Szpic

Łajka jakucka gubi pewne ilości sierści przez cały rok, jednak w okresie linienia proces ten jest bardzo intensywny. W tym czasie należy codziennie bardzo dokładnie wyczesywać psa, aby ułatwić i przyspieszyć proces pozbywania się martwej sierści. W pozostałym okresie czesanie powinno odbywać się co kilka dni. Dzięki temu sierść będzie zdrowa i piękna.

Łajka jakucka ma sierść dwuwarstwową. Podszerstek jest miękki i gęsty, a sierść okrywowa prosta, twarda, lśniąca i ma średnią długość. Łajka jest bardzo odporna na niskie temperatury, jednak gorzej radzi sobie w upalne dni. Pies ten doskonale czuje się w dużym ogrodzie, gdzie może do woli korzystać ze śniegu.

Łajka jakucka ma skłonność do głośnego, intensywnego szczekania. Pies ten przez długi czas wykorzystywany był do stróżowania i polowania. Ma więc tendencję do oszczekiwania intruzów czy hałasów, które uzna za niepokojące. Przyszły opiekun powinien mieć świadomość, że łajka jest bardzo szczekliwym psem.

Pies tej rasy ma duży temperament i jest bardzo żywiołowy. Łajka jakucka potrzebuje dużo ruchu, dlatego jest to pies odpowiedni wyłącznie dla aktywnego opiekuna, któremu niestraszne są nawet dwugodzinne spacery każdego dnia. Należy również pamiętać o ogromnej inteligenci łajki. Opiekun, który nie zapewni jej aktywności intelektualnych, musi liczyć się z tym, że łajka sama wymyśli sposoby na walkę z nudą.

Łajka jakucka jest psem bardzo inteligentnym i niezależnym. Lubi samodzielnie podejmować decyduje i niechętnie poddaje się woli opiekuna. Właśnie dlatego przewodnikiem tego psa powinna być osoba cierpliwa, doświadczona i posiadająca wiedzę o rasie. Konieczne są regularne treningi z posłuszeństwa, a proces socjalizacji musi być przeprowadzony w sposób umiejętny. Regularne szkolenia oraz szacunek dla usposobienia łajki wynagrodzony zostanie głęboką, opartą na zaufaniu relacją pomiędzy opiekunem a łajką jakucką.

Łajka jakucka to pies o typie pierwotnym, który ma bardzo silny charakter. Pies ten odznacza się dużą wytrzymałością, a przy tym wszechstronnie uzdolniony. Łajka jakucka używana była podczas polowań, a także do ciągnięcia zaprzęgów. Warto wykorzystać jej talenty, umożliwiając jej udział w różnorodnych psich aktywnościach.

Łajka może dobrze dogadywać się z innymi zwierzętami w domu, jeśli zostanie do nich przyzwyczajona już w okresie szczenięcym. Pies ten może jednak wdawać się w utarczki z innymi psami, szczególnie tej samej rasy. W stosunku do kotów, małych psów czy innych niewielkich zwierząt może przejawiać instynkt myśliwski.

Łajka jakucka toleruje dzieci, ponieważ ma świadomość, że są częścią stada. Nie będzie jednak zadowolona z roli psiej opiekunki, ponieważ nie jest szczególnie czuła i opiekuńcza w stosunku do najmłodszych członków rodziny. Kontakty łajki i dzieci powinny odbywać się pod nadzorem osoby dorosłej – najlepiej przewodnika, wobec którego łajka ma szczególny szacunek.