Gończy słowacki

Podobnie jak w przypadku innych ras, gończy słowacki może linieć intensywniej w okresach przejściowych między porami roku, na przykład wiosną i jesienią. Wtedy psy często zrzucają swoją stare sierść, aby przygotować się na zmiany temperatury i sezonowe warunki.

Gończy słowacki ma bardzo krótką, gładką sierść. Jedynym dopuszczalnym jego
umaszczeniem jest czarne podpalane. Włos ma długości 2-5 cm, średnio mocny,
przylegający i gęsty, natomiast na grzbiecie, szyi i ogonie dłuższy. Podszerstek jego jest gęsty, zwłaszcza zimą, ale powinien występować on także latem. Jedyne dopuszczalne umaszczenia u tej rasy to czarne z podpalaniem na kończynach, w odcieniu od brązowego do mahoniowego.

Gończy słowacki bywa szczekliwy, może więc pracować jako pies stróżujący.

Gończy słowacki to pies dużej potrzebie wysiłku fizycznego i należy zapewnić mu dużą dawkę ruchu w ciągu dnia.

Gończy słowacki jest psem trudnym w układaniu. Jest to bowiem rasa inteligentna, niezależna i bardzo energiczna, która pracuje samodzielnie i trudno skłonić ją do współpracy. Dla jej przedstawicieli najważniejszy jest świat zapachów i tropów zwierzyny. Jednak szkolenie jest dla gończego nieodzowne, należy je zacząć wcześnie i przeprowadzać z żelazną konsekwencją.

Gończy słowacki od lat hodowany jest głównie jako wyspecjalizowany gończy na dzika. Poluje się z nim również na lisy i zające.
Można też go układać jako posokowca, ponieważ charakteryzuje go doskonały węch, duża wytrzymałość oraz zacięcie w podążaniu za tropem. Można spróbować uprawiać z nim również sporty kynologiczne, takie jak nosework czy tropienie użytkowe, a niektóre osobniki sprawdzają się również w agility.

Gończy słowacki dobrze czuje się w towarzystwie innych psów, i przy większej ich liczbie mogą one mieszkać ze sobą w jednym kojcu. Jednak mniejsze zwierzęta domowe może traktować on jako potencjalne ofiary.

Gończy słowacki dobrze toleruje dzieci. Kontakt z najmłodszymi powinny jednak zawsze nadzorować osoby dorosłe.