English toy terrier — wszystkie informacje i opis rasy

Pochodzenie i historia rasy english toy terrier 

Pierwsze english toy terriery pojawiły się około 1850 roku w Wielkiej Brytanii. 

Rasa została stworzona w XIX-wiecznej Anglii do tępienia małych gryzoni (w tym szczurów i myszy) oraz do udziału w polowaniach. Celem hodowlanym było stworzenie mniejszej rasy od manchester terriera, co pozwoliło na przeciskanie się przez niewielkie zakamarki i nory. Z upływem czasu angielski toy terrier stał się bardziej popularny oraz modny w zamożnych rodzinach arystokratycznych, gdzie stały się przyjaznymi pupilami do towarzystwa. 

Jak wygląda english toy terrier? Wzorzec rasy 

Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Organizacji Kynologicznej - FCI, english toy terrier należy do Grupy 3 - teriery, Sekcji 4 - teriery miniaturowe (do towarzystwa). Według wzorca FCI rasa ta nie podlega próbom pracy. 

WRAŻENIE OGÓLNE: Zwierzę o eleganckiej, zwartej i proporcjonalnej budowie, z błyszczącą okrywą włosową. Rasa zawdzięcza swój harmonijny wygląd odpowiedniej wielkości głowy i długości nóg. 

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Rasa łączy cechy charakteru terrierów oraz psiaków do towarzystwa. English toy jest pupilem czujnym oraz sprytnym. Nie przejawia nadmiernej agresji ani nerwowości. 

GŁOWA: Klinowata (stożkowata - przypomina w swoim zarysie trójkąt), jest długa, wąska i dobrze wypełniona pod oczami.  

MÓZGOCZASZKA: W kształcie klina. 

Czaszka: Spłaszczona. 

Stop: Delikatnie zaznaczony. 

TRZEWIOCZASZKA: 

Nos: Czarny. 

Kufa: Zwęża się łagodnie i tworzy klin, który zauważalny jest zarówno z przodu, jak i z profilu. Spiczastość kufy jest cechą niepożądaną.  

Wargi: Są ściśle przylegające.  

Uzębienie: Zęby są mocne, odpowiednio rozstawione oraz zwarte w regularnym i ścieśnionym zgryzie nożycowym. Siekacze szczęki nakładają się ściśle na siekacze żuchwy i są ustawione pionowo. Żuchwa oraz szczęka są ciasno dopasowane.  

Policzki: Bez nadmiernie rozbudowanego umięśnienia.  

Oczy: Relatywnie małe, błyszczące, o migdałowym kształcie, nie są wypukłe. Barwa powinna być ciemna do czarnej. Tęczówka nie może mieć jaśniejszego odcienia.  

Uszy: Długie (jednak położone do przodu nie powinno sięgać oka), wyprostowane, wyprofilowane, w kształcie przypominającym płomień ognia lub świecy. Osadzone wysoko na tylnej części mózgoczaszki, proporcjonalnie zestawione. Ich koniuszki są nieznacznie spiczaste. Małżowina uszna jest cienka, a jej wnętrze wnętrze powinno być ustawione ku przodowi. Do dziewiątego miesiąca życia szczenię powinno mieć uszy stojące. 

SZYJA: Delikatnie łukowato wygięta, pełna wdzięku, długa. Harmonijnie łączy się z łopatkami, widziana z profilu jest nachylona z elegancją. Podgardle nie powinno być luźne. 

TUŁÓW: Zwarty. 

Grzbiet: Linia górna jest lekko wzniesiona od kłębu do lędźwi, następnie opada aż po nasadę ogona.  

Lędźwie: Wypukłe oraz uniesione.  

Klatka piersiowa: Wąska lecz głęboka, o odpowiednio wysklepionych żebrach. 

OGON: Osadzony nisko, nie dosięga poniżej stawów skokowych. U nasady jest gruby i zwęża się ku końcowi. Nie powinien być przesadnie wesoło noszony. 

KOŃCZYNY: Lekki kościec należy do cech niezwykle pożądanych. 

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Oglądane z przodu i z boku są proste.  

Łopatki: Skośne. 

Łokcie: Przylegają do klatki piersiowej. 

Łapy: Zgrabne i zwarte, o dobrze wysklepionych, rozdzielonych palcach. Pazury są błyszczące i czarne. Dwa środkowe palce u łap przednich kończyn są nieznacznie dłuższe od innych.  

KOŃCZYNY TYLNE:  

Wygląd ogólny: O zaokrąglonych pośladkach, kończyny podkurczone pod tułowiem są niepożądane.  

Staw kolanowy: Odpowiednio kątowany. 

Staw skokowy: Raczej niski, nie wykręca się na zewnątrz ani do wewnątrz.  

Łapy: Podobnie jak w przypadku kończyn przednich - powinny być zgrabne oraz zwarte. Palce są dobrze wysklepione i rozdzielone, a pazury błyszczące i czarne. Kocie lub zajęcze łapy nie są pożądane. 

RUCH: Chód przednich kończyn powinien przypominać wyciągnięty kłus konia, a ruch kończyn tylnich być płynny, wydajny oraz swobodny. Harmonia ruchu wskazuje na prawidłową budowę psa. Niepożądane jest wysokie podnoszenie kończyn przednich oraz niska akcja. 

OKRYWA WŁOSOWA: 

SIERŚĆ: Włos jest krótki, gęsty, posiada połysk.  

MAŚĆ: Czarna podpalana. Podpalanie przypomina odcień świeżego kasztana o ciepłej tonacji, a czerń jest hebanowa. Dwie barwy nie powinny zlewać ani łączyć się ze sobą, zamiast tego są one wyraźnie obrysowane, ściśle odgraniczone.  

Po zewnętrznej stronie kończyn przednich podpalanie powinno sięgać nadgarstków, a na spodniej dochodzić do łokci. Wzdłuż każdego z palców biegnie czarna, cienka kreska przypominająca maźnięcie pędzelkiem. Na środku śródręczy i na podgardle znajdują się czarne łatki, nazywane również "odciskiem kciuka", posiadają one wyraźny obrys.  

Przednia oraz wewnętrzna strona kończyn przednich jest zauważalnie podpalana, a linia odgraniczenia biegnie wzdłuż środka podudzia. Niepożądane jest podpalanie, które zachodzi na zewnętrzną stronę kończyn (nazywane "porteczkami").  

Kufa jest wyraźnie podpalana, trufla nosowa czarna, a kolor ten powinien obejmować wierzch kufy. Zasięg czerni kończy się w okolicy gardła i pod oczami. Małe łatki koloru podpalania znajdują się na każdym z policzków i nad oczami. Żuchwa, podgardle i sierść wewnątrz uszu są podpalane. Na froncie znajdują się dwa symetryczne znaczenia. Podpalanie na tylnej, zewnętrznej stronie uszu uznawane jest za wadę. Brzegi warg powinny być ciemne, czarne.  

Nasada oraz spód ogona, a także okolice odbytu są podpalane. Jakiekolwiek skupiska bieli lub znaczenia w tym kolorze są wysoce niepożądane. 

WIELKOŚĆ I WAGA: Idealna wysokość w kłębie mieści się w przedziale od 25 do 30 cm. Pożądana waga wynosi od 2,7 do 3,6 kg. 

WADY: Jakiekolwiek odchylenia od powyższego wzorca powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia ich nasilenia, wpływu na zdrowie oraz dobrostan zwierzęcia. 

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: Psy przejawiające zachowania agresywne lub nadmierną nieśmiałość, a także osobniki z wyraźnymi anomaliami fizycznymi oraz zaburzeniami behawioralnymi są dyskwalifikowane.  

Uwaga: Samce powinny mieć dwa prawidłowo rozwinięte jądra, które są w pełni usytuowane w mosznie. 

Do hodowli powinny być używane wyłącznie psy funkcjonalnie i klinicznie zdrowe, o cechach typowych dla rasy. 

Usposobienie i charakter english toy terrier - psychika rasy 

English toy terrier jest pupilem energicznym, zawsze skorym do zabawy. Cechy tej rasy to połączenie charakteru terierów oraz psów, które doskonale sprawdzą się w roli życiowego towarzysza.  

Te miniaturowe pieski posiadają skłonność do tworzenia silnych więzi z osobami, z którymi spędzają dużo czasu. Przez swoje niezwykłe przywiązanie do właścicieli może rozwijać się u nich lęk separacyjny, dlatego trening pozostawania samemu w domu powinien być wprowadzony jak najszybciej. 

Toy terrier jest czworonogiem czułym, często szukającym uwagi wśród członków rodziny, uwielbia aktywność fizyczną i pieszczoty.  

Charakteryzuje się wysoką inteligencją, posiada umiejętność szybkiego przyswajania wiedzy. Jest jednak również psem wrażliwym, dlatego ważne jest prawidłowe podejście właścicieli do wychowania psa i wybranie przez nich odpowiednich metod szkolenia. Przedszkole dla szczeniąt może być doskonałym pomysłem na zasięgnięcie porad specjalistów, którzy doradzą, jak nauczyć psa posłuszeństwa.  

Nie należy zbagatelizować rozmiarów zwierzaka i zaniedbywać treningu - w innym przypadku angielski toy terrier może stać się bardzo szczekliwy oraz rozwinąć inne problemy behawioralne. 

Prawidłowo przeprowadzona socjalizacja psa jest kluczowa aby pupil prawidłowo się rozwijał oraz był dobrze przystosowany do różnych sytuacji społecznych. 

Jest to rasa bardzo żywiołowa, która nie stroni przed długimi spacerami oraz ruchem. Jeżeli zapewnimy im odpowiednią dawkę wysiłku, pieski te potrafią się wyciszyć i chętnie odpoczywają u boku swoich opiekunów. Świetnie sprawdzają się dla osób o umiarkowanie aktywnym trybie życia. Toy terriery są z natury ciekawe i lubią odkrywać, dlatego ważne jest aby zapewnić im odpowiednie środowisko do eksploracji. Nie zapominajmy o pierwotnym przeznaczeniu tych zwierzaków - angielski toy terrier posiada silny instynkt łowiecki, przez co chętnie goni za niewielkimi gryzoniami. Zaopatrzmy się w odpowiednią adresówkę oraz smycz dla psiaka (!!!) aby zapewnić mu bezpieczeństwo podczas pieszych wędrówek. 

Zdrowie - na co najczęściej choruje terrier angielski? 

Przez delikatną budowę english toy terriera może nam się wydawać, że jest to rasa o słabym zdrowiu. Nic bardziej mylnego - wbrew pozorom są to psiaki wytrzymałe oraz długowieczne. Posiadają jednak pewne skłonności do chorób przedstawionych poniżej. 

Choroby do których manchester terrier jest predysponowany ze względu na czynniki genetyczne: 

• Choroba von Willebranda (vWD) typu 1: polega na ilościowym defekcie czynnika von Willebranda (vWF), który jest niezbędnym składnikiem krwi i bierze udział w procesie jej krzepnięcia. Typ pierwszy choroby jest najłagodniejszym i najczęstszym wariantem u psów. U psiaków dotkniętych tym schorzeniem występują krwawienia na powierzchni skóry oraz błon śluzowych. Krwawienia mogą być samoistne lub pojawiać się w następstwie urazów, a ich czas jest znacznie wydłużony. 
• Zwichnięcie rzepki: do tej przypadłości ortopedycznej dochodzi, gdy rzepka (kość znajdująca się z przodu stawu kolanowego) przemieści się na stronę przyśrodkową lub boczną. Jest to związane z nieprawidłowym wykształceniem oraz budową stawu rzepkowo - udowego. Nasilenie symptomów zależy od wielu czynników, między innymi od masy ciała stopnia zwichnięcia oraz aktywności czworonoga, najczęściej można jednak zaobserwować nagłą kulawiznę, ból objawiający się m.in. wokalizacją oraz niechęcią do ruchu. 
• Dysplazja stawu biodrowego: wada polega na nieprawidłowym rozwoju oraz budowie stawu biodrowego. W konsekwencji pojawia się niedopasowanie oraz rozluźnienie struktur stawowych, przez co staw staje się niestabilny. W dalszej kolejności może dojść do rozwoju stanu zapalnego oraz choroby zwyrodnieniowej stawów, co powoduje ból, dyskomfort, sztywność, ograniczoną ruchomość, a także problemy z chodzeniem. 
• Choroba Legg-Calve'a-Perthesa (aseptyczna martwica głowy kości udowej): schorzenie to rozwija się wyniku niedostatecznego ukrwienia w obrębie kości do którego dochodzi w okresie wzrostu. Skutkiem zaburzeń unaczynienia jest niedostarczanie składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania oraz rozwoju. Prowadzi to do obumierania tkanki kostnej i zaniku głowy kości udowej, a następnie deformacji stawu biodrowego. Efektem powyższych zmian jest bolesność podczas ruchu, sztywność tylnej kończyny (lub kończyn), kulawizna, w skrajnych przypadkach zwierzę może stać się apatyczne i wycofywać się z podejmowania aktywności fizycznej. 
• Dysplazja stawu łokciowego: powstaje na skutek nieprawidłowego rozwoju chrząstki stawowej i zahamowania wzrostu kości promieniowej lub łokciowej. Pierwszym oraz najpowszechniejszym objawem dysplazji stawu łokciowego jest kulawizna. Wraz z postępem zaburzenia rozwija się zapalenie i zwyrodnienie stawu łokciowego, co powoduje dolegliwości bólowe u zwierzęcia oraz niechęć do podejmowania aktywności fizycznej. 

Do pozostałych predyspozycji rasowych należą: 

• niedoczynność tarczycy, 
• wnętrostwo, 
• głuchota, 
• cukrzyca, 
• przepuklina pępkowa, 
• zwichnięcie soczewki, 
• postępujący zanik siatkówki, 
• zaćma, 
• nużyca, 
• sezonowe łysienie boków, 
• kardiomiopatia młodzieńcza, 
• zapalenie gruczołów okołoodbytowych. 

Jak długo żyje angielski toy terrier? 

Jest to rasa, która znana jest ze swojej długowieczności - przeciętna długość życia english toy terriera wynosi 12 do 15 lat.  

Decydując się na kupno szczeniaka, ważne jest, aby znaleźć odpowiedzialnego i rzetelnego hodowcę, który dba o zdrowie swoich zwierząt. Regularne wizyty u lekarza weterynarii, zdrowa dieta psa, odpowiednia dawka ruchu i dobre warunki bytowe są kluczowe, by pupil cieszył się dobrą kondycją i samopoczuciem przez długie lata. 

Pielęgnacja english toy terriera 

English toy terriery nie są rasą wymagająca wielogodzinnej pielęgnacji. 

Najważniejszą kwestią jest wyczesywanie pupila przynajmniej raz w tygodniu. Dzięki krótkiej i gładkiej sierści nawet sam proces linienia nie przysporzy nam dużych problemów, jeżeli w tym okresie zwiększymy częstotliwość wyczesywania. 

Z uwagi na krótką oraz gładką sierść english toy terriera, psiak jest odporny na zabrudzenia. 

Powinniśmy kąpać zwierzaka w przypadku, gdy dojdzie do zabrudzenia pamiętając o używaniu szamponów odpowiednio do tego przeznaczonych. Należy stosować się do zaleceń producenta umieszczonych na produkcie, pamiętając o dokładnym spłukaniu szamponu oraz osuszeniu czworonoga. 

Żywienie jest jednym z ważniejszych elementów opieki i dobrego samopoczucia naszego pupila - stosujmy karmę wysokiej jakości przeznaczoną dla psów małych ras. English toy terrier powinien jeść mniejsze posiłki ale z większą częstotliwością. Dla psów tej rasy odpowiednia jest zarówno sucha jak i mokra karma oraz dieta BARF (decydując się na ten typ diety pamiętajmy jednak o konsultacji ze specjalistą). Zrównoważone oraz odpowiednio zbilansowane posiłki zapewnią czworonogowi energię i składniki odżywcze niezbędne dla utrzymania prawidłowego zdrowia. Gramaturę każdej porcji należy dostosowywać indywidualnie do potrzeb naszego pupila. 

Tak jak w przypadku innych ras, należy zwracać uwagę na długość pazurów i w razie potrzeby je przycinać. Właściciele powinni pamiętać również o higienie jamy ustnej psiaka aby zminimalizować rozwinięcie się chorób zębów, oraz powstawania kamienia nazębnego należy szczotkować czworonogowi zęby dedykowanymi pastami aby uniknąć problemu podczas szczotkowania, powinniśmy wdrożyć tą czynność już u szczeniaków. 

Aby zminimalizować powstawanie kamienia nazębnego a także rozwinięcie się chorób dziąseł oraz przyzębia, należy zastosować odpowiednią higienę jamy ustnej psiaka. Regularnie szczotkujmy czworonogowi zęby za pomocą specjalnie dedykowanych past. Najlepiej jest wdrożyć tę czynność już u szczeniaków. 

English toy terrier - ciekawostki 

• Psy tej rasy w epoce wiktoriańskiej były przedstawianie na różnych dziełach sztuki i w literaturze. 
• Rasa powstała do wytępiania gryzoni z miast w Anglii - najczęściej wykorzystywano je do łapania szczurów. 
• English toy terriery brały udział w zawodach na ringu, które poległy na zabiciu jak największej ilości szczurów w najmniejszym czasie. W 1848 roku jeden przedstawiciel rasy potrzebował poniżej 60 minut do zabicia 200 gryzoni. 
• Przez fakt, że rocznie na całym świecie rodzi się tylko około 100 english toy terrierów, rasa ta trafiła na listę brytyjskiego Kennel Clubu jako wrażliwa. 

Podsumowanie - dla kogo angielski terrier miniaturowy będzie pupilem idealnym? 

English toy terrier jest rasą niewielkich rozmiarów, która niegdyś polowała na małe gryzonie. Dzięki swojemu wielkiemu sercu, obecnie spotykane są jako psiaki do towarzystwa. Są to zwierzęta o żywiołowym temperamencie, które wymagają od opiekuna poświęcenia im odpowiedniej ilości czasu. Lubią jednak także odpoczywać razem ze swoim właścicielem, przez co stanowią świetnego czworonoga dla osób o umiarkowanie aktywnym stylu życia.