Owczarek belgijski Groenendael

Owczarek belgijski groenendael linieje obficie dwa razy do roku. Trzeba czesać go wtedy codziennie, ale wymaga pielęgnacji również cały rok. Bez czesania szybko nabawi się kołtunów i filcu, który będzie przeszkadzał w dopływie powietrza do skóry i powodował odparzenia. 

Od innych odmian owczarków belgijskich, groenendael odróżnia się długością, strukturą i barwą włosa. Jedyne dopuszczalne umaszczenie w tej odmianie to czarne. Włos jest długi, miękki i dwuwarstwowy. Składa się z grubszej i cięższej sierści okrywowej i miękkiego, gęstego podszerstka. Sierść najdłuższa jest na kryzie, ogonie i udach. 

Owczarki belgijskie, również w tej odmianie, są szczekliwe. To psy reaktywne, łatwo pobudzające się, a do tego wrażliwe i często mające problemy z pewnością siebie. Mają również potrzebę stróżowania, dlatego wszystko to składa się na obraz psa wokalizującego. Szczekanie pojawiać się będzie, szczególnie gdy owczarek belgijski jest sfrustrowany lub nadmiernie pobudzony w pracy. Niepewne siebie psy będą używać szczekania do dystansowania. 

Owczarki belgijskie to psy bardzo aktywne, które nie mogą spędzać całego dnia na kanapie. Nie będą nadawały się na kompanów osób starszych lub nielubiących ruchu. Za to chętnie podejmą się każdej aktywności fizycznej ze swoim opiekunem. Mogą być kompanami joggingu, biegać przy rowerze oraz towarzyszyć w długich wędrówkach po lesie i górach. Muszą mieć zapewniony codziennie minimum jeden długi spacer, nawet jeśli do dyspozycji mają na co dzień dużą posesję. 

Groenendael to owczarek niezwykle szybko uczący się i podatny na układanie. Nie można prowadzić go tzw. twardą ręką, gdyż jest na to zbyt wrażliwy. Najszybciej i najchętniej współpracuje, gdy używamy pozytywnych wzmocnień i wspólnej zabawy. Przewodnik owczarka belgijskiego musi być konsekwentny i pewny siebie, ale jednocześnie łagodny. Zwracać musi uwagę na stan emocjonalny psa, gdyż ta rasa ma tendencje do szybkiego frustrowania się i reaktywności na bodźce. Nie są to raczej psy dla początkujących osób ze względu na złożoność psychiki- i połączenia wrażliwości i silnych popędów. Opiekun „gronka”, jak nazywają je w skrócie miłośnicy rasy, musi mieć również dobry refleks, gdyż psy te są bardzo ruchliwe. 

Owczarki belgijskie używane są w służbach i ratownictwie, najczęściej odmiana malinois. Groenendael ze względu na swoją delikatną psychikę, jest mniej chętnie wybierany do ciężkiej pracy np. w policji. Za to świetnie sprawdzi się w sportach kynologicznych takich jak nosework, agility, obedience, dog dance, frisbee czy flyball. 

Owczarki belgijskie dobrze dogadają się z nowymi psami w stadzie, szczególnie jeśli będą to szczenięta, z dorosłymi może być różnie. Należy dobierać im kompanów o podobnym temperamencie, gdyż zbyt nachalne i nieszanujące granic psy, mogą je przytłoczyć swoją obecnością. Po odpowiednim wprowadzeniu dobrze dogadają się z kotami i innymi zwierzętami domowymi.

Groenendael może źle tolerować towarzystwo małych, krzykliwych i bardzo ruchliwych dzieci. Ze względu na często występująca w tej rasie wrażliwości na dźwięki i inne bodźce, może po prostu stresować się takimi interakcjami. Dlatego, jeśli ma on mieszkać z dziećmi, dorosły opiekun musi wyznaczyć psu bezpieczną przestrzeń i zwracać uwagę na sygnały stresu. Psy te są raczej sceptyczne wobec obcych, nie będą witać się z każdym napotkanym dorosłym czy dzieckiem. Należy je od szczeniaka socjalizować, w przeciwnym razie może skończyć się to oszczekiwaniem źródła strachu.