Malinois - wszystkie informacje i opis rasy

Owczarek belgijski malinois – historia rasy

Istnieją różne teorie na temat pochodzenia owczarków belgijskich. Według jednej mają się one wywodzić od dawnych psów pasterskich z epoki brązu. Druga twierdzi, że owczarki belgijskie pochodzą ze skojarzeń wymarłego mastifa belgijskiego z chartem szkockim deerhoundem, którego sprowadzono na kontynent w XIII wieku. Pierwsze źródło pisane na temat owczarków belgijskich pochodzi z 1356 roku.

Z okolic miasta Mechelen (Malines) pochodzi owczarek belgijski malinois. Niemal na każdej farmie w tym regionie trzymano krótkowłose psy pasterskie o różnych umaszczeniach: czarnym, ciemnoczerwonym, pręgowanym, płowym i wilczastym. Dla właścicieli nie był ważny ich wygląd, a jedynie przydatność do pracy stróża i pomocy przy pasieniu. W innych regionach (Tervueren) farmerzy mieli psy długowłose i nieco inne w typie, w jeszcze innych (Lakenois) – szorstkowłose. Ich zadania gospodarskie były jednak takie same. Pod koniec XIX wieku, kiedy Belgia była już niepodległym, suwerennym państwem, grupa entuzjastów hodowli psów zwróciła się do profesora Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Cureghem, Adolfa Reula, aby podjął on pracę, bazującą na naukowych podstawach, nad uporządkowaniem populacji psów farmerskich w Belgii i stworzeniem jednolitego pogłowia rasy owczarek belgijski.

W wyniku wieloletniej pracy hodowlanej w 1891 roku prof. Reul na pierwszej wystawie psów pasterskich w Cureghem zaprezentował 117 osobników, wciąż w różnych typach budowy i sierści. Równocześnie utworzony został Klub Owczarka Belgijskiego. Niebawem podzielono psy na trzy grupy ze względu na gatunek szaty: długowłose – groenendael i tervueren, krótkowłose – malinois i szorstkowłose – lakenois. W kwietniu 1892 roku Klub opracował pierwszy, szczegółowy wzorzec; początkowo zakładał on, że owczarek belgijski to jedna rasa z trzema typami różniącymi się długością sierści. Prace hodowlane trwały jednak dalej i ostatecznie podzielono trzy typy sierści na cztery osobne rasy. Obecnie owczarek belgijski występuje w czterech odmianach: dwie długowłose, krótkowłosy i szorstkowłosy. Długowłosy tervueren i krótkowłosy malinois mają takie samo umaszczenie - płowe z czarną maską i czarnym nalotem.

Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała ostatecznie wszystkie cztery rasy w dniu 01 stycznia 1956 roku. Wzorzec był wielokrotnie modyfikowany; ostatnia wersja wzorca owczarka belgijskiego pochodzi z 2001 roku.

Owczarek belgijski Malinois to rasa psa, która pojawia się w filmach i programach telewizyjnych, głównie ze względu na swoją inteligencję, lojalność i umiejętności atletyczne. Tę rasę zobaczymy w filmach:

1. "Pies" (2022): Dwaj byli komandosi, Briggs (w tej roli Channing Tatum) i pies rasy Malinois o imieniu Lulu, wyruszają wspólnie w pełną przygód podróż. Podróżują starym Fordem Bronco z 1984 roku, kierując się wzdłuż wybrzeża Pacyfiku, na pogrzeb najlepszego przyjaciela.

2. "Max" (2015): Jest to film o przygodach psa rasy Malinois, który pomaga rodzinie swojego zmarłego opiekuna, żołnierza służącego w Afganistanie. Film ukazuje wierność i inteligencję rasy, a także ich wykorzystanie w działaniach wojskowych.

3. "John Wick 3" (2019): W serii filmów "John Wick" jedna z bochaterek, Sofia ma dwa psy rasy Malinois. Ich wierność i umiejętności są niesamowite a sceny walki z ich udziałem zrealizowane mistrzowsko.

4. "Owczarek belgijski" (Belgian Malinois): Ten dokument przedstawia historię i charakterystykę rasy, a także różne role, w których psy te są wykorzystywane, w tym w policji i wojsku.

Owczarek belgijski malinois – oficjalny wzorzec rasy

Wzorzec jest ten sam dla wszystkich czterech ras, oczywiście z uwzględnieniem różnic pomiędzy nimi. Z oczywistych powodów na potrzeby artykułu pozostawiono jedynie opis rasy owczarek belgijski malinois; opisy pozostałych trzech usunięto.

Wzorzec FCI nr 15 (obszerne fragmenty)

OWCZAREK BELGIJSKI (Chien de Berger Belge - Belgian Shepherd Dog)

Kraj pochodzenia: Belgia

Użytkowanie: Pierwotnie pies pasterski, obecnie jest wszechstronnie użytkowym psem pracującym (obrończy, stróżujący, tropiący), jak również doskonały psem rodzinnym.

Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające. Sekcja 1 - Psy pasterskie. Wszystkie cztery rasy owczarka belgijskiego objęte są obowiązkiem pracy.

WYGLĄD OGÓLNY

Owczarek belgijski to pies o proporcjonalnej, harmonijnej sylwetce, łączącej siłę i elegancję, średniej  wielkości, o suchej i wyraźnej muskulaturze i kwadratowym formacie. Jest to pies wiejski, przyzwyczajony do przebywania na zewnątrz, odporny na zmienne warunki atmosferyczne. Na wystawach psy rasy owczarek belgijski oceniane są w postawie naturalnej, bez ustawiania i przytrzymywania.

WAŻNE PROPORCJE

Sylwetka owczarka belgijskiego powinna mieć kwadratowy kształt. Klatka piersiowa sięga łokci. Długość kufy jest równa lub nieznacznie większa od połowy długości głowy.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT

Owczarek belgijski to pies czujny i aktywny, o ogromnej energii, zawsze gotowy do pracy. Ma wrodzoną doskonałą zdolność do pilnowania stada, dzięki czemu może świetnie pełnić zadanie również stróża posesji. Nieustępliwie i z wielkim oddaniem broni swojego pana. Posiada wszystkie cechy, niezbędne u pasterza, stróża, obrońcy i psa policyjnego. Jego temperament i czujność, przy jednoczesnym opanowaniu, bez śladu lęku czy agresji, powinny być widoczne zarówno w postawie, jak i wyrazie błyszczących oczu. Przy ocenie psów tej rasy te cechy powinny być zawsze brane pod uwagę.

GŁOWA

Wysoko noszona, nie za długa, o prostych liniach, dobrze wymodelowana. Długość mózgoczaszki i kufy jednakowa, dozwolona najwyżej nieznacznie dłuższa kufa.

Mózgoczaszka: średniej długości, proporcjonalna w stosunku do głowy, czoło raczej płaskie niż zaokrąglone. Bruzda czołowa słabo zaznaczona. Przełom czołowo-nosowy (stop): umiarkowany

Trzewioczaszka: Nos: czarny. Kufa: średniej długości, dobrze wymodelowana pod oczami, stopniowo zwężająca się ku nosowi, ma wygląd wydłużonego klina; grzbiet kufy prosty, równoległy z przedłużeniem linii czoła, kufa kiedy jest otwarta, kąciki warg są mocno podciągnięte do tyłu, pysk jest rozdzielony. Wargi: cienkie, przylegające, dobrze pigmentowane. Uzębienie: mocne białe zęby, regularne i dobrze osadzone w silnie rozwiniętej szczęce. Zgryz nożycowy. Tolerowany jest zgryz cęgowy, który niegdyś miały psy pasterskie. Kompletne uzębienie (42 zęby). Policzki: suche i płaskie, ale umięśnione. Oczy: średniej wielkości, ani wypukłe, ani głęboko osadzone, lekko migdałowego kształtu, ukośne ustawione, brązowe, preferowane ciemne, powieki czarne, wyraz oczu żywy, inteligentny i badawczy. Uszy: raczej małe, wysoko osadzone, zdecydowanie trójkątnego kształtu, u nasady szerokie, spiczaste, sztywne, noszone prosto i pionowo, kiedy pies jest czymś zaciekawiony.

SZYJA

Dość długa, wysoko noszona, muskularna, stopniowo rozszerzająca się w kierunku łopatek, bez luźnego podgardla, lekko łukowato wygięta.

TUŁÓW

Silny i mocny, ale nie za ciężki, długość od stawu barkowego do guza siedzeniowego jest mniej więcej  równa wysokości w kłębie Linia górna: linia grzbietu prosta. Kłąb: wyraźny. Grzbiet: prosty, krótki i dobrze umięśniony. Lędźwie: mocne, krótkie, ale dostatecznie szerokie, dobrze muskularne. Zad: dobrze umięśniony, tylko bardzo nieznacznie opadający, wystarczająco szeroki. Klatka piersiowa: niezbyt szeroka, ale głęboka, żebra zaokrąglone w ich górnej części, przedpiersie widziane od przodu nie jest ani przesadnie szerokie ani wąskie. Linia dolna: od klatki piersiowej wznosi się łagodnie w kierunku brzucha, nie jest ani opadająca ani podkasana, umiarkowanie rozwinięta.

OGON

Dobrze osadzony, mocny u podstawy, średniej długości, sięgający przynajmniej do stawu skokowego, choć wyżej oceniany dłuższy. W spoczynku opuszczony z lekkim uniesieniem na wysokości stawu skokowego. W ruchu nieco bardziej uniesiony, ale nie może być ponad linią grzbietu. Zagięty koniec jest wyraźnie widoczny, ale nie zakręcony ani zdeformowany.

KOŃCZYNY

Kończyny przednie: Kość mocna, ale nie ciężka. Muskulatura mocna i sucha. Widziane z każdej strony proste, widziane z przodu całkowicie równoległe. Łopatki: długie i ukośnie ustawione, dobrze umięśnione, wraz z kością ramienia tworzą kąt 110-115 stopni. Ramiona: długie, wystarczająco ukośnie ustawione. Łokcie: mocne, nie odstawione na zewnątrz, ani podstawione pod tułowiem.  Przedramiona: długie i proste. Nadgarstki: bardzo mocne i suche. Śródręcza: mocne i krótkie, raczej prostopadłe do ziemi, jedynie nieco nachylone do przodu. Łapy: okrągłe, kocie, o palcach  wysklepionych i zwartych, opuszki grube i elastyczne, pazury ciemne i mocne. Kończyny tylne: Silne, ale nie za ciężkie, widziane z boku ustawione pionowo do podłoża, widziane z tyłu - całkowicie równoległe. Uda: średniej długości, szerokie, silnie umięśnione. Stawy kolanowe: w linii pionowej od miednicy do podłoża staw kolanowy normalnie kątowany. Podudzia: średniej długości, szerokie i dobrze umięśnione. Stawy skokowe: nisko osadzone, mocne i muskularne, średnio kątowane. Śródstopia: mocne i krótkie, wilcze pazury niepożądane. Łapy: mogą być lekko owalne, palce wysklepione, opuszki grube i elastyczne, pazury ciemne i mocne.

CHODY: Energiczne i swobodne w każdym tempie. Choć psy rasy owczarek belgijski biegają dobrym galopem, to ich naturalnym ruchem jest stęp, a szczególnie kłus. Podczas ruchu kończyny są stawiane równolegle. W miarę nabierania prędkości łapy zbliżają się do linii środkowej ciała. Górna linia pozostaje przez cały czas prosta i mocna, przednie kończyny nie mogą być unoszone za wysoko.

OKRYWA WŁOSOWA

Skóra: elastyczna, napięta na całej powierzchni ciała, powieki i wargi wypigmentowane. Sierść: w każdej odmianie gęsta, zwarta, o dobrej strukturze. Obfity, wełnisty podszerstek wraz z włosem okrywowym tworzy doskonałą warstwę ochronną.

Odmiana krótkowłosa: Włos bardzo krótki na głowie, zewnętrznej stronie uszu i w dolnych częściach kończyn. Na pozostałych częściach ciała jego sierść jest krótka, bardziej obfita na ogonie i wokół szyi, gdzie tworzy kryzę, począwszy od nasady uszu rozciągając się na podgardle. Ponadto na zadzie z tyłu włos jest gęsty i dłuższy. Ogon jest mocno owłosiony, ale sierść nie tworzy kity. Odmiana o krótkiej sierści to malinois.

Umaszczenie: Maska: U owczarka belgijskiego malinois musi być bardzo wyraźna i obejmować dolne i górne wargi, kąciki warg i powieki jedną czarną strefą. Określa ją dokładnie 6 punktów pigmentacyjnych i są to elementy parzyste: uszy, powieki i wargi: górna i dolna Wszystkie te punkty muszą być czarne. Czarny nalot (charbonne): U malinois czarny nalot wyraźny, czarne końce włosów tworzą narzutkę na maści podstawowej. Przyczernienie jest rozmieszczone równomiernie, nie może występować w postaci plam ani pręg. Malinois ma kolor płowy z czarną maską i czarnym nalotem. U wszystkich odmian tolerowane małe białe znaczenia na palcach i przedpiersiu.

WZROST

Wzrost w kłębie: Idealny wzrost w kłębie to 62 cm dla psów 58 cm dla suk, z tolerancją 2 cm w dół i 4 cm w górę. Waga: psy około 25-30 kg, suki około 20-25 kg. Przykładowe średnie wymiary owczarka belgijskiego samca o wysokości w kłębie 62 cm: długość ciała: 62 cm długość głowy: 25 cm długość kufy: 12,5 - 13 cm 

WADY

Wszystkie odstępstwa od parametrów, jakie zawiera opis rasy, powinny być traktowane jako wady, powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia nasilenia.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE

Charakter: Agresja lub bojaźliwość. Wygląd ogólny: Nieprawidłowy typ. Uzębienie: Przodozgryz, tyłozgryz, zgryz naprzemienny. Braki: jednego kła (1x C1) łamacza górnego (1x P4) i dolnego trzonowca (1x M1) trzonowców (1x M1 lub 1x M2 razem z M3) przedtrzonowca 3 (1x P3) plus jeszcze jednego zęba - brak w sumie trzech lub więcej zębów (z wyjątkiem P1) Nos, wargi, powieki: Silna depigmentacja. Uszy: Wiszące lub sztucznie postawione. Ogon: Całkowity brak, skrócony od urodzenia albo na skutek kopiowania. Noszony zbyt wysoko i zakręcony w kółko. Sierść: Brak podszerstka. Umaszczenie: Wszystkie kolory, które nie zostały opisane przy poszczególnych odmianach, zbyt duże białe znaczenia na przedpiersiu, zwłaszcza, jeśli wchodzą na szyję i na kark, białe znaczenia na łapach obejmujące więcej niż połowę śródręcza lub śródstopia, tworzące skarpetki, brak maski, kolor kufy jaśniejszy niż reszta umaszczenia u malinois. Wzrost: Poza ustalonymi granicami.

UWAGA: Pies (samiec) musi mieć dwa, prawidłowo ukształtowane jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

Kojarzenia owczarka belgijskiego malinois z innymi odmianami są zabronione; jedynie w wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach może na to pozwolić krajowa organizacja kynologiczna.

Zanim zdecydujesz się na psa rasy Malinois musisz wiedzieć, że bierzesz na siebie dużą odpowiedzialność i obowiązki.

Rasa niezwykle energiczna:

Malinois to bardzo energiczne psy, które potrzebują dużo aktywności fizyczniej. Codzienne intensywne ćwiczenia są niezbędne, aby zapewnić im odpowiednią ilość ruchu.

Wymagane szkolenie:

Są to inteligentne i szybko uczące się psy, które doskonale reagują na trening. Regularne, konsekwentne i pozytywne metody szkolenia są kluczowe.

Potrzeby mentalne:

Malinois wymagają również stymulacji umysłowej. Zabawy, trening posłuszeństwa, agility czy sporty psów pracujących pomagają w utrzymaniu ich zdrowia psychicznego.

Towarzyskość:

To psy, które bardzo przywiązują się do swoich ludzkich rodzin, ale mogą być nieufne wobec obcych. Wczesna socjalizacja jest kluczowa do rozwijania zdrowych relacji społecznych.

Pielęgnacja:

Ich krótka sierść wymaga minimalnej pielęgnacji, regularne szczotkowanie jest jednak zalecane.

Zdrowie:

Ogólnie są to zdrowe psy, ale mogą być narażone na niektóre schorzenia genetyczne, takie jak dysplazja stawu biodrowego. Regularne wizyty u weterynarza i odpowiednia opieka zdrowotna są ważne.

Psy pracujące:

Początkowo hodowane do pracy, Malinois świetnie sprawdzają się jako psy policyjne, strażnicze, ratownicze i w innych zawodach wymagających wysiłku fizycznego i umysłowego.

Duże wymagania środowiskowe:

Preferują domy z dużymi, ogrodzonymi podwórkami, gdzie mogą swobodnie biegać i bawić się.

Zaangażowanie i doświadczenie właściciela:

Posiadanie Malinois wymaga dużego zaangażowania, także emocjonalnego i finansowego. Nie są to psy dla osób z niewielkim doświadczeniem w posiadaniu psów.

Owczarek belgijski malinois — wymagający przyjaciel o dużym temperamencie

Pracowitość, wytrwałość, spryt i uległość wobec właściciela – oto najważniejsze cechy psychiki owczarka belgijskiego malinois. Niegdyś pies pasterski, obecnie wspaniały pies rodzinny, zachował silny instynkt terytorialny i wszystkie cechy idealnego opiekuna posesji i inwentarza. Wszystko, co znajduje się w obejściu, owczarek belgijski malinois uważa za oddane pod jego opiekę i jako niezwykle czujny, doskonały stróż nieustraszenie pilnuje wszystkiego i wszystkich. Na każdą próbę naruszenia jego terytorium jest natychmiast gotowy do obrony.

Ale myli się ten, kto sądzi, że owczarek belgijski malinois będzie wszystko robić sam. Wymaga on systematycznej pracy, prowadzonej przez doświadczonego właściciela, dla którego malinois nie jest pierwszym psem. Podstawowe szkolenie owczarka belgijskiego obejmuje naukę posłuszeństwa (BH), kończącą się egzaminem. Dopiero jego zaliczenie umożliwia szkolenie specjalistyczne w różnych kierunkach. Owczarek belgijski malinois jest jednym z najbardziej wszechstronnych psów pracujących, porównywanych pod tym względem do owczarka niemieckiego, a nawet go w pewnych zastosowaniach przewyższającym. Jego instynkt obronny predysponuje go do późniejszej pracy w służbach mundurowych, straży granicznej, a także w oddziałach antyterrorystycznych. W Afganistanie owczarki belgijskie malinois oddały nieocenione usługi jako wykrywacze min. Te krótkowłose owczarki są dobrymi ratownikami z gruzów lub lawin, towarzyszami i pomocnikami osób niepełnosprawnych. Szkoleniu specjalistycznemu poddaje się dorosłego psa w wieku minimum 12 miesięcy.

Owczarek belgijski malinois doskonale radzi sobie w wielu rodzajach psich sportów. „Maliniaki” z powodzeniem startują w zawodach agility, frisbee, a nawet dog dance. Sport jest bardzo dobrą alternatywą dla tych psów, które nie są szkolone w kierunku obronnym, bowiem wymaga wysokiego poziomu aktywności fizycznej, a dla owczarka belgijskiego malinois to podstawa; pozostawiony samemu sobie, bez zajęcia, zacznie demolować mieszkanie. Ważne: ta rasa psa podatna jest na dysplazję stawów biodrowych, która jest uzależniona nie tylko od genów, ale i czynników środowiskowych; zbyt młody pies, o nieuformowanym do końca kośćcu, nie może być poddawany forsownym treningom.

Właściciel malinois musi być osobą pewną siebie, konsekwentną, ale spokojną, cierpliwą i łagodną, gdyż najlepsze rezultaty daje jedynie pozytywna motywacja. Nadmierna surowość może skutkować oporem, ponieważ owczarek belgijski malinois posiada silną osobowość i – mimo że uległy wobec swojego pana – nie toleruje prób wymuszenia czegokolwiek siłą. W jego wychowaniu niezwykle istotną rolę odgrywa porozumienie z właścicielem, który zawsze pochwali i nagrodzi za dobre wykonanie zadania.

Owczarek belgijski malinois kocha wszystkich domowników, w tym również dzieci. Jednak nie poleca się go jako towarzysza dziecięcych zabaw z uwagi na jego żywiołowość i szybkość reagowania. Żyje w zgodzie z innymi zwierzętami domowymi, natomiast inne psy, zwłaszcza tej samej płci, może traktować nieprzychylnie. Dlatego, jeżeli większość czasu spędza na zewnątrz, należy zabezpieczyć posesję wysokim płotem; owczarek belgijski malinois potrafi sforsować nawet dwumetrowe ogrodzenie.

Owczarek belgijski malinois – żywienie, pielęgnacja i zdrowie

Owczarek belgijski malinois, jako pies pracujący, potrzebuje pożywienia o wysokiej zawartości białka i węglowodanów, aby rozwój masy mięśniowej szedł w parze z wydatkowaniem energii. Z tego względu należy przedstawicielom tej rasy podawać karmę wysokoenergetyczną dla psów wiodących aktywny tryb życia. Owczarek belgijski malinois nie ma specjalnych wymagań co do rodzaju pożywienia; chętnie zjada zarówno karmę gotową, jak i przyrządzaną w domu. Ta ostatnia musi być suplementowana preparatami witaminowymi i mineralnymi jako uzupełnieniem składników odżywczych.

Owczarek belgijski malinois to pies krótkowłosy, nie wymagający skomplikowanej pielęgnacji. Co kilka dni wystarczy go przetrzeć irchą lub gumową rękawicą. Malinois dwa razy do roku linieje, a obfity podszerstek wychodzi kępami; w tym czasie trzeba to robić codziennie, a niekiedy użyć zgrzebła w celu dokładnego usunięcia wypadającego podszerstka. Nie ma potrzeby częstych kąpieli, jedynie w przypadku ubrudzenia się należy spłukać psa pod prysznicem. Mniej więcej raz w tygodniu warto sprawdzić stan uszu i oczu. Pazury owczarka belgijskiego malinois na ogół ściera sam, choć zdarza się, że niewystarczająco; wówczas trzeba je skrócić. Na przycinanie pazurów lepiej umówić się z lekarzem weterynarii.

Pod względem zdrowotnym owczarek belgijski malinois to pies raczej zdrowy, aczkolwiek u wszystkich owczarków belgijskich występują niektóre choroby dziedziczne. Dlatego tak ważne jest kupowanie szczeniaka wyłącznie z udokumentowanym pochodzeniem. Szerzej o rozsądnym kupowaniu szczeniąt piszemy tutaj. W hodowlach, dbających o renomę, potencjalne pary rodzicielskie poddawane są (mimo że nie ma takiego obowiązku) badaniom genetycznym oraz prześwietleniu — u owczarka belgijskiego malinois może pojawić się dysplazja stawów biodrowych. Jeżeli badania genetyczne wykażą, że oboje rodzice są wolni od chorób dziedzicznych, szczenięta nie muszą już być badane jako dorosłe psy. Uwaga: dodatkowym wymogiem hodowlanym dla malinois (i innych owczarków belgijskich) jest zaliczenie testów psychicznych.

Badania genetyczne natomiast dotyczą postępującego zaniku siatkówki (PRA), niedoczynności tarczycy oraz epilepsji, która ze wszystkich wymienionych schorzeń występuje u owczarków belgijskich malinois najczęściej. Dobry hodowca już podczas pierwszej wizyty przyszłego nabywcy szczeniaka powinien okazać mu do wglądu wyniki badań jego rodziców. Dobrym zwyczajem jest też, aby hodowca zaprezentował wszystkie szczenięta wraz z matką, a jeżeli na miejscu jest ojciec – także i jego. Uwaga: niedoczynność tarczycy leży u podstaw zaburzeń cyklu płciowego u suk i często skutkuje niemożnością zajścia w ciążę.

Podsumowanie

Owczarek belgijski malinois to pies obronny, tropiący, ratowniczy, a jeżeli nie jest w tych kierunkach szkolony, najlepiej sprawdzi się w różnych rodzajach psich sportów. Z całą pewnością jednak nie jest to domowa przytulanka i musi mieć zajęcie, aby nie wykazywał skłonności niszczycielskich. Z tego względu nadaje się na przyjaciela rodziny, lubiącej aktywny wypoczynek i uprawiającej amatorsko sport. Będzie się dobrze czuł zarówno w domu, jak i na zewnątrz – we własnej, odpowiednio wyposażonej, przestronnej, ocieplonej budzie z dość dużym, wysoko ogrodzonym wybiegiem. Owczarek belgijski malinois lubi towarzystwo człowieka, jest wierny i oddany, ale trzeba poświęcić wiele czasu na szkolenia i pracę z psem, jak również zadbać o energetyczne posiłki zbilansowane pod względem składników odżywczych.