Bullmastiff

Bullmastiffy linieją dwa razy do roku, średnio intensywnie. Poza tym gubią sierść w małych ilościach przez cały rok, dlatego mimo swojego krótkiego włosa wymagają regularnego czesania. Jako że sierść okrywową mają twardą i grubą, będzie się ona wbijać w dywany i tapicerkę. 

Włos bullmastiffa jest krótki, przylegający i lśniący, a składa się z sierści okrywowej i krótkiego, miękkiego podszerstka. Umaszczenia w tej rasie to czyste odcienie płowego i czerwonego, a także pręgowanego. Mają czarną maskę, a na piersi mogą mieć małe, białe znaczenia.

Psy tej rasy nie są szczekliwe na co dzień, a ich niski i donośny głos usłyszymy głównie w trakcie stróżowania. Dadzą doskonale znać o przyjściu intruza i nie wpuszczą go na posesję. Mogą również szczeknąć w wysokim pobudzeniu np. w trakcie zabawy, ale zdarza się to rzadko. 

Bullmastiffy cechuje spokój i pewność siebie, nie są jednak leniwe. Należy uważać z większą aktywnością, dopóki nie zakończą okresu wzrostu i przebadać je w kierunku dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Psy tej rasy zadowolą się dłuższymi spacerami raz dziennie i raczej nie sprawdzą się jako towarzysze rowerowych wycieczek ani długich górskich wędrówek, szczególnie latem. Jednocześnie są duże, silne i muskularne, dlatego nie powinny mieszkać z opiekunem słabym fizycznie. 

Psy te są inteligentne, jednak niezależne i uczenie ich nowych rzeczy nie zawsze idzie tak, jak sobie wymarzymy. Trzeba dotrzeć do nich odpowiednią motywacją i nagrodami, a nie przymusem i karami. Powinny przejść minimum podstawowe szkolenie, gdyż ze względu na swoją masę i siłę muszą być pod całkowitą kontrolą opiekuna. 

Bullmastiffy sprawdzają się obecnie głównie jako psy stróżujące, chociaż są zbyt przywiązane do rodziny, by na stałe mieszkać tylko w kojcu. Wobec obcych są sceptyczne, a wobec intruzów zagrażających ich rodzinie będą agresywne i waleczne. Można trenować z nimi nosework, czy mantrailing, gdyż kiedyś były również psami tropiącymi, a także posłuszeństwo sportowe czy obronę sportową na amatorskim poziomie. 

Bullmastiffy są co najwyżej naturalnie nastawione do psów poznawanych w parku, jednak mogą być również agresywne. Nie będą raczej tolerować obcych psów tej samej płci o dominującym charakterze, szczególnie gdy są w trakcie dojrzewania. Opiekun musi mieć zawsze nad psem tej rasy pełną kontrolę, gdyż mniejszego psa bullmastiff może poważnie skrzywdzić, gdy dojdzie do spięcia między nimi. W swoim stadzie dobrze dogadują się z jego członkami, udaje się również trzymać psy tej samej płci, pod warunkiem że dobrane są charakterem i wiekiem. Mogą mieszkać z kotami i innymi zwierzętami po odpowiednim wprowadzeniu. 

Psy te są bardzo rodzinne i dobrze dogadują się z dziećmi, są wobec nich cierpliwe i opiekuńcze. Należy uważać szczególnie na dorastające bullmastiffy, gdyż nie czują one swojej siły i mogą niechcący dziecko przewrócić. Do obcych dzieci będą sceptyczne i gdy zarówno dorośli, jak i dzieci odwiedzają dom, w którym mieszka bullmastiff, należy mieć go zawsze pod kontrolą.