Komondor

Ze względu na strukturę dreadów, czy też płatów zbitego włosa, komodor jest psem łatwym w pielęgnacji o tyle, że nie trzeba, a wręcz nie można go czesać. Jedynie rozdzielać trzeba tworzące się przy skórze dready. Jednocześnie jego pielęgnacja jest bardzo trudna i wymaga pomocy profesjonalnego groomera, szczególnie jeśli chodzi o mycie. Psy te bardzo długa schną i mycie powinno odbywać się partiami. W swojej ojczyźnie, na Węgrzech, gdzie komodory pomagają przy wypasie, pasterze przy strzyżeniu owiec również strzygą psy. Ich sierść rośnie całe życie, psy te nie linieją, ale okazjonalnie gubią pojedyncze dready. 

To, co odróżnia komondora od prawie każdej rasy, to zdecydowanie jego oryginalna sierść. Składa się ona z szorstkiego włosa okrywowego i podszerstka. To jednak jej kształt nadaje mu niespotykanego wyglądu, sierść bowiem w naturalny sposób tworzy zbite sznury, czy też płaty przypominające dready, które pojawiają się w wieku 8-9 miesięcy. Najdłuższy włos komodor ma na zadzie i tylnych łapach i jego długość dochodzi czasem do 27 cm. Krótszą sierść ma na bokach i łopatkach, bo mierzy ona 15-22 cm. Również głowa komodora porośnięta jest sznurami na uszach, szyi, policzkach, czubku głowy i czole o długości do nawet 18 cm, a najkrótsza, bo jedynie: 9-11 cm występuje na pysku i łapach. 

Sierść komodora ma jeden kolor: kości słoniowej.

Komodory to psy duże, silne i pewne siebie, które świetnie sprawdzą się jako stróże. Szczekaniem za to zaalarmują o nadchodzącym niebezpieczeństwie. Poza tym są psami cichymi i zrównoważonymi.

Jest to rasa psów pasterskich, która pomaga w wypasie owiec, a także używana jest do pilnowania stad przed drapieżnikami. Są to zatem psy aktywne, ale nie nadmiernie ruchliwe jak rasy typowo zaganiające. Komodor może przejść wiele kilometrów, ale nie będzie biegał jak szalony, ani nie nada się do sportów wyczynowych. Będzie towarzyszył swojej rodzinie w długich spacerach, ale niekoniecznie ganiał za piłką i skakał przez przeszkody.

Komodory to psy oddane swojej rodzinie i z reguły niesprawiające problemów behawioralnych. Są jednak pewne siebie, silne a do obcych psów bywają dominujące. Mają czasem swoje zdanie i nie będą ślepo wykonywać wszystkich poleceń. Można nauczyć je sztuczek i elementów posłuszeństwa, ale taka praca nie będzie to celem ich życia. Komodor potrzebuje opiekuna zrównoważonego, konsekwentnego i o silnej osobowości, ale nie można szkolić go przy użyciu kar cielesnych ani przemocy. 

Komodor to pies świetny do stróżowania na posesji albo pilnowania innych zwierząt gospodarskich. Nie koniecznie sprawdzi się w bloku, a na pewno nieszczęśliwy będzie, wychodząc tylko na kilkuminutowe spacery na smyczy. Raczej nie sprawdzi się w sportach kynologicznych, chyba że na amatorskim poziomie, co nie znaczy, że nie można go uczyć, chociażby sztuczek, czy komend. 

Komodor to pies pewny siebie i do obcych psów bywa dominujący, może być zatem konfliktowy, szczególnie z dorosłymi psami tej samej płci, które go sprowokują. Może mieszkać z innymi zwierzętami, ale najlepiej zarówno jego, jak i nowych członków psiego stada wprowadzać, gdy jedno z nich jest szczeniakiem. Z kotami i gryzoniami może się dogadać, a zwierząt gospodarskich będzie pilnował jak swojej rodziny.

Komodory to psy bardzo oddane rodzinie i cierpliwe wobec dzieci. Świetnie sprawdzą się w domu z nawet małymi i krzykliwymi dziećmi. Są bowiem pewne siebie i mało czego się obawiają. Będą zawsze blisko swoich ludzi, włączając w to dzieci i chętnie oddadzą się wspólnym zabawom.