Słowacki czuwacz

Czuwacz słowacki gubi sierść dwa razy do roku, podszerstek latem. Wymaga wtedy czesania, ale poza tym nie jest kłopotliwy w pielęgnacji.

Ta rasa, do złudzenia przypominająca owczarka podhalańskiego, ma podobny do niego włos w białym kolorze. Sierść słowackiego czuwacza składa się z dłuższego, pofalowanego włosa okrywowego, szczególnie długiego na kryzie i ogonie, oraz z gęstego, krótszego podszerstka. 

Psy tej rasy są pewne siebie i odważne, a jako psy stróżujące szczekają tylko w konkretnych sytuacjach. Czuwacz nie pozwoli wejść intruzowi na posesję i ostrzeże nas głośnym, donośnym i głębokim szczeniakiem o niebezpieczeństwie. Poza tym nie są psami szczekliwymi ani reaktywnymi.

Psy tej rasy nie potrzebują wielokilometrowych, codziennych wędrówek, chociaż należy zapewnić im regularne spacery poza posesję. Najlepiej sprawdzą się jednak w stróżowaniu, a przez cały dzień będą leniwie przechadzać się po terenie, doglądając owiec lub dobytku. Są to jednak psy sprawne fizycznie i nie są ociężałe. W swojej ojczyźnie nadal pracują w wysokich górach i pomagają w wypasie owiec. 

Słowackie czuwacze to psy mądre i stateczne, lubią się uczyć i robić coś z przewodnikiem, ale cechuje je również niezależność. Dlatego nie będą ślepo wykonywać rozkazów i komend w każdych warunkach. Potrzebują przewodnika pewnego siebie, zrównoważonego, który poprowadzi je konsekwentnie, bez użycia przemocy. 

Czuwacze czechosłowackie to psy stróżujące, najlepiej zatem sprawdzą się w tej profesji, czy to na dużej posesji, czy pilnując zwierząt gospodarskich. Zawsze są zdystansowane i nieufne wobec obcych dlatego na posesję bez zgody opiekuna nie wpuszczą nikogo. 

. 

Czuwacze mogą mieszkać ze zwierzętami gospodarskimi, kotami i innymi zwierzętami. Wobec obcych psów bywają agresywne i sceptyczne, a dwa dorosłe samce tej rasy mogą się nie dogadać. Dlatego, jeśli czuwacz ma mieszkać z innymi psami, muszą być wprowadzane do stada zawsze jako szczenięta.

Psy tej rasy mogą żyć z dziećmi i są wobec nich cierpliwe. Jako psy bardzo duże, za młodu mogą być nieskoordynowane ruchowo i bardziej energiczne, mogą zatem dziecko przewrócić czy potrącić. Rodzic zawsze powinien sprawować ścisłą kontrolę nad kontaktami dziecka z psem, tak by obydwoje szanowali swoje granice.