Wilczak czechosłowacki

Wilczaki czechosłowackie linieją bardzo obficie, co nie dziwi zważając na to, że płynie w nich krew zarówno wilków, jak i owczarków niemieckich. W okresie linienia sierść będzie wypadała garściami i trzeba poświęcić sporo czasu na intensywne wyczesywanie psa np. furminatorem. Poza tymi okresami wymaga okazjonalnego czesania. 

Sierść zimowa wilczaka czechosłowackiego różni się od letniej, podszerstek jest wtedy niezwykle gęsty również na brzuchu, od wewnętrznej strony ud, na uszach, między palcami i na mosznie. Dopuszczalne umaszczenia w tej rasie to: srebrzystoszare z jasną maską, ciemnoszare z jasną maską i żółto-szare. 

Wilczak czechosłowacki jako pies czujny i stróżujący będzie z oddaniem bronił posesji i swojej rodziny. Jest do niej bowiem niezwykle przywiązany i nie może zostawać długo i często sam. Psy tej rasy często wykazują lęk separacyjny, wtedy mogą być głośne, szczekać, wyć i demolować dom. 

Wilczaki czechosłowackie to psy niezwykle aktywne i wytrzymałe. Nie stanowi dla nich problemu bieganie nawet kilkadziesiąt kilometrów dziennie. Będą chętnie towarzyszyły w bieganiu przy rowerze czy biegach długodystansowych. Muszą koniecznie mieć zapewniony mądry ruch, który nie będzie polegał na rzucaniu piłki, a na codziennych bardzo długich spacerach połączonych z eksploracją terenu i treningu umysłowym.

Wilczak czechosłowacki to pies niezwykle inteligentny, ale w nieco inny sposób niż pozostałe rasy. Swoją inteligencję odziedziczył po wilku i nie polega ona na tym, że szybko nauczy się nowych komend, które będzie wykonywał bez zastanowienia. Jego inteligencja polega na sprycie, rozwiązywaniu “łamigłówek” np. jak otworzyć drzwi na posesję, czy wydostać się z klatki. Wilczak czechosłowacki lubi się uczyć, ale nie będzie ślepo wykonywać rozkazów. Dlatego przewodnik musi być zrównoważony psychicznie i nie stosować przemocy w szkoleniu. Wilczaki bowiem są niezwykle wrażliwe na emocje opiekuna i mimo że potrzebują konsekwencji i stanowczości, to nie może być to dominacja i przemoc.

Wilczaki czechosłowackie wykorzystywane były jako psy stróżujące, obronne w straży granicznej. Są to psy niezwykle czujne i szybko reagują na bodźce, dlatego sprawdzą się jako obrońcy domu. Poza tym potrzebują ruchu, dlatego sprawdzą się w sportach wyczynowych, bieganiu na długich dystansach i chodzeniu po górach. Sportami kynologicznymi odpowiednimi dla wilczaków będzie posłuszeństwo sportowe, obrona sportowa lub nosework, w którym są bardzo dobre ze względu na swój analityczny umysł i świetny węch.

Wilczaki czechosłowackie dogadują się z psami, dopóki nie osiągną wieku dojrzewania 1,5-2 lat. Najczęściej przestają akceptować psy tej samej płci, a suki tej rasy będą bronić stada “profilaktycznie” atakując obce psy. Mniejsze psy mogą traktować jak zwierzynę, a ras, które noszą ogon na plecach- raczej nie polubią z góry, bo odczytują ich postawę jako dominującą. Oczywiście wszystko zależy od konkretnego osobnika, ale raczej częściej niż rzadziej takie sytuacje mają miejsce i trzeba być na nie gotowym.Na ogół zwierzęta, z którymi wilczak się wychowuje, traktuje jako stado, dotyczy to również kotów i innych zwierząt. Należy pamiętać, że wszystko może się zmienić w wieku dojrzewania. Gryzonie przez wilczaka będą raczej traktowane jako zdobycz. 

Wilczaki czechosłowackie są niezwykle przywiązane do swojego stada, również dzieci. Niestety za młodu są bardzo niedelikatne, a swoim gryzieniem i siłą sprawiają ból dorosłym. Dla dzieci może to być bardzo niebezpieczne. Jeśli rodzic nie będzie kontrolował stosunków dziecka z wilczakiem, to młody pies tej rasy może uczyć się na dziecku polowania, co również jest niezwykle niebezpieczne. Dzieci nie będą miały posłuchu u wilczaka, więc pies, traktując je na równi, może być wobec nich bardzo niedelikatny.