Jak pozbyć się pcheł u psa? Poznaj najlepsze sposoby na pchły u psa

Skąd biorą się pchły?

Pchły są powszechnymi pasożytami, które żywią się krwią ssaków i ptaków. Są bezskrzydłe, poruszają się skokami, dzięki czemu są trudne do złapania. Postaci dorosłe bytują na żywicielu, a formy rozwojowe najczęściej w jego środowisku, czyli w legowiskach, szczelinach podłóg, na wykładzinach czy dywanach. Kokon doskonale chroni poczwarki przed niekorzystnymi warunkami środowiskowymi oraz działaniem środków czyszczących. 

W Polsce występuje kilka gatunków pcheł. Niestety nie wykazują specyficzności gatunkowej, co oznacza, że mogą żywić się krwią różnych zwierząt, w tym niektóre również ludzką. Pchły przenoszą się między zwierzętami bezpośrednio lub ze środowiska. 

Objawy obecności pcheł u psa 

Pierwszą charakterystyczną oznaką obecności pcheł jest uporczywy świąd, który potrafi nawet wybudzać ze snu. 

Jak to się dzieje? Ślina pcheł potrafi doprowadzić do silnej reakcji miejscowej skóry i nawet pojedyncze ukąszenia mogą wywołać rozległe zmiany, szczególnie u podatnych osobników, najczęściej alergików. Zmiany skórne wraz z silnym świądem to APZS, czyli alergiczne pchle zapalenie skóry. 

Okrywa włosowa pokryta jest licznymi, ciemnymi punkcikami, czyli odchodami pcheł, które w kontakcie z wodą dają różowe zabarwienie. Najczęściej atakowana przez pchły okolica ciała jest na wysokości odcinka lędźwiowego do nasady ogona. Zwierzęta drobnej postury, w tym maluszki często całe pokryte są odchodami pcheł.  

Od ukąszenia pcheł do zapalenia skóry 

Uszkodzona skóra jest podatna na rozwój bakteryjnego zapalenia. Dołącza wysięk, krwawiące rany, a nawet ogólny stan zapalny organizmu. Im większa ilość pcheł u drobnego osobnika, tym większe ryzyko anemii na skutek przewlekłej utraty krwi.  

Bardzo ważną kwestią jest przenoszenie przez pchły jaj tasiemców. 

Pchła jako stawonóg żywiący się krwią jest także wektorem wielu groźnych chorób, w tym dżumy, tyfusu plamistego czy bartonelozy. 

Preparaty przeciw pasożytom zewnętrznym, czyli profilaktyka przeciwpchelna 

W łatwy sposób możemy zabezpieczyć psy przeciwko pchłom, jednocześnie wiele preparatów zwalcza inne pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne, dzięki połączeniu kilku substancji czynnych. Produkty różnią się czasem działania, sposobem podania i spektrum, czyli zakresem zwalczania. Zasada we wszystkich jest taka sama: pasożyt kąsa gospodarza, jednocześnie pobiera substancję czynną. W efekcie dochodzi do śmierci pasożytów. Postacie larwalne, jaja są zabijane na zwierzęciu i w jego środowisku. 

Mamy kilka możliwości podania leku. 

Preparat przeciwpchelny na skórę  

Popularną i najbardziej ekonomiczną dla właściciela metodą jest użycie aerozolu i rozpylenie substancji na psie. Dostępny jest również preparat w postaci pudru, który wcieramy w skórę, a także można go użyć w miejscu, gdzie zwierzę przebywa najczęściej. Podanie zewnętrzne to także spot-on, czyli nakropienie na kark zawartości pipety. Przeciwskazaniem do użycia sprayu, kropelek czy pudru są nawet drobne rany skóry, ponieważ obecność preparatu na zmienionej zapalnie skórze spowoduje zaostrzenie stanu i silny ból. Kontakt z wodą nie powinien znacząco wpłynąć na zabezpieczenie przeciwpasożytnicze, natomiast częste mycie, kąpiel z użyciem szamponu lub zanurzanie zwierzęcia w wodzie może zmniejszyć skuteczność. 

Preparat przeciwpchelny w tabletce 

Wygodną postacią zabezpieczenia przeciw pasożytom są tabletki, często w formie smaczków. Ochrona po podaniu doustnym jest równie skuteczna, jak po nakropieniu na skórę. Dzięki łączeniu substancji czynnych w jednym produkcie, zakres działania zwiększa się i zwalczane są pasożyty zewnętrzne oraz wybrane wewnętrzne. Szerokie spektrum leczenia dostępne jest w postaci tabletek, jak i spot-on. Pastylek nie można dzielić, a zwierzak powinien zjeść całą, przeznaczoną na swoją masę ciała. 

Ochrona przeciwpchelna dla suk w ciąży i podczas laktacji 

Dla suczek w ciąży oraz w trakcie laktacji jest dostępnych wiele preparatów. W każdej ulotce jest informacja na temat przebadania danego leku pod względem bezpieczeństwa stosowania. Ochrona przeciwpchelna u suczek to równocześnie profilaktyka u szczeniąt w pierwszych tygodniach życia. 

Czas działania preparatu przeciwpchelnego 

Każda substancja czynna jest inaczej metabolizowana przez organizm, stąd najlepiej przeczytać ulotkę leku lub zapytać lekarza weterynarii o trwałość zabezpieczenia. Dostępne są produkty działające od 3 tygodni do 3 miesięcy. Po upływie danego okresu należy zachować ciągłość ochrony i ponownie podać lek. 

Ze względu na dobranie preparatu do aktualnej masy ciała, szczeniaczki ras duży, olbrzymich lepiej zabezpieczać na krótszy okres, tak by na bieżąco dopasować ilość substancji czynnej do wagi psa. 

Objawy niepożądane po podaniu preparatu przeciwpchelnego 

Działanie uboczne leków przeciwpasożytniczych zdarzają się rzadko i są przejściowe. Niemniej należy zanotować ich wystąpienie. Po podaniu tabletki może pojawić się brak apetytu, zwiększone ślinienie, wymioty. U niektórych piesków może wystąpić krótkotrwała biegunka. 

Środki stosowane na skórę mogą miejscowo drażnić, co skutkuje świądem, wypadaniem włosów, zaczerwienieniem. Zmienione miejsce należy umyć szamponem łagodzącymi dla psów i w przypadku silnego podrażnienia skonsultować się z lekarzem weterynarii. 

Wyjątkową grupą psów o zwiększonym ryzyku stosowania części substancji przeciw pasożytom są między innymi owczarki collie, australijskie, niemieckie czy sheltie. Sprawa dotyczy psów ras z możliwą mutacją genu MDR1. By uniknąć zatrucia z występującymi objawami neurotoksycznymi, najlepiej skonsultować wybór środka z lekarzem weterynarii i przeczytać ulotkę leku. 

Należy również zwrócić uwagę czy preparat jest nieszkodliwy dla innych zwierząt w domu. Permetryna, która jest bezpieczna dla psów, jest toksyczna dla kotów. 
 

Jak zwalczać pchły ze środowiska? 

Przede wszystkim należy zabezpieczyć zwierzęta. Nie wystarczy ochrona u jednego psa, a środki przeciwpchelne muszą być zastosowane u każdego zwierzęcia w domu. Pranie legowisk, koców należy zrobić w 60 stopniach, a podłogi, szczególnie ich szczeliny, dokładnie umyć środkiem owadobójczym, który będzie łagodny dla domowników. 

Niestety pasożyty są w stanie wykształcić oporność na popularne, często stosowane leki. Zabezpieczając zwierzaki, warto zmieniać substancje czynne co pewien okres. 

Dbajmy o środowisko, dlatego zużyte pipety nie powinny być wyrzucane do zwykłych śmieci ani do kanalizacji. Najlepiej zapytać lekarza weterynarii, w jaki sposób usunąć opakowanie.