Rasa Norfolk terrier wzięła swoją nazwę od miasta Norwich i hrabstwa Norfolk, ale pierwotnie były to zwyczajne psy wiejskie do połowy XIX wieku. W przodkach tych terierów, które pochodzą ze wschodniej Anglii, znajdowały się teriery glen of imaal, cairn i danie dimont. Z ich potomków o rudej maści powstały dzisiejsze Norwich i Norfolk Terriery.
Norwich i Norfolk Terriery to typowe krótkonogie teriery o mocnej i zwartej budowie. Były wykorzystywane do polowania na lisy, borsuki oraz do tępienia szczurów. Te urocze teriery są nieustraszone, ale nie szukają konfliktów. W norze nie cofną się przed najgroźniejszym przeciwnikiem, a zapis w wzorcu rasy, który mówi o dopuszczalności "honorowych blizn zdobytych w walce", doskonale opisuje charakter tych psów.
Norwich Terier został uznany przez Kennel Club w 1932 roku w dwóch odmianach: o uszach stojących i o uszach załamanych. W 1964 roku psy o uszach załamanych uzyskały status odrębnej odmiany i otrzymały nazwę Norfolk Terier.
Cechy fizyczne
Linienie: Nie linieje (wymaga strzyżenia lub trymowania)
Choć sierść norfolk terriera może sprawiać nieco chaotyczne wrażenie, w rzeczywistości jest ona dość łatwa w pielęgnacji. Cotygodniowe szczotkowanie pozwoli na usunięcie martwych włosów. Raz na kilka miesięcy konieczne jest dokładne trymowanie – najlepiej wykonane przez doświadczonego groomera, który zadba o kondycję sierści norfolka.
Gatunek włosa: Półdługa
Sierść norfolk terriera jest twarda, druciana i prosta. Włos na głowie jest krótki, a na szyi i łopatkach – nieco dłuższy. Umaszczenie może być różne – od wszystkich odcieni pszenicznego i rudego, po siwo-rude i czarne.
Osobowość
Szczekliwość: Rzadko
Norfolk terriery są umiarkowanie szczekliwe. Najczęściej psy tej rasy szczekają głośno i długo, gdy przez wiele godzin pozostają same w domu i są znudzone. Jeśli opiekun zapewni psu odpowiednią porcję ruchu, nie powinny występować problemy z nadmierną szczekliwością.
Aktywność: Potrzebuje dużo ruchu i przestrzeni
Norfolk terriery są aktywnymi psami, które potrzebują regularnej aktywności fizycznej i umysłowej. Choć są małymi psami, mają dużo energii do wykorzystania. Mogą godzinami ganiać za piłką. Regularne spacery, zabawy i aktywności, takie jak posłuszeństwo czy agility, są dla nich bardzo ważne. Oczywiście każda aktywność powinna być dopasowana do rozmiarów tego niewielkiego psa – choć trzeba pamiętać, że nie bez powodu norfolk nazywany jest wielkim psem w małym ciele.
Podatność na układanie: Bardzo wysoka
Psy rasy norfolk terrier są inteligentne i chętne do nauki. Są zazwyczaj posłuszne i łatwe w treningu. Odpowiednie wczesne rozpoczęcie szkolenia może być dobrym sposobem na stworzenie głębokiej relacji z psem oraz na zbudowanie zaufania. Opiekun powinien wykorzystywać wyłącznie pozytywne metody nauki.
Predyspozycje użytkowe: Agility
Norfolk Terriery to przede wszystkim świetne psy towarzyszące. Nie należy zapominać, że przez długi czas były to psy myśliwskie, w związku z czym mają one silny instynkt łowiecki. Konieczne jest wyprowadzanie na długiej lince – spuszczenie ze smyczy mogłoby skończyć się pogonią. Psy tej rasy mogą doskonale poradzić sobie w różnych sportach psich, takich jak agility czy nosework.
Uspołecznienie
Stosunek do innych zwierząt domowych: Przyjazny
Norfolk terriery mogą dobrze dogadywać się z innymi zwierzętami domowymi, zwłaszcza jeśli są odpowiednio socjalizowane od szczenięcia. Mogą one tworzyć pozytywne relacje z kotami i innymi psami w domu. W okresie szczenięcym warto zadbać o to, aby norfolk jak najwięcej czasu spędzał z innymi psami, zarówno małymi, jak i dużymi.
Stosunek do dzieci: Życzliwy
Norfolk terrier jest cierpliwy i przyjazny. Może więc być dobrym towarzyszem dla najmłodszych członków rodziny. Zawsze należy nadzorować interakcje między psem a dziećmi i nauczyć dzieci, jak prawidłowo obchodzić się z psem.
Brak komentarzy
Nikt jeszcze nie dodał komentarza do tej rasy.