Kot ze schroniska — jak przygotować się na adopcję kota

Kot w domu — na co się przygotować?

Pojawienie się w domu nowego domownika to zawsze wielkie przeżycie dla całej rodziny. Wszystko należy dokładnie przemyśleć i zaplanować wcześniej, aby w momencie przybycia kota móc skupić się na jego samopoczuciu i oswojeniu w nowej sytuacji. Podstawowa wyprawka dla kota to dobrej jakości mokra karma, kuweta ze żwirkiem, drapak i zabawki. Przed adopcją kota warto też zaplanować wizytę kontrolną u lekarza weterynarii.

Utrzymanie kota — ile kosztuje?

Inflacja sprawia, że koszty życia ciągle rosną — dotyczy to także utrzymania zwierzęcia. Zanim zdecydujesz o adopcji kota ze schroniska, warto przemyśleć również ten aspekt. Koszty dobrej mokrej karmy wahają się obecnie od 20 do 50 złotych za kilogram w zależności od rodzaju, marki czy wielkości opakowania. Dieta BARF zwykle wychodzi korzystniej finansowo, ale wszystko zależy od stosowanych mięs i suplementów. Należy pamiętać, że ten sposób żywienia zwierząt wymaga więcej zaangażowania opiekuna — odpowiedniego skomponowania i przygotowania posiłków, aby nie dopuścić do niedoborów żywieniowych. Podstawowym wydatkiem jest także żwirek — około 40-50 zł miesięcznie na jednego kota. Do tego dochodzą koszty drapaka i zabawek — często to zakupy jednorazowe, a ich wartość waha się od kilkudziesięciu złotych za najprostszy, tekturowy drapak do nawet tysiąca za wysokie konstrukcje złożone z wielu słupków do drapania i kryjówek dla kotów.

Najbardziej nieprzewidywalne są koszty opieki weterynaryjnej. Już za wizytę profilaktyczną często należy zapłacić 200-500 zł w zależności od wykonanych badań i zabiegów, a także lokalizacji gabinetu. Składa się na to:

• podstawowe badanie krwi — około 100 zł;
• badanie ogólne moczu — około 50 zł;
• podstawowe szczepienie kota — około 100 zł;
• odrobaczenie — około 20-50 zł w zależności od zastosowanego preparatu;
• USG jamy brzusznej - 150-250 zł.

Koszty opieki weterynaryjnej nad zwierzakiem rosną w przypadku choroby — mogą to być nawet kwoty idące w tysiące złotych. W momencie adopcji warto być już przygotowanym na taką sytuację.

Kot z hodowli czy adopcja?

Legalna hodowla kotów zrzeszona w jednej z międzynarodowej federacji jest dobrym wyborem w przypadku poszukiwań nowego kociego przyjaciela. Kupując kociaka z udokumentowanym pochodzeniem, zadbanego pod kątem żywienia i profilaktyki, socjalizowanego w dobrych warunkach ma się większą szansę na zdrowego i przyjacielskiego kota, bez problemów behawioralnych. Można też wybrać zwierzę pod kątem wyjątkowych cech rasy — np. koty syberyjskie znane są z mutacji genu uczulającego białka, przez co rzadziej wywołują objawy u alergików.

Adoptując kota ze schroniska zwykle nie wiadomo zbyt wiele o jego przeszłości czy przebytych chorobach. Jednak wiele "bezdomniaków" to zdrowe i przyjacielskie koty, które doskonale odnajdują się nowych domach i dają opiekunom wiele radości. Warto poświęcić czas, by poznać zwierzę jeszcze przed adopcją i jak najwięcej dowiedzieć się od pracowników schroniska.

Kociak czy dorosły kot?

Wiele potencjalnych adoptujących pyta o kocięta. Zakładają, że młode zwierzęta łatwiej wychować, a także, że dłużej będą mogli cieszyć się wspólnym czasem. Nie warto jednak na początku skreślać dorosłych, a nawet starszych kotów — każda opcja ma swoje wady i zalety.

Kocięta niewątpliwie dają sporo radości — zwykle same szukają kontaktu z człowiekiem, dużo się bawią i są urocze. Mogą mieć jednak na początku problemy z korzystaniem z kuwety, częściej niż dorosłe koty niszczą wyposażenie domu i, przed zakończeniem cyklu szczepień, są bardziej narażone na choroby.

Kot dorosły zwykle ma już bardziej ukształtowany charakter i może wymagać więcej czasu, aby przyzwyczaić się do nowego miejsca — wiele jednak zależy od osobowości konkretnego zwierzęcia.

Adopcja starszego kota ze schroniska wiąże się zwykle z koniecznością częstszych wizyt u lekarza i podawaniem leków. Geriatryczni koci pacjenci chorują na nowotwory, przewlekłą chorobę nerek, nadczynność tarczycy czy nadciśnienie. Adoptując starszego zwierzaka należy liczyć się z tym, że szybciej trzeba będzie go pożegnać. Dla kota jest to jednak niesamowita szansa na "szczęśliwą emeryturę" w kochającym domu.

Jak wygląda adopcja kota?

Procedury adopcyjne różnią się w zależności od schroniska czy fundacji. Zawsze należy kontaktować z wybranym miejscem w celu wyjaśnienia wszelkich wątpliwości.

Pierwszym etapem jest zwykle wypełnienie ankiety adopcyjnej. Zawarte są w niej pytania m.in. o wcześniejsze doświadczenia w opiece nad kotami, przygotowaną wyprawkę, obecność dzieci w domu czy zabezpieczenie okien i balkonów. Następnie pracownik schroniska lub fundacji przeprowadza rozmowę, aby lepiej poznać potencjalnych adoptujących i wyjaśnić wszystkie procedury.

Jeśli nie ma przeciwwskazań do adopcji, przeprowadzane jest zapoznanie z kotem. W tej sytuacji warto zaufać osobie odpowiedzialnej za adopcję, która zna zwierzęta. Pomoże ona dobrać kota pod kątem charakteru i stylu życia nowych opiekunów. W miarę możliwości warto iść na przynajmniej dwa takie spotkania przed wzięciem zwierzęcia ze schroniska. Pozwoli to lepiej poznać nowego kota, da też czas na rozwianie ewentualnych wątpliwości i zapoznanie się z warunkami zawartymi w umowie adopcyjnej. W przypadku adopcji chorego kota ze schroniska warto porozmawiać z lekarzem weterynarii.

W dniu odebrania kota podpisuje się umowę adopcyjną i otrzymuje książeczkę zdrowia zwierzęcia. Zawarte są w niej informacje o zwierzęciu, a także obowiązki nowego opiekuna kota. W zależności od schroniska lub fundacji mogą to być:

• zapewnienie stałego dostępu do wody i dobrej jakości pożywienia;
• zabezpieczenie okien i balkonów;
• zapewnienie opieki weterynaryjnej w przypadku pogorszenia stanu zdrowia;
• zobowiązanie kastracji kota (jeśli nie została przeprowadzona w schronisku);
• kontakt w przypadku braku możliwości dalszej opieki nad kotem.

Często schroniska i fundacje służą też pomocą w przypadku wystąpienia problemów. Warto zorientować się, czy będą w stanie doradzić w nieprzewidzianej sytuacji lub polecić sprawdzonego specjalistę.

Pierwsze dni w domu

Dla kota ze schroniska pierwsze dni w domu wiążą się zwykle ze stresem. Zwierzęciu należy dać czas na oswojenie się z sytuacją. Najlepiej umieścić go początkowo w jednym pomieszczeniu, gdzie będzie miał wszystkie potrzebne zasoby — karmę, kuwetę, zabawki, bezpieczne legowisko. Należy zachować spokój i ciszę. Warto spędzać wtedy czas z kotem, ale nie narzucać mu kontaktu — zwłaszcza głaskania i przytulania. W pierwszych dniach niewskazana jest zmiana diety, nawet jeśli jest to sucha karma - najbardziej przetworzona, zawierająca sporo węglowodanów i niespełniająca zapotrzebowania na wodę. Aby pomóc kotu oswoić się z otoczeniem można wykorzystać zabawki z walerianą lub kocimiętką, feromony i relaksującą, kocią muzykę.

Gdy w domu już mieszka kot

Drugi kot w domu to zwykle dobra decyzja, a przy zastosowaniu odpowiednich zasad większość kotów akceptuje nowego towarzysza. Zawsze jednak należy mieć na uwadze komfort kota rezydenta i zrezygnować z adopcji kota, jeśli:

• rezydent jest przewlekle chory i wymaga sporo dodatkowej opieki,
• w przeszłości nie akceptował innych zwierząt,
• bardzo stresują go zmiany,
• w domu nie ma możliwości rozdzielenia kotów.

Wybierając kota na dokocenie warto w miarę możliwości dobrać go pod względem charakteru i zachowania. Młody kociak zwykle nie jest dobrym towarzyszem dla seniora, a pewny siebie kot w nowym domu może stresować wycofane i nieśmiałe zwierzę.

Zwykle w procesie dokocenia stosuje się techniki tzw. socjalizacji z izolacją. W pierwszym etapie (około dwóch tygodni) koty przebywają w osobnych pomieszczeniach. Jest to niezwykle ważne również ze względu na profilaktykę chorób zakaźnych — kot ze schroniska może być zarażony i narazić rezydenta. Następnie zwierzęta stopniowo oswaja się ze swoją obecnością poprzez wymianę zapachów i pomieszczeń, a w końcu kontakt wzrokowy i przebywanie w tym samym pokoju. Coraz częściej stosuje się przezroczystą kratkę zamiast drzwi — dzięki temu koty mogą się swobodnie obserwować, ale nie mają możliwości kontaktu bezpośredniego.

Jeśli dokocenie nie przebiega prawidłowo pomóc może koci behawiorysta. Oceni on realne szanse na zgodne życie zwierząt i doradzi, jak najlepiej przeprowadzić cały proces.

Dom tymczasowy — co to takiego?

Inną formą adopcji kota ze schroniska jest przyjęcie go do domu tymczasowego. W takiej sytuacji schronisko lub fundacja pokrywa koszty utrzymania zwierzęcia i leczenia. Tymczasowy opiekun przyjmuje kota do domu, gdzie zapewnia mu codzienną opiekę — karmienie, zabawę, sprzątanie kuwety. W przypadku tej formy adopcji do domu najczęściej wydawane są zwierzęta o szczególnych potrzebach — przewlekle chore, źle znoszące pobyt w schroniskowej klatce lub osierocone kociaki wymagające karmienia butelką. Wiąże się to oczywiście z dodatkowymi obowiązkami tj. podawanie leków, oswajanie z obecnością człowieka, a w przypadku maluchów — pobudkami w nocy.

Adopcja kota — najważniejsze informacje

Adopcja kota ze schroniska to poważna decyzja, którą należy dobrze przemyśleć. Warto poświęcić czas, by poznać zwierzę jeszcze przed adopcją i dowiedzieć się o nim jak najwięcej. Kocia wyprawka powinna być przygotowana, zanim adoptowany kot pojawi się w domu, aby uniknąć nerwowych zakupów na ostatnią chwilę. Pierwsze dni ze zwierzakiem to stresujący moment, w którym należy szczególnie zadbać o komfort kotka. Jeśli w domu są już inne zwierzęta, warto zawczasu zaplanować proces ich zapoznania. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów najlepiej skonsultować się ze specjalistą.