaiba czy rumianek rzymski. Warto kupować produkty sprawdzonych firm, o przejrzystym składzie.  

Kolejną grupą leków są preparaty przeciwwirusowe. Niestety większość z nich nie wykazuje u kotów dobrego działania, może też wywoływać efekty toksyczne. Niektóre są stosowane miejscowo, w postaci kropli lub żelu do oczu np. triflurydyna lub gancyklowir. W aptece część substancji przeciwwirusowych dostępna jest bez recepty - nie warto jednak kupować ich na własną rękę, bez konsultacji z lekarzem. Popularny acyklowir nie działa na kociego herpeswirusa, a może wywołać u zwierzęcia wiele efektów ubocznych.   

Koci pacjent 

Wielu infekcjom można zapobiec, pamiętając o regularnych szczepieniach i zapewniając kotu odpowiednią opiekę. Jeśli choroba się rozwinie, kluczowe jest dokładne przestrzeganie zaleceń lekarza weterynarii oraz stworzenie przyjaznego środowiska, w którym kot będzie powracał do zdrowia. Nie warto podawać leków na własną rękę - ze względu na specyfikę gatunkową popularne preparaty mogą okazać się dla kotów śmiertelnie niebezpieczne.