Harrier

Harrier to rasa psa myśliwskiego, która może doświadczać intensywnego linienia, zwłaszcza w okresach przejściowych między porami roku. Linienie u Harriera jest naturalnym procesem, w którym stara sierść jest zastępowana nową. W tym czasie można zauważyć zwiększone wypadanie sierści i zmiany w wyglądzie ich płaszcza. Aby zminimalizować problem linienia, zaleca się regularne szczotkowanie sierści, co pomoże usunąć martwe włosy i zapobiegnie nadmiernemu rozprzestrzenianiu się sierści w domu. Dodatkowo, dobrze zbilansowana dieta oraz odpowiednia pielęgnacja skóry i sierści mogą pomóc w utrzymaniu zdrowego i lśniącego płaszcza u Harriera.

Harrier ma gęstą, ale przylegającą do ciała sierść. Dopuszczalne u tej rasy jest
umaszczenie biało-czarne z dodatkiem pomarańczowych znaczeń, określane jako
trójkolorowe. Linienie u nich jest umiarkowane.

Harrier to pies stworzony do polowań w grupie, a więc szczekanie jest jego podstawowym narzędziem do porozumiewania się ze stadem. Jest to więc rasa, która dużo szczeka.

Psy tej rasy obdarzone są dużą ilością energii i wymagają zapewnienia im aktywności fizycznej i umysłowej, szczególnie jeśli nie stworzy się im możliwości polowania. Mają one dużą potrzebę ruchu i węszenia. Brak zaspokojenia tych wymagań może skutkować problemami behawioralnymi jak, chociażby nadmierna wokalizacja czy niszczenie otoczenia. Jeśli harrier ma żyć w mieście, musi być stymulowany zajęciami węchowymi i mieć dostęp do otwartej przestrzeni, na której może swobodnie się wybiegać.

Harrier bywa uparty, gdy nie widzi sensu wykonywanych poleceń. Jedyną drogą do współpracy z tym psem jest konsekwencja i stosowanie pozytywnych wzmocnień. Jest to o inteligentny zwierzak, który szybko się uczy tego, czego wymaga się od niego na polowaniach i dobrze współpracuje w grupie. Jednak wyzwaniem może okazać się zmotywowanie psa do wykonywania poleceń.

Harrier to pies gończy, który był przez stulecia wykorzystywany w polowaniach na zające i lisy, najczęściej jako posokowiec do polowania w sforze na mniejszą zwierzynę. Nie nadaje się on na stróża, nie jest to też typowy zwierzak do towarzystwa. Natomiast doskonałą aktywnością dla tej rasy będzie tropienie użytkowe i wszelkie sporty związane z węszeniem np. nosework.

Harrier ze współbraćmi dogaduje się bardzo dobrze. Aby się nie nudzić, powinien on wręcz mieszkać z przynajmniej jednym psim towarzyszem. Jednakże jako rasa myśliwska ma on bardzo silny instynkt łowiecki, dlatego jednoczesne posiadania harriera oraz kota czy gryzonia może być kłopotliwe.

Harrier uwielbia zabawy z dziećmi i ma do nich niespożytą energię. W stosunku do maluchów będzie bardzo czuły i łagodny, ale trzeba zwracać uwagę, żeby dzieci nie przekraczały granic psa.