Terier szkocki należy do grupy terierów. Jest zaklasyfikowany do sekcji terierów krótkonożnych. Jest uważany za typ jamnikowaty, co oznacza, że ma długie ciało i krótkie nogi. Terier szkocki nie podlega próbom pracy.
Pochodzenie teriera szkockiego jest tematem kontrowersji. Najbardziej oddani zwolennicy tej rasy twierdzą, że sięga ona XV wieku. Jednak na podstawie ograniczonych informacji z tamtego okresu trudno jednoznacznie zidentyfikować konkretną rasę teriera. Klub teriera szkockiego został założony w 1882 roku, rok po napisaniu pierwszego wzorca rasy i zaledwie trzy lata po tym, jak kapitan Gordon Murray pokazał teriery szkockie w ich obecnej postaci. S.E. Shirley, założyciel i pierwszy przewodniczący Kennel Clubu, był gorącym zwolennikiem tej rasy. Powszechnie uważa się, że ten krótkonogi terier z Highlands jest groźnym psem, ale w rzeczywistości jest przyjacielski wobec swojej rodziny i przyjaciół.
Przez wieki terier szkocki był wykorzystywany do zwalczania szkodników i polowania na zwierzynę pod ziemią, w tym na borsuki. Od lat trzydziestych XX wieku zyskał popularność jako pies towarzyszący.
Terier szkocki jest pewny siebie, dość uparty, ale nie agresywny. Może być nieustępliwy, szczególnie wobec innych psów. Ma silny instynkt łowiecki i może ścigać koty oraz polować na ptaki i gryzonie. Jest trudny w szkoleniu, niezależny, ale dobrze zapamiętuje nauki. Lubi towarzystwo ludzi i gdy odpowiednio się socjalizuje, nie atakuje ich. Jednakże może zachować pewną rezerwę wobec obcych. Zazwyczaj tworzy silną więź z wybranym członkiem rodziny i często jest uważany za "psa jednego pana". Terier szkocki nie jest zbyt odpowiedni dla domu, w którym są małe dzieci. Jest wiernym towarzyszem, wytrwałym i spokojnym w warunkach domowych. Dodatkowo, dobrze sprawdza się jako stróż.
Cechy fizyczne
Linienie: Nie linieje (wymaga strzyżenia lub trymowania)
Co prawda terier szkocki nie linieje, jednak potrzebuje on regularnej pielęgnacji. Pies ten musi być regularnie trymowany – dzięki temu martwa sierść zostanie w całości usunięta. Doświadczony groomer będzie wiedział, jak umiejętnie zapuścić dłuższą sierść na brodzie i brzuchu. Oprócz trymowania, warto pamiętać o cotygodniowym czesaniu. Taka pielęgnacja sprawi, że pies nie będzie gubił sierści w domu.
Gatunek włosa: Szorstka
Terier szkocki ma dwuwarstwową szatę. Podszerstek jest miękki i krótki, a włos okrywowy – długi i gęsty i twardy. Dzięki prawidłowej pielęgnacji terier ten prezentuje się spektakularnie. Umaszczenie może być czarne, pszeniczne lub pręgowane w różnych odcieniach.
Osobowość
Szczekliwość: Hałaśliwy
Terier szkocki bywa bardzo szczekliwy – przyszły opiekun musi o tym pamiętać. Pies ten ma wesołe, ale dość zadziorne usposobienie, w związku z czym oduczenie nadmiernej szczekliwości może być sporym wyzwaniem.
Aktywność: Wystarczy regularny spacer
Teriery szkockie szybko się nudzą i nie lubią monotonii, więc codzienny spacer tą samą trasą szybko wywoła u nich niezadowolenie. Warto zapewniać psu różne formy aktywności fizycznej. Terier szkocki uwielbia eksplorować nowe tereny. Do gustu przypadną mu także psie sporty.
Podatność na układanie: Średnia
Terier szkocki jest bardzo niezależny i samodzielny. To prawdziwy indywidualista, który z pewnością nieprędko dostosuje się do poleceń opiekuna. Jest on jednak bardzo inteligentny – podczas szkolenia w mig zrozumie, na czym polega nowa sztuczka, jednak nie sposób przewidzieć, czy będzie miał ochotę ją wykonać. Pomocne mogą być smaczki, jednak ze szkoleniem tego psa poradzi sobie tylko bardzo doświadczony opiekun, znających psią psychikę.
Predyspozycje użytkowe: Towarzysz rodziny
Początkowo terier szkocki wykorzystywany był podczas polowań na lisy. Dzisiaj jest to przede wszystkim doskonały towarzysz, a także zjawiskowy pies wystawowy. Warto jednak pamiętać o jego predyspozycjach, np. zabierając go na regularne treningi nosework.
Uspołecznienie
Stosunek do innych zwierząt domowych: Toleruje
Relacje teriera szkockiego z innymi psami na ogół są poprawne. Z pewnością jednak pies ten nie pozostanie obojętny, jeśli będzie zaczepiany przez innego czworonoga. W stosunku do kotów mieszkających w domu jest tolerancyjny, jednak może puścić się pogoń za dzikim kotem lub królikiem.
Stosunek do dzieci: Z rezerwą
Terier szkocki nie nadaje się na towarzysza dla małych dzieci. Może on być jednak najlepszych przyjacielem dla dzieci nieco starszych, które będą w stanie uszanować potrzeby psa. Dzięki niewielkim wsparciu dorosłego opiekuna, między starszym dzieckiem a terierem szkockim może powstać piękna, wieloletnia więź.
Brak komentarzy
Nikt jeszcze nie dodał komentarza do tej rasy.