Dog argentyński — wszystkie informacje i opis rasy

Historia rasy dog argentyński

Początki rasy dog argentyński datują się na koniec lat 20. XX wieku. Pewien lekarz chirurg, nazwiskiem Antonio Nores Martinez, mieszkaniec prowincji Cordoba, postanowił stworzyć psa, który mógłby być dobrym stróżem, towarzyszyć w polowaniach, a przy tym będzie przyjacielem rodziny o zrównoważonej psychice. Miał też mieć białe umaszczenie, odpowiednie w gorącym klimacie prowincji, a także mające chronić psa przed omyłkowym postrzeleniem podczas polowania.

Rasą wyjściową był wymarły już bojowy pies z Cordoby. Były to psy silne, mocno zbudowane i wytrzymałe, ale przede wszystkim zaciekłe i agresywne, wykorzystywane do polowań i walk psów. Prace hodowlane Martinez rozpoczął od doboru osobników bojowego psa czysto białych i białych z nielicznymi ciemnymi plamami, z ciężkimi głowami, długimi kufami i zgryzie nożycowym. Kojarzył je z dogami niemieckimi, białymi bulterierami, bokserami. Wśród raz psów użytych do hodowli były również molosy typu mastifa, dog de Bordeaux i duży pies pirenejski, wreszcie Martinez użył także buldoga angielskiego i wilczarza irlandzkiego. Z każdego skojarzenia były selekcjonowane do dalszej hodowli osobniki białe i z przewagą bieli, o pokroju i psychice najbardziej zbliżonych do oczekiwanych, a następnie kojarzone między sobą. W rezultacie dalszej, ostrej selekcji hodowlanej tuż po II wojnie światowej pogłowie nowej rasy było dość jednorodne zarówno pod względem eksterieru, jak i genotypu. W 1947 roku został opracowany pierwszy wzorzec rasy, który został zaprezentowany podczas zebrania argentyńskiego związku łowieckiego w Buenos Aires. Na oficjalne uznanie trzeba było jednak poczekać jeszcze kilkanaście lat. Argentyńska Federacja Kynologiczna uznała doga argentyńskiego w 1964 roku, natomiast FCI – dopiero w końcu lipca 1973 roku, pod nazwą dogo argentino.

W jakim celu powstał dog argentyński?

Dog argentyński przejawia silny instynkt łowiecki i do dziś jest w swojej ojczyźnie wykorzystywany do polowań na dziki, znajduje też zastosowanie jako pies policyjny. Jest bardzo ceniony w Stanach Zjednoczonych, gdzie również poluje na grubą zwierzynę. W Europie rasa cieszy się sporą popularnością we Francji, Włoszech i Rosji, gdzie hodowane są najładniejsi jej przedstawiciele. Jednak, co zrozumiałe, wciąż najbardziej popularna jest w Argentynie. W Polsce dog argentyński jest bardzo rzadki, mimo że funkcjonuje kilka jego hodowli; być może ma na to wpływ wpisanie dogo argentino na listę ras agresywnych, których posiadanie i hodowla wymaga zezwolenia lokalnych władz samorządowych.

Dog argentyński – wzorzec rasy

WZORZEC FCI nr 292

DOG ARGENTYŃSKI

DOGO ARGENTINO

POCHODZENIE: Argentyna.

UŻYTKOWOŚĆ: pies do polowania na grubą zwierzynę.   

KLASYFIKACJA  FCI: grupa 2. Pinczery, sznaucery molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.1. Molosy typu mastifa.

Rasa nie jest objęta obowiązkiem pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE:  silny pies, atletycznej budowy, mezomorficzny [1], normalnie i harmonijne zbudowany, dobrze umięśniony, ruchliwy, sprawia wrażenie energicznego i mocnego, z czym kontrastuje przyjazny i łagodny wyraz. Jednolicie białe umaszczenie, najwyżej z pojedynczą, ciemną plamką na głowie. 

WAŻNE PROPORCJE: głowa typu mezocefalicznego, tzn. mózgoczaszka i kufa są jednakowej długości. Wysokość w kłębie jest nieco większa od wysokości w zadzie. Głębokość klatki piersiowej powinna wynosić minimum połowę wysokości w kłębie. Długość tułowia jest maksymalnie o 10 proc. większa od wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: cichy, zupełnie nieszczekliwy pies, w pogoni za zwierzyną ma doskonały węch i spryt. Jest wylewny, zwinny, mocny, krzepki i nadzwyczaj odważny. Nigdy nie może być agresywny wobec ludzi, na tę cechę zwracać trzeba dużą uwagę. Właściciela obdarza bezwarunkowa i nieograniczoną miłością.

Czy dog argentyński jest agresywny?

Dogo argentino to przede wszystkim pies stróżujący z silnym instynktem terytorialnym. Ma też rozwinięty instynkt łowiecki. Jest przy tym niezwykle odważny i wytrzymały na ból. To duży pies, którego wygląd bez wątpienia budzi respekt. W swoim domu, wobec rodziny, jest czuły i serdeczny, natomiast w stosunku do obcych zachowuje dużą rezerwę i trzeba uważać, aby psa przebywającego  na posesji nie zaczepiał nikt z zewnątrz, a zwłaszcza nie drażnił, ponieważ może to wyzwolić zachowania agresywne. Ze względu na instynkt łowiecki posesja powinna być dobrze zabezpieczona solidnym ogrodzeniem przed wydostaniem się psa na zewnątrz. Uwaga: dogo argentino nie jest psem nadającym się do mieszkania w kojcu, powinien przebywać z rodziną w domu.

W przypadku doga argentyńskiego bezwzględnie konieczna jest wczesna socjalizacja szczeniaka i jak najwcześniejsze jego szkolenie. Zajęcia w psim przedszkolu umożliwią szczenięciu oswojenie się z innymi ludźmi i psami, naukę wykonywania podstawowych komend, co będzie dobrą podstawą do dalszego układania posłuszeństwa, ewentualnie nakierowania szkolenia na odpowiednie dla rasy dog argentyński sporty kynologiczne, np. obrona sportowa czy nosework.

Dobrym rozwiązaniem jest, kiedy dog argentyński wychowuje się jako drugi pies w domu i dorasta w towarzystwie innego, starszego psa. Może również od małego szczeniaka dorastać w obecności kota lub innego zwierzęcia domowego, których nie będzie później traktował jak potencjalną zdobycz, a jak współmieszkańca, z którym będzie się dobrze porozumiewał. Należy natomiast uważać na spacerach, ponieważ może być agresywny w stosunku do obcych psów. Dlatego nie powinien biegać luzem w miejscach uczęszczanych; konieczna jest obroża i smycz dla psa. Jednak dog argentyński potrzebuje sporej dawki ruchu; w tym celu najlepiej udać się z nim w miejsce, gdzie będzie mógł wybiegać się bez ryzyka.

Czy dog argentyński lubi dzieci?

Mimo że dog argentyński to rasa uznawana za niebezpieczną, jest bardzo zżyty z całą swoją rodziną, bardzo serdeczny i wyjątkowo wierny. Wobec dzieci nie jest specjalnie wylewny i ma do nich obojętny stosunek, natomiast jest psem jednego pana, wobec którego jest bezgranicznie ufny i potrafi chodzić za nim jak cień. Bez wahania będzie go bronił w razie niebezpieczeństwa. To bardzo inteligentny pies i jego opiekun ma w nim najbardziej oddanego przyjaciela.

Zdrowie rasy dog argentyński — na co najczęściej choruje dog argentyński?

Dog argentyński nie jest psem specjalnie chorowitym, choć istnieją przypadłości, które mogą trapić psy tej rasy. Najpoważniejszą z nich jest głuchota. To wada dyskwalifikująca, występująca u osobników białych lub o umaszczeniu z bardzo dużą przewagą bieli. Głuchota jest efektem plejotropowego [3] działania genu, warunkującego biały kolor sierści (brak pigmentu). Trudno jest zaobserwować głuchotę u małych szczeniąt, dlatego zaleca się wykonanie badania BAER (ang. Brainstem Auditory Evoked Response – reakcja pnia mózgu na bodziec akustyczny). Badanie to umożliwia wykrycie głuchoty jedno- lub obustronnej u szczeniąt w wieku 7-8 tygodni. Warto wiedzieć, że mniejsze ryzyko głuchoty istnieje u szczeniąt z ciemną (czarną) plamą na głowie. Już od 6. tygodnia życia można wykonać również badanie audiometryczne słuchu, polegające na określeniu progów odbioru dźwięków w zakresie częstotliwości, zwykle słyszalnych przez psa. Badanie słuchu jest też bardzo ważne ze względów hodowlanych; jeżeli nawet jedno szczenię z miotu okaże się głuche, odpowiedzialny hodowca (właściciel reproduktora) powinien wyeliminować oboje rodziców z dalszego rozrodu.

Inną przypadłością, dotykającą doga argentyńskiego, jako przedstawiciela dużych ras psów, jest dysplazja stawów biodrowych. Jest to również wada dyskwalifikująca z hodowli. Wprawdzie Związek Kynologiczny w Polsce nie wymaga od właścicieli dogów argentyńskich, przewidzianych do rozrodu, prześwietlenia w kierunku dysplazji, jednak hodowca, który dba o dobrą opinię, zawsze takie badanie wykona.

U dogów argentyńskich mogą się również zdarzyć alergie skórne, pokarmowe, a także skręt żołądka – jak u większości ras dużych i olbrzymich.

Pielęgnacja doga argentyńskiego

Dog argentyński to pies krótkowłosy, dlatego jego sierść wystarczy 2-3 razy w tygodniu wyszczotkować lub przetrzeć specjalną rękawicą. W okresie linienia lepiej robić to codziennie, ponieważ pojedyncze włosy wbijają się w tapicerkę mebli i w dywany, skąd bardzo trudno je powyjmować. Do szczotkowania przyzwyczaja się już małe szczenięta; będą ten zabieg lubić później jako dorosłe i starsze psy. Nie są potrzebne specjalne zabiegi pielęgnacyjne jak trymowanie psa.

Kąpiel psa konieczna jest tylko w sytuacji silnego zabrudzenia substancją, której nie da się usunąć po wyschnięciu, albo kiedy nasz pupil „uperfumuje się” w nieczystościach. Należy natomiast systematycznie kontrolować stan uszu, oczu i uzębienia, a w razie stwierdzenia jakichkolwiek nieprawidłowości skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Pielęgnacja pazurów u psa jest również istotna. Na ogół dog argentyński ściera je sam, ale trzeba mieć na uwadze, że tempo ich przyrostu jest cechą osobniczą i jeżeli rosną zbyt szybko, powinno się je skrócić. Obcinanie pazurów u psa najlepiej powierzyć lekarzowi weterynarii. Niewprawny opiekun może obciąć zbyt daleko i uszkodzić naczynia krwionośne, co spowoduje trudne do zatamowania krwawienie i stres u psa. Uszkodzenie nerwu natomiast spowoduje ból.

Doga argentyńskiego należy regularnie odrobaczać i szczepić. Oprócz obowiązkowego corocznego szczepienia przeciwko wściekliźnie, co dwa lata warto wykonać szczepienie psa przeciwko wszystkim chorobom zakaźnym. Choroby zakaźne u psa są groźne dla jego życia i w wielu wypadkach kończą się śmiercią, a leczenie jest kilkadziesiąt razy droższe niż szczepienie. Warto również, w ramach profilaktyki, wykonać raz do roku, najlepiej po zimie, badanie krwi u psa.

Żywienie psa rasy dog argentyński

Dog argentyński odznacza się silną, rozwiniętą muskulaturą i  jest to charakterystyczna cecha tej rasy. W związku z tym pożywienie dogów argentyńskich powinno zawierać odpowiednią ilość białka, stanowiącego budulec dla mięśni, tłuszczu, będącego źródłem energii oraz witamin i minerałów. Dog argentyński może otrzymywać karmę gotową (suchą lub mokrą), przeznaczoną dla psów ras dużych i olbrzymich. Karma powinna pochodzić od uznanego producenta; wówczas można mieć pewność co do zawartości odpowiedniego poziomu wszystkich składników odżywczych i takie pożywienie nie wymaga suplementacji.

Można podawać psu także posiłki domowe, ale w tym wypadku konieczne jest ich uzupełnianie preparatami witaminowo-wapniowymi, dostępnymi w sklepach zoologicznych – oczywiście po konsultacji z lekarzem weterynarii, który określi dawkowanie danego preparatu na określonym etapie życia doga argentyńskiego. Inną dawkę będą otrzymywać dorastające szczeniaki, inną (i zapewne inny preparat) – dorosłe samce, jeszcze inną – suki ciężarne i karmiące.

Zagadnienia posiadania i hodowli doga argentyńskiego

Dog argentyński znajduje się na liście ras niebezpiecznych. Dlatego, zanim do domu trafi wymarzony pies (suka) tej rasy, trzeba spełnić następujące warunki:

• uzyskać zezwolenie od właściwego wójta gminy, burmistrza lub prezydenta miasta. Można to zrobić w formie pisemnej lub elektronicznej. Wzór wniosku można pobrać ze strony internetowej gminy lub miasta, ewentualnie ze strony https://www.biznes.gov.pl/pl/opisy-procedur/-/proc/1492 . We wniosku należy złożyć oświadczenie, że pies będzie utrzymywany w dobrych warunkach i w sposób niezagrażający ludziom i zwierzętom; w przeciwnym razie zgoda nie zostanie udzielona.
• wnieść opłatę skarbową na konto danego urzędu w wysokości 82 zł, jeżeli dotyczy pojedynczego psa (suki) dla towarzystwa. Jeżeli ma być prowadzona hodowla, opłata wynosi 616 zł, jak za działalność gospodarczą.

Mniej więcej w ciągu miesiąca, jeżeli po weryfikacji wniosku urząd nie znajdzie przeciwwskazań, udzieli zgody na posiadanie psa lub prowadzenie hodowli. Uwaga: w przypadku stwierdzenia, że warunki, w jakich przebywa pies lub prowadzona jest hodowla, nie odpowiadają wymogom, zezwolenie może zostać cofnięte.

Poszukując szczeniaka doga argentyńskiego należy kierować się renomą hodowli, która powinna być zrzeszona w Związku Kynologicznym w Polsce. Hodowca powinien okazać wyniki prześwietlenia na dysplazję, wykonanych badań genetycznych i testów psychicznych pary rodzicielskiej; te ostatnie są obowiązkowe przed zakwalifikowaniem psa i suki do rozrodu.

Planując własną hodowlę, po nabyciu suki należy zarejestrować przydomek hodowlany. Warto złożyć wniosek o rejestrację jeszcze zanim suka osiągnie wymagany wiek i spełni pozostałe warunki, ponieważ procedurę rejestracji może trwać nawet kilka miesięcy. Szczegółowe informacje można otrzymać w macierzystym oddziale Związku, np. rejestrując szczenię i składając metrykę, aby wyrobić rodowód psa (suki). Pozostałe warunki zakwalifikowania psa lub suki do hodowli zawarte są w Regulaminie Hodowli Psów Rasowych ZKwP https://www.zkwp.pl/regulaminy.php. Jeżeli pies lub suka mają być wystawiane za granicą, konieczny będzie paszport dla psa. Wyrobi go lekarz weterynarii.

Ile kosztuje dog argentyński?

Cena doga argentyńskiego może się różnić w zależności od kilku czynników, takich jak wiek, płeć, linia krwi oraz reputacja hodowcy. W Polsce cena szczeniaka doga argentyńskiego z rodowodem zwykle zaczyna się od około 2500 złotych do nawet 8000 złotych lub więcej, w zależności od jakości i pochodzenia psa. Warto pamiętać, że poza ceną zakupu, istnieją również koszty związane z opieką nad psem, takie jak żywność, opieka weterynaryjna i akcesoria. Osoby zainteresowane zakupem powinny dokładnie zbadać rynek i wybierać hodowcę z dobrą reputacją, aby mieć pewność co do zdrowia i pochodzenia psa.

Jak nazwać psa rasy dog argentyński?

Przykładowe imiona dla suki doga argentyńskiego: Luna, Maya, Bella, Nala, Hera.

Przykładowe imiona dla psa doga argentyńskiego: Thor, Zeus, Max, Rocky, Apollo.

Czy dog argentyński jest groźny?

Dog argentyński znajduje się na liście niebezpiecznych, ponieważ nieodpowiednio prowadzony może być groźny. Dlatego nie nadaje się dla niedoświadczonego opiekuna.

Czy dog argentyński jest legalny w Polsce?

Tak, jeżeli przyszły nabywca uzyska od właściwego wójta gminy, burmistrza lub prezydenta miasta zezwolenie na posiadanie psa rasy uznanej za niebezpieczną.

Czy dog argentyński to dobry wybór?

Dog argentyński ma wiele zalet. Jest niezwykle silnie przywiązany do opiekuna i dobrze poddaje się układaniu zakładając, że opiekun jest doświadczoną osobą o zrównoważonym charakterze, spokojną i konsekwentną. Dog argentyński jest znakomitym stróżem i obrońcą całej swojej rodziny i jest łatwy w pielęgnacji.

Rasa ta ma jednak także i ujemne strony. Niektóre dogi argentyńskie są przesadnie samodzielne i uparte, a także mogą być agresywne wobec ludzi i zwierząt, stąd konieczność ich szkolenia. Silny instynkt łowiecki doga argentyńskiego może go skłaniać do ucieczek.