Broholmer

Psy tej rasy linieją dwa razy do roku średnio obficie i są mało kłopotliwe w pielęgnacji. Wystarczy czesać je w okresie linienia częściej niż zwykle, raz na kilka dni. Poza tym wymagają absolutnego minimum w pielęgnacji. 

Psy tej rasy mają włos okrywowy krótki, twardy i przylegający do ciała, a podszerstek miękki i niezbyt gęsty. Występują w umaszczeniach: złocisto rudym, żółtym z czarną maską i jednolitym czarnym, a na piersi i końcówce ogona dopuszczalne jest białe znaczenie. 

Broholmery są pewne siebie i spokojne, ale nie ociężałe i leniwe. Nie są psami ujadającymi ze stresu. Jako że są urodzonymi stróżami, będą szczekać wtedy, gdy uznają, że ich rodzinie grozi niebezpieczeństwo. 

Broholmery to psy średnio aktywne, najlepiej czują się na dużej posesji, której mogą pilnować. Jednak nie można pozostawić ich samych sobie na całe dni, gdyż są zbyt przywiązane do swojej rodziny i nie lubią samotności. Jako psy z myśliwskimi korzeniami potrzebują również codziennych spacerów. Nie sprawdzą się raczej jako towarzysze biegów przy rowerze czy joggingu, chyba że na krótsze dystanse, jednak kochają wędrówki. W lesie powinny być zawsze na długiej lince, gdyż mogą wykazywać instynkt łowiecki. 

Psy tej rasy są mądre i stabilne psychicznie, szybko uczą się nowych komend. Jako duże psy stróżujące wykazują jednak niezależność i na pewno nie będą wykonywać wszystkich komend z takim zapałem jak zaganiające owczarki. Potrzebują przewodnika stabilnego psychicznie, chociaż nie musi być on zaawansowany w szkoleniu psów. Broholmerowi wystarczy podstawowy trening komend takich jak przywołanie, luźna smycz, zostawanie. Trzeba również socjalizować go z obcymi ludźmi i zapewnić kontakt ze stabilnymi psami. 

Broholmery używane są głównie jako psy stróżujące, ale sprawdzą się również w pracy węchowej czy treningu z posłuszeństwa sportowego. Ze względu na swoją wielkość raczej nie nadadzą się do sportów takich jak agility czy frisbee. 

Psy tej rasy są z reguły neutralnie nastawione do obcych psów, jednak mogą pojawiać się konflikty wśród osobników tej samej płci. Mogą mieszkać w stadzie, lecz najlepiej wprowadzać szczenię do dorosłych psów, gdyż broholmer może nie dogadać się z nowym, obcym i dużym psem na swoim terenie. Będą tolerować koty, gryzonie i ptaki po odpowiednim wprowadzeniu. 

Psy te bardzo dobrze dogadują się z dziećmi i są wobec nich cierpliwe. W wieku szczenięcym mogą być nieuważne i niechcący przewrócić dziecko. Są nieufne wobec obcych, również obcych dzieci, jednak swojej rodziny będą bronić z oddaniem.