Aidi

Aidi linieją dwa razy do roku dość obficie. Poza tym nie trzeba zbyt często ich czesać, są mało kłopotliwe w pielęgnacji. 

Ta pochodząca z Maroko rasa ma średnio długą sierść, która na szyi tworzy kryzę i jest raczej szorstka w dotyku. Aidi mają też gęsty podszerstek, krótszy od włosa okrywowego. Umaszczenia w tej rasie są różnorodne: płowe od wyblakłej do ciemnoczerwonej, pręgowana lub z czaprakiem, czekoladowa, czarna, wszystkie z możliwymi białymi znaczeniami. 

Psy tej rasy są świetnymi stróżami zarówno stad owiec, jak i posesji. Aidi są pewne siebie i raczej spokojne, dlatego szczekać będą tylko wtedy, gdy uznają to za konieczne np. w przypadku zagrożenia ze strony intruza lub drapieżnika.

Aidi to rasa średnio aktywna, która nie nadaje się do miasta ze względu na swój instynkt terytorialny. Potrzebuje domu z ogrodem lub zwierząt gospodarskich do pilnowania. Nie znaczy to jednak, że nie lubi spacerów, wręcz przeciwnie. Nie są to psy ociężałe, ale zwinne i lubiące również ruch. Mogą być kompanami wycieczek do lasu, joggingu czy nawet rekreacyjnej jazdy na rowerze. 

Psy tej rasy nie są zbyt łatwe do układania i nie będą raczej dobrym wyborem dla miłośników sportów kynologicznych, w tym posłuszeństwa sportowego. Cechuje je niezależność i pewność siebie, dlatego najlepiej sprawdzą się jako psy rodzinne- stróżujące lub na farmie, gdzie pilnować będą zwierząt. Nie mogą być tam uwiązane na łańcuchu, powinny mieć możliwość swobodnego przechadzania się i doglądania inwentarza. Wobec swojego opiekuna i jego rodziny są łagodne, choć wymagają konsekwencji w prowadzeniu. 

W Afryce rasa ta do dziś pilnuje stad owiec. Aidi współpracowały również z myśliwymi i ich chartami sloughi. To aidi łapały trop i wyszukiwały zwierząt, sloughi zaś musiały je dogonić i dopaść. Dlatego nie są jedynie psami stróżującymi. Mają również rozwinięty łańcuch łowiecki i na spacerach w lesie mogą gonić zwierzynę, muszą być zatem pod kontrolą, najlepiej na lince. Sprawdzą się w sportach kynologicznych związanych z pracą węchową np. nosework, detekcja, tropienie użytkowe. 

Psy tej rasy mogą mieszkać z innymi psami, najlepiej wprowadzać je do grupy w wieku szczenięcym. Dogadają się z kotami, czy mniejszymi zwierzętami, chociaż na obce mogą polować. Najlepiej sprawdzą się w roli stróży zwierząt gospodarskich. Wobec dzikich zwierząt w lesie będą wykazywały instynkt łowiecki. 

Aidi mogą mieszkać z dziećmi i będą ich bronić tak samo, jak pozostałych członków rodziny. Nie są lękliwe ani delikatne psychicznie więc bardziej ruchliwe dzieci nie stanowią dla nich źródła stresu.