Więcej informacji znajdziesz na amodeus.vet/pl/

Pomiar ciśnienia u kota — profilaktyka nadciśnienia krwi u kota

Odpowiedzialni opiekunowie kotów chcą jak najlepiej zadbać o swoje zwierzęta, również w zakresie ich zdrowia. Pomiar ciśnienia krwi jest jednym z zalecanych badań profilaktycznych (obok analizy morfologicznej i biochemicznej krwi, badania moczu i USG jamy brzusznej), które powinny być wykonywane co 6-12 miesięcy u każdego zwierzęcia. Dlaczego wczesne wykrycie nadciśnienia jest tak ważne? Jak dobrze przygotować mruczka do tej procedury? Odpowiadamy na najczęściej zadawane pytania.

Ile wynosi prawidłowe ciśnienie krwi u kota?

Prawidłowe ciśnienie skurczowe u kota wynosi 120-140 mm Hg, a rozkurczowe 60-80 mm Hg. Ze względu na wpływ stresujących zwierzęta czynników przy pomiarach za granicę nadciśnienia uznaje się 150-160 mm Hg.

Jakie są objawy zbyt wysokiego ciśnienia krwi?

Niestety, nadciśnienie u kota zwykle bardzo długo nie daje zauważalnych objawów klinicznych. Symptomy takie jak utrata wzroku, jaskra, zaburzenia równowagi, niewydolność krążeniowo-oddechowa, nadmierne pragnienie czy wielomocz pojawiają się w momencie, gdy narządy obciążone przez nadciśnienie są już poważnie uszkodzone. Dlatego tak ważne jest, by regularnie monitorować ciśnienie krwi u swojego zwierzęcia.

Jak wygląda pomiar ciśnienia krwi u kota? Czy zwierzę trzeba specjalnie przygotować?

Pomiar ciśnienia krwi u kotów wykonuje się najczęściej przy pomocy dopplera ultradźwiękowego (sfingomanometrii). Na łapie lub ogonie zwierzęcia mocuje się mankiet dostosowany do wielkości kota. Następnie lekarz weterynarii przykłada sondę ultradźwiękową w okolicy tętnicy poniżej mankietu. Sonda dopplerowska jest połączona z głośnikiem lub słuchawkami, co pozwala na usłyszenie rytmicznego przepływu krwi przez naczynie. Kolejnym krokiem jest napompowanie mankietu przy pomocy manometru, w którego w skład wchodzi podziałka wskazująca ciśnienie krwi. Gdy przepływ krwi przez tętnicę przestaje być słyszalny, z manometru odczytuje się wartość ciśnienia skurczowego. Następnie z mankietu należy powoli spuszczać powietrze. W momencie, gdy szmer krwi wycisza się na luźnym mankiecie odczytuje się wartość ciśnienia rozkurczowego. Zwykle dla pewności wykonuje się kilka pomiarów

Ze względu na wpływ stresu na poziom ciśnienia krwi, badanie należy wykonywać w spokojnym miejscu, po oswojeniu się zwierzęcia z otoczeniem. Kot nie powinien być nadmiernie poskramiany, lecz należy mu ograniczyć szansę ucieczki. W miarę możliwości pomiar ciśnienia krwi powinien być pierwszą procedurą wykonywaną w gabinecie weterynaryjnym. Kolejne badania tj. pobranie krwi, USG jamy brzusznej czy zdjęcia rentgenowskie mogą zestresować zwierzę. Pomiar ciśnienie będzie w takiej sytuacji niemiarodajny.

Przed badaniem ciśnienia głodówka nie jest wymagana. Kot powinien być wypoczęty i w miarę możliwości zrelaksowany. Pomocna może być ulubiona zabawka, pachnący domem koc czy rozsypana w transporterze kocimiętka. Szczególnie wrażliwe zwierzęta, źle znoszące wizyty u weterynarza mogą wymagać wsparcia farmakologicznego np. gabapentyny podanej na kilka godzin przed pomiarem. Zastosowanie leków uspokajających zawsze należy skonsultować z lekarzem weterynarii.

Więcej informacji znajdziesz na amodeus.vet/pl/

Jak często należy wykonywać takie badanie?

Profilaktyczne badanie ciśnienia krwi warto wykonywać co najmniej raz w roku, a u seniorów nawet co 6 miesięcy. Szczególnie wskazane jest u zwierząt powyżej 7 roku życia. W przypadku kotów cierpiących na inne schorzenia, lekarz weterynarii może zalecić częstsze pomiary. Jeśli konieczne jest wdrożenie leków na nadciśnienie tętnicze, konieczne będą kontrole nawet co kilka tygodni w celu dobrania właściwej dawki.

Które koty są najbardziej narażone na nadciśnienie krwi?

Nadciśnienie tętnicze najczęściej diagnozuje się u kotów powyżej 7 roku życia, ale bywa stwierdzane także u młodszych zwierząt. Jako samodzielne i pierwotne schorzenie występuje rzadko. Zwykle jest konsekwencją innego procesu chorobowego tj. przewlekła choroba nerek, nadczynność tarczycy czy obecność guza chromochłonnego nadnerczy skutkująca nadmierną syntezą katecholamin. U psów nadciśnienie tętnicze związane jest także z cukrzycą, lecz takiej korelacji nie zaobserwowano u kotów.

Jakie powikłania może mieć nieleczone nadciśnienie u kota?

Na powikłania nieleczonego nadciśnienia tętniczego najbardziej narażony jest układ nerwowy oraz nerki. Nadmiernie obciążone serce również ulega przebudowie, co ostatecznie może prowadzić do niewydolności układu krążenia objawiającej się dusznością, szybkim męczeniem się czy omdleniami. Objawy neurologiczne pojawiające się wtórnie do nadciśnienia to najczęściej zaburzenia równowagi, utrata wzroku, jaskra, wylewy do komory przedniej oka, drgawki i zaburzenia świadomości. Są one wynikiem nadmiernego ciśnienia uszkadzającego niewielkie tętniczki, co zaburza dopływ substancji odżywczych do komórek. Nerki są narządem odpowiedzialnym za usuwanie ubocznych produktów przemiany materii — cały czas przepływa przez nie znaczna ilość krwi ulegająca filtracji. Jeśli ciśnienie w kłębuszkach nerkowych jest zbyt wysokie, stopniowo ulegają one zwyrodnieniu, a funkcja nerek zostaje upośledzona. Prowadzi to do rozwoju przewlekłej choroby nerek — schorzenia, na które zapada około 30% kotów.

W przypadku stwierdzenia u kota wysokiego ciśnienia krwi proces diagnostyczny dopiero się rozpoczyna. Wskazane jest wykonanie dokładnych badań krwi i moczu, a także USG jamy brzusznej i tarczycy.